3 Mosebok 19
1 Og Herren tala atter til Moses, og sagde:
Pea naʻe folofola ʻa Sihova kia Mōsese, ʻo pehē,
2 «Tala til heile Israels-lyden, og seg til deim: «De skal vera heilage; for eg, Herren, dykkar Gud, er heilag.
Lea ki he fakataha kotoa pē ʻoe fānau ʻa ʻIsileli mo ke pehē kiate kinautolu, “Ke mou māʻoniʻoni; he ko au ko Sihova ko homou ʻOtua ʻoku ou māʻoniʻoni.
3 De skal hava age for mor og far, og halda helgarne mine. Kom i hug: eg er Herren, dykkar Gud!
“Te mou fakaʻapaʻapa taki taha kotoa pē ʻae tangata ki heʻene faʻē, mo ʻene tamai, pea tauhi hoku ngaahi Sāpate: Ko au ko Sihova ko homou ʻOtua.
4 De skal ikkje venda dykk til avgudarne, og ikkje gjera dykk støypte gudar! Eg, Herren, er dykkar Gud.
“ʻOua naʻa mou tafoki ki he ngaahi ʻotua loi, pea ʻoua naʻa mou ngaohi moʻomoutolu ʻae ngaahi ʻotua [ʻi he ukamea haka]: Ko au ko Sihova ko homou ʻOtua.
5 Når de ofrar eit takkoffer til Herren, skal de gjera det soleis at han kann hava hugnad av dykk.
“Pea kapau ʻoku mou ʻatu ʻae feilaulau ko e ngaahi feilaulau fakalelei kia Sihova, te mou ʻatu ia ʻi homou loto lelei ki ai.
6 De skal eta kjøtet same dagen som de ofrar, eller og dagen etter; men det som er att tridje dagen, skal de kasta på elden.
ʻE kai ia ʻi he ʻaho ʻoku mou ʻatu ia, pea ʻi he ʻaho ʻoku na feholoʻi: pea kapau ʻoku ai hano toe ki hono ʻaho tolu, ʻe tutu ʻaki ia ʻae afi.
7 Den tridje dagen skal det haldast for utskjemt og ureint; et nokon av det då, so hev Herren ingen hugnad i offeret,
Pea kapau ʻe momoʻi kai ia ʻi hono ʻaho tolu, ko e meʻa kovi ia; ʻe ʻikai maʻu ia.
8 og den som et av det, gjer ei synd som han lyt lida for: han vanhelgar det som er vigt åt Herren, og han skal rydjast ut or folket sitt.
Ko ia, ko e tangata kotoa pē ʻoku kai ia ʻe ʻiate ia ʻene hia, koeʻuhi kuo fakahala ʻe ia ʻae meʻa tapu ʻa Sihova: pea ʻe motuhi ʻae tangata ko ia mei hono kakai.
9 Når de haustar kornet av åkrarne dykkar, so skal du ikkje skjera for vel utåt reini, og det som vert liggjande att etter skurden, skal du ikkje plukka upp.
“Pea ka mou ka tuʻusi ʻae fua ʻo homou fonua, ʻoua naʻa ke tuʻusi ke ʻosi ʻae ngaahi tuliki ʻo hoʻo ngoue, pea ʻe ʻikai te ke tānaki ʻae ngaahi toenga tufi ʻo hoʻo ututaʻu.
10 Heller ikkje skal du sanka dei bæri som er att på trei etter du hev hausta vinhagen din, eller henta upp deim som er neddotne. Deim skal du lata vera att til dei fatige og framande. Kom i hug: eg er Herren, dykkar Gud.
Pea ʻoua naʻa ke tufi ʻae toenga ʻo hoʻo ngoue vaine, pea ʻoua naʻa ke tānaki ʻae kālepi kotoa pē ʻo hoʻo ngoue vaine; ka ke tuku ia ki he masiva mo e muli: Ko au ko Sihova ko homou ʻOtua.
11 De skal ikkje stela, og de skal ikkje dylja burt det som de hev i varveitsla, og de skal ikkje svika kvarandre.
“ʻOua naʻa mou kaihaʻa, pe fai fakakākā, pe feloiʻaki ʻae taha ki he taha.
12 De skal ikkje sverja på lygn i namnet mitt; for då vanhelgar de namnet åt dykkar Gud. Kom i hug: eg er Herren.
“Pea ʻoua naʻa mou fuakava loi ʻi hoku hingoa, pea ʻoua naʻa ke takuanoa ʻae huafa ʻo ho ʻOtua: Ko au ko Sihova.
13 Du skal ikkje gjera urett mot grannen din, og ikkje rana ifrå honom. Det ein dagarbeidar skal hava i løn, må ikkje verta liggjande hjå deg natti yver.
“ʻOua naʻa ke kākaaʻi ho kaungāʻapi, pea ʻoua naʻa ke kaihaʻa meiate ia: ko e totongi ngāue ʻo ia naʻa mo alea ki ai, ʻoua naʻa tuku ia ʻiate koe ʻi he pō ʻo ʻaho.
14 Du skal ikkje banna den som dauv er, og ikkje leggja mein i vegen for den som er blind. Du skal hava age for din Gud; eg er Herren!
“ʻOua naʻa ke kapeʻi ʻae tuli, pe ʻai ʻae tūkiaʻanga ʻi he ʻao ʻoe kui, ka ke manavahē ki ho ʻOtua: Ko au ko Sihova.
15 De skal ikkje gjera urett mot nokon på tinget; ikkje skal du halda med ein mann for di han er fatig, og ikkje skal du snilda på saki hans for di han er rik; rettferdigt skal du døma landsmannen din.
“ʻOua naʻa mou fai taʻetotonu ʻi he fakamaau: ʻoua naʻa ke tokanga koeʻuhi ko e mata ʻoe masiva, pe fakaʻapaʻapa koeʻuhi ko e mata ʻoe ʻeiki: ka te ke fakamaauʻi ho kaungāʻapi ʻi he angatonu.
16 Du skal ikkje ganga ikring og baktala folk. Du skal ikkje leggja deg ut um å få grannen din dømd frå livet. Kom i hug: eg er Herren!
“ʻOua naʻa ke feʻaluʻaki fano ke fetuku talanoa ʻi hoʻo kakai; pea ʻoua naʻa ke lea ke mate ai ho kaungāʻapi: Ko au ko Sihova.
17 Du skal ikkje bera hat til bror din i hjarta; men du må vel tala honom til rettes, so du ikkje skal bera synd for hans skuld.
“ʻOua naʻa ke fehiʻa ki ho tokoua ʻi ho loto: ko e moʻoni ke ke valokiʻi ho kaungāʻapi, pea ʻoua naʻa tuku ai pe ʻene angahala.
18 Du skal ikkje hemna deg og ikkje bera agg til nokon av landsfolket ditt, men du skal vilja grannen din likso vel som deg sjølv. Kom i hug: eg er Herren.
“ʻOua naʻa ke totongi kovi pe angafakamolokau ki he fānau ʻa ho kakai, ke ke ʻofa ki ho kaungāʻapi ʻo hangē pe ko koe: Ko au ko Sihova.
19 De skal halda loverne mine! Du skal ikkje lata tvo dyr av ulikt slag para seg. Du skal ikkje så åkeren din med tvo ulike kornslag. Du skal ikkje ganga med klæde som er vovne av tvo ulike garnslag.
Te mou tauhi ʻeku ngaahi fekau. ʻOua naʻa ke tuku hoʻo fanga manu ke tauʻi ʻe he faʻahinga manu kehe: ʻoua naʻa ke tūtuuʻi hoʻo ngoue ʻaki ʻae ngaahi tenga kuo felavai; pea ke ʻoua naʻa ke ʻai ha kofu ʻoku felalangaʻaki ʻae filo tupenu mo e fulufuluʻi sipi.
20 Når ei kvinna er i tenesta hjå ei mann som ho er trulova med, men ikkje er utløyst eller frigjevi, og so ein annan mann ligg med henne og skjemmer henne, so skal ein fylgja deim med retten, men dei skal ikkje straffast på livet, etter di ho ikkje var fri kvinna.
“Pea ko ia ʻe mohe angahala mo e fefine ʻoku pōpula, kuo poloʻi ki ha mali, pea ʻoku teʻeki ai huhuʻi, pe tauʻatāina ia; ʻe haha ia; ʻe ʻikai tāmateʻi ʻakinaua, koeʻuhi naʻe ʻikai ʻataʻatā ia.
21 Han skal til bot for brotet sitt koma til møtetjelddøri med ein ver, som skal vera skuldoffer åt Herren,
Pea ke ʻomi [ʻe he tangata ]ʻene feilaulau fai hala kia Sihova, ki he matapā ʻoe fale fehikitaki ʻoe kakai, ʻio, ko e sipitangata ki he feilaulau maʻae fai hala.
22 og når presten hev gjort soning for honom hjå Herren med skuldofferveren, skal han få tilgjeving for den syndi han hev gjort.
Pea ke fai ʻe he taulaʻeiki ʻae fakalelei maʻana ʻaki ʻae sipitangata ʻoe feilaulau maʻae fai hala ʻi he ʻao ʻo Sihova ʻi heʻene angahala ʻaia kuo ne fai: pea ʻe fakamolemole kiate ia ʻae angahala kuo ne fai.
23 Når de kjem åt landet dykkar, og plantar allslags frukttre, so skal de halda den fyrste frukti dei ber for urein; tri år skal trei vera ureine for dykk, og de må ikkje eta frukti deira.
“Pea ka mou ka hoko atu ki he fonua pea mou tō ai ʻae ngaahi ʻakau kehekehe ki he kai, te mou lau hono ngaahi fua ko e meʻa tapu; ko e taʻu ʻe tolu ʻe tapu ia kiate kimoutolu; ʻoua naʻa kai ia.
24 Det fjorde året skal all frukti vigjast åt Herren med ei takkehøgtid.
Ka ʻi hono fā ʻoe taʻu ko e ngaahi fua kotoa pē ʻo ia ko e meʻa māʻoniʻoni ia ke fakafetaʻi ʻaki kia Sihova.
25 Fyrst i det femte året må de eta frukti deira, so skal dei bera so mykje meir åt dykk sidan. Kom i hug: eg er Herren, dykkar Gud!
Pea ʻi hono nima ʻoe taʻu te mou kai hono ngaahi fua, koeʻuhi ke tupu ʻo fua lahi hake kiate kimoutolu: Ko au ko Sihova ko homou ʻOtua.
26 De må ikkje eta noko med blodet i. De skal ikkje fara med spådoms- eller trollkunster.
“ʻOua naʻa mou kai ha meʻa ʻe taha mo hono toto: pea ʻoua naʻa mou fai tuki, pe fai ʻae talotalo kovi.
27 De skal ikkje rundklyppa håret dykkar, og ikkje stytta skjegget.
ʻOua naʻa mou kosi ke fuopotopoto homou louʻulu, pe maumauʻi hono potu tuliki ʻo hoʻomou kava.
28 De skal ikkje skjera dykk i holdet av sorg yver ein som er avliden, og ikkje brenna inn bokstaver eller bilæte på likamen dykkar. Kom i hug: eg er Herren!
ʻOua naʻa mou tafatafaʻi homou sino koeʻuhi ko e pekia, pea ʻoua naʻa mou tātatau; Ko au ko Sihova.
29 Du skal ikkje vanhelga dotter di, og lata henne verta skjøkja, so folket vert usedugt og landet fullt av ulivnad.
“ʻOua naʻa ke fakaangahalaʻi ho ʻofefine, pe fakahoko ia ko e fefine fai angahala; telia naʻa hinga ʻae fonua ki he feʻauaki, pea hoko ʻo fonu ʻae fonua ʻi he anga kovi.
30 De skal halda helgarne mine, og hava age for heilagdomen min. Eg er Herren.
“Te mou tauhi hoku ngaahi Sāpate, ʻo fakaʻapaʻapa ki hoku faletapu; Ko au ko Sihova.
31 Gakk ikkje til deim som manar fram draugar og spåvette! Lat deim ikkje spå dykk; for med de gjer de dykk ureine. Kom i hug: eg er Herren, dykkar Gud!
“ʻOua naʻa tokanga kiate kinautolu ʻoku vaka ai ʻae kau laumālie ʻuli, pea ʻoua naʻa kumi ki he ngaahi taulafaʻahikehe tuki, ke mou ʻuli ai ʻiate kinautolu. Ko au ko Sihova ko homou ʻOtua.
32 For dei grå håri skal du reisa deg og æra den som gamall er; du skal hava age for din Gud. Kom i hug: eg er Herren.
“Ke ke tuʻu hake ʻi he ʻao ʻoe ʻuluhinā, ʻo fakaʻapaʻapa ki he mata ʻoe tangata motuʻa, pea manavahē ki ho ʻOtua; Ko au ko Sihova.
33 Når ein framand bur hjå deg og held til i landet dykkar, so skal de ikkje vera hard med honom;
“Pea kapau ʻoku nofo ʻāunofo ha muli mo koe ʻi ho fonua, ʻoua naʻa ke fakamamahiʻi ia.
34 han skal vera for dykk som ein av landsmennerne dine, og du skal vilja honom likso vel som deg sjølv; for de var og framande i Egyptarlandet. Kom i hug: eg er Herren, dykkar Gud!
Ka ko e muli ʻoku nofo mo koe ʻe tatau ia mo e tokotaha kuo tupu ʻiate kimoutolu, pea te ke ʻofa kiate ia ʻo hangē ko hoʻo ʻofa kiate koe; he naʻa mou nofo ko e muli ʻi he fonua ko ʻIsipite; Ko au ko Sihova ko homou ʻOtua.
35 De skal ingen urett gjera, korkje på ting eller torg; rett famn og rett aln,
“ʻOua naʻa mou fai taʻetotonu ʻi he fakamaau, pe ʻi he meʻa fuofua pe ʻi he fakamamafa, pe ʻi he fakafuofua meʻa.
36 rett vegt og rette lodd, rett skjeppa og rett kanna skal de bruka. Eg er Herren, dykkar Gud, som fylgde dykk ut or Egyptarlandet.
Te mou fua ʻaki ʻae meʻa fakatatau totonu, mo e fakamamafa totonu mo e efa totonu, mo e hini totonu: Ko au ko Sihova ko homou ʻOtua, ʻaia naʻe ʻomi ʻakimoutolu mei he fonua ko ʻIsipite.
37 Agta vel på alle loverne og retterne mine, og liv etter deim! Kom i hug: eg er Herren!»»
Ko ia te mou tokanga ai ki heʻeku ngaahi tuʻutuʻuni, mo ʻeku ngaahi fekau, ʻo fai ki ai. Ko au ko Sihova.
