Klagesangene 3
1 Eg er mannen som naudi såg under hans vreide-ris.
Na da Gode Ea se bidi iasu amo dawa:
2 Meg hev han ført og late ferdast i myrker og ikkje i ljos.
E da na gasidafa ganodini, amoga sefasi.
3 Berre mot meg vender han si hand upp att og upp att heile dagen.
E da mae asigiliwane, na bubulufalalu.
4 Han hev late meg eldast i hold og hud, han hev krasa mine bein.
E da na hu fa: gini ale sasalili amalu na gasa fifili yolesi.
5 Han bygde att for meg og ringa meg inn med beiska og møda.
E da fedege agoane baligili se iasu diasu ganodini na ga: si.
6 I myrkret hev han set meg, lik deim som longe er daude.
E da na seseiba: le, na da gasi ganodini bogosu gaha agoai dialu.
7 Han mura att for meg, so eg kjem meg ikkje ut; tunge gjorde han mine lekkjor.
E da na sia: inega lala: gi dagoi. Na da fedege agoane, se iasu diasu ganodini esala. Na da hobeamu gogoleidafa.
8 Endå eg kallar og ropar, let han att for mi bøn.
Na da na fidima: ne, Godema ha: giwane disa wele sia: sa. Be E da na wele sia: su nabimu higasa.
9 Han mura fyre mine vegar med tilhoggen stein, gjorde det uført på min stig.
Na da emoga ahoasea, fefeloa ahoa. Na da habidili delegisia, gelega logo ga: su fawane ba: sa.
10 Ein lurande bjørn var han mot meg, ei løva i løyne.
Hina Gode da nama doagala: musa: , ‘bea’ ohe agoai ouesalu. E da ‘laione’ wa: me ea hou defele, nama doagala: le, gagula dasu.
11 Til villstig gjorde han min veg; han reiv meg sund og lagde meg i øyde.
E da na logo hamega ga sefasi. E da na da: i hodo gagadelale, dodosa: ne, na yolesi.
12 Han spente sin boge og sette meg til skotmål for si pil.
E da Ea oulali dili, na gala: i.
13 Han let renna inni mine nyro pilehus-sønerne sine.
E da na Ea dadiga, na da: igadafa gano gala: i.
14 Eg vart til lått for alt mitt folk, deira nidvisa heile dagen.
Dunu ilia da hahabe asili daeya nama oufesega: sa. Ilia da nama lalasogole oufesega: sa.
15 Han metta meg med beiske urter, han gav meg malurt å drikka.
Hina Gode da fedege agoane se nabasu fawane, ha: i manu amola hano defele nama moma: ne i.
16 Han let meg knasa mine tenner på småstein, han grov meg ned i oska.
E da na odagi osobo da: iya bugisili, geselalu. E da na bese gelega fifilisi.
17 Og du støytte burt frå fred mi sjæl; eg gløymde kor det var å hava det godt.
Na da da: i dioiba: le olosa, amola olofosu amola hahawane hou gogolesa.
18 Og eg sagde: «Det er ute med mi kraft og med mi von til Herren.»
Na da fonobahadi fawane bu esalumu. Na Hina Gode da na fidima: bela: le dawa: su hame ba: sa.
19 Kom i hug mi naud og mi utlægd - malurt og beiska.
Na da golasu hamedei amola se bagade nabala. Na da amo dawa: sea, amo da nama gamogai medosu hano nasu defele ba: sa.
20 Ho minnest det, sjæli mi, og er nedbøygd i meg.
Na da na se nabasu amo mae fisili dawa: lala. Na a: silibu ganodini da: i dioi bagade nabala.
21 Dette vil eg leggja meg på hjarta, og difor vil eg vona:
Be na da liligi afadafa dawa: sea, na dafawane hamoma: beyale dawa: su da bu nama maha.
22 Herrens nåde det er, at det ikkje er ute med oss, for hans miskunn er enn ikkje all.
Amo liligi da Hina Gode Ea da nama mae fisili, asigisa. Amola E da gogolema: ne olofosu dawa:
23 Kvar morgon er ho ny, å, stor er din truskap.
Ea asigidafa hou da hahabe nasegagi defele, amola eso ea mabe defele, hame yolesisa.
24 Min lut er Herren, segjer mi sjæl; difor vonar vil eg vona på honom.
Na da liligi eno hamedafa gala. Hina Gode Hifawane da na Fidisu Dunu. Amaiba: le, na da Ema fawane dafawaneyale dawa: sa.
25 Herren er god med deim som ventar på honom, med den sjæl som søkjer honom.
Hina Gode da nowa dunu amo da Ea hou dafawaneyale dawa: sea, lalegagusia, amo dunuma hahawane hamosa.
26 Det er godt å vera still for Herren og venta på hans frelsa.
Amaiba: le, ninia da Ea fidisu amola gaga: su lamusa: , gebewane mae momabone ouesalumu da defea.
27 Det er godt for mannen at han ber ok i sin ungdom,
Amola amo hou ninia ayeligi amola afini eso amogainini dawa: mu da defea.
28 at han sit einsleg og tegjande, når han legg det på,
Ninia da se nabasea, ninisu ouiya: le esalumu da defea.
29 at han luter seg med munnen mot moldi - kann henda det enn er von -
Ninia Hina Gode Ea sia: nabawane, begudumu da defea. Bai ninia da hobea misunu hou noga: idafa ba: ma: bela: le.
30 at han held fram si kinn til slag, let seg metta med svivyrda.
Eno dunu da ninima fasea amola gadele sia: sea, ninia ouiya: le esalumu da defea.
31 For Herren støyter ikkje æveleg burt.
Hina Gode da ninima gogolema: ne olofosu dialebeba: le, E da nini hamedafa fisiagamu.
32 For um han legg på sorg, so miskunnar han endå etter sin store nåde.
E da eso enoga ninima da: i diosu iaha, be Ea ninima asigisu hou da dafawanedafa amola gasa bagade.
33 For det er ikkje av hjarta han legg møda og sorg på mannsborni.
E da da: i diosu amola se nabasu amo, Ea hanaiba: le ninima hame iaha.
34 At dei krasar under fot alle fangar i landet,
Ninia da se iasu diasu ganodini, da: i dioiwane esalea, Hina Gode da nini dawa: lala.
35 at dei rengjer retten for mannen framfor åsyni til den Høgste,
36 at ein gjer urett mot ein mann i hans sak - ser ikkje Herren slikt?
Hina Gode da osobo bagade dunu ilia moloidafa fofada: su hou hamoma: ne ilegei. Be ninia amo hou hamobe hame ba: sea, E da dawa: lala.
37 Kven tala, og det vart, um Herren ikkje baud?
Hina Gode Ea hanai hou fawane da didili hahamona ahoana.
38 Kjem ikkje frå munnen til den Høgste både vondt og godt?
Hina Gode da logo doasibiba: le fawane, hou noga: i amola wadela: i ele defele doaga: sa.
39 Kvi skal eit livande menneskje klaga? Kvar syrgje yver si synd!
Ninia da wadela: i hou hamobeba: le, dawa: ma: ne se dabe iasu ba: sea, abuliga Godema egane sia: ma: bela: ?
40 Lat oss ransaka våre vegar og røyna deim og venda oss til Herren!
Ninia da ninia hamobe hou ba: lalu, Godema sinidigila: di!
41 Lat oss lyfta våre hjarto likeins som våre hender til Gud i himmelen!
Ninia da ninia wadela: i hou hamoi Godema sisane fofada: nanu, noga: le amane sia: ne gadomu da defea.
42 Me hev synda og vore ulyduge, du hev ikkje tilgjeve.
“Ninia da wadela: le hamoi dagoi, amola Dima odoga: i. Amola Hina Gode! Di da ninia wadela: i hou hame gogolema: ne olofoi.
43 Du sveipte deg i vreide og elte oss, du slo i hel utan nåde.
Di da ninima sinidigili amola nini fane lelegei. Be Dia gogolema: ne olofosu hou amo da Dia ougi hou amoga dedeboi galu.
44 I skyer sveipte du deg, so ingi bøn rakk fram.
Di da ninia sia: ne gadosu amo Dima mae doaga: ma: ne, Dia ougi hou da mu mobi agoane bagadedafa gadugagilisi.
45 Til skarn og styggje hev du gjort oss midt imillom folki.
Di da nini osobo bagadega isu salasu agoane hamoi
46 Dei spila upp sitt gap imot oss, alle våre fiendar.
Ninima ha lai dunu huluane da ninima gadesa amola oufesega: sa.
47 Gruv og grav det vart vår lut, øyding og tjon.
Ninima gugunufinisisu da doaga: i dagoi. Ninia da se nabasa: besa: le bebeda: iya esafulu.
48 Tårebekkjer strøymer or mitt auga for tjonet på mitt folks dotter.
Na fi dunu ilima gugunufinisisu hou ba: beba: le, na si hano da hano defele dala.
49 Mitt auga sirenn, roar seg ikkje,
Na si hano da hame hasu hano agoane daleawane,
50 fyrr Herrens skodar etter og ser frå himmelen.
Hina Gode da Hebene gadodili ninima ba: le gudusia, nini ba: sa.
51 Mitt auga gjer meg hjarte-ilt for kvar ei av døtterne i min by.
Na da moilai bai bagade ganodini fi uda, amo ilima hamoi amo ba: sea, Na da dogo faga: sa.
52 Dei jaga og elte meg som ein fugl, dei som var mine fiendar utan orsak.
Nama ha lai dunu ilia nama higabe da bai hame gala. Be dunu ilia da sio sanigebe defele, nama ha lai da na sa: ima: ne sani gei.
53 Dei vilde taka livet av meg nede i brunnen, dei kasta stein på meg.
Ilia da na esalumuna: wane uli gelaba sanasili, gelega gadodili ga: si.
54 Vatnet flødde yver mitt hovud, eg sagde: «Det er ute med meg.»
Na da gudu esaloba hano da na dedebomusa: heda: beba: le, na bogomu gadenebeyale dawa: i.
55 Eg påkalla ditt namn, Herre, utor den djupe hola.
Hina Gode! Na da uli dogoi gudu lela, na da Dima disa wele sia: i.
56 Mi røyst høyrde du; haldt deg ikkje for øyro når eg ropar um lindring.
Amola na da Dia fidima: ne dini iabe nabima: ne sia: beba: le, Di da na dibi nabi dagoi.
57 Du var nær den dagen eg kalla på deg; du sagde: «Ikkje ottast!»
Di da nama bu adole i, “Di mae beda: ma!”
58 Du, Herre, hev ført saki for mi sjæl, du hev løyst ut mitt liv.
Di da na esalusu gaga: musa: misini, na esaloma: ne hamoi.
59 Du, Herre, hev set kva urett eg leid; å, døm i mi sak!
Hina Gode! Di da na wadela: le hamoi amo Di dawa: Dia fofada: nanu, na hou da moloidafa sia: ma.
60 Du hev set all deira hemnhug, alle deira løynderåder mot meg.
Dia dawa: ! Nama ha lai dunu da na higale, amola na medomusa: wamo sia: daha.
61 Du hev høyrt deira svivyrdingar, alle deira løynderåder mot meg,
Hina Gode! Ilia nama gadebe, amola na famusa: wamo sia: dabe, amo Dia dawa:
62 det mine motstandarar sagde og tenkte imot meg dagen lang.
Hahabe ganini asili gasia, ilia da na hou amoga ilegele sia: daha amola na famusa: wamo sia: daha.
63 Ansa på deim, når dei sit og når dei stend! um meg gjer dei nidvisor.
Hahabe ganini asili gasia, ilia da nama lalasogole oufesega: sa.
64 Du, Herre, vil gjeva deim av same slag som deira hender hev gjort.
Hina Gode! Ilia nama wadela: le hamobeba: le, ilima se dabe ima!
65 Du vil leggja eit sveip yver deira hjarta, du vil bannstøyta deim.
Ilima gagabusu aligima: ne ilegema! Amola ili lobo hehealema: ne hamoma!
66 Du vil elta deim i vreide, og tyna deim so dei ikkje bid meir under Herrens himmel.
Ili osobo bagadega mae esaloma: ne, gala: la bobogema!
