Markus 3
1 Då Jesus ein annan gong gjekk inn i ei synagoga, var der ein mann som hadde ei nomi hand,
Mach ave, Jisasɨv we Yakŋ Ohɨrand marɨvai oramɨŋ ekwaŋg ahevomar. Ahevohe waz wɨram pamuh ñɨmar. Omanaka mbɨkɨr han mahoror kɨvahɨv arazɨŋgwɨz onsonz ñɨmar.
2 og dei gjætte på honom um han vilde lækja mannen på kviledagen, so dei kunde få noko å klaga honom for.
Mach, wɨram untɨm Farisind hamb Jisasɨh ya oram hɨroŋɨn are ndɨn omanenton wehɨrɨmŋgɨmar. Jisasɨv Yakŋ Ohɨrand Yuŋk Wɨr Ñɨñɨnd haŋ wɨram kehan omanenta sɨz, omanaka mbɨkɨr hamb imbɨr ñɨndari han arɨ ndɨn kampɨhe kaŋarɨŋ arɨmŋgɨmar. Jisasɨv Yakŋ Ohɨrand Yuŋk Wɨr Ñɨñɨnd haŋ ntɨŋ ŋandɨŋi arar kaŋarɨŋ arɨmŋgɨmar.
3 Då sagde han til mannen med den nomne handi: «Reis deg upp og kom fram!»
Mbɨ Jisas werer ñɨmŋgɨzand Jisasɨv wɨram omanaka mahoror kɨvahɨnsɨnd han kamar. Amɨ ai uhɨm mbanaŋ aŋkwañɨmb amar.
4 Og til dei andre sagde han: «Er det rett å gjera godt på kviledagen eller å gjera vondt - berga eit liv eller drepa?» Dei tagde.
Mbɨ ai ñɨzand Jisasɨv wɨram untɨm Farisind han amarɨmar. Arɨ Yakŋ Ohɨrand Yuŋk Wɨr Ñɨñɨnd haŋ enta imbɨr sɨndɨrarɨŋ oh o arɨ enta kɨvah sɨndɨrarɨŋ oh amar. Arɨ wɨram pɨrasɨrɨŋ imbɨr ñɨndari oh o arɨ wɨram mamta orɨndɨrarɨŋ oh amar. Jisasɨv hanave kaz, wɨram untɨm Farisind hamb ya mɨkamŋgɨm.
5 Då såg han rundt ikring på deim, både harm og sorgfull for di dei var so harde og stride. So sagde han til mannen: «Rett fram handi!» Då rette han henne fram, og handi hans vart like god att.
Az Jisasɨv ndɨŋ werer nde waz mbɨ entacha amamŋgɨz handɨv Jisasɨnd mpɨ hamb pɨraz ndɨŋ aŋkwɨ sɨmar. Ave mbɨ wɨram omanaka mahoror kɨvahɨnsɨnd han kamar. Omanaka amakɨr han irɨvɨr amamb amar. Az mbɨ mbɨkɨr omanaka han irɨvɨr amaz mach mbɨkɨr omanaka hamb imbɨrun ñɨmar.
6 Men farisæarane gjekk ut og tok straks til å samråda seg med Herodes-mennerne korleis dei skulde få gjort ende på honom.
Avɨz wɨram untɨm Farisind hamb pams haŋon ŋondɨrahe Yakŋ Ohɨrand marɨvai oram han erere omŋgɨmar. We Herotɨnd untɨm men aŋkwezawi Jisas mamta ororndɨv ya orɨmŋgɨmar.
7 So for Jesus med læresveinarne sine burt til sjøen, og ein stor folkehop frå Galilæa fylgde med; og frå Judaland
Mach, Jisasɨv sezɨrmen aiampɨra han erere yamb ohɨra ondɨhondɨh Galilind ampaŋam omŋgɨmar. Omŋgɨzand wɨram akŋ anchɨ akŋ isupɨr Galilind hamb ŋondɨrahe ndɨn mpehɨromŋgɨmar. Osa anchɨ isupɨr Judiand, aiampɨra ohɨra Jerusalemɨnd, isupɨr Idumeand, yamb ŋkiŋg yamb Jordand, osa anchɨ aiampɨra Tair ikwɨm ñɨmŋgɨmar hamb, mach osa anchɨ aiampɨra Saidon ikwɨm ñɨmŋgɨmar hambez, mbɨ Jisasɨv utuhutuh akŋ han sɨmar han njɨhame ŋondɨrahe ndɨn pɨŋ aimŋgɨmar.
8 og Jerusalem og Idumea og bygderne på hi sida Jordan og kring Tyrus og Sidon kom dei til honom i flokketal, då dei høyrde um alt det han gjorde.
9 Då sagde han til læresveinarne at det skulde liggja ein båt ferdig til honom for folkemengdi skuld, so dei ikkje skulde trengja honom;
Jisasɨv wɨram akŋ anchɨ akŋ mahororɨnsɨnd han omanenta sanj. Avɨz itɨ kɨvah hamb ndɨn waw hanaveam ndɨn pɨŋ ŋgorahɨrahɨr kwa aworɨmŋgɨŋg kamŋganj. Nan Yakŋ Ohɨrand nor arɨmŋganj. Az Jisasɨv ndɨŋ ya aŋkarɨpɨr ke erokarar kanj. Yan injambɨr ahe kamŋgɨmɨn aranj. Avɨz osa anchɨ mahororɨnsɨnd hamb ndɨn ŋgɨŋaŋɨn arar mbɨŋ mbɨŋ ŋɨmbɨzo ŋɨmbɨzai kworaŋkworor ndɨn pɨŋ aimŋgɨmar. Osa anchɨ hamb hanavav aimŋgɨzand, Jisasɨv njɨhamɨmar. Yan kware ŋavɨzumŋgɨmɨnj amar. Handɨv mbɨ sezɨrɨh kamar. Yandɨv utɨŋg han hɨrai ikwɨm ŋgambar amar.
10 for han lækte mange, so alle som hadde eikor plåga, trengde seg innpå honom, og vilde få taka i honom.
11 Og kvar gong dei ureine ånderne såg honom, kasta dei seg ned for føterne hans og ropa: «Du er Guds Son!»
12 Men han forbaud deim både tidt og strengt å gjera honom kjend.
13 So gjekk han upp i fjellet, og kalla til seg deim han sjølv vilde, og dei kom til honom.
Mach, Jisasɨv aparɨmaŋ awarohe wɨram kɨra ensamaŋɨn are ramar han oreŋgɨz ndɨn pɨŋ aimŋgɨmar.
14 Og han valde ut tolv som skulde vera med honom, og som han vilde senda ut til å tala for folket,
Aimŋgɨz mbɨ wɨram kɨra oman ŋkiŋkiŋg undɨmaj han ndɨnmen ñɨmŋgɨz are ŋɨmbɨmar. Ave Jisasɨv ndɨŋ kamar. Nzɨ andɨŋ wɨram kɨra mban amɨ ihɨnd ensaŋ ntɨŋ ŋaŋɨndɨv uyɨzɨŋgwin han ensamin amar. Nzɨ andɨŋ Yakŋ Ohɨrand ya hɨro hɨrai osa anchɨ eŋgweŋgwɨndɨv ensamin amar.
15 og vilde gjeva magt til å driva ut djevlar.
Ave nzɨ andɨŋ itɨ kɨvah kiaŋgworaŋgwaŋgwɨndɨvez ensa ohɨra mach aŋkarɨpɨr eŋgwin amar.
16 Det var Simon - honom kalla han Peter -
Mach ave, Jisasɨv wɨram oman ŋkiŋkiŋg undɨmaj han ensamamar. Mbɨndɨŋ ensa han mbanɨmb: Saimon, (Jisasɨv ndɨn ensa emŋga mbɨkɨr Pita eŋgwamar), Sebedind nor kɨra undɨmaj han mbɨndɨŋ ensa han Jems Jon, (Jisasɨv undɨmaj han ensa emŋga Boanerges eŋgwamar. Ensa kehand ondo han mbanɨmb: wɨram ya ema ŋkɨraŋgɨrɨnd emamp.) Andru, Filip, Bartolomyu, Matyu, Tomas, Jems Alfiusɨnd nor, Tadius, Saimon untɨm Selotɨnd, mach Judas Iskariot, mbɨ Jisasɨh kambɨrɨñɨrɨnd oman insɨŋ ŋgamɨmar.
17 og Jakob, son åt Sebedæus, og Johannes, bror hans Jakob - deim kalla han Boanerges, det er Toresveinarne -
18 og Andreas og Filip og Bartolomæus og Mattæus og Tomas og Jakob, son åt Alfæus, og Taddæus og Simon Kananæus
19 og Judas Iskariot, han som sidan sveik honom.
20 Med det same han kom heim, samla folket seg i hop att, so dei kunde ikkje ein gong få seg mat.
Mach ave, Jisasɨv mbɨkɨr sezɨrmen oramɨŋ ahevomŋgɨmar. Ahevomŋgɨz wɨram akŋ anchɨ akŋ ohɨron hamb Jisasɨnd pɨŋ ai aŋkwezawi ñɨmŋgɨz, handɨv Jisasɨv mbɨkɨr sezɨrmen ntɨŋ ohɨra ŋe unsa nzɨhanave namŋgɨmɨr.
21 Då hans eige folk fekk høyra det, for dei heimantil og vilde få tak i honom; «han må vera frå vitet!» sagde dei.
Avɨz Jisasɨnd zɨŋgɨr hamb han njɨhame kamŋgɨmar. Jisasɨv ndɨh eraher awi arɨmŋgɨmar. Ave ndɨn ŋaŋɨn are ŋondɨrahe aimŋgɨmar.
22 Men dei skriftlærde som var komne ned frå Jerusalem, sagde: «Be’elsebul hev fare i honom! og: «Det er djevlehovdingen sjølv som hjelper honom til å driva ut djevlar.»
Aimŋgɨzand, wɨram kɨra Jerusalemɨnd ya Mosesɨnd injambɨr ahe sɨkahɨnd hamb aiampɨra ohɨra Jerusalemɨŋ erere ŋketai eretai ñɨhɨri kamŋgɨmar. Itɨ kɨvahɨnd anɨŋnsar han, mbɨkɨr ensa Belsebul, Jisasɨh ŋgɨŋe awarohe ñɨñmbɨri arɨmŋgɨmar. Ave itɨ kɨvahɨnd anɨŋnsar mbanamb Jisasɨh aŋkarɨpɨr eŋgwazand, mbɨ itɨ kɨvah han kiaŋgworaŋgwɨj arɨmŋgɨmar.
23 Då kalla han deim til seg og tala til deim i likningar: «Korleis kann Satan driva ut Satan?»
Hanave kamŋgɨz, Jisasɨv ndɨŋ oreŋgɨz aimŋgɨmar. Aimŋgɨz mbɨ ya ahɨmb mban kamar. Nzɨhanave Satanɨmb Satanonaŋg kiaŋgwɨmɨr amar.
24 Kjem eit rike i strid med seg sjølv, so kann det riket ikkje standa,
Wɨram isupɨr ohɨra kɨvah wererɨnd emŋga hamb ñɨmɨr amar. Kɨrɨm mbɨkɨr osa anchɨ hamb kwɨri mbon mbon imbɨr ñɨmah re era mpamŋgɨmɨr han isupɨr kehamb nzɨhanave ñɨmɨr amar.
25 og kjem eit hus i strid med seg sjølv, so stend det huset ikkje med lag.
Mach, osa anchɨ zɨŋgɨrɨnd hamb kwɨri mbon mbon imbɨr ñɨmah re era mpamŋgɨmɨr han zɨŋgɨr mbanamb nzɨhanave ñɨmɨr amar.
26 Set no Satan seg upp mot seg sjølv og kjem i strid med seg sjølv, so kann han ikkje standa seg; då er det ute med honom.
Mach, Satanɨnd untɨm hamb kwɨri mbon mbon imbɨr ñɨmah re era mpamŋgɨmɨr han mbɨ mɨñɨmŋgɨmɨr amar. Mbɨ mɨŋam kwevɨrɨmŋgɨmɨr amar.
27 Men ingen kann ganga inn i huset til ei kjempa og rana eignaluterne hans, hev han ikkje fyrst lagt kjempa i band; då kann han plundra huset.
Mach, Jisasɨv ekwaŋg ke kamar. Wɨram emŋga hamb utɨzi wɨram aŋkarɨpɨrɨnd oramɨŋ ahevohe hanɨhan mbɨkɨr han mamah ŋɨmbɨmɨr amar. Nend amar. Mbɨ wɨram aŋkarɨpɨr han kɨrɨpaŋ kɨravɨhaz ŋgañɨzand imbɨr hanɨhan han mamah ŋɨmbɨmɨr amar.
28 Det segjer eg dykk for sant: Alt skal tilgjevast menneskjeborni, både synder og spottord, kor mykje dei spottar;
Nzɨ andɨŋ mɨŋun kin amar. Wɨramb utuhutuh enta kɨvah sɨndɨramŋgi han, utuhutuh ya kɨvah Yakŋ Ohɨrah yarahe kandɨramŋgi han, Yakŋ Ohɨrav enta kɨvah kehan imbɨr usɨndari amar.
30 det var for di dei sagde: «Han hev ei urein ånd i seg.»
Mbɨ itɨ kɨvahɨv Jisasɨh ŋgɨŋe awarohe ñɨñmbɨri arar kamŋgɨmar. Handɨv Jisasɨv ndɨŋ kamar. Yakŋ Ohɨrav enta kɨvah kehan musɨndɨram amar.
31 So kom mor hans og brørne hans; dei vart standande utanfor, og sende bod til honom um han vilde koma ut.
Mach, Jisasɨnd runjɨr hamb mɨŋɨr mbɨndɨŋmen ai injambɨr handɨh aŋkwañɨhɨri osa anchɨ han kamŋgɨmar. Jisasɨh kamŋgɨn ahevaiz arɨmŋgɨmar.
32 Det sat ein stor flokk kringum honom, og dei sagde til honom: «Sjå, mor di og brørne dine stend utanfor og spør etter deg!»
Avɨz osa anchɨ ndɨn ondɨhore ŋgarɨwɨmŋgɨmar hamb ndɨn kamŋgɨmar. Ndɨh wan arɨmŋgɨmar. Yaŋarɨv arunjarmen ai injambɨr handɨh ñɨhɨri nandɨv kamŋgɨmbɨri arɨmŋgɨmar.
33 Kven er mor mi og brørne mine? svara han.
Avɨz, Jisasɨv osa anchɨ han kamar. Uñɨman ihɨnd yaŋ namunj amar.
34 So såg han rundt på deim som sat i ein ring kringum honom, og sagde: «Sjå det er mor mi og brørne mine!
Ave mbɨ wɨram akŋ anchɨ akŋ hamb ndɨn ondɨhore ŋgarɨwɨmŋgɨmar han wehɨrehɨr ñi kamar. Mban ihɨnd yaŋ namunj amar.
35 Den som gjer det Gud vil, han er bror min og syster mi og mor mi.»
Osa anchɨ hamb Yakŋ Ohɨrand ya njɨhamŋgɨj han ndɨŋ ihɨnd yaŋunj namunj amar.
