Klagesangene 3
1 Eg er mannen som naudi såg under hans vreide-ris.
Ako ang tawo nga nakakita sa kaalaotan sa bunal sa kapungot ni Yahweh.
2 Meg hev han ført og late ferdast i myrker og ikkje i ljos.
Gipahilayo niya ako ug gipalakaw sa kangitngit kay sa kahayag.
3 Berre mot meg vender han si hand upp att og upp att heile dagen.
Sigurado gayod nga gihimo niya ako nga kaaway; gidagmalan niya ako sa iyang kamot sa tibuok adlaw.
4 Han hev late meg eldast i hold og hud, han hev krasa mine bein.
Gikuniskunis niya ang akong kaunoran ug akong panit; gidugmok niya ang akong mga bukog.
5 Han bygde att for meg og ringa meg inn med beiska og møda.
Nagtukod siya ug mga babag alang kanako, ug gipaalirongan ako sa kapaitan ug kalisdanan.
6 I myrkret hev han set meg, lik deim som longe er daude.
Gipapuyo niya ako sa mangitngit nga mga dapit, sama niadtong dugay na nga nangamatay.
7 Han mura att for meg, so eg kjem meg ikkje ut; tunge gjorde han mine lekkjor.
Nagtukod siya ug pader libot kanako, ug dili ako makaikyas. Gipabug-atan niya ang akong mga gapos.
8 Endå eg kallar og ropar, let han att for mi bøn.
Bisan tuod nagtawag ug nagsinggit ako alang sa pakitabang, wala niya tagda ang akong mga pag-ampo.
9 Han mura fyre mine vegar med tilhoggen stein, gjorde det uført på min stig.
Gibabagan niya ang akong agianan sa mga pader sa mga bato nga sinapsapan; baliko ang matag dalan nga akong agian.
10 Ein lurande bjørn var han mot meg, ei løva i løyne.
Sama siya sa usa ka oso nga naghulat sa paghasmag kanako, usa ka liyon nga nagtago.
11 Til villstig gjorde han min veg; han reiv meg sund og lagde meg i øyde.
Gipatipas niya ang akong mga agianan. Gikuniskunis niya ako ug gibiyaan.
12 Han spente sin boge og sette meg til skotmål for si pil.
Gibinat niya ang iyang pana ug gitumong niya ako nga ig-onon alang sa udyong.
13 Han let renna inni mine nyro pilehus-sønerne sine.
Gipana niya ang mga udyong sa iyang baslayan aron mosulod sa akong mga kidni.
14 Eg vart til lått for alt mitt folk, deira nidvisa heile dagen.
Nahimo akong kataw-anan sa tanan nakong katawhan, ang ulohan sa ilang biaybiay nga alawiton adlaw-adlaw.
15 Han metta meg med beiske urter, han gav meg malurt å drikka.
Gipuno niya ako sa kapait ug gipugos ako pag-inom sa panyawan.
16 Han let meg knasa mine tenner på småstein, han grov meg ned i oska.
Gigupok niya ang akong mga ngipon sa graba, ug gimu-mo niya ako ngadto sa abog.
17 Og du støytte burt frå fred mi sjæl; eg gløymde kor det var å hava det godt.
Gikuhaan mo ako ug kalinaw sa akong kinabuhi; dili na ako makahinumdom sa bisan unsa nga kalipay.
18 Og eg sagde: «Det er ute med mi kraft og med mi von til Herren.»
Busa miingon ako, “Ang akong paglahutay nahanaw na, ug ang akong paglaom diha kang Yahweh nawala na.”
19 Kom i hug mi naud og mi utlægd - malurt og beiska.
Nahunahunaan ko ang akong kasakitan ug akong pagkahisalaag sa panyawan ug sa kapaitan.
20 Ho minnest det, sjæli mi, og er nedbøygd i meg.
Nahunahunaan ko gayod kini, ug moyukbo ako nga wala nay paglaom.
21 Dette vil eg leggja meg på hjarta, og difor vil eg vona:
Apan nahunahunaan ko kini, ug mao kini ang hinungdan nga ako aduna pay paglaom:
22 Herrens nåde det er, at det ikkje er ute med oss, for hans miskunn er enn ikkje all.
Pinaagi kini sa matinud-anon nga kasabotan ni Yahweh mao nga wala kita gilaglag, kay ang maluloy-on niya nga mga buhat dili matapos.
23 Kvar morgon er ho ny, å, stor er din truskap.
Ang iyang maluloy-on nga mga buhat nganhi kanato bag-o matag buntag. Ang imong pagkamatinud-anon hilabihan!
24 Min lut er Herren, segjer mi sjæl; difor vonar vil eg vona på honom.
“Si Yahweh mao ang akong panulondon,” miingon ako sa akong kaugalingon, busa molaom ako kaniya.
25 Herren er god med deim som ventar på honom, med den sjæl som søkjer honom.
Maayo si Yahweh sa magahulat kaniya, sa kinabuhi nga nangita kaniya.
26 Det er godt å vera still for Herren og venta på hans frelsa.
Maayo gayod nga maghulat nga hilom sa kaluwasan ni Yahweh.
27 Det er godt for mannen at han ber ok i sin ungdom,
Maayo kini alang sa usa ka tawo nga magpas-an ug yugo sa iyang pagkabatan-on.
28 at han sit einsleg og tegjande, når han legg det på,
Palingkora siya nga mag-inusara ug maghilom, tungod kay gibutang kini ni Yahweh nganha kaniya.
29 at han luter seg med munnen mot moldi - kann henda det enn er von -
Tugoti nga ibutang niya ang iyang baba sa abog, ug tingali mahimong adunay paglaom.
30 at han held fram si kinn til slag, let seg metta med svivyrda.
Tugoti nga ihatag niya ang iyang aping sa tawo nga nagsagpa kaniya. Tugoti nga mapuno siya sa kaulawan,
31 For Herren støyter ikkje æveleg burt.
kay ang Ginoo dili mosalikway kaniya hangtod sa kahangtoran!
32 For um han legg på sorg, so miskunnar han endå etter sin store nåde.
Kay bisan tuod nagdala siya ug kagul-anan, mopakita usab siya ug kaluoy nga naggikan sa pagkamaayo sa matinud-anon niyang kasabotan.
33 For det er ikkje av hjarta han legg møda og sorg på mannsborni.
Kay dili siya magdaogdaog gikan sa iyang kasingkasing, o pasakitan ang mga anak sa mga tawo.
34 At dei krasar under fot alle fangar i landet,
Ang pagdugmok sa tanan nga binihag sa kalibotan ilalom sa iyang tiil,
35 at dei rengjer retten for mannen framfor åsyni til den Høgste,
ang dili pagtagad sa hustisya sa mga tawo atubangan sa Labing Taas,
36 at ein gjer urett mot ein mann i hans sak - ser ikkje Herren slikt?
ang pagbaliwala sa usa ka tawo sa iyang katungod—wala ba nakakita ang Ginoo?
37 Kven tala, og det vart, um Herren ikkje baud?
Kinsa man ang nagasulti ug unya kini mahitabo sa dihang ang Ginoo wala nagmando niini?
38 Kjem ikkje frå munnen til den Høgste både vondt og godt?
Dili ba ang katalagman ug kalamposan mogawas man sa baba sa Labing Taas?
39 Kvi skal eit livande menneskje klaga? Kvar syrgje yver si synd!
Nganong magmulo man ang bisan kinsa nga tawo nga buhi? Nganong magmulo man ang bisan kinsa nga tawo mahitungod sa pagsilot alang sa iyang mga sala?
40 Lat oss ransaka våre vegar og røyna deim og venda oss til Herren!
Sulayan ug susihon nato ang atong mga pamaagi, ug mobalik pag-usab kang Yahweh.
41 Lat oss lyfta våre hjarto likeins som våre hender til Gud i himmelen!
Ipataas nato ang atong mga kasingkasing ug atong mga kamot ngadto sa Dios sa kalangitan ug mag-ampo:
42 Me hev synda og vore ulyduge, du hev ikkje tilgjeve.
“Nakalapas kami ug misukol batok kanimo, busa wala mo kami pasayloa.
43 Du sveipte deg i vreide og elte oss, du slo i hel utan nåde.
Gitabonan nimo ang imong kaugalingon uban sa kasuko ug nagalutos kanamo. Gipatay mo kami, ug wala mo kami gikaluy-an.
44 I skyer sveipte du deg, so ingi bøn rakk fram.
Gitabonan nimo ang imong kaugalingon sa panganod, aron nga walay pag-ampo nga makalahos.
45 Til skarn og styggje hev du gjort oss midt imillom folki.
Gisalikway mo kami ug gidumilian sa katawhan.
46 Dei spila upp sitt gap imot oss, alle våre fiendar.
Ang tanan namong kaaway nagbuka sa ilang mga baba aron sa pagbiay-biay batok kanamo.
47 Gruv og grav det vart vår lut, øyding og tjon.
Ang kahadlok sa bung-aw miabot kanamo, ang pagkabiniyaan ug pagkadugmok.”
48 Tårebekkjer strøymer or mitt auga for tjonet på mitt folks dotter.
Ang akong mata mihilak sama sa tubig sa suba tungod sa pagkadugmok sa anak nga babaye sa akong katawhan.
49 Mitt auga sirenn, roar seg ikkje,
Ang akong mga mata wala naghunong sa pagdagayday, kay wala nay kahumanan niini
50 fyrr Herrens skodar etter og ser frå himmelen.
hangtod nga si Yahweh modungaw ug makakita gikan sa langit.
51 Mitt auga gjer meg hjarte-ilt for kvar ei av døtterne i min by.
Ang akong mata nagdala ug hilabihan nga kasakit sa akong kinabuhi tungod sa tanang anak nga babaye sa akong siyudad.
52 Dei jaga og elte meg som ein fugl, dei som var mine fiendar utan orsak.
Walay hunong ako nga gipangita sa akong mga kaaway sama sa usa ka langgam nga walay kapasikaran.
53 Dei vilde taka livet av meg nede i brunnen, dei kasta stein på meg.
Gilaglag nila ang akong kinabuhi sa atabay ug gibutangan ug bato ang akong ulo.
54 Vatnet flødde yver mitt hovud, eg sagde: «Det er ute med meg.»
Milapaw ang mga tubig ibabaw sa akong ulo; Miingon ako, “Mamatay na ako!”
55 Eg påkalla ditt namn, Herre, utor den djupe hola.
Gitawag nako ang imong ngalan, Yahweh, gikan sa kinahiladman sa bung-aw.
56 Mi røyst høyrde du; haldt deg ikkje for øyro når eg ropar um lindring.
Nadungog nimo ang akong tingog sa dihang miingon ako, “Ayaw tagoi ang imong igdulongog gikan sa akong tawag sa pagpahupay, gikan sa akong hilak sa pagpakitabang.”
57 Du var nær den dagen eg kalla på deg; du sagde: «Ikkje ottast!»
Giduol mo ako sa adlaw nga mitawag ako kanimo; gisultihan mo ako, “Ayaw kahadlok!”
58 Du, Herre, hev ført saki for mi sjæl, du hev løyst ut mitt liv.
Ginoo, gipanalipdan mo ako sa dihang nahukman ang akong kinabuhi; giluwas mo ang akong kinabuhi!
59 Du, Herre, hev set kva urett eg leid; å, døm i mi sak!
Yahweh, nakita mo ang ilang pagdaogdaog kanako. Hukmi ang akong kahimtang nga makataronganon.
60 Du hev set all deira hemnhug, alle deira løynderåder mot meg.
Nakita mo ang tanan nilang mga buhat sa pagpanimalos, ang tanan nilang mga laraw batok kanako.
61 Du hev høyrt deira svivyrdingar, alle deira løynderåder mot meg,
Nadungog mo ang ilang pagpanghimaraot, Yahweh, ug ang tanan nilang mga laraw mahitungod kanako.
62 det mine motstandarar sagde og tenkte imot meg dagen lang.
Nadungog nimo ang mga ngabil niadtong nakigbatok kanako; nadungog mo ang halalom nilang mga panghunahuna batok kanako sa tibuok adlaw.
63 Ansa på deim, når dei sit og når dei stend! um meg gjer dei nidvisor.
Sa paglingkod man nila o sa ilang pagtindog, tan-awa, Yahweh! Ako mao ang ilang gibiaybiay sa ilang alawiton.
64 Du, Herre, vil gjeva deim av same slag som deira hender hev gjort.
Balosi sila Yahweh, sama sa kalisod sumala sa nahimo sa ilang mga kamot.
65 Du vil leggja eit sveip yver deira hjarta, du vil bannstøyta deim.
Ihatag ang pagkamahinadlokon sa ilang mga kasingkasing; ihatag ang tunglo kanila.
66 Du vil elta deim i vreide, og tyna deim so dei ikkje bid meir under Herrens himmel.
Gukda sila sa imong kasuko ug laglaga sila bisan asa ilalom sa kalangitan, Yahweh!
