Markus 6
1 So for han burt derifrå og kom til fødesheimen sin, og læresveinarne var med honom.
| اَنَنْتَرَں سَ تَتْسْتھاناتْ پْرَسْتھایَ سْوَپْرَدیشَماگَتَح شِشْیاشْچَ تَتْپَشْچادْ گَتاح۔ |
2 Då kviledagen kom, tok han til å læra folket i synagoga, og dei mange som høyrde på honom, var reint upp i under og sagde: «Kvar hev han dette frå? Kva er det for visdom han hev fenge? Og slike underverk som han gjer!
| اَتھَ وِشْرامَوارے سَتِ سَ بھَجَنَگرِہے اُپَدیشْٹُمارَبْدھَوانْ تَتونیکے لوکاسْتَتْکَتھاں شْرُتْوا وِسْمِتْیَ جَگَدُح، اَسْیَ مَنُجَسْیَ اِیدرِشِی آشْچَرْیَّکْرِیا کَسْماجْ جاتا؟ تَتھا سْوَکَرابھْیامْ اِتّھَمَدْبھُتَں کَرْمَّ کَرْتّامْ ایتَسْمَے کَتھَں جْنانَں دَتَّمْ؟ |
3 Er’kje dette timbremannen, son åt Maria og bror åt Jakob og Joses og Judas og Simon? Og bur’kje systerne hans her i grendi?» Og dei stygdest ved honom.
| کِمَیَں مَرِیَمَح پُتْرَسْتَجْنا نو؟ کِمَیَں یاکُوبْ-یوسِ-یِہُدا-شِموناں بھْراتا نو؟ اَسْیَ بھَگِنْیَح کِمِہاسْمابھِح سَہَ نو؟ اِتّھَں تے تَدَرْتھے پْرَتْیُوہَں گَتاح۔ |
4 Men Jesus sagde til deim: «Ein profet er ikkje vanvyrd utan i si eige grend og hjå sitt eige folk og i sin eigen heim!»
| تَدا یِیشُسْتیبھْیوکَتھَیَتْ سْوَدیشَں سْوَکُٹُمْبانْ سْوَپَرِجَناںشْچَ وِنا کُتْراپِ بھَوِشْیَدْوادِی اَسَتْکرِتو نَ بھَوَتِ۔ |
5 Han kunde ikkje gjera noko under der, so nær som at han lagde henderne på nokre få helselause og lækte deim.
| اَپَرَنْچَ تیشامَپْرَتْیَیاتْ سَ وِسْمِتَح کِیَتاں روگِناں وَپُحشُ ہَسْتَمْ اَرْپَیِتْوا کیوَلَں تیشاماروگْیَکَرَنادْ اَنْیَتْ کِمَپِ چِتْرَکارْیَّں کَرْتّاں نَ شَکْتَح۔ |
6 Og han undra seg yver vantrui deira. Sidan gjekk han frå grend til grend og lærde folket.
| اَتھَ سَ چَتُرْدِکْسْتھَ گْرامانْ بھْرَمِتْوا اُپَدِشْٹَوانْ |
7 Og han kalla dei tolv til seg, og tok til å senda deim ut, tvo og tvo, og gav dei magt yver dei ureine ånderne.
| دْوادَشَشِشْیانْ آہُویَ اَمیدھْیَبھُوتانْ وَشِیکَرْتّاں شَکْتِں دَتّوا تیشاں دْوَو دْوَو جَنو پْریشِتَوانْ۔ |
8 Han sagde til deim at dei skulde’kje hava anna med seg på ferdi enn ein stav, ikkje brød, ikkje skreppa, ikkje kopar i beltet;
| پُنَرِتْیادِشَدْ یُویَمْ ایکَیکاں یَشْٹِں وِنا وَسْتْرَسَںپُٹَح پُوپَح کَٹِبَنْدھے تامْرَکھَنْڈَنْچَ ایشاں کِمَپِ ما گْرَہْلِیتَ، |
9 sandalar kunde dei ganga med, men dei måtte’kje hava på seg meir enn ei trøya.
| مارْگَیاتْرایَے پادیشُوپانَہَو دَتّوا دْوے اُتَّرِییے ما پَرِدھَدْوَّں۔ |
10 «Kvar gong de kjem inn i eit hus, » sagde han, «so ver der til de fer burt frå den bygdi.
| اَپَرَمَپْیُکْتَں تینَ یُویَں یَسْیاں پُرْیّاں یَسْیَ نِویشَنَں پْرَویکْشْیَتھَ تاں پُرِیں یاوَنَّ تْیَکْشْیَتھَ تاوَتْ تَنِّویشَنے سْتھاسْیَتھَ۔ |
11 Men er det nokon stad dei ikkje vil taka imot dykk og ikkje vil høyra på dykk, so gakk dykkar veg og rist moldi av føterne dykkar! det skal vera eit vitnemål mot deim.»
| تَتْرَ یَدِ کیپِ یُشْماکَماتِتھْیَں نَ وِدَدھَتِ یُشْماکَں کَتھاشْچَ نَ شرِنْوَنْتِ تَرْہِ تَتْسْتھاناتْ پْرَسْتھانَسَمَیے تیشاں وِرُدّھَں ساکْشْیَں داتُں سْوَپاداناسْپھالْیَ رَجَح سَمْپاتَیَتَ؛ اَہَں یُشْمانْ یَتھارْتھَں وَچْمِ وِچارَدِنے تَنَّگَرَسْیاوَسْتھاتَح سِدومامورَیو رْنَگَرَیورَوَسْتھا سَہْیَتَرا بھَوِشْیَتِ۔ |
12 So tok dei i vegen og tala for folket og mana deim til å venda um.
| اَتھَ تے گَتْوا لوکاناں مَنَحپَراوَرْتَّنِیح کَتھا پْرَچارِتَوَنْتَح۔ |
13 Og dei dreiv ut mange djevlar, og salva mange helselause med olje og lækte deim.
| ایوَمَنیکانْ بھُوتاںشْچَ تْیاجِتَوَنْتَسْتَتھا تَیلینَ مَرْدَّیِتْوا بَہُونْ جَنانَروگانَکارْشُح۔ |
14 Kong Herodes fekk og høyra um dette; for Jesus hadde vorte namnspurd, og folk sagde: «Det er Johannes, døyparen! Han hev stade upp frå dei daude; difor ter det seg so underfulle krafter i honom; »
| اِتّھَں تَسْیَ سُکھْیاتِشْچَتُرْدِشو وْیاپْتا تَدا ہیرودْ راجا تَنِّشَمْیَ کَتھِتَوانْ، یوہَنْ مَجَّکَح شْمَشانادْ اُتّھِتَ اَتوہیتوسْتینَ سَرْوّا ایتا اَدْبھُتَکْرِیاح پْرَکاشَنْتے۔ |
15 andre sagde: «Det er Elia; » endå andre: «Det er ein profet, som ein av dei gamle profetarne.»
| اَنْیےکَتھَیَنْ اَیَمْ ایلِیَح، کیپِ کَتھِتَوَنْتَ ایشَ بھَوِشْیَدْوادِی یَدْوا بھَوِشْیَدْوادِناں سَدرِشَ ایکویَمْ۔ |
16 Men då Herodes høyrde det, sagde han: «Det er Johannes, han som eg let deim hogga hovudet av; no hev han stade upp att!»
| کِنْتُ ہیرودْ اِتْیاکَرْنْیَ بھاشِتَوانْ یَسْیاہَں شِرَشْچھِنَّوانْ سَ ایوَ یوہَنَیَں سَ شْمَشانادُدَتِشْٹھَتْ۔ |
17 For Herodes hadde sjølv sendt ut folk til å gripa Johannes og lagt honom i band og lekkjor, og det valda Herodias, kona åt Filip, bror hans. For henne hadde Herodes gift seg med;
| پُورْوَّں سْوَبھْراتُح پھِلِپَسْیَ پَتْنْیا اُدْواہَں کرِتَوَنْتَں ہیرودَں یوہَنَوادِیتْ سْوَبھاترِوَدھُو رْنَ وِواہْیا۔ |
18 men Johannes sagde til honom: «Du må ikkje hava brorkona di!»
| اَتَح کارَناتْ ہیرودْ لوکَں پْرَہِتْیَ یوہَنَں دھرِتْوا بَنْدھَنالَیے بَدّھَوانْ۔ |
19 Difor bar Herodias hat til honom, og vilde at han skulde drepast, men fekk det’kje fram.
| ہیرودِیا تَسْمَے یوہَنے پْرَکُپْیَ تَں ہَنْتُمْ اَیچّھَتْ کِنْتُ نَ شَکْتا، |
20 For Herodes hadde age for Johannes, av di han visste han var ein rettferdig og heilag mann, og han heldt handi yver honom; når han høyrde honom, kom han i tvil um mangt og mykje, og han høyrde honom gjerne.
| یَسْمادْ ہیرودْ تَں دھارْمِّکَں سَتْپُرُشَنْچَ جْناتْوا سَمَّنْیَ رَکْشِتَوانْ؛ تَتْکَتھاں شْرُتْوا تَدَنُسارینَ بَہُونِ کَرْمّانِ کرِتَوانْ ہرِشْٹَمَناسْتَدُپَدیشَں شْرُتَواںشْچَ۔ |
21 Men so kom det ei lagleg tid: det var då Herodes på årmålsdagen sin gjorde eit gjestebod for stormennerne sine og herhovdingarne og dei gjævaste i Galilæa.
| کِنْتُ ہیرودْ یَدا سْوَجَنْمَدِنے پْرَدھانَلوکیبھْیَح سینانِیبھْیَشْچَ گالِیلْپْرَدیشِییَشْریشْٹھَلوکیبھْیَشْچَ راتْرَو بھوجْیَمیکَں کرِتَوانْ |
22 Då kom dotter åt Herodias inn og dansa. Herodes og gjesterne hans tykte gildt i dansen hennar, og kongen sagde til henne: «Bed meg um kva du vil, so skal eg gjeva deg det!»
| تَسْمِنْ شُبھَدِنے ہیرودِیایاح کَنْیا سَمیتْیَ تیشاں سَمَکْشَں سَںنرِتْیَ ہیرودَسْتینَ سَہوپَوِشْٹانانْچَ توشَمَجِیجَنَتْ تَتا نرِپَح کَنْیاماہَ سْمَ مَتّو یَدْ یاچَسے تَدیوَ تُبھْیَں داسْیے۔ |
23 Og han svor at ho skulde få det ho bad um - um det so var halve riket hans.
| شَپَتھَں کرِتْواکَتھَیَتْ چیدْ راجْیارْدّھَمَپِ یاچَسے تَدَپِ تُبھْیَں داسْیے۔ |
24 So gjekk ho ut og spurde mor si: «Kva skal eg beda um?» «Hovudet åt Johannes døyparen!» svara mori.
| تَتَح سا بَہِ رْگَتْوا سْوَماتَرَں پَپْرَچّھَ کِمَہَں یاچِشْیے؟ تَدا ساکَتھَیَتْ یوہَنو مَجَّکَسْیَ شِرَح۔ |
25 Då skunda ho seg straks inn til kongen og bar fram ynskjet sitt. «Eg vil at du no med det same skal gjeva meg hovudet åt Johannes døyparen på eit fat, » sagde ho.
| اَتھَ تُورْنَں بھُوپَسَمِیپَمْ ایتْیَ یاچَماناوَدَتْ کْشَنیسْمِنْ یوہَنو مَجَّکَسْیَ شِرَح پاتْرے نِدھایَ دیہِ، ایتَدْ یاچےہَں۔ |
26 Kongen vart reint ille ved; men for di han hadde svore, og for gjesterne skuld vilde han ikkje svara nei.
| تَسْماتْ بھُوپوتِدُحکھِتَح، تَتھاپِ سْوَشَپَتھَسْیَ سَہَبھوجِنانْچانُرودھاتْ تَدَنَنْگِیکَرْتُّں نَ شَکْتَح۔ |
27 Han sende straks ein av livvakti av stad og bad honom henta hovudet åt Johannes.
| تَتْکْشَنَں راجا گھاتَکَں پْریشْیَ تَسْیَ شِرَ آنیتُمادِشْٹَوانْ۔ |
28 Mannen gjekk til fengslet og hogg hovudet av Johannes, kom med det på eit fat og gav det til gjenta, og ho gav det til mor si.
| تَتَح سَ کاراگارَں گَتْوا تَچّھِرَشْچھِتْوا پاتْرے نِدھایانِییَ تَسْیَے کَنْیایَے دَتَّوانْ کَنْیا چَ سْوَماتْرے دَدَو۔ |
29 Då læresveinarne åt Johannes fekk høyra det, kom dei og tok liket hans og lagde det i ei grav.
| اَنَنَتَرَں یوہَنَح شِشْیاسْتَدْوارْتّاں پْراپْیاگَتْیَ تَسْیَ کُنَپَں شْمَشانےسْتھاپَیَنْ۔ |
30 Apostlarne samla seg atter hjå Jesus, og sagde frå um alt dei hadde gjort, og alt dei hadde lært folket.
| اَتھَ پْریشِتا یِیشوح سَنِّدھَو مِلِتا یَدْ یَچْ چَکْرُح شِکْشَیاماسُشْچَ تَتْسَرْوَّوارْتّاسْتَسْمَے کَتھِتَوَنْتَح۔ |
31 Då sagde han til deim: «Kom no de åleine med meg til ein øydestad og kvil dykk litt!» For det var mange som kom og gjekk, og dei fekk ikkje ein gong matro.
| سَ تانُواچَ یُویَں وِجَنَسْتھانَں گَتْوا وِشْرامْیَتَ یَتَسْتَتْسَنِّدھَو بَہُلوکاناں سَماگَماتْ تے بھوکْتُں ناوَکاشَں پْراپْتاح۔ |
32 So for dei åleine i båten til ein øydestad.
| تَتَسْتے ناوا وِجَنَسْتھانَں گُپْتَں گَگْمُح۔ |
33 Men folk såg deim fara burt, og mange kjende deim att, og sprang landveges dit frå alle byarne og kom fyre deim,
| تَتو لوکَنِوَہَسْتیشاں سْتھانانْتَرَیانَں دَدَرْشَ، اَنیکے تَں پَرِچِتْیَ ناناپُریبھْیَح پَدَیرْوْرَجِتْوا جَوینَ تَیشامَگْرے یِیشوح سَمِیپَ اُپَتَسْتھُح۔ |
34 og då Jesus steig i land, fekk han sjå ein stor folkehop. Han tykte hjarteleg synd i deim; for dei var som ein saueflokk utan hyrding; og han tok til å læra deim mykje.
| تَدا یِیشُ رْناوو بَہِرْگَتْیَ لوکارَنْیانِیں درِشْٹْوا تیشُ کَرُناں کرِتَوانْ یَتَسْتےرَکْشَکَمیشا اِواسَنْ تَدا سَ تانَ ناناپْرَسَنْگانْ اُپَدِشْٹَوانْ۔ |
35 Då dagen tok til å lida, kom læresveinarne til honom og sagde: «Det er audt her, og dagen lid.
| اَتھَ دِوانْتے سَتِ شِشْیا ایتْیَ یِیشُمُوچِرے، اِدَں وِجَنَسْتھانَں دِنَنْچاوَسَنَّں۔ |
36 Send deim frå deg, so dei kann ganga burt i gardarne og grenderne her kringum og kjøpa seg mat!»
| لوکاناں کِمَپِ کھادْیَں ناسْتِ، اَتَشْچَتُرْدِکْشُ گْرامانْ گَنْتُں بھوجْیَدْرَوْیانِ کْریتُنْچَ بھَوانْ تانْ وِسرِجَتُ۔ |
37 «Gjev de dei mat!» svara han. «Skal me ganga av og kjøpa brød for eit halvt hundrad dalar, og gjeva deim?» sagde dei då.
| تَدا سَ تانُواچَ یُویَمیوَ تانْ بھوجَیَتَ؛ تَتَسْتے جَگَدُ رْوَیَں گَتْوا دْوِشَتَسَںکھْیَکَے رْمُدْراپادَیح پُوپانْ کْرِیتْوا کِں تانْ بھوجَیِشْیامَح؟ |
38 «Kor mykje brød hev de?» spurde han; «gakk og sjå etter!» Då dei so hadde fenge greida på det, sagde dei: «Fem leivar og tvo fiskar.»
| تَدا سَ تانْ پرِشْٹھَوانْ یُشْماکَں سَنِّدھَو کَتِ پُوپا آسَتے؟ گَتْوا پَشْیَتَ؛ تَتَسْتے درِشْٹْوا تَمَوَدَنْ پَنْچَ پُوپا دْوَو مَتْسْیَو چَ سَنْتِ۔ |
39 Då sagde han at dei skulde lata alle setja seg i det grøne graset, bordlag og bordlag.
| تَدا سَ لوکانْ شَسْپوپَرِ پَںکْتِبھِرُپَویشَیِتُمْ آدِشْٹَوانْ، |
40 So let dei seg ned i flokkar, sume på hundrad og sume på femti.
| تَتَسْتے شَتَں شَتَں جَناح پَنْچاشَتْ پَنْچاشَجَّناشْچَ پَںکْتِبھِ رْبھُوِ سَمُپَوِوِشُح۔ |
41 Og han tok dei fem brødleivarne og dei tvo fiskarne og såg upp imot himmelen og velsigna deim; so braut han brødet og gav det til læresveinarne, so dei skulde setja det fram for deim, og dei tvo fiskarne skifte han og ut åt deim alle.
| اَتھَ سَ تانْ پَنْچَپُوپانْ مَتْسْیَدْوَیَنْچَ دھرِتْوا سْوَرْگَں پَشْیَنْ اِیشْوَرَگُنانْ اَنْوَکِیرْتَّیَتْ تانْ پُوپانْ بھَںکْتْوا لوکیبھْیَح پَرِویشَیِتُں شِشْییبھْیو دَتَّوانْ دْوا مَتْسْیَو چَ وِبھَجْیَ سَرْوّیبھْیو دَتَّوانْ۔ |
42 Då alle hadde ete og var mette,
| تَتَح سَرْوّے بھُکْتْواترِپْیَنْ۔ |
43 samla dei upp tolv korger fulle med brødstykke og noko fisk.
| اَنَنْتَرَں شِشْیا اَوَشِشْٹَیح پُوپَے رْمَتْسْیَیشْچَ پُورْنانْ دْوَدَشَ ڈَلَّکانْ جَگرِہُح۔ |
44 Og det var fem tusund mann som hadde fenge mat.
| تے بھوکْتارَح پْرایَح پَنْچَ سَہَسْرانِ پُرُشا آسَنْ۔ |
45 Med same dette var gjort, nøydde han læresveinarne til å ganga i båten og fara fyre yver sjøen, til Betsaida, medan han sjølv bad farvel med folket.
| اَتھَ سَ لوکانْ وِسرِجَنّیوَ ناوَماروڈھُں سْوَسْمادَگْرے پارے بَیتْسَیداپُرَں یاتُنْچَ شْشْیِنْ واڈھَمادِشْٹَوانْ۔ |
46 Og då han hadde skilst med deim, gjekk han upp i fjellet og vilde beda.
| تَدا سَ سَرْوّانْ وِسرِجْیَ پْرارْتھَیِتُں پَرْوَّتَں گَتَح۔ |
47 Då det leid på kvelden, var båten midt utpå sjøen, og sjølv var han åleine på land.
| تَتَح سَنْدھْیایاں سَتْیاں نَوح سِنْدھُمَدھْیَ اُپَسْتھِتا کِنْتُ سَ ایکاکِی سْتھَلے سْتھِتَح۔ |
48 Då såg han at det gjekk tungt for deim med roren; for dei hadde vinden imot seg. Og ikring den fjorde nattevakti kom han gangande burtimot deim på sjøen, og vilde ganga framum deim.
| اَتھَ سَمُّکھَواتَوَہَناتْ شِشْیا ناوَں واہَیِتْوا پَرِشْرانْتا اِتِ جْناتْوا سَ نِشاچَتُرْتھَیامے سِنْدھُوپَرِ پَدْبھْیاں وْرَجَنْ تیشاں سَمِیپَمیتْیَ تیشامَگْرے یاتُمْ اُدْیَتَح۔ |
49 Då dei såg at han gjekk på sjøen, tenkte dei at det var eit skrymt, og dei sette i et skrik;
| کِنْتُ شِشْیاح سِنْدھُوپَرِ تَں وْرَجَنْتَں درِشْٹْوا بھُوتَمَنُمایَ رُرُوُح، |
50 for dei såg honom alle og vart fælne. Men i det same tala han til deim og sagde: «Ver hugheile! Det er eg! Ver’kje rædde!»
| یَتَح سَرْوّے تَں درِشْٹْوا وْیاکُلِتاح۔ اَتَایوَ یِیشُسْتَتْکْشَنَں تَیح سَہالَپْیَ کَتھِتَوانْ، سُسْتھِرا بھُوتَ، اَیَمَہَں ما بھَیشْٹَ۔ |
51 So steig han upp i båten til deim, og vinden stilna. Men dei var so forstøkte at dei var reint ifrå seg.
| اَتھَ نَوکامارُہْیَ تَسْمِنْ تیشاں سَنِّدھِں گَتے واتو نِورِتَّح؛ تَسْماتّے مَنَحسُ وِسْمِتا آشْچَرْیَّں مینِرے۔ |
52 For dei hadde ikkje vitrast av det som var hendt med brødet; so seige og tungnæme var dei.
| یَتَسْتے مَنَساں کاٹھِنْیاتْ تَتْ پُوپِییَمْ آشْچَرْیَّں کَرْمَّ نَ وِوِکْتَوَنْتَح۔ |
53 Då dei hadde fare yver til hitt landet, kom dei til Gennesaret og lagde til der.
| اَتھَ تے پارَں گَتْوا گِنیشَرَتْپْرَدیشَمیتْیَ تَٹَ اُپَسْتھِتاح۔ |
54 Med det same han steig utor båten, kjende folk honom att,
| تیشُ نَوکاتو بَہِرْگَتیشُ تَتْپْرَدیشِییا لوکاسْتَں پَرِچِتْیَ |
55 og dei sprang rundt i heile grannelaget og tok til å bera dei sjuke kring i sengjerne sine dit som dei høyrde han var.
| چَتُرْدِکْشُ دھاوَنْتو یَتْرَ یَتْرَ روگِنو نَرا آسَنْ تانْ سَرْوّانَ کھَٹْووپَرِ نِدھایَ یَتْرَ کُتْرَچِتْ تَدْوارْتّاں پْراپُح تَتْ سْتھانَمْ آنیتُمْ آریبھِرے۔ |
56 Og kvar han kom, til grender eller byar eller gardar, lagde dei sine sjuke på tunet, og bad um dei måtte få taka um so berre i falden på kjolen hans, og alle som kom nær honom, vart gode att.
| تَتھا یَتْرَ یَتْرَ گْرامے یَتْرَ یَتْرَ پُرے یَتْرَ یَتْرَ پَلّیانْچَ تینَ پْرَویشَح کرِتَسْتَدْوَرْتْمَمَدھْیے لوکاح پِیڈِتانْ سْتھاپَیِتْوا تَسْیَ چیلَگْرَنْتھِماتْرَں سْپْرَشْٹُمْ تیشامَرْتھے تَدَنُجْناں پْرارْتھَیَنْتَح یاوَنْتو لوکاح پَسْپرِشُسْتاوَنْتَ ایوَ گَدانْمُکْتاح۔ |
