Lukas 17
1 Sidan sagde han til læresveinarne sine: «Det er uråd anna enn det lyt koma freistingar, men ve yver den som dei kjem ifrå!
Yesu hla ni imri koh ma, A lele ndi ba kbu za ni tita iya mbi wa wu sa ahe ni krigin.
2 Han var betre faren det låg ein kvernstein um halsen hans og han var kasta i havet, enn at han skulde freista ein av desse små.
Ana bi bana klo tita wu ni toh ma nda kayo nimi nne fi niwa ni tsa iri ni mi imri bi tsitsa yi diba kbu za.
3 Tak dykk i vare! Syndar bror din, so tala til honom, og angrar han, so tilgjev honom!
Ya kpambi, wa vayi ma lahtre, bwu shishi niwu, nda a kpa nuyime wruhle niwu.
4 Um han syndar mot deg sju gonger um dagen, og sju gonger kjem attende til deg og segjer: «Eg angrar!» so skal du tilgjeva honom.»
Nda kpalla niwu inkpu tangban ni vi ri, nda k'ma ye niwu inkpu tangban nda tre, mi brewu, abi du wruhle niwu.
5 Apostlarne sagde til Herren: «Gjev oss meir tru!»
Bi ninkon ba hla ni tie kon mba, nzu yo suron buu.
6 «Hev de tru som eit senapskorn, » svara Herren, «so kunde de segja til dette morbærtreet: «Rykk deg upp og røt deg i havet!» og det skulde lyda dykk.
Irji hla ndu bi he ni bangaskiya kama wlo mustard, bi iya hla niku kro du rumin chu di tsen nimi nei, A kpa nyime niwu.
7 Um nokon av dykk hev ein dreng som pløgjer eller gjæter, segjer han då til honom når han kjem heim frå marki: «Kom straks og set deg til bords?»
A nha nimi mbi, ahe ni vren koh wa ni rho ko krju int'ma rhi rji mi ji ye, ani lla niwu tsima ye ndi ri lah.
8 Segjer han’kje heller: «Stell til kveldsmaten åt meg, bind livgjordi um deg, og gakk meg til handa med eg et og drikk! Sidan kann du eta og drikka?»
Ana hla ni wuna, wa kpe mi ri, ndi khi di tie ndu bar mi ri ndi tso. U me wru ndi tsro na?
9 Takkar han vel drengen for di han gjorde som han var fyresagd? Eg trur ikkje det.
Ana gir ni wer kon du a tie ikpa wawu la una a tie?
10 Soleis de og; når de hev gjort alt som var sagt dykk, so seg: «Me er uturvande tenarar! Me hev’kje gjort anna enn det som var skyldnaden vår.»»
Iwu me naki yi nda u tie kpe wa ba hla niwu, u ya tre, kbi na khai mri koh ..... ma. Kbi tie ikpe wa kbi na tie.
11 Med han var på vegen til Jerusalem og for midt imillom Samaria og Galilæa,
A bi fin ri atsi tie ni Wurishelima, abu kusa nei gbu Samariya ni Galili.
12 bar det so til at han gjekk inn i ein liten by, og der kom det imot han ti menner som hadde spillsykja; dei vart standande eit langt stykke undan,
Wa ari ni gbu ri, ndji wlon bi lilon gben ba izun ni wu. Ba klir gbugbanmu niwu.
13 og ropa høgt: «Jesus, meister, gjer sælebot på oss!»
Ba bwu ba ni fu ba, nda tre, Yesu nikon wo iyi mbu.
14 Då Jesus vart var deim, sagde han til deim: «Gakk og te dykk fram for prestarne!» Og med dei var på vegen, hende det at dei vart reine.
Wa ato ba, ahla ni bawu, hi ndi tsro tumbi ni Firistoci. Wa ba tsi bi, ba kpa sikpa.
15 Ein av deim kom attende då han såg han var lækt; han lova Gud med høg røyst,
Iri nimi ba wa a to wawu samu sikpa, a kmaye, nda ngyiri ni Ijri ni la ndindima.
16 og kasta seg å gruve framfor føterne hans og takka honom; det var ein samaritan.
A joku ni kbu Yesu, nda ngyiri niwu gbugbome wawu a ndji igbu Samariya.
17 Då tok Jesus til ords og sagde: «Vart dei’kje reine alle ti? Kvar er då dei ni?
Yesu la bana ndji wlo na wa samu sikpa na, itiya ba bahe ni ntsen?
18 Var det ingen utan denne framande som kom attende og vilde gjeva Gud æra?»
Ba bari wa ba kmaye nda ngyiri ni Irji, tse ndji tsri yi?
19 So sagde han til mannen: «Statt upp og gakk heim att! Trui di hev hjelpt deg.»
A hla niwu, lunde ndi he ni suron ndindime anu sikpa ma.
20 Farisæarane spurde honom ein gong når Guds rike skulde koma. Då svara han deim so: «Guds rike kjem ikkje so at ein kann sjå det for augo.
Farisawa ba mye Irji ni ye ni ntan, Yesu hlani bawu ndi Irji ana ye iri iya ndi na.
21 Ein kann ikkje heller segja: «Sjå her er det!» eller: «Der er det!» For Guds rike, det er inni dykk.»
Ko ba la yah, ahe iyi koh ahe wamu. Bi ka yah iye Irji ahe aniwu.
22 Sidan sagde han til læresveinarne: «Det kjem ei tid då de skal stunda etter å sjå ein av dei dagarne då Menneskjesonen råder, men de skal ikkje få sjå det.
A hla ni imri koh ma, i vin tse ye wa bi son toh ivi wa ivren ndji niye, bi na tona.
23 Dei kjem til å segja til dykk: «Sjå der er han! Sjå her!» Gakk ikkje der burt, og fylg ikkje etter deim!
Ba hla niwu, yah, ni wamu, yah niwa hi na rju na, na bu ba na.
24 For liksom ljonet, når det kjem, skin frå himmelbrun til himmelbrun, soleis skal det vera med Menneskjesonen den dagen han kjem.
Ya nda izren ni whri nda kma tsutsa wa ni whri gbagbla shu yi ni gbagblamu, ani he nikiyi ivren ndji ni vin ma.
25 Men fyrst lyt han lida mykje, og denne ætti skal skjota honom ifrå seg.
A ni sha yah gbugbu kri gbugblu bakaba wu.
26 Og som det var i Noahs dagar, so skal det og vera den tidi då Menneskjesonen kjem:
A ni he nawa ahe ni nton Nuhu, ani he nakiyi ivi u ivren ndji.
27 dei åt, dei drakk, dei gifte seg, dei vart burtgifte, alt til den dagen då Noah gjekk inn i arki; då kom storflodi og tynte alle i hop.
Ba nri, ba tso ba grah nde ninu grah har hi tub wa Nuhu anri ni Jirgi imah tubana ayeh, nda wu ba penpeme.
28 Eller som det var i Lots dagar: dei åt, dei drakk, dei kjøpte, dei selde, dei planta, dei bygde;
A he na kiyi ni tan lutu bata nri, bata tso bata lbe nda lebie bata shu bata meh ba koh.
29 men den dagen då Lot tok ut frå Sodoma, regnde det eld og svåvel frå himmelen og tynte deim alle.
Ivin wa lutu rju ni Saduma, ba tsra lu kwekwema rji ni shu bawu ba u ahuwu.
30 På same vis skal det vera den dagen Menneskjesonen syner seg.
Ani he na kiyi wa ba ton vren ndji.
31 Er nokon den dagen uppå taket og hev sine ting nedi huset, so må han ikkje ganga ned og henta deim; og er nokon utpå marki, so må han ikkje venda um.
Ni vi khi yi, indji he ni tun khan du ma ngrji da ni vu kpima ni kon na, wa ahi ni rju du na kma ye na.
32 Kom i hug kona hans Lot!
Rhi mre iwa Lutu.
33 Den som freister å berga livet sitt, skal missa det, og den som misser det, skal vinna det att.
Wa ni son tuma, ani rasa niwu, wa k tuma nu, ani tsira niwu.
34 Eg segjer dykk: Den natti skal det liggja tvo i ei seng; den eine skal hentast, og hin setjast att.
Mi hla niwu, ni chu kiyi ndi ha ni tub blah riri, baba ri nda ton ri.
35 Tvo kvinnor skal mala på same kverni; den eine skal hentast, og hi setjast att.
Imba ha ba si kon kpu ba ka ban ri, nda bri rima.
36 Tvo skal vera utpå marki; den eine skal hentast, og hin setjast att.»
Ndji lulo bari ba hi ni rju, ba ban ri nda bri ri.
37 Då tok læresveinarne til ords og sagde: «Kvar, Herre?» Han svara: «Der liket er, der vil ørnane sankast innåt.»
Ba mye, ni ntsen Tie koh? A hla bawu iwirji igbokpa ahe, ni kiyi bi ton ugulu.
