Klagesangene 3

1 Eg er mannen som naudi såg under hans vreide-ris.

Ako ang tao na nakakita ng pagdadalamhati sa pamalo ng iyong poot.

2 Meg hev han ført og late ferdast i myrker og ikkje i ljos.

Ako'y kaniyang pinatnubayan at pinalakad sa kadiliman, at hindi sa liwanag.

3 Berre mot meg vender han si hand upp att og upp att heile dagen.

Tunay na laban sa akin ay kaniyang iginagalaw ang kaniyang kamay na muli't muli buong araw.

4 Han hev late meg eldast i hold og hud, han hev krasa mine bein.

Ang aking laman at aking balat ay pinatanda niya; kaniyang binali ang aking mga buto.

5 Han bygde att for meg og ringa meg inn med beiska og møda.

Ako'y kinalaban niya, at kinulong ako ng hirap at pagdaramdam.

6 I myrkret hev han set meg, lik deim som longe er daude.

Kaniyang pinatahan ako sa mga madilim na dako, gaya ng nangamatay nang malaon.

7 Han mura att for meg, so eg kjem meg ikkje ut; tunge gjorde han mine lekkjor.

Kaniyang binakuran ako na anopa't ako'y hindi makalabas; kaniyang pinabigat ang aking tanikala.

8 Endå eg kallar og ropar, let han att for mi bøn.

Oo, pagka ako'y dumadaing, at humihinging tulong, kaniyang pinagsasarhan ang aking daing.

9 Han mura fyre mine vegar med tilhoggen stein, gjorde det uført på min stig.

Kaniyang binakuran ang aking mga daan ng tinabas na bato, kaniyang iniliko ang aking mga landas.

10 Ein lurande bjørn var han mot meg, ei løva i løyne.

Siya'y parang oso na nagaabang sa akin, parang leon sa mga kubling dako.

11 Til villstig gjorde han min veg; han reiv meg sund og lagde meg i øyde.

Kaniyang iniligaw ang aking mga lakad, at ako'y pinagwaraywaray niya; kaniyang ipinahamak ako;

12 Han spente sin boge og sette meg til skotmål for si pil.

Kaniyang iniakma ang kaniyang busog, at ginawa akong pinaka tanda sa pana.

13 Han let renna inni mine nyro pilehus-sønerne sine.

Ang mga pana ng kaniyang lalagyan ng pana ay kaniyang isinasaksak sa aking mga bato ng katawan.

14 Eg vart til lått for alt mitt folk, deira nidvisa heile dagen.

Ako'y naging kakutyaan sa aking buong bayan, at kanilang awit buong araw.

15 Han metta meg med beiske urter, han gav meg malurt å drikka.

Kaniyang pinuspos ako ng kapanglawan, kaniyang sinuya ako ng ajenjo.

16 Han let meg knasa mine tenner på småstein, han grov meg ned i oska.

Kaniya namang biningot ang aking mga ngipin ng mga maliliit na grava; kaniyang tinabunan ako ng mga abo.

17 Og du støytte burt frå fred mi sjæl; eg gløymde kor det var å hava det godt.

At iyong inilayo ang aking kaluluwa sa kapayapaan; ako'y nakalimot ng kaginhawahan.

18 Og eg sagde: «Det er ute med mi kraft og med mi von til Herren.»

At aking sinabi, Ang lakas ko'y nawala, at ang aking pagasa sa Panginoon.

19 Kom i hug mi naud og mi utlægd - malurt og beiska.

Alalahanin mo ang aking pagdadalamhati at ang aking karalitaan, ang ajenjo at ng apdo.

20 Ho minnest det, sjæli mi, og er nedbøygd i meg.

Ang kaluluwa ko'y naaalaala pa nila, at napangumbaba sa loob ko.

21 Dette vil eg leggja meg på hjarta, og difor vil eg vona:

Ito ang ginugunita ko sa aking pagiisip; kaya't may pagasa ako.

22 Herrens nåde det er, at det ikkje er ute med oss, for hans miskunn er enn ikkje all.

Sa mga kaawaan nga ng Panginoon ay hindi tayo nalipol, sapagka't ang kaniyang mga habag ay hindi nauubos.

23 Kvar morgon er ho ny, å, stor er din truskap.

Ang mga yao'y bago tuwing umaga, dakila ang inyong pagtatapat.

24 Min lut er Herren, segjer mi sjæl; difor vonar vil eg vona på honom.

Ang Panginoon ay aking bahagi, sabi ng aking kaluluwa; kaya't ako'y aasa sa kaniya.

25 Herren er god med deim som ventar på honom, med den sjæl som søkjer honom.

Ang Panginoon ay mabuti sa kanila na nangaghihintay sa kaniya, sa kaluluwa na humahanap sa kaniya.

26 Det er godt å vera still for Herren og venta på hans frelsa.

Mabuti nga na ang tao ay umasa at maghintay na tahimik sa pagliligtas ng Panginoon.

27 Det er godt for mannen at han ber ok i sin ungdom,

Mabuti nga sa tao na magpasan ng pamatok sa kaniyang kabataan.

28 at han sit einsleg og tegjande, når han legg det på,

Maupo siyang magisa at tumahimik, sapagka't kaniyang iniatang sa kaniya.

29 at han luter seg med munnen mot moldi - kann henda det enn er von -

Sumubsob siya sa alabok, kung gayo'y magkakaroon siya ng pagasa.

30 at han held fram si kinn til slag, let seg metta med svivyrda.

Ibigay niya ang kaniyang pisngi sa sumasakit sa kaniya; mapuspos siya ng kadustaan.

31 For Herren støyter ikkje æveleg burt.

Sapagka't ang Panginoon ay hindi magtatakuwil magpakailan man.

32 For um han legg på sorg, so miskunnar han endå etter sin store nåde.

Sapagka't bagaman siya'y nagpapapanglaw, gayon ma'y magpapakita siya ng habag ayon sa kasaganaan ng kaniyang mga kaawaan.

33 For det er ikkje av hjarta han legg møda og sorg på mannsborni.

Sapagka't siya'y hindi kusang dumadalamhati, o nagpapapanglaw man sa mga anak ng mga tao.

34 At dei krasar under fot alle fangar i landet,

Na yapakan sa ilalim ng paa ang lahat ng bihag sa lupa.

35 at dei rengjer retten for mannen framfor åsyni til den Høgste,

Na iliko ang matuwid ng tao sa harap ng mukha ng Kataastaasan,

36 at ein gjer urett mot ein mann i hans sak - ser ikkje Herren slikt?

Na iligaw ang tao sa kaniyang usap, hindi kinalulugdan ng Panginoon.

37 Kven tala, og det vart, um Herren ikkje baud?

Sino siya na nagsasabi, at nangyayari, kung hindi iniuutos ng Panginoon?

38 Kjem ikkje frå munnen til den Høgste både vondt og godt?

Hindi baga sa bibig ng Kataastaasan nanggagaling ang masama't mabuti?

39 Kvi skal eit livande menneskje klaga? Kvar syrgje yver si synd!

Bakit dumadaing ang taong may buhay, ang tao dahil sa parusa sa kaniyang mga kasalanan?

40 Lat oss ransaka våre vegar og røyna deim og venda oss til Herren!

Ating usisain at suriin ang ating mga lakad, at manumbalik sa Panginoon.

41 Lat oss lyfta våre hjarto likeins som våre hender til Gud i himmelen!

Igawad natin ang ating puso sangpu ng ating mga kamay sa Dios sa langit.

42 Me hev synda og vore ulyduge, du hev ikkje tilgjeve.

Kami ay sumalangsang at nanghimagsik; ikaw ay hindi nagpatawad.

43 Du sveipte deg i vreide og elte oss, du slo i hel utan nåde.

Tinakpan mo ang iyong sarili ng galit at hinabol mo kami; ikaw ay pumatay, ikaw ay hindi naawa.

44 I skyer sveipte du deg, so ingi bøn rakk fram.

Tinakpan mo ang iyong sarili ng alapaap, na anopa't hindi makadaan ang anomang panalangin.

45 Til skarn og styggje hev du gjort oss midt imillom folki.

Iyong ginawa kaming parang tapon at dumi sa gitna ng mga bayan.

46 Dei spila upp sitt gap imot oss, alle våre fiendar.

Ibinukang maluwang ng lahat naming kaaway ang kanilang bibig laban sa amin.

47 Gruv og grav det vart vår lut, øyding og tjon.

Takot at ang hukay ay dumating sa amin, ang pagkasira at pagkagiba.

48 Tårebekkjer strøymer or mitt auga for tjonet på mitt folks dotter.

Ang mata ko'y dumadaloy ng mga ilog ng tubig, dahil sa pagkapahamak ng anak na babae ng aking bayan.

49 Mitt auga sirenn, roar seg ikkje,

Ang mata ko'y dinadaluyan at hindi naglilikat, na walang pagitan.

50 fyrr Herrens skodar etter og ser frå himmelen.

Hanggang sa ang Panginoon ay tumungo, at tumingin mula sa langit.

51 Mitt auga gjer meg hjarte-ilt for kvar ei av døtterne i min by.

Kinikilos ng aking mata ang aking kaluluwa, dahil sa lahat na anak na babae ng aking bayan.

52 Dei jaga og elte meg som ein fugl, dei som var mine fiendar utan orsak.

Lubha nila akong hinahabol na parang ibon, na mga kaaway kong walang kadahilanan.

53 Dei vilde taka livet av meg nede i brunnen, dei kasta stein på meg.

Kanilang pinaikli ang aking buhay sa bilangguan at hinagis ako ng bato.

54 Vatnet flødde yver mitt hovud, eg sagde: «Det er ute med meg.»

Tubig ay nagsisihuho sa aking ulo; aking sinabi, Ako'y nahiwalay.

55 Eg påkalla ditt namn, Herre, utor den djupe hola.

Ako'y tumawag sa iyong pangalan, Oh Panginoon, mula sa kababababaang hukay.

56 Mi røyst høyrde du; haldt deg ikkje for øyro når eg ropar um lindring.

Iyong dininig ang aking tinig; huwag mong ikubli ang iyong pakinig sa aking hingal, sa aking daing.

57 Du var nær den dagen eg kalla på deg; du sagde: «Ikkje ottast!»

Ikaw ay lumapit sa araw na ako'y tumawag sa iyo; iyong sinabi, Huwag kang matakot.

58 Du, Herre, hev ført saki for mi sjæl, du hev løyst ut mitt liv.

Oh Panginoon, iyong ipinagsanggalang ang mga usap ng aking kaluluwa; iyong tinubos ang aking buhay.

59 Du, Herre, hev set kva urett eg leid; å, døm i mi sak!

Oh Panginoon, iyong nakita ang aking pagkakamali; hatulan mo ang aking usap.

60 Du hev set all deira hemnhug, alle deira løynderåder mot meg.

Iyong nakita ang lahat nilang panghihiganti, at ang lahat nilang pasiya laban sa akin.

61 Du hev høyrt deira svivyrdingar, alle deira løynderåder mot meg,

Iyong narinig ang kanilang pagduwahagi, Oh Panginoon, at lahat nilang pasiya laban sa akin,

62 det mine motstandarar sagde og tenkte imot meg dagen lang.

Ang mga labi ng nagsisibangon laban sa akin, at ang kanilang pasiya laban sa akin buong araw.

63 Ansa på deim, når dei sit og når dei stend! um meg gjer dei nidvisor.

Masdan mo ang kanilang pagupo, at ang kanilang pagtayo; ako ang kanilang awit.

64 Du, Herre, vil gjeva deim av same slag som deira hender hev gjort.

Ikaw ay magbibigay sa kanila ng kagantihan, Oh Panginoon, ayon sa gawa ng kanilang mga kamay.

65 Du vil leggja eit sveip yver deira hjarta, du vil bannstøyta deim.

Iyong papagmamatigasin ang kanilang puso, ang iyong sumpa sa kanila.

66 Du vil elta deim i vreide, og tyna deim so dei ikkje bid meir under Herrens himmel.

Iyong hahabulin sila sa galit, at iyong lilipulin sila mula sa silong ng langit ng Panginoon.