Malakias 2
1 Og no kjem dette bodet til dykk prestar:
Ket ita, dakayo a papadi, daytoy a bilin ket para kadakayo.
2 Vil de ikkje høyra og ikkje leggja dykk på hjarta å gjeva mitt namn æra, segjer Herren, allhers drott, so sender eg forbanningi yver dykk, og eg forbannar velsigningarne dykkar; ja, eg hev alt forbanna deim, av di de ikkje legg det på hjarta.
“No saanyo a denggen, ken no saanyo nga ipapuso ti mangitan-ok iti naganko,” kuna ni Yahweh a Mannakabalin amin, “iyegko ngarud ti didigra kadakayo, ken ilunodko dagiti bendesionyo. Kinapudnona, inlunodko dagitoyen, gapu ta saanyo nga impapuso ti bilinko.
3 Sjå, eg bannar avkjømet dykkar og kastar møk i andlitet på dykk, møk av dykkar høgtidsoffer, og dei skal bera dykk burti møki.
Adtoy, tubngarek dagiti kaputotam, ket pulagidakto iti rugit dagiti rupayo, ti rugit kadagiti datonyo, ket maiyadayokayonto a kadua ti rugit.
4 Då skal de sanna at eg hev sendt dykk dette bodet, av di det skal vera mi pakt med Levi, segjer Herren, allhers drott.
Ket maammoanyonto nga impakaammok daytoy a bilin kadakayo, nga agtalinaed koma ti katulagak kenni Levi,” kuna ni Yahweh a Mannakabalin amin.
5 Mi pakt med honom var liv og fred. Eg gav honom deim til otte, og han ottast meg og skalv for mitt namn.
“Agpaay a biag ken talna ti katulagak kenkuana, ken impaayko dagitoy a banbanag kenkuana tapno idayawnak. Dinayawnak ken timmakder nga addaan panagbuteng iti naganko.
6 Sannings læra var i hans munn, og det fanst ikkje svik på lipporne hans; fredsamt og ærleg gjekk han på min veg, og han vende mange burt ifrå misgjerd.
Adda iti ngiwatna ti pudno a panursuro, ken awan iti saan a nasayaat a rimmuar iti bibigna. Nakipagbiag isuna kaniak nga addaan kappia ken kinalinteg, ken inallukoyna dagiti tattao tapno agsardengdan nga agbasbasol.
7 For prestelippor skal gøyma på kunnskap, upplæring ventar me av munnen hans, for han er sendebod frå Herren, allhers drott.
Ta dagiti bibig koma ti papadi ti rumbeng a mangsalimetmet iti pannakaammo, ken iti ngiwatna koma ti pakasarakan dagiti tattao iti panursuro, ta isuna iti mensaherok, kuna ni Yahweh a Mannakabalin amin.
8 Men de hev vike av frå vegen, læra dykkar hev ført mange til fall; de hev skjemt ut Levi-pakti, segjer Herren, allhers drott.
Ngem simmiasikayo iti pudno a dalan. Intibkolyo ti kaaduan nga agraraem iti linteg. Dinadaelyo ti katulagan ni Levi,” kuna ni Yahweh a Mannakabalin amin.
9 Difor hev eg og gjort dykk vanvyrde og nedsedde for alt folket, av di de ikkje agtar på mine vegar, men gjer skil på folk i lovlæra.
“Iti kasukatna, pagbalinenkayo met a dakes ken karurod iti imatang dagiti amin a tattao, gapu ta saanyo a sinalimetmetan dagiti wagasko, ngem ketdi impakitayo ti panangidumayo iti panangisuroyo.”
10 Hev ikkje me ein far alle saman? Hev ikkje ein Gud skapt oss? Kvi fer me då med svik mot kvarandre og vanhelgar fedrepakti?
Saan kadi nga addaantayo amin iti maymaysa nga ama? Saan kadi a maymaysa ti Dios a namarsua kadatayo? Apay nga aglilinnipottayo, tunggal maysa maibusor iti kabsatna, tultulawantayo ti katulagan ti amatayo?
11 Svik hev Juda fare med, og styggedom hev gjenge for seg i Israel og i Jerusalem; for Juda hev vanhelga Herrens heilagdom, som han elskar, og hev gift seg med dotter til ein framand gud.
Mananglilipot ti Juda, ken nakaal-alliaw a banag ti naaramid idiay Israel ken idiay Jerusalem. Ta tinulawan ti Juda ti nasantoan a lugar ni Yahweh nga impatpategna, ken inasawana ti babai nga anak ti ganggannaet nga agdaydayaw kadagiti didiosen.
12 Hjå den mannen som gjer slikt - måtte Herren rydja ut kvar livande sjæl or Jakobs hyttor, og den som ber fram offergåva til Herren, allhers drott!
Pukawen koma ni Yahweh ti siasinoman a kaputotan ti tao nga agar-aramid iti daytoy manipud kadagiti tolda ni Jacob, uray maysa a mangiy-iyyeg iti daton kenni Yahweh a Mannakabalin amin.
13 Og endå ein ting til gjer de: Yver Herrens altar legg de tåror og gråt og sukkar, so han vil venda seg til offergåva meir eller med hugnad tek imot noko av dykkar hand.
Ken ar-aramidenyo pay daytoy. Laplapunusenyo ti altar ni Yahweh kadagiti lulua, agsangsangit ken agsinsinnaay, agsipud ta saannan a pulos a taliawen ti daton ken saannan nga awaten daytoy nga addaan iti pabor manipud kadagiti imayo.
14 De spør: «Korleis då?» Jau, Herren hev vore vitne millom deg og ditt ungdomsviv, henne som du hev svike, endå ho var festarmøyi di og egtemaken din.
Ngem ibagbagayo, “Apay a saanna a taliawen?” Gapu ta ni Yahweh ti nakaimatang kenka ken ti asawa ti kinaagtutubom, ket saanka a nagbalin a napudno kenkuana, uray no kataktakunaynaymo isuna ken asawam sigun iti katulagan.
15 Hev ikkje den eine og same skapt henne, med di han hadde endå meir ånd att? Og kva stila han på, den eine? Guddomleg ætt. Tak då vare på dykkar liv og svik ikkje ditt ungdomsviv!
Saan kadi a pinagmaymaysanakayo babaen iti espirituna? Ken apay a pinagmaymaysanakayo? Gapu ta namnamaenna iti maaddaan ti nadiosan nga annak. Isu a bantayanyo ti bagbagiyo iti espirituyo, ken awan koma ti siasinoman a manglipot iti asawana iti kinaagtutubona.
16 Eg hatar skilsmål, segjer Herren, Israels Gud; med det sveiper ein vald um klædi sine, segjer Herren, allhers drott. So tak då vare på dykkar liv og far ikkje med svik.
“Ta kagurak ti panagsina ti agassawa,” kuna ni Yahweh a Dios ti Israel, “ken ti tao a taktakupanna ti kawesna iti kinaranggas,” kuna ni Yahweh a Mannakabalin amin. “Isu a bantayanyo ti bagbagiyo iti espirituyo ken agbalinkayo a napudno.”
17 De trøyttar Herren med dykkar ord. De spør: «Korleis trøytta me?» Jau, de segjer: «Kvar den som gjer vondt, er god i Herrens augo, og han hev hugnad i deim. Kvar er elles Gud som held dom?»
Binannogyo ni Yahweh kadagiti sasaoyo. Ngem ibagbagayo, “Kasano koma a binannogmi isuna?” Babaen iti panangibagbagayo iti, “Nasayaat iti imatang ni Yahweh ti siasinoman nga agar-aramid iti dakes, ken maay-ayo isuna kadakuada;” wenno “Sadino ti ayan ti Dios iti hustisia?”
