Lukas 17
1 Sidan sagde han til læresveinarne sine: «Det er uråd anna enn det lyt koma freistingar, men ve yver den som dei kjem ifrå!
Hanaāāedauwunaude hethauguhādaunau, Hāhauwuneene hau henee dauusenadenau hadnauauchuu: hau naunauthauau hadnauauchaudaude daunjaunaude.
2 Han var betre faren det låg ein kvernstein um halsen hans og han var kasta i havet, enn at han skulde freista ein av desse små.
Hanāneene henee thauayānauunaugane henauānauyaugu, nau seāguthadagu hadaje, hauhanāheejegaudauvāhenethe henee haneedauusenanethe jachau nuu hajasedāeyaunauau.
3 Tak dykk i vare! Syndar bror din, so tala til honom, og angrar han, so tilgjev honom!
Haunauyauhaudauwauau nehayau nananena: Hith hahavaenau havawauchuhāva, hadanadethauva; nau hith haunaunevethajauhuk, hadjaegudanauwunauva.
4 Um han syndar mot deg sju gonger um dagen, og sju gonger kjem attende til deg og segjer: «Eg angrar!» so skal du tilgjeva honom.»
Nau hith wauwauchuhānagu nesaudauchu hajesesenenee, nau nesaudauchu hajesesenenee naujaeyethaagudaunānagu, haunaunaunevethajaunau, hethānagu: nananena hadjaegudanauwunauva.
5 Apostlarne sagde til Herren: «Gjev oss meir tru!»
Nau vadauhanauau, Vahadāhene, hethedaunanauwunāa hedethauwaudaudenede, hathauhaugaunee.
6 «Hev de tru som eit senapskorn, » svara Herren, «so kunde de segja til dette morbærtreet: «Rykk deg upp og røt deg i havet!» og det skulde lyda dykk.
Nau Vahadāhenith hathāhaugaunee, Hith nananena hethauwaudauwunagu hethāee hethāuu mausdaude jenayaunau, nananena hanāna nuu segaumau hunauhaudene, Hanāgauchauhana hethājee, nau hanājenanauna hadajee; nau hanāthauwaudaunāna.
7 Um nokon av dykk hev ein dreng som pløgjer eller gjæter, segjer han då til honom når han kjem heim frå marki: «Kom straks og set deg til bords?»
Hau hanaa nananena, hanāwauwaunavede hanāthauauauwujethānith wauāthe hananajauānith, hanāthauna waunee hāenauusathe hehethee nauau, Najese nau hadjanaugu nau hadvethe?
8 Segjer han’kje heller: «Stell til kveldsmaten åt meg, bind livgjordi um deg, og gakk meg til handa med eg et og drikk! Sidan kann du eta og drikka?»
Hau hanājenaasenehethauna, Hesetheva nayaudenee hadnevethehenau, nau duujehe nehayau, nau hadjeenechaudaune haunaude hesevethehenaugu nau hesaveyānaugu; nau heauhauwune jenaevethehene nau hadevaveyā?
9 Takkar han vel drengen for di han gjorde som han var fyresagd? Eg trur ikkje det.
Gauhadvaveene henee wauwau hanau dauhunaasedaude henee hanasenehethāthe? Haunauchāe hegau.
10 Soleis de og; når de hev gjort alt som var sagt dykk, so seg: «Me er uturvande tenarar! Me hev’kje gjort anna enn det som var skyldnaden vår.»»
Naathahena, hāene nananena vahesedaunagu hena hayauhuhau hathauchuwuhana, Hāhauwuneejavaājasethānau wauwaunauau; vavade nanesedaunauau hadnesedaunuu, hadeva.
11 Med han var på vegen til Jerusalem og for midt imillom Samaria og Galilæa,
Nau hethauwuu, daunausuyehaude Dādaunedan, haeehedesa nahethāe Samaria nau Gananee.
12 bar det so til at han gjekk inn i ein liten by, og der kom det imot han ti menner som hadde spillsykja; dei vart standande eit langt stykke undan,
Nau hāewaudasade jasaa hauauwudan, haenuchaunaa vadadauchu henanenau haenaujaune hedaugauwudaunenau, haetheaugunenau vavāaune:
13 og ropa høgt: «Jesus, meister, gjer sælebot på oss!»
Nau haeneduvanauau, nau hanaāenehethauthee, Hejavaneauthusau, Hecauhauthethāhe, jeauwunauāa.
14 Då Jesus vart var deim, sagde han til deim: «Gakk og te dykk fram for prestarne!» Og med dei var på vegen, hende det at dei vart reine.
Nau hāenauhauwaude hanaāāedauwunaude, Waunenauhauthehaa hadanayaunenau vevethahevahehauau. Nau hethauwuu, henee daunausuyehauthee, haejegaudauvāhenauau.
15 Ein av deim kom attende då han såg han var lækt; han lova Gud med høg røyst,
Nau hanesāde, hāenauhaudauau henee dauunayauhade, haejaaagu, nau haevasenehe dauvaveenethedaunaude Hejavaneauthu,
16 og kasta seg å gruve framfor føterne hans og takka honom; det var ein samaritan.
Nau haeuāneseve heauthene, haevaveenethedauna: nau haenaadāde Samaritan.
17 Då tok Jesus til ords og sagde: «Vart dei’kje reine alle ti? Kvar er då dei ni?
Nau Hejavaneauthusaun haeauchuhananadethā, gaujenayauhaunauau vadadauchu? hau daude theaudauchu?
18 Var det ingen utan denne framande som kom attende og vilde gjeva Gud æra?»
Hajenauhauvathee hajejaeyehauthee hadvaveenethedaunauthee Hejavaneauthu, vavade naa henewauuhu.
19 So sagde han til mannen: «Statt upp og gakk heim att! Trui di hev hjelpt deg.»
Nau haeāedauwuna, Gauhā, najesa: nananene hadethauwaudaude henayauhāne.
20 Farisæarane spurde honom ein gong når Guds rike skulde koma. Då svara han deim so: «Guds rike kjem ikkje so at ein kann sjå det for augo.
Nau hāenaudedaunāde Nesethajauhuhau, daun henajanedaunene Hejavaneauthu hadneenauauchaunee, Haeāedauwuna, Henajanede Hejavaneauthau hadnehauwunauauchaune nausujauwuwuhadagu:
21 Ein kann ikkje heller segja: «Sjå her er det!» eller: «Der er det!» For Guds rike, det er inni dykk.»
Daudause hehedauneagu, Nauhaudauwuu hede, wauāthe, nauhaudauwuu hena, hanau, naune, henajanede Hejavaneauthau thanāsadena,
22 Sidan sagde han til læresveinarne: «Det kjem ei tid då de skal stunda etter å sjå ein av dei dagarne då Menneskjesonen råder, men de skal ikkje få sjå det.
Nau hanaāāedauwunaude hethauguhādaunau, Hese hadnauauchuu, hāene nananena vadaunauhaudauwunā jasae hese Heau henane, nau hadnehauwunauhaudava.
23 Dei kjem til å segja til dykk: «Sjå der er han! Sjå her!» Gakk ikkje der burt, og fylg ikkje etter deim!
Nau hadnanethāna, Nauhaudau hede; wauāthe nauhaudau hena; jevayehauau, wauāthe jevathauguhaa,
24 For liksom ljonet, når det kjem, skin frå himmelbrun til himmelbrun, soleis skal det vera med Menneskjesonen den dagen han kjem.
Waude hasauau jahagude, henee naunauasānauuu hehethee naugauthanee naugauauwuu hejavaa neenauasādaa jasaa naugauthanee naugauauwuu hejavaa; hadnaasauau jea Heau henane hadnaasaunee hedeseve.
25 Men fyrst lyt han lida mykje, og denne ætti skal skjota honom ifrå seg.
Hau nedauau hadnanasenedauau wauthanee, nau hadnausāguthade nuu henaedede.
26 Og som det var i Noahs dagar, so skal det og vera den tidi då Menneskjesonen kjem:
Nau waudeneesaunee deenaedede Noe, hadnaasaunee jea hedeseve Heau henane.
27 dei åt, dei drakk, dei gifte seg, dei vart burtgifte, alt til den dagen då Noah gjekk inn i arki; då kom storflodi og tynte alle i hop.
Neauwauthevethehedaune, neauwauthevaveyaudenee, neauwauthenenedaunee, neenenehathee, haunaude nauuu henee Noe dejedāde havathee thewaunaa, nau haenaāenanadauwuauau, nau haenauauhā vahee.
28 Eller som det var i Lots dagar: dei åt, dei drakk, dei kjøpte, dei selde, dei planta, dei bygde;
Waudenaasauau jea deenaedede Lot; neauwauthevethehedaunee, neauwauthevaveyaudenee, neauwauthaudaunaudenee, neheaudaunaudenee hayauhuhau, neauwauthejenayaudenee, neauauvadenee;
29 men den dagen då Lot tok ut frå Sodoma, regnde det eld og svåvel frå himmelen og tynte deim alle.
Hau hajesesenenee henee Lot haenaude Sodom haeesedanausaude nau haegauhauchanauauhauunauganauau hehethee hejavaa, nau haenauauhā vahee.
30 På same vis skal det vera den dagen Menneskjesonen syner seg.
Hadnaasauau hesee hāene Heau henane hāenauhauthethāthe.
31 Er nokon den dagen uppå taket og hev sine ting nedi huset, so må han ikkje ganga ned og henta deim; og er nokon utpå marki, so må han ikkje venda um.
Henee hesee, hāanedauthe dasee hauauwuu, nau hevatheyaunau jedauwuu hauauwuu, nanehajejeauwusade hadejedanauau: nau henee hanedaude nauau, nanehajejejaejaude.
32 Kom i hug kona hans Lot!
Dauyuuwuu Lot henene.
33 Den som freister å berga livet sitt, skal missa det, og den som misser det, skal vinna det att.
Daun vanadauunayaudede hedenaedede hadnanadede; nau daun hadnanadede hedenaedede hadnenayaudede.
34 Eg segjer dykk: Den natti skal det liggja tvo i ei seng; den eine skal hentast, og hin setjast att.
Nananenau nāedauwunathana, henee veeyaugu hadnesethee henanenauau hanesadenee hauau; hanesāde hadnedanade, nau jasaa hadnathauaude,
35 Tvo kvinnor skal mala på same kverni; den eine skal hentast, og hi setjast att.
Hanesethee hesānauau hadthauayāthee wauhaunee; hanesāde hadnedanade, nau jasaa hadnathauaude.
36 Tvo skal vera utpå marki; den eine skal hentast, og hin setjast att.»
Hanesethee henanenauau hadnanedauthee nauau; hanesāde hadnedanade nau jasaa hadnathauaude.
37 Då tok læresveinarne til ords og sagde: «Kvar, Herre?» Han svara: «Der liket er, der vil ørnane sankast innåt.»
Nau haeauchuhananadethanauau, Daude, Vahadāhene? Nau haeāedauwunā haduu vadanayau, hanaadauhauāneauhuthee neahehauau hauānee.
