Klagesangene 5
1 Kom i hug, Herre, kor det er med oss! Skoda etter og sjå, kor me er svivyrde!
Pakai ka chunguva thilsoh ho hi hingeldoh temin, ven ichan geija vetset ka chan’u hitam?
2 Vår arv er komen åt framande, våre hus åt utlendske menner.
Ka goulo diu chengse hi namchom miho achang tauvin, Ka in ka lou jouseu la gamchom miho’a ahitai.
3 Farlause er me vortne, hev ikkje far. Møderne våre er som enkjor.
Keiho hi nunei lou panei lou kahi tauvin, kanuteu jong meithai ahi gam tauve.
4 Me lyt kjøpa det vatnet me drikk, vår ved lyt me betala.
Ka dondiu twi jeng jong kakichoh thu diuvin aumdoh tan, Ti ding thing jeng jong kakichoh thudiu ahitai.
5 Våre forfylgjarar hev me på halsen; me er trøytte, fær ikkje kvild.
Eihin nungdelteuvin eihin phah pai dingu ahitan, Keiho ka haisam tauvin, ahinlah kingahna ding mun ka neipouve.
6 Til Egyptarland rette me hand, til Assyria, vilde mettast med brød.
Neh leh chah ning lhinga kanei jouseu, Ka kihinso jou nadiuvin Egypt leh Asssyria khutna ka kipelut tauvin ahi.
7 Våre feder synda, dei er burte, me lyt bera deira misgjerningar.
Kapu kapateu ana chonseuvin ahinlah amaho athi gamtauve, Hijeh chun amaho chan ding thoh gimna leh engbolna hi keiho chunga achu tan ahi.
8 Trælar er våre herrar, og ingen riv oss ut or deira hand.
Ka sohteu chu tun keiho Pakaiyin apang gamtauvin, ahinlah koima eihuhdoh diu aum pon ahi.
9 Me søkjer vårt brød med livsens fåre for sverdet i øydemark.
Gamsun’a pum hatin vai ahop jeh'in thiding kicha pum pumin anneh kakiholun ahi.
10 Vår hud er glodheit som omnen, for svolten som gneg og brenn.
Kel khoh jeh'in ka vousou tapkonga changlhah kikang bangin avom gam tai.
11 Kvende hev i Sion dei skjemt, møyar i byarne i Juda.
Kagal miteuvin Jerusalema numei ho Judah khosunga nungah khang dong ho kichep nan anei gamtauve.
12 Hovdingar hengde dei med si hand, gamle viste dei ikkje vyrdnad.
Ka lengteu jong akhutpiuvin akhaisangun, Ka lamkaiteu jong noise tahin ei bolpeh tauvin ahi.
13 Ungmenne laut bera kverni, og gutar seig ned med vedbyrdi på.
Gollhang ho chu sumhei goi dingin akaimangun, chuleh pasal chapang ho chu tiding thing aputsahnauva a lonlele jeng tauvin ahi.
14 Dei gamle sit ikkje lenger i porten, dei unge ikkje meir med sitt strengespel.
Lamkai ho khopi kelkot ngahin apang tapouve. Khangthahten lam leh la sah abol tapouvin ahi.
15 Det er slutt med vår hjartans gleda, vår dans er umsnudd til sorg.
Kana lam nao chu lung khamna asohdoh tan, Ka lungsunguva kipana abeitai.
16 Kransen er fallen av vårt hovud; usæle me, at me hev synda!
Ka luchang uva konin ka lallukhuhu alhamang gam tai. Ka chonset jeh'un ka chung uva sapsetna achu tai.
17 Difor er hjarta vårt sjukt, di so er augo våre dimme -
Hijeh hin kalungu alhalhop tan chuleh kamit uvah mitlhi adimtan ahi.
18 for Sions fjell som ligg audt, der renner no revar ikring.
Ajehchu Jerusalem hi akeosehin aki jam tan, Sialten lhat nan anei tauve.
19 Du, Herre, sit æveleg konge, frå ætt til ætt stend din kongsstol.
Ahinlah Pakai nangma abang na hi jing jeng e, nalal touna chu akhang khangin aum jing e.
20 Kvi vil du oss æveleg gløyma, ganga frå oss dagarne lange?
Ipi dinga nei suhmil jing nahlaiyu ham? Ipi dinga donlou dai louva neikoi nahlaiyu ham?
21 Vend oss, Herre, til deg, so kjem me; nya upp att våre dagar frå gamalt!
O Pakai neikiledohsah kitnun lang nangma komma nei puilut kittauvin! Ka kipanao masa chu neipe kittaovin!
22 For du kann vel ikkje reint ha støytt oss burt, vera so ovleg harm på oss.
Ahilou leh neipui doh mong mong diu hitam? Ole Ka chunguva nalung hangjing nalai ham?
