Klagesangene 3
1 Eg er mannen som naudi såg under hans vreide-ris.
Pakai lunghanna tanggolla kon hungpotdoh thohgimna chu keima tahin kamuchet ahi.
2 Meg hev han ført og late ferdast i myrker og ikkje i ljos.
Aman vah jouse daltanin, Muthim laha eipuilut e.
3 Berre mot meg vender han si hand upp att og upp att heile dagen.
Nilhum keijin avel vellin keima dounan ka chunga a khut a lamin ahi.
4 Han hev late meg eldast i hold og hud, han hev krasa mine bein.
Aman kaphe leh kavun agotsah jenge. Kagu kachang jong a sungoi jengin ahi.
5 Han bygde att for meg og ringa meg inn med beiska og møda.
Aman lunggimna leh gentheina eisun khumin chatmo hellin eilha tai.
6 I myrkret hev han set meg, lik deim som longe er daude.
Aman mithisa ho bangin, Muthim laha eivuiye.
7 Han mura att for meg, so eg kjem meg ikkje ut; tunge gjorde han mine lekkjor.
Aman pal eikai khumin, Keima ka jamdoh thei tapoi. Thihkhao gihtahin jong eikan chah e.
8 Endå eg kallar og ropar, let han att for mi bøn.
Keima kapengjah jeng vang'in, Aman ka taona adalten del tai.
9 Han mura fyre mine vegar med tilhoggen stein, gjorde det uført på min stig.
Songpal sangtah in ka lampi akhah tannin; Ka lampi eisuh setpeh e.
10 Ein lurande bjørn var han mot meg, ei løva i løyne.
Keima man dingin, Kei le vompi bang in kiselin eichang lei.
11 Til villstig gjorde han min veg; han reiv meg sund og lagde meg i øyde.
Aman ka lampia kon in eimanin eimal tel tel in, Hesoh genthei le panpi beiyin eilhai.
12 Han spente sin boge og sette meg til skotmål for si pil.
Aman athal-pou aloisalin, Keima abidoiyin eineiye.
13 Han let renna inni mine nyro pilehus-sønerne sine.
Ka lungchang laitaha, Athalchang chu a kaplut jenge.
14 Eg vart til lått for alt mitt folk, deira nidvisa heile dagen.
Kamiten nuisatbepseu kahi tai. Nilhum keijin musetna la eisah khum uve.
15 Han metta meg med beiske urter, han gav meg malurt å drikka.
Aman lunggimna jengin eisu dimin, Lungkhamna khacheh khon chu eidon sah e.
16 Han let meg knasa mine tenner på småstein, han grov meg ned i oska.
Aman songchang eilhai sahin, vutvai laha eilehluttan ahi.
17 Og du støytte burt frå fred mi sjæl; eg gløymde kor det var å hava det godt.
Chamna chu eilah mang pehin, Phatthei channa ding chu keidin gelphah ahi tapoi.
18 Og eg sagde: «Det er ute med mi kraft og med mi von til Herren.»
Ka loupina nikho akichai tan, Pakaiya ka kinepna jouse jong ahomkiu ahitai, tin kakap jah jeng tai.
19 Kom i hug mi naud og mi utlægd - malurt og beiska.
Kathoh gimna leh ka lengvaina hinkho hin eisugim thei val jeng e.
20 Ho minnest det, sjæli mi, og er nedbøygd i meg.
Ka thohgimna le in le kagentheina hi, seiya seijou hoi ahita poi.
21 Dette vil eg leggja meg på hjarta, og difor vil eg vona:
Ahin hiche hi kahin geldoh teng, Kinepna kanei jou jin ahi:
22 Herrens nåde det er, at det ikkje er ute med oss, for hans miskunn er enn ikkje all.
Pakai neingailutna dihtah chun beitih anei pon, Amikhotona jong atangdeh poi.
23 Kvar morgon er ho ny, å, stor er din truskap.
A kitahna hi longlou ahin, Ami khotona jong jingkah sehin athah jingin ahi.
24 Min lut er Herren, segjer mi sjæl; difor vonar vil eg vona på honom.
Kahinna ka lhagaovin aseijin Pakai hi keima gou ahi. Hijeh chun Ama a kakinepna hi umjing ahije.
25 Herren er god med deim som ventar på honom, med den sjæl som søkjer honom.
Pakai ging jingte leh hinna dinga hol jing tedinga phatah ahi.
26 Det er godt å vera still for Herren og venta på hans frelsa.
Hijeh chun Pakaija konna huhhing na muna dinga thipbeh cha nga hat angaije.
27 Det er godt for mannen at han ber ok i sin ungdom,
Chu leh khan don laiya Ama angsunga kipehlut leh Ami thununna koljon kikhum lut aphai.
28 at han sit einsleg og tegjande, når han legg det på,
Ama chu Pakaiyin atohsah nomna dung juiyin thipbeh in aching seh in ngah jing hen.
29 at han luter seg med munnen mot moldi - kann henda det enn er von -
Amaho chun amaijun tollam ngatnu henlang kijammu hen ajeh chu amahon ajona leh akinepna’u dung jui'a amu thei diu ahi.
30 at han held fram si kinn til slag, let seg metta med svivyrda.
Amaho chun a ngei phe bengho chu alangkhat jong dopeh uhenlang agalmi ten anoise nau jong kisan u-hen.
31 For Herren støyter ikkje æveleg burt.
Ajeh chu koi macha hi Pakaiyin apaidoh paipai aum poi.
32 For um han legg på sorg, so miskunnar han endå etter sin store nåde.
Aman lungkhamna asosahje vang'in ami khotona dimset jeh chun angailutna ahop jinge.
33 For det er ikkje av hjarta han legg møda og sorg på mannsborni.
Ajeh chu Pakai hi milungkham sahle alungthim sunhat peh ahi along lhaina ahipoi.
34 At dei krasar under fot alle fangar i landet,
Mihon gamsunga songkullut hochu akelngoi tol chotpha jongle’u,
35 at dei rengjer retten for mannen framfor åsyni til den Høgste,
Hitobang miho chun Pathen douna in midang chan ding dolho lahpeh jongleu,
36 at ein gjer urett mot ein mann i hans sak - ser ikkje Herren slikt?
Chuleh aman a thutan nauva achanding dol’u thudih chu chansah hih jong leu, hitiho jouse Pakaiyin amu sohkei hilou ham?
37 Kven tala, og det vart, um Herren ikkje baud?
Pakai phatsah louva koiham thilho hung soh doh na ding thupeh neithei ding chu?
38 Kjem ikkje frå munnen til den Høgste både vondt og godt?
Chungnungpen Pathen in thilpha le thilse ahin sosah ji hilou ham?
39 Kvi skal eit livande menneskje klaga? Kvar syrgje yver si synd!
Chuti ahileh mihon eiho e-chonset jeh uva engbolna e-chan jiuhi i-kiphin thei ding uham?
40 Lat oss ransaka våre vegar og røyna deim og venda oss til Herren!
Chuti louvin, eihon e-chonnau hi kikhuol’u hitin chuleh Pakai kom’a iki lehei kit lou diu ham?
41 Lat oss lyfta våre hjarto likeins som våre hender til Gud i himmelen!
Eihon e-lung thim ule e-khut’u Van Pathen anga domsangu hitin seiju hite,
42 Me hev synda og vore ulyduge, du hev ikkje tilgjeve.
Keiho nangma dounan ka chonse tauvin nangman nei ngaidam pouvin ahi,
43 Du sveipte deg i vreide og elte oss, du slo i hel utan nåde.
Nangman nalung hanna neibuh lhah khum tauvin chuleh khotona beihelin neidel khumun nei that gam tauve.
44 I skyer sveipte du deg, so ingi bøn rakk fram.
Mei lah’a na kiselin, katao na’u na kom ahung lhung jou tapoi,
45 Til skarn og styggje hev du gjort oss midt imillom folki.
Nangman chitin namtin laha thet le notthapin nei koitauvin ahi.
46 Dei spila upp sitt gap imot oss, alle våre fiendar.
“Ka melmateuvin Keiho dounan thu asei sei jingun.
47 Gruv og grav det vart vår lut, øyding og tjon.
Keiho kichat le tijatnan Ka dimset tauve, Ajeh chu keiho kimana, kisugepa amang thah kahitauve.”
48 Tårebekkjer strøymer or mitt auga for tjonet på mitt folks dotter.
Ka miteu kisuhmang jeh'in, Ka mitlhi’u twilon in along e!
49 Mitt auga sirenn, roar seg ikkje,
Kamitlhiu tanglou helin alonge; Tang lou ding ahi,
50 fyrr Herrens skodar etter og ser frå himmelen.
Pakaiyin Vanna konna ahin vetsuh, Ahin lainatpi tokah un,
51 Mitt auga gjer meg hjarte-ilt for kvar ei av døtterne i min by.
Jerusalem Chanute khankho gelnan, Ka lungthim hi apohkeh ding akisa jing’e.
52 Dei jaga og elte meg som ein fugl, dei som var mine fiendar utan orsak.
Keiman kasuhset louhel galmin, Vaacha bangin eideljam e.
53 Dei vilde taka livet av meg nede i brunnen, dei kasta stein på meg.
Kokhuh’a ei nolutun, Ka chunga song eiset khume.
54 Vatnet flødde yver mitt hovud, eg sagde: «Det er ute med meg.»
Ka luchang geiyin twiyin eichupin, “Athi ding kahitai” tin ka peng jah’e.
55 Eg påkalla ditt namn, Herre, utor den djupe hola.
Ahin kokhuh sunga konin, Pakai, Nangma kahin kouve.
56 Mi røyst høyrde du; haldt deg ikkje for øyro når eg ropar um lindring.
Nangman ka kouna najan, “Kataona nei sanpehin, Panpi ngehna a kataona nei san peh e!”
57 Du var nær den dagen eg kalla på deg; du sagde: «Ikkje ottast!»
Keiman kahin kou chun nangma na hung in “kicha hih in” neiti.
58 Du, Herre, hev ført saki for mi sjæl, du hev løyst ut mitt liv.
Pakai nangman ka thutanpa nahin, ka chung thu neiseipehin! Ajeh chu eihuhdoha Nang na hi.
59 Du, Herre, hev set kva urett eg leid; å, døm i mi sak!
Pakai amahon ka chunga i-chan geija thilse abol’u hitam namu sohkeiye, kathu nei kholtohpihin lang, kadihna neitahlang pehin,
60 Du hev set all deira hemnhug, alle deira løynderåder mot meg.
Ka galmiten kei douna tohgon aneiyu Nangman nahesoh keiye.
61 Du hev høyrt deira svivyrdingar, alle deira løynderåder mot meg,
Pakai nangin eitaitomnao na jasoh keijin chuleh ka chunga thilse abolgot hou jong na hesoh keiye.
62 det mine motstandarar sagde og tenkte imot meg dagen lang.
Ka galmite ka chunga akihou un Keima dounan akihou lhi jingun ahi.
63 Ansa på deim, når dei sit og når dei stend! um meg gjer dei nidvisor.
Amaho khu ven! Atoupetu hihen adinpetu hijongle, keima nuisatna la jeng asaove.
64 Du, Herre, vil gjeva deim av same slag som deira hender hev gjort.
Pakai ka chunga thilse abol jouseu hi, Amaho chunga chuhsahin.
65 Du vil leggja eit sveip yver deira hjarta, du vil bannstøyta deim.
Amaho hi lungtahna leh sei ngailouna lungthim penlang, Achunguva sapsetna chuh sah in.
66 Du vil elta deim i vreide, og tyna deim so dei ikkje bid meir under Herrens himmel.
Achung uvah na lunghanna chuhsah inlang, Pakai vansem ho noi jahin amaho khu suhmang tan.
