3 Mosebok 5
1 Når nokon høyrer ei våbøn som vert lyst yver ein brotsmann, og han hev set eller veit noko so han kunde vitna mot honom, men like vel ikkje segjer ifrå, og soleis syndar og fører skuld yver seg,
Kami maeto loe a hnuk ih hmuen hoi panoek ih hmuen nuiah hnukung ah oh moe, rangpui hmaa ah lokmaihaih sahkung ih lok doeh a thaih; toe thuih han koeh ai nahaeloe, a zaehaih to a nuiah krah tih.
2 eller nokon, seg uvitande, kjem innåt noko ureint, anten det er etslet av eit ureint villdyr eller av eit ureint krøter eller av eit ureint krek, og soleis sjølv vert urein og fører skuld yver seg,
To tih ai boeh loe kami maeto mah kaciim ai hmuen maw, kaciim ai moi maw, to tih ai boeh loe kaciim ai maitaw qok maw, to tih ai boeh loe kaciim ai zok hoi kavak moinawk maw panoek ai pui hoiah sui moeng nahaeloe, to tiah a sak ih hmuen to anih mah panoek let naah, anih loe zaehaih sah kami ah ni om tih boeh.
3 eller når han kjem nær noko ureint av folk, kva det so er for ureinska som er på deim, og han ikkje veit av det, men sidan fær vita det og ser at han hev ført skuld yver seg,
To tih ai boeh loe kami maeto loe panoek ai ah, kami khae ih ciimcai ai hmuen maw, kami maeto mah sak ih ciimcai ai hmuen maw a sui moeng, toe to tiah a sak ih hmuen to anih mah panoek let naah, anih loe zaehaih sah kami ah ni oh boeh.
4 eller når nokon sver tankelaust burt i veret at han vil gjera eitt eller anna, slikt som folk kann koma til å sverja på i tankeløysa, og han ikkje håttar det, men sidan vert vis med at han hev ført skuld yver seg med eitkvart sovore,
To tih ai boeh loe kami maeto loe kahoih ai hmuen pongah maw, kahoih hmuen pongah maw, panoek ai pui hoiah lokmaihaih to a sak moeng, toe to tiah a sak ih hmuen to anih mah panoek naah, anih loe zaehaih sah kami ah ni oh boeh.
5 so skal den som soleis hev ført skuld yver seg standa til kva han hev synda i,
Mi kawbaktih doeh to baktih hmuennawk pongah zae ah om nahaeloe, a zaehaih hmuen to taphong han oh.
6 og til bot for den syndi han hev gjort, skal han koma til Herren med eit syndoffer - det skal vera eit småkrøter av hoslaget, søya eller geit - og presten skal bera fram soningsoffer for honom og gjer honom rein for syndi.
A zaehaih hmuen pongah Angraeng khaeah zae angbawnhaih sak hanah, tuucaa tala maw, to tih ai boeh loe maeh tala maw a sin han oh; to pacoengah qaima mah anih hanah zae angbawnhaih sah pae tih.
7 Hev han ikkje råd til eit småkrøter, so skal han til bot for den syndi han hev gjort bera fram for Herren tvo turtelduvor eller tvo duveungar, den eine til syndoffer og den andre til brennoffer.
Tuucaa sin thai ai nahaeloe, Angraeng khaeah zae angbawnhaih sak hanah, pahuu hnetto maw, to tih ai boeh loe im pahuu hnetto maw sin han oh; maeto hoiah zae angbawnhaih to sah ueloe, kalah maeto hoiah hmai angbawnhaih to sah tih.
8 Han skal koma til presten med deim, og presten skal fyrst bera fram den duva som skal vera til syndoffer. Han skal vrida um hovudet på henne tett uppmed nakken, men ikkje skilja det frå bulen.
To hmuennawk to qaima khaeah sin ah, anih mah tavaa maeto hoiah zae angbawnhaih to sah pae hmaloe tih, anih mah tahnong to tamet pae poek tih, toe taprawt pat mak ai.
9 So skal han skvetta noko av syndofferblodet på altarveggen, og det som er att av blodet, skal kreistast ut so det renn ned innmed altarfoten. Då er det eit rett syndoffer.
Zae angbawnhaih athii to hmaicam taengah haeh tih; kamtlai athii loe hmaicam kung ah krai tih; to loe zae angbawnhaih ah oh.
10 Av den andre duva skal han laga til eit brennoffer, på rette gjerdi. Når presten soleis hev bore fram soningsoffer for den syndi han hev gjort, so skal han få tilgjeving.
To pacoengah sakhaih atawk baktih toengah, qaima mah hnetto haih tavaa hoiah hmai angbawnhaih to sah pae tih; a zaehaih pongah qaima mah zae angbawnhaih to sah pae tih; to naah anih ih zaehaih to tahmen tih.
11 Hev han ikkje råd til tvo turtelduvor eller tvo duveungar, so skal han til bot for di han hev synda koma med ei kanna fint mjøl; det skal vera syndofferet hans. Han skal ikkje hava olje på det, og ikkje leggja røykjelse attmed; for det er eit syndoffer.
Toe pahuu hnetto maw, im pahuu hnetto maw doeh sin thai ai nahaeloe, zae angbawnhaih sak hanah, takaw dip kahoih ephah hato thungah maeto sin moe, paek han oh; zae angbawnhaih ah oh pongah, situi bawh hmah ah loe, hmuihoih doeh a nuiah suem hmah.
12 Til presten skal han koma med det, og presten skal taka ein neve av mjølet og brenna på altaret, saman med offerretterne åt Herren, då er det eit rett syndoffer.
To hmuen loe qaima khaeah sin ah, anih mah takaw dip to ban tamsum maeto la ueloe, Angraeng hmaa ah hmai angbawnhaih sak baktih toengah, hmaicam nuiah hmai hoiah thlaek tih; to loe zae angbawnhaih ah om tih.
13 Når presten soleis hev bore fram soningsoffer for den syndi han på den eine eller den andre måten hev gjort, so skal han få tilgjeving. Dette offeret skal høyra presten til på same vis som grjonofferet.»»
To tiah qaima mah anih sakpazaehaih hmuen maeto hanah zae angbawnhaih to sah pae nahaeloe, anih zaehaih to tahmen tih; cang hoi angbawnhaih sak ih baktih toengah, kamtlai angbawnhaih hmuen loe qaima taham ah om tih, tiah a thuih pae.
14 Og Herren tala atter til Moses, og sagde:
Angraeng mah Mosi khaeah,
15 «Er det nokon som uviljande eignar til seg noko av det som er vigt åt Herren, og soleis vert saka i svik, so skal han til bot for si skuld koma til Herren med ein lytelaus ver av fenaden sin, ein som etter ditt skyn er verd minst tvo sylvdalar i heilag mynt; det skal vera skuldofferet hans.
kami maeto mah Angraeng ih hmuenciim maeto ah, poek ai pui hoiah zaehaih to sah moeng nahaeloe, a sak pazae ih hmuen pongah zae angbawnhaih sak hanah, coek koi kaom ai, tuu khongkha thung ih tuu tae maeto hoiah sak ih zae angbawnhaih ah oh pongah, hmuenciim ih shekel tahhaih dan baktih toengah, sui kanglung shekel nazetto maw tito pakoep ah loe, Angraeng hmaa ah sin ah;
16 Det han med urett hev eigna til seg av dei vigde gåvorne, skal han gjeva att, og attåt leggja femteparten av verdet. Han skal gjeva det til presten, og når presten hev ofra skuldofferveren til soning for honom, skal han få tilgjeving.
kaciim hmuen nuiah a sakpazae ih hmuen to pathok let pacoengah loe, to hmuen pangato thungah maeto qaima hanah paek thap pae ah; qaima mah tuu khongkha thung ih tuu tae hoiah anih hanah zae angbawnhaih to sah pae ueloe, a zaehaih to tahmen tih.
17 Når nokon syndar og gjer noko av det som Herren hev forbode å gjera, og han ikkje veit av det, men skynar at han hev fare i mist og ført skuld yver seg,
Kami maeto mah Angraeng mah sak han ai thuih ih lok to aek moe, zaehaih sah moeng nahaeloe, a sakpazae ih hmuen to panoek ai cadoeh, anih loe zae ah oh boeh pongah, a zaehaih tho to hnu tih.
18 so skal han til bot for si skuld koma til presten med ein lytelaus ver av fenaden sin, ein som etter ditt skyn er eit fullgodt offer; og presten skal bera fram soningsoffer for den misgjerdi han hev gjort og ikkje visste av, og då skal han få tilgjeving.
Sakpazae angbawnhaih ah oh pongah, sum kanglung phoisa nazetto maw tito pakoep ah loe, coek koi kaom ai, tuu khongkha thung ih tuu tae hoi nawnto qaima khaeah sin ah; anih mah poek ai pui hoiah hmuen to sahpazae cadoeh, anih mah hmuen sakpazae boeh, tito panoek ai pongah, qaima mah anih hanah zae angbawnhaih sah pae nahaeloe, a zaehaih to tahmen tih.
19 Dette er eit skuldoffer; for det var visst at han bar på ei skuld imot Herren.»
To loe zae angbawnhaih ah oh; tangtang ni anih loe Angraeng hmaa ah hmuen sahpazae kami ah oh, tiah a naa.
