Lukas 14

1 Ein kviledag hende det, at Jesus kom heim til ein av dei øvste farisæarane og skulde halda måltid der, og dei gjætte på honom.

اَنَنْتَرَں وِشْرامَوارے یِیشَو پْرَدھانَسْیَ پھِرُوشِنو گرِہے بھوکْتُں گَتَوَتِ تے تَں وِیکْشِتُمْ آریبھِرے۔

2 Best det var, såg han framfor seg ein mann som hadde vatssotti.

تَدا جَلودَرِی تَسْیَ سَمُّکھے سْتھِتَح۔

3 Då tok han til ords og spurde dei lovkunnige og farisæarane: «Er det rett å lækja um kviledagen, eller er det ikkje?»

تَتَح سَ وْیَوَسْتھاپَکانْ پھِرُوشِنَشْچَ پَپْرَچّھَ، وِشْرامَوارے سْواسْتھْیَں کَرْتَّوْیَں نَ وا؟ تَتَسْتے کِمَپِ نَ پْرَتْیُوچُح۔

4 Dei tagde. Då tok han burt på mannen og lækte honom, og let honom ganga.

تَدا سَ تَں روگِنَں سْوَسْتھَں کرِتْوا وِسَسَرْجَ؛

5 Og til dei andre sagde han: «Kven av dykk dreg ikkje straks upp att son sin eller uksen sin, dersom dei dett nedi ein brunn på ein kviledag?»

تانُواچَ چَ یُشْماکَں کَسْیَچِدْ گَرْدَّبھو ورِشَبھو وا چیدْ گَرْتّے پَتَتِ تَرْہِ وِشْرامَوارے تَتْکْشَنَں سَ کِں تَں نوتّھاپَیِشْیَتِ؟

6 Men dei var’kje god til å svara honom noko på det.

تَتَسْتے کَتھایا ایتَسْیاح کِمَپِ پْرَتِوَکْتُں نَ شیکُح۔

7 Då han gådde korleis gjesterne valde seg ut dei øvste sæti, sagde han deim denne likningi:

اَپَرَنْچَ پْرَدھانَسْتھانَمَنونِیتَتْوَکَرَنَں وِلوکْیَ سَ نِمَنْتْرِتانْ ایتَدُپَدیشَکَتھاں جَگادَ،

8 «Når nokon hev bede deg til brudlaups, so set deg ikkje øvst ved bordet! For det kunde henda at ein gjævare enn du var beden,

تْوَں وِواہادِبھوجْییشُ نِمَنْتْرِتَح سَنْ پْرَدھانَسْتھانے موپاویکْشِیح۔ تْوَتّو گَورَوانْوِتَنِمَنْتْرِتَجَنَ آیاتی

9 og at den som hadde bede dykk båe, kom og sagde til deg: «Gjev rom åt denne mannen!» og då fekk du den skammi at du laut setja deg nedst.

نِمَنْتْرَیِتاگَتْیَ مَنُشْیایَیتَسْمَے سْتھانَں دیہِیتِ واکْیَں چیدْ وَکْشْیَتِ تَرْہِ تْوَں سَنْکُچِتو بھُوتْوا سْتھانَ اِتَرَسْمِنْ اُپَویشْٹُمْ اُدْیَںسْیَسِ۔

10 Nei, når du er beden ein stad, so gakk og set deg på det nedste romet! Når han so kjem han som hev bede deg, segjer han til deg: «Flytt deg høgre upp, venen min! Då fær du æra hjå alle deim som sit til bords med deg.

اَسْماتْ کارَنادیوَ تْوَں نِمَنْتْرِتو گَتْواپْرَدھانَسْتھانَ اُپَوِشَ، تَتو نِمَنْتْرَیِتاگَتْیَ وَدِشْیَتِ، ہے بَنْدھو پْروچَّسْتھانَں گَتْووپَوِشَ، تَتھا سَتِ بھوجَنوپَوِشْٹاناں سَکَلاناں ساکْشاتْ تْوَں مانْیو بھَوِشْیَسِ۔

11 For kvar den som set seg sjølv høgt, skal gjerast låg, men den som set seg sjølv lågt, skal gjerast høg.»

یَح کَشْچِتْ سْوَمُنَّمَیَتِ سَ نَمَیِشْیَتے، کِنْتُ یَح کَشْچِتْ سْوَں نَمَیَتِ سَ اُنَّمَیِشْیَتے۔

12 So sagde han og til den som hadde bede honom åt seg: «Når du vil gjera eit middags- eller kveldslag, so bed ikkje venerne eller brørne eller skyldfolket ditt eller rike grannar! For dei kjem til å beda deg att, so du fær lika for det du hev gjort.

تَدا سَ نِمَنْتْرَیِتارَں جَنَمَپِ جَگادَ، مَدھْیاہْنے راتْرَو وا بھوجْیے کرِتے نِجَبَنْدھُگَنو وا بھْراترِگَنو وا جْناتِگَنو وا دھَنِگَنو وا سَمِیپَواسِگَنو وا ایتانْ نَ نِمَنْتْرَیَ، تَتھا کرِتے چیتْ تے تْواں نِمَنْتْرَیِشْیَنْتِ، تَرْہِ پَرِشودھو بھَوِشْیَتِ۔

13 Nei, når du gjer gjestebod, so bed fatige, kryplingar, halte, blinde!

کِنْتُ یَدا بھیجْیَں کَروشِ تَدا دَرِدْرَشُشْکَکَرَکھَنْجانْدھانْ نِمَنْتْرَیَ،

14 Då vert du sæl; for dei hev ingen ting å gjeva deg att, men du fær lika for det når dei rettferdige stend upp att.»

تَتَ آشِشَں لَپْسْیَسے، تیشُ پَرِشودھَں کَرْتُّمَشَکْنُوَتْسُ شْمَشانادّھارْمِّکانامُتّھانَکالے تْوَں پھَلاں لَپْسْیَسے۔

15 Ein av dei andre bordgjesterne sagde då han høyrde det: «Sæl den som fær sitja til bords i Guds rike!»

اَنَنْتَرَں تاں کَتھاں نِشَمْیَ بھوجَنوپَوِشْٹَح کَشْچِتْ کَتھَیاماسَ، یو جَنَ اِیشْوَرَسْیَ راجْیے بھوکْتُں لَپْسْیَتے سَایوَ دھَنْیَح۔

16 Då svara han: «Det var ein gong ein mann som vilde gjera eit stort gjestebod, og bad mange.

تَتَح سَ اُواچَ، کَشْچِتْ جَنو راتْرَو بھےجْیَں کرِتْوا بَہُونْ نِمَنْتْرَیاماسَ۔

17 Då tidi kom at gjestebodet skulde vera, sende han sveinen sin i veg for å segja til dei bedne: «Kom! No er det ferdigt!»

تَتو بھوجَنَسَمَیے نِمَنْتْرِتَلوکانْ آہْواتُں داسَدْوارا کَتھَیاماسَ، کھَدْیَدْرَوْیانِ سَرْوّانِ سَماسادِتانِ سَنْتِ، یُویَماگَچّھَتَ۔

18 Då tok dei til å beda seg undan, alle som ein. Den fyrste sagde: «Eg hev kjøpt ein jordveg, og er nøydd til å ganga ut og sjå på honom. Du lyt gjera so vel og orsaka meg.»

کِنْتُ تے سَرْوَّ ایکَیکَں چھَلَں کرِتْوا کْشَماں پْرارْتھَیانْچَکْرِرے۔ پْرَتھَمو جَنَح کَتھَیاماسَ، کْشیتْرَمیکَں کْرِیتَوانَہَں تَدیوَ دْرَشْٹُں مَیا گَنْتَوْیَمْ، اَتَایوَ ماں کْشَنْتُں تَں نِویدَیَ۔

19 Ein annan sagde: «Eg hev kjøpt fem par uksar, og no skal eg av og prøva deim. Du lyt gjera so vel og orsaka meg.»

اَنْیو جَنَح کَتھَیاماسَ، دَشَورِشانَہَں کْرِیتَوانْ تانْ پَرِیکْشِتُں یامِ تَسْمادیوَ ماں کْشَنْتُں تَں نِویدَیَ۔

20 Endå ein annan mann sagde: Eg hev teke meg ei kona; difor kann eg ikkje koma.»

اَپَرَح کَتھَیاماسَ، وْیُوڈھَوانَہَں تَسْماتْ کارَنادْ یاتُں نَ شَکْنومِ۔

21 Sveinen kom og sagde det med herren sin. Då vart husbonden harm og sagde til sveinen: «Gakk snøgt ut på gatorne og stræti i byen, og før hit alle tiggarar og kryplingar og blinde og halte!»

پَشْچاتْ سَ داسو گَتْوا نِجَپْرَبھوح ساکْشاتْ سَرْوَّورِتّانْتَں نِویدَیاماسَ، تَتوسَو گرِہَپَتِح کُپِتْوا سْوَداسَں وْیاجَہارَ، تْوَں سَتْوَرَں نَگَرَسْیَ سَنِّویشانْ مارْگاںشْچَ گَتْوا دَرِدْرَشُشْکَکَرَکھَنْجانْدھانْ اَتْرانَیَ۔

22 Sveinen sagde: «Herre, det er gjort som du sagde, og det er endå rom.»

تَتو داسووَدَتْ، ہے پْرَبھو بھَوَتَ آجْنانُساریناکْرِیَتَ تَتھاپِ سْتھانَمَسْتِ۔

23 «Gakk ut på vegarne og ved gjerdi, » svara herren, «og nøyd deim til å koma inn, so huset mitt vert fullt!

تَدا پْرَبھُح پُنَ رْداسایاکَتھَیَتْ، راجَپَتھانْ ورِکْشَمُولانِ چَ یاتْوا مَدِییَگرِہَپُورَنارْتھَں لوکاناگَنْتُں پْرَوَرْتَّیَ۔

24 For eg segjer dykk at ingen av dei mennerne som vart bedne, skal smaka min gjestebodskost.»»

اَہَں یُشْمَبھْیَں کَتھَیامِ، پُورْوَّنِمَنْتْرِتانَمیکوپِ مَماسْیَ راتْرِبھوجْیَسْیاسْوادَں نَ پْراپْسْیَتِ۔

25 Det fylgde mykje folk med honom, og han snudde seg og sagde til deim:

اَنَنْتَرَں بَہُشُ لوکیشُ یِیشوح پَشْچادْ وْرَجِتیشُ سَتْسُ سَ وْیاگھُٹْیَ تیبھْیَح کَتھَیاماسَ،

26 «Um nokon kjem til meg og hatar ikkje far og mor og kona og born og brør og syster, ja, endå sitt eige liv, so kann han ikkje vera min læresvein.

یَح کَشْچِنْ مَمَ سَمِیپَمْ آگَتْیَ سْوَسْیَ ماتا پِتا پَتْنِی سَنْتانا بھْراتَرو بھَگِمْیو نِجَپْراناشْچَ، ایتیبھْیَح سَرْوّیبھْیو مَیَّدھِکَں پْریمَ نَ کَروتِ، سَ مَمَ شِشْیو بھَوِتُں نَ شَکْشْیَتِ۔

27 Den som ikkje ber krossen sin og kjem etter meg, kann ikkje vera min læresvein.

یَح کَشْچِتْ سْوِییَں کْرُشَں وَہَنْ مَمَ پَشْچانَّ گَچّھَتِ، سوپِ مَمَ شِشْیو بھَوِتُں نَ شَکْشْیَتِ۔

28 Vil nokon av dykk byggja eit tårn, tur han’kje då fyrst set seg ned og reknar etter kva det vil kosta, um han hev nok til å fullføra det.

دُرْگَنِرْمّانے کَتِوْیَیو بھَوِشْیَتِ، تَتھا تَسْیَ سَماپْتِکَرَنارْتھَں سَمْپَتِّرَسْتِ نَ وا، پْرَتھَمَمُپَوِشْیَ ایتَنَّ گَنَیَتِ، یُشْماکَں مَدھْیَ ایتادرِشَح کوسْتِ؟

29 For hev han lagt grunnsteinarne, og ikkje er god til å gjera det ferdigt, so tek alle som ser det til å gjera narr av honom og segja:

نوچیدْ بھِتِّں کرِتْوا شیشے یَدِ سَماپَیِتُں نَ شَکْشْیَتِ،

30 «Den mannen tok til å byggja, og var’kje god til å gjera det ferdigt!»

تَرْہِ مانُشویَں نِچیتُمْ آرَبھَتَ سَماپَیِتُں ناشَکْنوتْ، اِتِ وْیاہرِتْیَ سَرْوّے تَمُپَہَسِشْیَنْتِ۔

31 Eller um ein konge vil draga ut i strid mot ein annan konge, tru han’kje då fyrst set seg ned og slær yver um han med ti tusund mann kann møta ein som kjem imot han med tjuge tusund?

اَپَرَنْچَ بھِنَّبھُوپَتِنا سَہَ یُدّھَں کَرْتُّمْ اُدْیَمْیَ دَشَسَہَسْرانِ سَینْیانِ گرِہِیتْوا وِںشَتِسَہَسْریح سَینْیَیح سَہِتَسْیَ سَمِیپَواسِنَح سَمُّکھَں یاتُں شَکْشْیامِ نَ ویتِ پْرَتھَمَں اُپَوِشْیَ نَ وِچارَیَتِ ایتادرِشو بھُومِپَتِح کَح؟

32 Og kann han ikkje, so gjer han av ei sendeferd og tingar um fred, med hin endå er langt burte.

یَدِ نَ شَکْنوتِ تَرْہِ رِپاوَتِدُورے تِشْٹھَتِ سَتِ نِجَدُوتَں پْریشْیَ سَنْدھِں کَرْتُّں پْرارْتھَییتَ۔

33 Soleis kann ingen av dykk vera min læresvein, utan han segjer frå seg alt det han hev.

تَدْوَدْ یُشْماکَں مَدھْیے یَح کَشْچِنْ مَدَرْتھَں سَرْوَّسْوَں ہاتُں نَ شَکْنوتِ سَ مَمَ شِشْیو بھَوِتُں نَ شَکْشْیَتِ۔

34 Salt er ein god ting; men vert saltet og dove, kva skal so det kryddast med?

لَوَنَمْ اُتَّمَمْ اِتِ سَتْیَں، کِنْتُ یَدِ لَوَنَسْیَ لَوَنَتْوَمْ اَپَگَچّھَتِ تَرْہِ تَتْ کَتھَں سْوادُیُکْتَں بھَوِشْیَتِ؟

35 Det duger korkje i mold eller møk; dei kastar det ut. Høyr etter, kvar som høyra kann!»

تَدَ بھُومْیَرْتھَمْ آلَوالَراشْیَرْتھَمَپِ بھَدْرَں نَ بھَوَتِ؛ لوکاسْتَدْ بَہِح کْشِپَنْتِ۔ یَسْیَ شْروتُں شْروتْرے سْتَح سَ شرِنوتُ۔