Markus 13
1 Då han gjekk ut or templet, sagde ein av læresveinarne til honom: «Meister, sjå for steinar og for bygningar!»
Et cum egrederetur de templo, ait illi unus ex discipulis suis: Magister, aspice quales lapides, et quales structuræ.
2 «Ja, ser du desse store bygningarne!» svara Jesus. «Her ligg ikkje stein på stein som ikkje skal rivast laus.»
Et respondens Iesus, ait illi: Vides has omnes magnas ædificationes? Non relinquetur lapis super lapidem, qui non destruatur.
3 Sidan, då han sat på Oljeberget midt imot templet, og det ikkje var nokon innmed, kom Peter og Jakob og Johannes og Andreas og spurde honom:
Et cum sederet in Monte olivarum contra templum, interrogabant eum separatim Petrus, et Iacobus, et Ioannes, et Andreas:
4 «Seg oss: Når skal dette henda, og kva er teiknet me fær når alt dette er åt og skal koma?»
Dic nobis, quando ista fient? et quod signum erit, quando hæc omnia incipient consummari?
5 Då tok Jesus soleis til ords: «Sjå dykk fyre, so ingen forvillar dykk!
Et respondens Iesus cœpit dicere illis: Videte ne quid vos seducat:
6 Mange skal taka mitt namn og segja: «Det er eg!» og føra mange på avveg.
multi enim venient in nomine meo dicentes, quia ego sum: et multos seducent.
7 Men når de høyrer um ufred og tidend um ufred, so vert ikkje rædde! Dette lyt henda; men enden kjem ikkje endå.
Cum audieritis autem bella, et opiniones bellorum, ne timueritis: oportet enim hæc fieri: sed nondum finis.
8 Folk skal reisa seg imot folk, og rike mot rike; det skal vera jordskjelv kring i landi, det skal vera uår og upprør. Det er det fyrste av føderiderne.
Exurget enim gens contra gentem, et regnum super regnum, et erunt terræmotus per loca, et fames. Initium dolorum hæc.
9 Men sjå dykk fyre! Dei kjem til å draga dykk for domstolarne og piska dykk i synagogorne, og for landshovdingar og kongar skal de førast fram for mi skuld, so de kann vitna for deim.
Videte autem vosmetipsos. Tradent enim vos in consiliis, et in synagogis vapulabitis, et ante præsides, et reges stabitis propter me, in testimonium illis.
10 Og fyrst lyt evangeliet berast ut til alle folkeslag.
Et in omnes gentes primum oportet prædicari Evangelium.
11 Men når dei fører dykk burt og gjev dykk yver til retten, so syt ikkje for kva de skal tala! Det som vert gjeve dykk i same stundi, det skal de tala; for det er ikkje de som talar, men den Heilage Ande.
Et cum duxerint vos tradentes, nolite præcogitare quid loquamini: sed quod datum vobis fuerit in illa hora, id loquimini non enim vos estis loquentes, sed Spiritus sanctus.
12 Bror skal senda bror i dauden, og faren barnet sitt, og born skal standa fram mot foreldri sine, og valda at dei lyt døy.
Tradet autem frater fratrem in mortem, et pater filium: et consurgent filii in parentes, et morte afficient eos.
13 Og alle skal hata dykk for mitt namn skuld; men den som held ut til endes, han skal verta frelst.
Et eritis odio omnibus propter nomen meum. Qui autem sustinuerit in finem, hic salvus erit.
14 Men når de ser at den øydande styggedomen stend der han ikkje skulde» - agte vel på dette, du som les! - «då lyt dei som er i Judaland røma til fjells;
Cum autem videritis abominationem desolationis stantem, ubi non debet, qui legit, intelligat: tunc qui in Iudæa sunt, fugiant in montes:
15 den som er uppå taket, må ikkje stiga ned, og ikkje ganga inn og henta noko i huset sitt,
et qui super tectum, ne descendat in domum, nec introeat ut tollat quid de domo sua:
16 og den som er utpå marki, må ikkje ganga heim etter kjolen sin!
et qui in agro erit, non revertatur retro tollere vestimentum suum.
17 Stakkars deim som gjeng med barn eller gjev brjost i dei dagarne!
Væ autem prægnantibus, et nutrientibus in illis diebus.
18 Men bed at dette ikkje må henda um vinteren!
Orate vero ut hieme non fiant.
19 For den tidi skal vera so hard at det aldri hev vore so hard ei tid frå upphavet åt skaparverket som Gud hev gjort, og til no, og vert ikkje sidan heller.
Erunt enim dies illi tribulationes tales, quales non fuerunt ab initio creaturæ, quam condidit Deus usque nunc, neque fient.
20 Og gjorde’kje Herren den tidi stutt, so vart’kje eit liv berga; men for deira skuld som han valde seg ut, hev han gjort den tidi stutt.
Et nisi breviasset Dominus dies, non fuisset salva omnis caro: sed propter electos, quos elegit, breviavit dies.
21 Um nokon då segjer med dykk: «Sjå her er Messias - Sjå der!» so må de ikkje tru det!
Et tunc si quis vobis dixerit: Ecce hic est Christus, ecce illic, ne credideritis.
22 For falske Messias’ar skal standa fram, og falske profetar, og gjera teikn og under for å forvilla dei utvalde, um det er råd.
Exurgent enim pseudochristi, et pseudoprophetæ, et dabunt signa, et portenta ad seducendos, si fieri potest, etiam electos.
23 So sjå dykk fyre! Eg hev sagt dykk alt fyreåt.
Vos ergo videte: ecce prædixi vobis omnia.
24 Men i dei dagarne, etter denne harde tidi, skal soli myrkjast, og månen missa sitt ljos;
Sed in illis diebus post tribulationem illam sol contenebrabitur, et luna non dabit splendorem suum:
25 stjernorne skal falla ned frå himmelen, og himmelkrafterne skakast.
et stellæ cæli erunt decidentes, et virtutes, quæ in cælis sunt, movebuntur.
26 Då skal dei sjå Menneskjesonen koma i skyi med stort velde og herlegdom,
Et tunc videbunt filium hominis venientem in nubibus cum virtute multa, et gloria.
27 og då skal han senda ut englarne, og samla dei utvalde frå heimsens fire hyrno, frå ytste enden av jordi til ytste enden av himmelen.
Et tunc mittet angelos suos, et congregabit electos suos a quattuor ventis, a summo terræ usque ad summum cæli.
28 Lær ei likning av fiketreet: Når sevja hev kome i greinerne, og lauvet sprett, då veit de at sumaren er nær.
A ficu autem discite parabolam. Cum iam ramus eius tener fuerit, et nata fuerint folia, cognoscitis quia in proximo sit æstas:
29 Like eins når de ser dette hender, då veit de at han er utfor døri.
sic et vos cum videritis hæc fieri, scitote quod in proximo sit in ostiis.
30 Det segjer eg dykk for visst: Denne ætti skal ikkje forgangast fyrr alt dette hev hendt.
Amen dico vobis, quoniam non transibit generatio hæc, donec omnia ista fiant.
31 Himmel og jord skal forgangast; men mine ord skal ikkje forgangast.
Cælum, et terra transibunt, verba autem mea non transibunt.
32 Men den dagen og timen veit ingen, ikkje englarne i himmelen, og ikkje Sonen - ingen utan Faderen.
De die autem illo, vel hora nemo scit, neque angeli in cælo, neque Filius, nisi Pater.
33 Sjå dykk fyre, og vak! For de veit ikkje når tidi kjem.
Videte, vigilate, et orate: nescitis enim quando tempus sit.
34 Det er liksom med ein mann som drog utanlands. Då han for heimantil, sette han sveinarne sine til å styra for seg. Kvar fekk sitt å gjera, og til portnaren sagde han at han laut vaka.
Sicut homo, qui peregre profectus reliquit domum suam, et dedit servis suis potestatem cuiusque operis, et ianitori præcepit ut vigilet.
35 So vak då! For de veit’kje når husbonden kjem - um kvelden, eller midnattsbil, eller i otta, eller i dagrenningi.
Vigilate ergo, (nescitis enim quando dominus domus veniat: sero an media nocte, an galli cantu, an mane)
36 Lat honom ikkje finna dykk sovande, um han skulde koma uventande på dykk!
ne cum venerit repente, inveniat vos dormientes.
37 Men det eg segjer dykk, det segjer eg alle: Ver vakne!»
Quod autem vobis dico, omnibus dico: Vigilate.
