Klagesangene 3
1 Eg er mannen som naudi såg under hans vreide-ris.
Nga pa sie su pula tari kalyeiyuk sin God.
2 Meg hev han ført og late ferdast i myrker og ikkje i ljos.
El pwenyu ac sap nga in som nu yen lohsr matoltol.
3 Berre mot meg vender han si hand upp att og upp att heile dagen.
El sringilyu na sringilyu ke sringsring na upa.
4 Han hev late meg eldast i hold og hud, han hev krasa mine bein.
El kanteya monuk ac kinet keik oan mangelik, ac el koteya sri keik.
5 Han bygde att for meg og ringa meg inn med beiska og møda.
El kuhlusyuyak ke mwe keok ac fosrnga lulap.
6 I myrkret hev han set meg, lik deim som longe er daude.
El patokyula in muta in acn na lohsrlosr ac foulin ma misa oan we.
7 Han mura att for meg, so eg kjem meg ikkje ut; tunge gjorde han mine lekkjor.
El kapriyuwi ke sein; nga sie mwet kapir su wangin finsrak la in kaingla.
8 Endå eg kallar og ropar, let han att for mi bøn.
Nga wowoyak nu lucng in suk kasru, tusruktu God El tia lungse porongeyu.
9 Han mura fyre mine vegar med tilhoggen stein, gjorde det uført på min stig.
Nga tukulkul ke nga fahsr, ac pot eot uh kosreyula yen nukewa nga for nu we.
10 Ein lurande bjørn var han mot meg, ei løva i løyne.
El kasrikiyu oana soko bear; el sroma nu fuk oana soko lion.
11 Til villstig gjorde han min veg; han reiv meg sund og lagde meg i øyde.
El ukweyuyak liki inkanek uh, seseya monuk nu ke ip srisrik, na El som likiyu.
12 Han spente sin boge og sette meg til skotmål for si pil.
El amakinya mwe pisr natul ah, ac oru tuh in nga pa El akola in pisrik uh.
13 Han let renna inni mine nyro pilehus-sønerne sine.
El pusrukma sukan pisr natul, na liksreni tilyang nu in monuk.
14 Eg vart til lått for alt mitt folk, deira nidvisa heile dagen.
Mwet uh isrunyu len nufon se; nga mwe tafunkas nu selos nukewa.
15 Han metta meg med beiske urter, han gav meg malurt å drikka.
Mwe keok upa mukena pa El ase tuh in mwe mongo nak ac ma nimuk.
16 Han let meg knasa mine tenner på småstein, han grov meg ned i oska.
El ilya mutuk infohk uh, ac kotalik wihsik fin eot uh.
17 Og du støytte burt frå fred mi sjæl; eg gløymde kor det var å hava det godt.
Nga tila esam lah mea kalmen misla ku engan uh.
18 Og eg sagde: «Det er ute med mi kraft og med mi von til Herren.»
Tiana loes pacl lula ke moul luk; wanginla finsrak luk in LEUM GOD.
19 Kom i hug mi naud og mi utlægd - malurt og beiska.
Nunak luk ke waiok luk ac ke wangin acn in muta luk uh, oana sie pwasin na mwen.
20 Ho minnest det, sjæli mi, og er nedbøygd i meg.
Nga tia tui in nunku kac, ac ngunik toasrlana.
21 Dette vil eg leggja meg på hjarta, og difor vil eg vona:
Tusruktu finsrak luk sifilpa foloko ke nga esamak ma se inge:
22 Herrens nåde det er, at det ikkje er ute med oss, for hans miskunn er enn ikkje all.
Lungse kawil ac pakoten lun LEUM GOD uh tiana wanginla;
23 Kvar morgon er ho ny, å, stor er din truskap.
Aksasuyeyuk ke lotutang nukewa, ac arulana oaru oana takak lun faht uh ke len nukewa.
24 Min lut er Herren, segjer mi sjæl; difor vonar vil eg vona på honom.
LEUM GOD mukena pa oasr yuruk uh; ke ma inge El na pa mwe finsrak luk.
25 Herren er god med deim som ventar på honom, med den sjæl som søkjer honom.
LEUM GOD El wo nu sin mwet nukewa su lulalfongi in El.
26 Det er godt å vera still for Herren og venta på hans frelsa.
Ke ma inge, wo tuh kut in mongfisrasr in tupan molela lal —
27 Det er godt for mannen at han ber ok i sin ungdom,
Oayapa wo kut in akpahye kut in mongfisrasr ke pacl kut fusr uh.
28 at han sit einsleg og tegjande, når han legg det på,
In pacl kut keok uh, kut enenu in mukena muta misla ac muteng.
29 at han luter seg med munnen mot moldi - kann henda det enn er von -
Kut enenu in pasrla nwe ten ac eiskutyang nu sel, tuh sahp srakna oasr finsrak.
30 at han held fram si kinn til slag, let seg metta med svivyrda.
Finne puopo ac akkolukyeyuk kut, enenu kut in mislana.
31 For Herren støyter ikkje æveleg burt.
Leum El pakoten ac El fah tia siskutlana nwe tok.
32 For um han legg på sorg, so miskunnar han endå etter sin store nåde.
Sahp El ac akasorye kut, tusruktu lungse lal nu sesr pwayena ac ku na.
33 For det er ikkje av hjarta han legg møda og sorg på mannsborni.
El tia insewowo in oru kut in asor ku waiok.
34 At dei krasar under fot alle fangar i landet,
Leum El etu pacl ngunasr akkeokyeyuk in presin uh;
35 at dei rengjer retten for mannen framfor åsyni til den Høgste,
El etu ke pacl ma mwet uh tia ase suwohs lasr ma El oakiya nu sesr.
36 at ein gjer urett mot ein mann i hans sak - ser ikkje Herren slikt?
Ke pacl ma nununku suwohs uh tia orek, El etu.
37 Kven tala, og det vart, um Herren ikkje baud?
Ma lungse lun Leum mukena pa orek pacl nukewa.
38 Kjem ikkje frå munnen til den Høgste både vondt og godt?
Ma wo ac ma koluk kewana ac orekla fal nu ke sap lal.
39 Kvi skal eit livande menneskje klaga? Kvar syrgje yver si synd!
Efu ku kut in torkaskas ke kalyeiyuk kut ke ma koluk lasr?
40 Lat oss ransaka våre vegar og røyna deim og venda oss til Herren!
Lela kut in tuni ouiyen orekma lasr ac folokla nu yurin LEUM GOD.
41 Lat oss lyfta våre hjarto likeins som våre hender til Gud i himmelen!
Lela kut in ikasla insiasr nu sin God inkusrao, ac pre ac fahk,
42 Me hev synda og vore ulyduge, du hev ikkje tilgjeve.
“Kut orekma koluk ac lain kom, O LEUM GOD, ac kom tiana nunak munas nu sesr.
43 Du sveipte deg i vreide og elte oss, du slo i hel utan nåde.
“Kom ukwe kut ac unikuti; kasrkusrak lom tuh kosrala pakoten lom,
44 I skyer sveipte du deg, so ingi bøn rakk fram.
Ke sie pukunyeng su arulana matoltol, oru pre lasr tia ku in sasla nu yurum.
45 Til skarn og styggje hev du gjort oss midt imillom folki.
Kom orekut oana acn in sisi kutkut lun faclu.
46 Dei spila upp sitt gap imot oss, alle våre fiendar.
“Angonyuk kut ac aksruksrukiyuk kut sin mwet lokoalok lasr nukewa.
47 Gruv og grav det vart vår lut, øyding og tjon.
Ma lasr nukewa kunausyukla ac sikiyukla; kut muta in sensen ac sangeng.
48 Tårebekkjer strøymer or mitt auga for tjonet på mitt folks dotter.
Sroninmutuk soror oana soko infacl ke sripen kunausyukla mwet luk.
49 Mitt auga sirenn, roar seg ikkje,
“Sroninmutuk ac fah kahkkakla ac tia tui
50 fyrr Herrens skodar etter og ser frå himmelen.
Nwe ke LEUM GOD El ngeti inkusrao me ac liye kut.
51 Mitt auga gjer meg hjarte-ilt for kvar ei av døtterne i min by.
Insiuk arulana asor ke nga liye ma sikyak nu sin mutan in siti uh.
52 Dei jaga og elte meg som ein fugl, dei som var mine fiendar utan orsak.
“Srifusryuki nga oana sie won sin mwet lokoalok, su wanginna sripa lalos in srungayu.
53 Dei vilde taka livet av meg nede i brunnen, dei kasta stein på meg.
Nga moul na ac elos sisyuyang nu in luf se, ac kaliya mutun luf uh ke sie eot lulap.
54 Vatnet flødde yver mitt hovud, eg sagde: «Det er ute med meg.»
Kof uh mutawauk in afinyula, ac nga nunku mu misa apkuranme.
55 Eg påkalla ditt namn, Herre, utor den djupe hola.
“Nga wowoyak nu sum, O LEUM GOD, liki kapin luf sac me,
56 Mi røyst høyrde du; haldt deg ikkje for øyro når eg ropar um lindring.
Ac ke nga kwafe sum in lohng tung luk, kom porongeyu.
57 Du var nær den dagen eg kalla på deg; du sagde: «Ikkje ottast!»
Kom topukyu ac fahk nu sik nga in tia sangeng.
58 Du, Herre, hev ført saki for mi sjæl, du hev løyst ut mitt liv.
“O Leum, kom tuku in loangeyu, ac kom molela moul luk.
59 Du, Herre, hev set kva urett eg leid; å, døm i mi sak!
Oru nununku lom an in wo nu sik; kom etu ma sufal ma orek lainyu inge.
60 Du hev set all deira hemnhug, alle deira løynderåder mot meg.
Kom etu luman srunga lun mwet lokoalok luk nu sik, ac pwapa koluk elos oru in lainyu.
61 Du hev høyrt deira svivyrdingar, alle deira løynderåder mot meg,
“Kom lohng ke elos fahk kas in purakak lainyu, O LEUM GOD; kom etu pwapa koluk nukewa lalos.
62 det mine motstandarar sagde og tenkte imot meg dagen lang.
Elos kaskas keik ac oru akoo koluk lalos len nufon.
63 Ansa på deim, når dei sit og når dei stend! um meg gjer dei nidvisor.
Elos isrunyu ke lotutang lac nwe ke fongeni.
64 Du, Herre, vil gjeva deim av same slag som deira hender hev gjort.
“O LEUM GOD, kalyaelos ke ma elos oru inge.
65 Du vil leggja eit sveip yver deira hjarta, du vil bannstøyta deim.
Oru sie selnga na upa nu faclos, ac oru nunkalos in arulana fosrngala.
66 Du vil elta deim i vreide, og tyna deim so dei ikkje bid meir under Herrens himmel.
Sokolosyak ac sukelosla liki fin faclu.”
