< Klagesangene 5 >
1 Kom i hug, Herre, kor det er med oss! Skoda etter og sjå, kor me er svivyrde!
Бешимизға чүшкәнләрни есиңгә кәлтүргәйсән, и Пәрвәрдигар; Қара, бизниң рәсвачилиқта қалғинимизни нәзириңгә алғайсән!
2 Vår arv er komen åt framande, våre hus åt utlendske menner.
Мирасимиз ятларға, Өйлиримиз яқа жутлуқларға тапшурулди.
3 Farlause er me vortne, hev ikkje far. Møderne våre er som enkjor.
Биз житим-йесирләр, атисизлар болуп қалдуқ; Анилиримизму тул қалди.
4 Me lyt kjøpa det vatnet me drikk, vår ved lyt me betala.
Ичидиған суни сетивелишимиз керәк; Отунни пәқәт пулға алғили болиду.
5 Våre forfylgjarar hev me på halsen; me er trøytte, fær ikkje kvild.
Бизни қоғлиғучилар тап бастуруп келиватиду; Һалсирап, һеч арам тапалмаймиз.
6 Til Egyptarland rette me hand, til Assyria, vilde mettast med brød.
Җан сақлиғидәк бир чишләм нанни дәп, Мисир һәм Асурийәгә қол берип бойсунғанмиз.
7 Våre feder synda, dei er burte, me lyt bera deira misgjerningar.
Ата-бовилиримиз гуна садир қилип дуниядин кәтти; Биз болсақ, уларниң қәбиһлигиниң җазасини көтиришкә қалдуқ.
8 Trælar er våre herrar, og ingen riv oss ut or deira hand.
Үстимиздин һөкүм сүргүчиләр қуллардур; Бизни уларниң қолидин азат қилғучи йоқтур.
9 Me søkjer vårt brød med livsens fåre for sverdet i øydemark.
Далада қилич түпәйлидин, Ненимизни тепишқа җенимизни тәвәккул қилмақтимиз.
10 Vår hud er glodheit som omnen, for svolten som gneg og brenn.
Теримиз тонурдәк қизиқ, Ачлиқ түпәйлидин қизитма бизни басмақта.
11 Kvende hev i Sion dei skjemt, møyar i byarne i Juda.
Зионда аяллар, Йәһуда шәһәрлиридә пак қизлар аяқ асти қилинди.
12 Hovdingar hengde dei med si hand, gamle viste dei ikkje vyrdnad.
Әмирләр қолидин дарға есип қоюлди; Ақсақалларниң һөрмити һеч қилинмиди.
13 Ungmenne laut bera kverni, og gutar seig ned med vedbyrdi på.
Яш жигитләр ярғунчақта җапа тартмақта, Оғул балилиримиз отун жүкләрни йүдүп дәлдәңшип маңмақта.
14 Dei gamle sit ikkje lenger i porten, dei unge ikkje meir med sitt strengespel.
Ақсақаллар шәһәр дәрвазисида олтармас болди; Жигитләр нәғмә-навадин қалди.
15 Det er slutt med vår hjartans gleda, vår dans er umsnudd til sorg.
Шат-хурамлиқ көңлимиздин кәтти, Уссул ойнишимиз матәмгә айланди.
16 Kransen er fallen av vårt hovud; usæle me, at me hev synda!
Бешимиздин таҗ жиқилди; Һалимизға вай! Чүнки биз гуна садир қилдуқ!
17 Difor er hjarta vårt sjukt, di so er augo våre dimme -
Буниң түпәйлидин жүрәклиримиз муҗулди; Булар түпәйлидин көзлиримиз қараңғулашти —
18 for Sions fjell som ligg audt, der renner no revar ikring.
— Зион теғиға қарап көзлиримиз қараңғулашти, Чүнки у чөлдәрәп кәтти, Чилбөрә униңда пайлап жүрмәктә.
19 Du, Herre, sit æveleg konge, frå ætt til ætt stend din kongsstol.
Сән, и Пәрвәрдигар, мәңгүгә һөкүм сүрисән; Тәхтиң дәвирдин-дәвиргә давамлишиду.
20 Kvi vil du oss æveleg gløyma, ganga frå oss dagarne lange?
Сән немишкә бизни дайим унтуйсән? Немишкә шунчә узунғичә биздин ваз кечисән?
21 Vend oss, Herre, til deg, so kjem me; nya upp att våre dagar frå gamalt!
Бизни йениңға қайтурғайсән, и Пәрвәрдигар! Шундақ болғанда биз қайталаймиз! Күнлиримизни қедимкидәк әслигә кәлтүргәйсән,
22 For du kann vel ikkje reint ha støytt oss burt, vera so ovleg harm på oss.
— Әгәр сән бизни мутләқ чәткә қақмиған болсаң, Әгәр биздин чәксиз ғәзәпләнмигән болсаң!