Klagesangene 3
1 Eg er mannen som naudi såg under hans vreide-ris.
Ndini munhu akaona kutambudzika neshamhu yehasha dzake.
2 Meg hev han ført og late ferdast i myrker og ikkje i ljos.
Akandidzingira kure akaita kuti ndifambe murima panzvimbo yomuchiedza;
3 Berre mot meg vender han si hand upp att og upp att heile dagen.
zvirokwazvo, akashandura ruoko rwake kuti rundirwise nguva nenguva, zuva rose.
4 Han hev late meg eldast i hold og hud, han hev krasa mine bein.
Akasakadza ganda rangu nenyama yangu uye akavhuna mapfupa angu.
5 Han bygde att for meg og ringa meg inn med beiska og møda.
Akandikomba akandipoteredza neshungu nokurwadziswa.
6 I myrkret hev han set meg, lik deim som longe er daude.
Akandigarisa murima savanhu vakafa kare kare.
7 Han mura att for meg, so eg kjem meg ikkje ut; tunge gjorde han mine lekkjor.
Akandipfigira kuti ndisapunyuka, akandiremedza nengetani.
8 Endå eg kallar og ropar, let han att for mi bøn.
Kunyange ndikadana kana kuridza mhere kuti ndibatsirwe, anopfigira munyengetero wangu kunze.
9 Han mura fyre mine vegar med tilhoggen stein, gjorde det uført på min stig.
Akadzivira nzira yangu namatombo; akaminamisa nzira dzangu.
10 Ein lurande bjørn var han mot meg, ei løva i løyne.
Sebere rakavandira, seshumba yakavanda,
11 Til villstig gjorde han min veg; han reiv meg sund og lagde meg i øyde.
akandikwekweredza kubva munzira uye akandibvarura-bvarura akandisiya ndisina mubatsiri.
12 Han spente sin boge og sette meg til skotmål for si pil.
Akawembura uta hwake akandiita chinhu chinonangwa nemiseve yake.
13 Han let renna inni mine nyro pilehus-sønerne sine.
Akabaya mwoyo wangu nemiseve yaibva mugoba rake.
14 Eg vart til lått for alt mitt folk, deira nidvisa heile dagen.
Ndakava chiseko chavanhu vangu vose; vakandihomera nenziyo pazuva rose.
15 Han metta meg med beiske urter, han gav meg malurt å drikka.
Akandigutsa nemiriwo inovava, uye akandinwisa nduru.
16 Han let meg knasa mine tenner på småstein, han grov meg ned i oska.
Akagura mazino angu nerukangarabwe; akanditsokodzera muguruva.
17 Og du støytte burt frå fred mi sjæl; eg gløymde kor det var å hava det godt.
Ndakatorerwa rugare; ndakakanganwa kuti kubudirira chii.
18 Og eg sagde: «Det er ute med mi kraft og med mi von til Herren.»
Naizvozvo ndinoti, “Kubwinya kwangu kwaenda, uye nezvose zvandanga ndakatarisira kuna Jehovha.”
19 Kom i hug mi naud og mi utlægd - malurt og beiska.
Ndinorangarira kutambudzika kwangu nokudzungaira kwangu, kurwadziwa uye nenduru.
20 Ho minnest det, sjæli mi, og er nedbøygd i meg.
Ndinozvirangarira kwazvo, uye mweya wangu wasuruvara mukati mangu.
21 Dette vil eg leggja meg på hjarta, og difor vil eg vona:
Asi izvi ndinozvirangarira mupfungwa uye naizvozvo ndine tariro:
22 Herrens nåde det er, at det ikkje er ute med oss, for hans miskunn er enn ikkje all.
Nokuda kwerudo rukuru rwaJehovha, hatina kuparadzwa, nokuti tsitsi dzake hadzitongoperi.
23 Kvar morgon er ho ny, å, stor er din truskap.
Itsva mangwanani oga oga, kutendeka kwenyu kukuru.
24 Min lut er Herren, segjer mi sjæl; difor vonar vil eg vona på honom.
Ndinoti kumwoyo wangu, “Jehovha ndiye mugove wangu; naizvozvo ndichamumirira.”
25 Herren er god med deim som ventar på honom, med den sjæl som søkjer honom.
Jehovha akanaka kuna avo vanovimba naye, kumunhu anomutsvaka;
26 Det er godt å vera still for Herren og venta på hans frelsa.
chinhu chakanaka kumirira ruponeso rwaJehovha unyerere.
27 Det er godt for mannen at han ber ok i sin ungdom,
Chinhu chakanaka kuti munhu atakure joko achiri mudiki.
28 at han sit einsleg og tegjande, når han legg det på,
Ngaagare ari oga anyerere, nokuti Jehovha ndiye akariturika paari.
29 at han luter seg med munnen mot moldi - kann henda det enn er von -
Ngaavige chiso chake muguruva, zvimwe tariro ichiripo.
30 at han held fram si kinn til slag, let seg metta med svivyrda.
Ngaape dama rake kumunhu anomurova, uye ngaazadzwe nenyadzi.
31 For Herren støyter ikkje æveleg burt.
Nokuti vanhu havangaraswi naIshe nokusingaperi.
32 For um han legg på sorg, so miskunnar han endå etter sin store nåde.
Kunyange achiuyisa kusuwa, achanzwira hake tsitsi, rukuru sei rudo rwake rusingaperi.
33 For det er ikkje av hjarta han legg møda og sorg på mannsborni.
Nokuti haafariri kuuyisa kurwadziwa kana kusuwa kuvana vavanhu.
34 At dei krasar under fot alle fangar i landet,
Kutsikira pasi petsoka vasungwa vose venyika,
35 at dei rengjer retten for mannen framfor åsyni til den Høgste,
kurambira munhu kodzero yake pamberi peWokumusoro-soro,
36 at ein gjer urett mot ein mann i hans sak - ser ikkje Herren slikt?
kutadzisa munhu kuwana kururamisirwa kwake ko, Ishe haangaoni zvinhu zvakadai here?
37 Kven tala, og det vart, um Herren ikkje baud?
Ndiani angataura akaita kuti zviitike kana Ishe asina kuzvirayira?
38 Kjem ikkje frå munnen til den Høgste både vondt og godt?
Ko, hazvibvi mumuromo weWokumusoro-soro here zvose zvakaipa nezvinhu zvakanaka zvinouya?
39 Kvi skal eit livande menneskje klaga? Kvar syrgje yver si synd!
Ko, munhu mupenyu anonyunyutirei kana arangwa nokuda kwezvivi zvake?
40 Lat oss ransaka våre vegar og røyna deim og venda oss til Herren!
Ngatinzverei nzira dzedu uye ngatidziedzei, uyewo ngatidzokerei kuna Jehovha.
41 Lat oss lyfta våre hjarto likeins som våre hender til Gud i himmelen!
Ngatisimudzei mwoyo yedu namaoko edu kuna Mwari ari kudenga, tigoti:
42 Me hev synda og vore ulyduge, du hev ikkje tilgjeve.
“Takatadza uye takakumukirai uye imi hamuna kukanganwira.
43 Du sveipte deg i vreide og elte oss, du slo i hel utan nåde.
“Makazvifukidza nokutsamwa mukatidzingirira; makauraya musinganzwiri ngoni.
44 I skyer sveipte du deg, so ingi bøn rakk fram.
Makazvifukidza negore kuti kurege kuva nomunyengetero ungasvikako.
45 Til skarn og styggje hev du gjort oss midt imillom folki.
Makatiita marara netsvina pakati pendudzi.
46 Dei spila upp sitt gap imot oss, alle våre fiendar.
“Vavengi vedu vose vakashama miromo yavo kwazvo kuti vatituke.
47 Gruv og grav det vart vår lut, øyding og tjon.
Takawirwa nokutya uye takateyiwa nehunza, kuparara nokuparadzwa kukuru.”
48 Tårebekkjer strøymer or mitt auga for tjonet på mitt folks dotter.
Hova dzemisodzi dzinoyerera kubva mumaziso angu, nokuti vanhu vangu vaparadzwa.
49 Mitt auga sirenn, roar seg ikkje,
Meso angu acharamba achiyerera misodzi, pasina zvinoyamura,
50 fyrr Herrens skodar etter og ser frå himmelen.
kusvikira Jehovha aringira pasi kubva kudenga akaona.
51 Mitt auga gjer meg hjarte-ilt for kvar ei av døtterne i min by.
Zvandinoona zvinochemedza mweya wangu, nokuda kwavakadzi vose veguta rangu.
52 Dei jaga og elte meg som ein fugl, dei som var mine fiendar utan orsak.
Avo vakanga vari vavengi vangu ini pasina chikonzero vakandivhima seshiri.
53 Dei vilde taka livet av meg nede i brunnen, dei kasta stein på meg.
Vakaedza kundiuraya mugomba uye vakapotsera matombo kwandiri;
54 Vatnet flødde yver mitt hovud, eg sagde: «Det er ute med meg.»
mvura zhinji yakafukidza musoro wangu, uye ndakafunga kuti ndava pedyo nokufa.
55 Eg påkalla ditt namn, Herre, utor den djupe hola.
Ndakadana zita renyu, imi Jehovha, ndiri mugomba rakadzika.
56 Mi røyst høyrde du; haldt deg ikkje for øyro når eg ropar um lindring.
Makanzwa kukumbira kwangu: “Regai kudzivira nzeve dzenyu pandinochemera rubatsiro.”
57 Du var nær den dagen eg kalla på deg; du sagde: «Ikkje ottast!»
Makaswedera pedyo pandakakudanai, mukati, “Usatya.”
58 Du, Herre, hev ført saki for mi sjæl, du hev løyst ut mitt liv.
Haiwa Ishe, makandireverera mhaka yangu; makadzikinura upenyu hwangu.
59 Du, Herre, hev set kva urett eg leid; å, døm i mi sak!
Makaona imi Jehovha, zvakaipa zvandakaitirwa. Nditongerei mhaka yangu!
60 Du hev set all deira hemnhug, alle deira løynderåder mot meg.
Makaona udzamu hwokutsva kwavo, idzo rangano dzavo dzose pamusoro pangu.
61 Du hev høyrt deira svivyrdingar, alle deira løynderåder mot meg,
Haiwa Jehovha, makanzwa kutuka kwavo, idzo rangano dzavo dzose pamusoro pangu,
62 det mine motstandarar sagde og tenkte imot meg dagen lang.
dzinozevezerwa nokungurumwa navavengi vangu pamusoro pangu zuva rose.
63 Ansa på deim, når dei sit og når dei stend! um meg gjer dei nidvisor.
Tarirai kwavari! Vakagara kana kumira, vanondituka nenziyo dzavo.
64 Du, Herre, vil gjeva deim av same slag som deira hender hev gjort.
Varipidzirei zvakavafanira, imi Jehovha, zvakaitwa namaoko avo.
65 Du vil leggja eit sveip yver deira hjarta, du vil bannstøyta deim.
Isai chidziro pamwoyo yavo, uye kutuka kwenyu ngakuve pamusoro pavo!
66 Du vil elta deim i vreide, og tyna deim so dei ikkje bid meir under Herrens himmel.
Vadzinganisei makatsamwa muvaparadze, vabve pasi pamatenga aJehovha.
