Klagesangene 3
1 Eg er mannen som naudi såg under hans vreide-ris.
Siak ti tao a nakapadas iti rigat babaen ti baut ti pungtot ni Yahweh.
2 Meg hev han ført og late ferdast i myrker og ikkje i ljos.
Pinapanawnak ken pinapagnanak iti kasipngetan a saan ket nga iti nalawag.
3 Berre mot meg vender han si hand upp att og upp att heile dagen.
Awan duadua a tinallikudannak; inaldaw a dusdusaennak.
4 Han hev late meg eldast i hold og hud, han hev krasa mine bein.
Pinirpirsayna ti lasag ken kudilko; tinuktukkolna dagiti tultulangko.
5 Han bygde att for meg og ringa meg inn med beiska og møda.
Nangaramid isuna kadagiti kasla bunton ti pitak iti aglawlawko, ken pinalawlawannak iti saem ken rigat.
6 I myrkret hev han set meg, lik deim som longe er daude.
Pinagnaednak kadagiti nasisipnget a lugar, kas kadagiti nabayagen a natay.
7 Han mura att for meg, so eg kjem meg ikkje ut; tunge gjorde han mine lekkjor.
Nangbangon isuna iti pader iti aglawlawko, ket saanak a makalibas. Inaramidna a nadagsen dagiti kawarko.
8 Endå eg kallar og ropar, let han att for mi bøn.
Uray no ipukkaw ken iyikkisko ti panagdawatko iti tulong, saanna latta nga ikaskaso dagiti kararagko.
9 Han mura fyre mine vegar med tilhoggen stein, gjorde det uført på min stig.
Sinerraanna ti dalanko iti pader a bato; amin a dalan a pagnaak ket awan pagturonganna.
10 Ein lurande bjørn var han mot meg, ei løva i løyne.
Arigna ti maysa nga oso a nakasagana a mangkemmeg kaniak, kasla leon nga agpadpadaan.
11 Til villstig gjorde han min veg; han reiv meg sund og lagde meg i øyde.
Pinagkillona ti dalanko. Pinirpirsaynak ken pinagbalinnak nga awan serserbina.
12 Han spente sin boge og sette meg til skotmål for si pil.
Imbiatna ti baina ket siak ti nangituronganna iti pana.
13 Han let renna inni mine nyro pilehus-sønerne sine.
Impuntana iti pusok dagiti pana a nagian ti pagikabkabilanna iti pana.
14 Eg vart til lått for alt mitt folk, deira nidvisa heile dagen.
Pagkakatawaandak dagiti amin a tattaok, ti madakdakamat iti kantada a panglais iti inaldaw.
15 Han metta meg med beiske urter, han gav meg malurt å drikka.
Pinunnonak iti pait ken pinainumnak iti apro.
16 Han let meg knasa mine tenner på småstein, han grov meg ned i oska.
Pinusina dagiti ngipenko babaen iti batbato; indumudomnak iti katapukan.
17 Og du støytte burt frå fred mi sjæl; eg gløymde kor det var å hava det godt.
Inikkatmo ti talna iti biagko; awanen malagipko a kinaragsak.
18 Og eg sagde: «Det er ute med mi kraft og med mi von til Herren.»
Isu a kinunak, “Napukawen ti kinaandurko, ken awanen ti namnamak kenni Yahweh.”
19 Kom i hug mi naud og mi utlægd - malurt og beiska.
Malagipko ti pannakaparigatko ken ti panagkatang-katangko a maiyarig iti napait nga apro.
20 Ho minnest det, sjæli mi, og er nedbøygd i meg.
Pudno a malaglagipko, ket aglusdoyak iti kinaawan namnamak.
21 Dette vil eg leggja meg på hjarta, og difor vil eg vona:
Ngem panpanunotek daytoy, ket daytoy ti gapuna nga adda namnamak:
22 Herrens nåde det er, at det ikkje er ute med oss, for hans miskunn er enn ikkje all.
Babaen iti kinapudno ni Yahweh iti tulagna a saantayo a napapatay, ta saan nga agpatingga ti kinamanangaasina.
23 Kvar morgon er ho ny, å, stor er din truskap.
Binigat a bumaro ti kinamanangaasina; naindaklan ti kinapudnom!
24 Min lut er Herren, segjer mi sjæl; difor vonar vil eg vona på honom.
“Ni Yahweh ti tawidko,” kinunak iti bagik, isu a mangnamnamaak kenkuana.
25 Herren er god med deim som ventar på honom, med den sjæl som søkjer honom.
Nasayaat ni Yahweh kadagiti mangur-uray kenkuana, kadagiti biag a mangsapsapul kenkuana.
26 Det er godt å vera still for Herren og venta på hans frelsa.
Nasayaat ti siuulimek nga aguray iti panangisalakan ni Yahweh.
27 Det er godt for mannen at han ber ok i sin ungdom,
Nasaysayaat a baklayen ti maysa a tao ti sangolna iti kinaagtutubona.
28 at han sit einsleg og tegjande, når han legg det på,
Agtugaw koma isuna nga agmaymaysa ken siuulimek, gapu ta isu ti impaay ni Yahweh kenkuana.
29 at han luter seg med munnen mot moldi - kann henda det enn er von -
Maipasubsob koma isuna iti katapukan, ket nalabit nga addanton ti namnama.
30 at han held fram si kinn til slag, let seg metta med svivyrda.
Itayana koma ti pingpingna iti nangtungpa kenkuana. Mapnoan koma isuna iti pannakalalais,
31 For Herren støyter ikkje æveleg burt.
ta saan nga agnanayon a laksiden isuna ti Apo!
32 For um han legg på sorg, so miskunnar han endå etter sin store nåde.
Ta uray no mangiyeg isuna iti ladingit, ipakpakitana met ti asina gapu iti kinaindaklan ti kinapudnona iti tulagna.
33 For det er ikkje av hjarta han legg møda og sorg på mannsborni.
Ta saanna a pagaayat ti mangparparigat, wenno saanna a pagaayat a mangparparigat kadagiti annak dagiti tattao.
34 At dei krasar under fot alle fangar i landet,
Saanna a pagaayat ti pannakaibadde-baddek dagiti amin a balud ditoy daga,
35 at dei rengjer retten for mannen framfor åsyni til den Høgste,
saanna a pagaayat ti pannakaballikog ti kalintegan dagiti tattao iti imatang ti Kangatoan,
36 at ein gjer urett mot ein mann i hans sak - ser ikkje Herren slikt?
saanna a pagaayat ti saan a panangipaay dagiti pagukoman iti hustisia iti maysa a tao - makitkita ti Apo dagita.
37 Kven tala, og det vart, um Herren ikkje baud?
Siasino koma ti makabael nga agsao ket mapasamak ti imbagana nga uray saan nga imbilin ti Apo?
38 Kjem ikkje frå munnen til den Høgste både vondt og godt?
Saan kadi a santo laeng umadda ti didigra ken balligi babaen iti ngiwat ti Kangangatoan?
39 Kvi skal eit livande menneskje klaga? Kvar syrgje yver si synd!
Kasano koma a makareklamo ti maysa a sibibiag a tao? Kasano koma a makareklamo ti maysa a tao maipanggep iti pannakadusana gapu kadagiti basbasolna?
40 Lat oss ransaka våre vegar og røyna deim og venda oss til Herren!
Sukimatentayo a nalaing dagiti wagastayo, ken agsublitayo manen kenni Yahweh.
41 Lat oss lyfta våre hjarto likeins som våre hender til Gud i himmelen!
Itag-aytayo koma dagiti puspuso ken im-imatayo iti Dios nga adda sadi langit ket ikararagtayo:
42 Me hev synda og vore ulyduge, du hev ikkje tilgjeve.
“Linabsing ken sinukirdaka, ket saannakami a pinakawan.
43 Du sveipte deg i vreide og elte oss, du slo i hel utan nåde.
Arigna a binungonmo ti bagim iti pungtot ket kinamkamatnakami. Ken awanan asi a pinapataynakami.
44 I skyer sveipte du deg, so ingi bøn rakk fram.
Arigna a binungonmo ti bagim iti ulep, tapno awan makalusot a kararag.
45 Til skarn og styggje hev du gjort oss midt imillom folki.
Arigna a pinagbalinnakami a basura ken awan serserbina kadagiti tattao.
46 Dei spila upp sitt gap imot oss, alle våre fiendar.
Inlukat dagiti amin a kabusormi dagiti ngiwatda tapno laisendakami.
47 Gruv og grav det vart vår lut, øyding og tjon.
Immay kadakami ti panagbuteng iti abut, pannakadadael ken pannakarumek.”
48 Tårebekkjer strøymer or mitt auga for tjonet på mitt folks dotter.
Agarubos ti danum iti matak gapu iti pannakarumek ti babai nga anak dagiti tattaok.
49 Mitt auga sirenn, roar seg ikkje,
Agarubos ti luak kadagiti matak, ket saan nga agsardeng, ta awan pagpatinggaanna daytoy
50 fyrr Herrens skodar etter og ser frå himmelen.
agingga a tumman-aw ni Yahweh manipud iti langit.
51 Mitt auga gjer meg hjarte-ilt for kvar ei av døtterne i min by.
Mangipapaay ti matak iti saem iti biagko gapu kadagiti amin a babbai nga annak ti siudadko.
52 Dei jaga og elte meg som ein fugl, dei som var mine fiendar utan orsak.
Kasta unay ti pananganup kaniak dagiti kabusorko nga uray awan gapgapuna.
53 Dei vilde taka livet av meg nede i brunnen, dei kasta stein på meg.
Dinadaelda ti biagko babaen iti bubon ken ginaburandak iti bato.
54 Vatnet flødde yver mitt hovud, eg sagde: «Det er ute med meg.»
Linipusen ti danum ti ulok; kinunak, “Kanibusanakon!”
55 Eg påkalla ditt namn, Herre, utor den djupe hola.
Immawagak iti naganmo, O Yahweh, manipud iti kaunegan nga abut.
56 Mi røyst høyrde du; haldt deg ikkje for øyro når eg ropar um lindring.
Nangegmo ti timekko idi kinunak a, “Saanmo nga apputen ta lapayagmo iti panangawagko kenka tapno mabang-aranak, iti panagasugko nga agpapaarayat.”
57 Du var nær den dagen eg kalla på deg; du sagde: «Ikkje ottast!»
Immasidegka idi aldaw nga inawaganka ket kunam kaniak, “Dika agbuteng!”
58 Du, Herre, hev ført saki for mi sjæl, du hev løyst ut mitt liv.
Apo, inkalintegannak idi addaak iti pangukoman; insalakanmo ti biagko!
59 Du, Herre, hev set kva urett eg leid; å, døm i mi sak!
O Yahweh, nakitam ti panangidaddadanesda kaniak. Ukomennak a sililinteg.
60 Du hev set all deira hemnhug, alle deira løynderåder mot meg.
Nakitam dagiti amin a panangbalbalesda, dagiti amin a planoda maibusor kaniak.
61 Du hev høyrt deira svivyrdingar, alle deira løynderåder mot meg,
Nangegmo dagiti panaglalaisda, O Yahweh, ken dagiti amin a planoda maipapan kaniak.
62 det mine motstandarar sagde og tenkte imot meg dagen lang.
Nangegmo dagiti bibig dagidiay a bimmusor kaniak; nangngegmo dagiti agmalmalem a panpanunotenda a maibusor kaniak.
63 Ansa på deim, når dei sit og når dei stend! um meg gjer dei nidvisor.
Kabayatan iti panagtugtugawda man wenno kabayatan iti panagtaktakderda, kitaem, O Yahweh! Siak ti madakdakamat iti kantada a panglais.
64 Du, Herre, vil gjeva deim av same slag som deira hender hev gjort.
Balsem ida, O Yahweh, a kas iti kinakaro ti inaramid dagiti imada.
65 Du vil leggja eit sveip yver deira hjarta, du vil bannstøyta deim.
Ikkam iti panagbuteng dagiti puspusoda; idissuormo ti lunodmo kadakuada.
66 Du vil elta deim i vreide, og tyna deim so dei ikkje bid meir under Herrens himmel.
Sunsonem ida iti ungetmo ken dadaelem ida iti sadinoman nga ayanda iti baba ti langit, O Yahweh!
