Markus 13
1 Då han gjekk ut or templet, sagde ein av læresveinarne til honom: «Meister, sjå for steinar og for bygningar!»
A I kona hele ana mai loko aku o ka luakini, olelo aku la kekahi o kana poe haumana ia ia, E ke kumu, e nana oe, nani wale ke ano o keia mau pohaku, a me na hale.
2 «Ja, ser du desse store bygningarne!» svara Jesus. «Her ligg ikkje stein på stein som ikkje skal rivast laus.»
Olelo mai la Iesu, i mai la ia ia, Ke ike nei anei oe i keia mau hale nui? Aole e waihoia kekahi pohaku, maluna iho o kekahi pohaku i ka hoohiolo ole ia.
3 Sidan, då han sat på Oljeberget midt imot templet, og det ikkje var nokon innmed, kom Peter og Jakob og Johannes og Andreas og spurde honom:
I kona noho ana iluna o ka mauna Oliveta, ma ka hulinaalo o ka luakini, ninau malu aku la o Petero, a me Iakobo, a me Ioane, a me Anederea ia ia;
4 «Seg oss: Når skal dette henda, og kva er teiknet me fær når alt dette er åt og skal koma?»
E hai mai oe ia makou i ka wa hea e hiki mai ai keia mau mea, a heaha la ka ouli o ka hiki ana mai o ia mau mea?
5 Då tok Jesus soleis til ords: «Sjå dykk fyre, so ingen forvillar dykk!
Olelo mai la Iesu ia lakou, i mai la, i kana olelo ana, E ao oukou e malama o alakai hewa ia oukou.
6 Mange skal taka mitt namn og segja: «Det er eg!» og føra mange på avveg.
No ka mea, he nui na mea e hele mai ana ma ko'u inoa, me ka olelo mai, Owau no ia, a e alakai hewa ia na mea he nui loa.
7 Men når de høyrer um ufred og tidend um ufred, so vert ikkje rædde! Dette lyt henda; men enden kjem ikkje endå.
A i lohe oukou i ke kaua, a me ka lono o ke kaua, mai hopohopo oukou; no ka mea, e hiki io mai no ia mau mea a pau, aole nae ia ka hope.
8 Folk skal reisa seg imot folk, og rike mot rike; det skal vera jordskjelv kring i landi, det skal vera uår og upprør. Det er det fyrste av føderiderne.
E ku e auanei kekahi aina i kekahi aina, a o kekahi aupuni hoi i kekahi aupuni; a e hiki mai auanei na olai, ma kauwahi, a me na wi, a me na kipikipi. Aka, o ka makamua wale no ia o na popilikia.
9 Men sjå dykk fyre! Dei kjem til å draga dykk for domstolarne og piska dykk i synagogorne, og for landshovdingar og kongar skal de førast fram for mi skuld, so de kann vitna for deim.
E ao nae oukou ia oukou iho, no ka mea, e haawiia'ku no oukou i ka poe hookolokolo, a e hahau mai lakou ia oukou iloko o na halehalawai; a no'u nei e hookuia'i oukou imua o na kiaaina, a me na'lii, i mea e hoike aku ai no lakou.
10 Og fyrst lyt evangeliet berast ut til alle folkeslag.
E pono nae, ke hai e ia'ku mamua ka euanelio, ma na aina a pau.
11 Men når dei fører dykk burt og gjev dykk yver til retten, so syt ikkje for kva de skal tala! Det som vert gjeve dykk i same stundi, det skal de tala; for det er ikkje de som talar, men den Heilage Ande.
Aia alakai lakou ia oukou, e haawi aku, mai manao mua oukou i ka mea a oukou e olelo aku ai, mai noonoo e; aka, o ka mea e haawiia na oukou ia wa, oia ka oukou mea e olelo aku ai; no ka mea, aole na oukou ka olelo na ka Uhane Hemolele no.
12 Bror skal senda bror i dauden, og faren barnet sitt, og born skal standa fram mot foreldri sine, og valda at dei lyt døy.
A e haawi aku ana ke kaikuaana i ke kaikaina e make, a me ka makuakane no hoi i ke keiki; a e ku e mai no hoi na keiki i na makua, a e haawi aku ia lakou e make.
13 Og alle skal hata dykk for mitt namn skuld; men den som held ut til endes, han skal verta frelst.
No ko'u inoa e inainaia'i oukou e na kanaka a pau; aka, o ka mea e hoomanawanui a hiki i ka hopena, e ola ia.
14 Men når de ser at den øydande styggedomen stend der han ikkje skulde» - agte vel på dette, du som les! - «då lyt dei som er i Judaland røma til fjells;
A ike aku oukou i ka mea haumia e hooneoneo ana, i oleloia mai ai e Daniela, o ke kaula, e ku ana i kahi pono ole, (O ka mea heluhelu, e hoomaopopo oia, ) alaila, o ka poe e noho ana ma Iudea, e holo lakou i kuahiwi.
15 den som er uppå taket, må ikkje stiga ned, og ikkje ganga inn og henta noko i huset sitt,
A o ka mea maluna o ka hale, mai iho mai ia iloko o ka hale, aole hoi e komo e lawe i kekahi mea, mai loko ae o kona hale.
16 og den som er utpå marki, må ikkje ganga heim etter kjolen sin!
A o ka mea ma ka waeua, mai hoi hou mai ia e lawe i kona kapa.
17 Stakkars deim som gjeng med barn eller gjev brjost i dei dagarne!
Auwe hoi i ka poe wahine hapai, a me ka poe hanai waiu ana ia mau la!
18 Men bed at dette ikkje må henda um vinteren!
A e pule aku oukou, i ole ma ka hooilo ko oukou auhee ana.
19 For den tidi skal vera so hard at det aldri hev vore so hard ei tid frå upphavet åt skaparverket som Gud hev gjort, og til no, og vert ikkje sidan heller.
No ka mea, e nui auanei ka popilikia o ua mau la la, aole meneia mai kinohi mai o ka honua a ke Akua i hana'i a hiki loa mai nei i keia wa, aole no hoi mahope aku.
20 Og gjorde’kje Herren den tidi stutt, so vart’kje eit liv berga; men for deira skuld som han valde seg ut, hev han gjort den tidi stutt.
A i hoopokole ole ka Haku ia mau la, aole loa e ola kekahi kanaka; aka, no ka poe i waeia, e hoopokoleia'e ua mau la la.
21 Um nokon då segjer med dykk: «Sjå her er Messias - Sjå der!» so må de ikkje tru det!
A i kela wa, ina olelo mai kekahi kanaka, Eia ka Mesia maanei, aia hoi mao, mai manaoio oukou ia.
22 For falske Messias’ar skal standa fram, og falske profetar, og gjera teikn og under for å forvilla dei utvalde, um det er råd.
No ka mea, e ku mai auanei iluna na Mesia wahahee, a me na kaula wahahee, a e hoike mai i na hoailona, a me na hana mana, ina he mea hiki, e hoohihia lakou i poe i waeia.
23 So sjå dykk fyre! Eg hev sagt dykk alt fyreåt.
E ao hoi oukou; aia, ua hoike e aku no wau ia oukou i na mea a pau loa.
24 Men i dei dagarne, etter denne harde tidi, skal soli myrkjast, og månen missa sitt ljos;
A pau ka pilikia ana o ia mau la, alaila, e pouli loa no ka la, aole hoi e haawi mai ka mahina i kona malamalama;
25 stjernorne skal falla ned frå himmelen, og himmelkrafterne skakast.
E haule iho no hoi na hoku o ka lani, a e haalulu no na mea mana o ka lani.
26 Då skal dei sjå Menneskjesonen koma i skyi med stort velde og herlegdom,
Ilaila lakou e ike ai i ke Keiki a ke kanaka e hele mai ana ma na ao me ka mana nui, a me ka nani.
27 og då skal han senda ut englarne, og samla dei utvalde frå heimsens fire hyrno, frå ytste enden av jordi til ytste enden av himmelen.
Alaila ia e hoouna aku ai i na anela ana, a e akoakoa mai i kana poe i waeia, mai na kukulu eha mai, a mai kela pa o ka honua, a mai kela pa o ka lani mai.
28 Lær ei likning av fiketreet: Når sevja hev kome i greinerne, og lauvet sprett, då veit de at sumaren er nær.
E ao hoi oukou i ka nane o ka laau fiku: i ka wa e opiopio ai kona lala, a e hoomaka ana na lau, alaila oukou e ike ai, ua kokoke mai ke kau:
29 Like eins når de ser dette hender, då veit de at han er utfor døri.
Pela no hoi oukou, a ike oukou e hanaia mai ana keia mau mea la, ilaila oukou e ike ai, ua kokoke mai no, aia ma ka ipuka.
30 Det segjer eg dykk for visst: Denne ætti skal ikkje forgangast fyrr alt dette hev hendt.
He oiaio ka'u e olelo aku nei ia oukou, aole e pau keia hanauna, a hana e ia mai no keia mau mea a pau mamua.
31 Himmel og jord skal forgangast; men mine ord skal ikkje forgangast.
E lilo no ka lani a me ka honua; aka, o ka'u mau olelo, aole loa ia e lilo.
32 Men den dagen og timen veit ingen, ikkje englarne i himmelen, og ikkje Sonen - ingen utan Faderen.
Aka, o kolaila la, a me kolaila hora, aole loa kekahi kanaka i ike, aole no hoi ka poe anela iluna o ka lani, aole no hoi ke Keiki, o ka Makua wale no.
33 Sjå dykk fyre, og vak! For de veit ikkje når tidi kjem.
E ao oukou, e makaala, a e pule; no ka mea, aole oukou i ike i kela wa.
34 Det er liksom med ein mann som drog utanlands. Då han for heimantil, sette han sveinarne sine til å styra for seg. Kvar fekk sitt å gjera, og til portnaren sagde han at han laut vaka.
E like auanei ia me ke kanaka e hele ana i kahi loihi, haalele ia i kona hale, kauoha ae la i kana poe kauwa, a haawi i kela, a i keia i kana hana, a kauoha mai i ke kiaipuka, e makaala.
35 So vak då! For de veit’kje når husbonden kjem - um kvelden, eller midnattsbil, eller i otta, eller i dagrenningi.
E makaala no hoi oukou; no ka mea, aole oukou i ike i ka wa e hiki mai ai o ka haku mea hale, i ke ahiahi paha, i ke aumoe paha, a i ke kani ana o ka moa, a i ke kakahiaka;
36 Lat honom ikkje finna dykk sovande, um han skulde koma uventande på dykk!
O hiki e mai ia, a loaa mai oukou e hiamoe ana.
37 Men det eg segjer dykk, det segjer eg alle: Ver vakne!»
O ka'u e olelo aku nei ia oukou, oia no ka'u e olelo aku nei i na mea a pau loa, E makaala.
