Klagesangene 5
1 Kom i hug, Herre, kor det er med oss! Skoda etter og sjå, kor me er svivyrde!
Ao Awurade, kae deɛ aba yɛn so; hwɛ, na hunu yɛn animguaseɛ.
2 Vår arv er komen åt framande, våre hus åt utlendske menner.
Wɔadane yɛn agyapadeɛ ama ahɔhoɔ, wɔde yɛn afie ama ananafoɔ.
3 Farlause er me vortne, hev ikkje far. Møderne våre er som enkjor.
Yɛayɛ nwisiaa na yɛnni agyanom, yɛn maamenom ayɛ sɛ akunafoɔ.
4 Me lyt kjøpa det vatnet me drikk, vår ved lyt me betala.
Ɛsɛ sɛ yɛtɔ nsuo a yɛnom; yɛbɛnya nnyina a, gye sɛ yɛtɔ.
5 Våre forfylgjarar hev me på halsen; me er trøytte, fær ikkje kvild.
Wɔn a wɔtaa yɛn no abɛn yɛn pɛɛ; Yɛabrɛ na yɛnnya ahomegyeɛ.
6 Til Egyptarland rette me hand, til Assyria, vilde mettast med brød.
Yɛde yɛn ho maa Misraim ne Asiria sɛdeɛ yɛbɛnya aduane a ɛbɛso yɛn.
7 Våre feder synda, dei er burte, me lyt bera deira misgjerningar.
Yɛn agyanom yɛɛ bɔne, na wɔnni hɔ bio, na yɛn na wɔn asotwe abɛda yɛn so.
8 Trælar er våre herrar, og ingen riv oss ut or deira hand.
Nkoa di yɛn so, na obiara nni hɔ a ɔbɛgye yɛn afiri wɔn nsam.
9 Me søkjer vårt brød med livsens fåre for sverdet i øydemark.
Yɛde yɛn nkwa bɔ afɔdeɛ de pɛ yɛn anoduane, akofena a ɛwɔ ɛserɛ so no enti.
10 Vår hud er glodheit som omnen, for svolten som gneg og brenn.
Yɛn honam adɔ sɛ fononoo. Ɛkɔm ama huraeɛ abɔ yɛn.
11 Kvende hev i Sion dei skjemt, møyar i byarne i Juda.
Wɔato mmaa monnaa wɔ Sion, ne mmaabunu a wɔwɔ Yuda nkuro so.
12 Hovdingar hengde dei med si hand, gamle viste dei ikkje vyrdnad.
Wɔkyekyere mmapɔmma nsa na wɔasɛn wɔn; wɔmmfa anidie mma mpanimfoɔ.
13 Ungmenne laut bera kverni, og gutar seig ned med vedbyrdi på.
Mmeranteɛ yɛ adwuma den wɔ ayuoyammoɔ so; na mmerantewaa nan toto wɔ nnyina duruduru ase.
14 Dei gamle sit ikkje lenger i porten, dei unge ikkje meir med sitt strengespel.
Mpanimfoɔ ntena kuropɔn apono ano bio; mmeranteɛ agyae wɔn nnwontoɔ.
15 Det er slutt med vår hjartans gleda, vår dans er umsnudd til sorg.
Ahosɛpɛ afiri yɛn akoma mu; yɛn asa adane agyaadwotwa.
16 Kransen er fallen av vårt hovud; usæle me, at me hev synda!
Ahenkyɛ afiri yɛn tiri so. Yɛn ara, yɛnnue sɛ yɛayɛ bɔne!
17 Difor er hjarta vårt sjukt, di so er augo våre dimme -
Yei enti yɛn akoma atɔ piti, yeinom enti yɛn ani so ayɛ kusuu
18 for Sions fjell som ligg audt, der renner no revar ikring.
wɔ Sion bepɔ a ada mpan na sakraman nenam soɔ no enti.
19 Du, Herre, sit æveleg konge, frå ætt til ætt stend din kongsstol.
Wo, Ao Awurade, di ɔhene afebɔɔ; wʼahennwa firi awoɔ ntoatoasoɔ kɔsi awoɔ ntoatoasoɔ.
20 Kvi vil du oss æveleg gløyma, ganga frå oss dagarne lange?
Adɛn enti na wo werɛ firi yɛn daa yi? Adɛn enti na wagya yɛn mmerɛ tenten mu yi?
21 Vend oss, Herre, til deg, so kjem me; nya upp att våre dagar frå gamalt!
Ka yɛn bata wo ho bio, Ao, Awurade, na yɛatumi aba wo nkyɛn; yɛ yɛn nna foforɔ sɛ tete no
22 For du kann vel ikkje reint ha støytt oss burt, vera so ovleg harm på oss.
agye sɛ wapo yɛn koraa anaa sɛ wo bo afu yɛn mmorosoɔ.
