Dommernes 5
1 Den gongen song Debora og Barak Abinoamsson dette kvædet:
To na niah Deborah hoi Abinoam capa Barak mah hae laa hae a sak hoi.
2 «For fyrstarn’ fyrst i striden gjekk, og folket viljugt møtte fram, pris Herren, Israel!
Israel siangpahrangnawk mah lu lak o moe, kaminawk mah angmacae koehah hmuenmae to paek o pongah, Angraeng to saphaw oh.
3 Høyr kongar! Hovdingar, gjev gaum! For Herren eg eit kvæde kved. For Herren, Gud åt Israel, ein song eg syngja vil.
Aw nangcae siangpahrangnawk, tahngai oh; Aw nangcae ukkung angraengnawk, naa patueng oh; Angraeng khaeah laa ka sak han; Israel Angraeng Sithaw khaeah, saphawhaih laa to ka sak han.
4 Då, Herre, du frå Se’ir for, frå Edomsflyerne skreid fram. Då ristest jordi, himlen draup, regnet or skyi raut.
Aw Angraeng, Seir mae hoi na caeh moe, Edom prae hoiah na caeh naah, long to anghuen moe, van hoiah kho angzoh; tamai thung hoiah khotui to krak.
5 For Herrens åsyn fjelli skalv - sjå Sinaifjellet der, det skalv for han, Israels Gud.
Angraeng hmaa ah mae to tui ah amkaw moe, Sinai mae doeh Israel Angraeng Sithaw hmaa ah atui amzawt.
6 I Samgars, Anats-sonens old. Og Jaels, vegarn’ aude var, og ferdamennern’ fara laut på krokut fjellstig fram.
Anath capa Shamgar dung hoi Jael dung ah, lampuinawk to angqai krang pongah, kholong caeh kaminawk mah lam tamcaek loklam to pazui o ving boeh.
7 Ein førar fattast Israel, ein førar, alt til du steig fram, til du steig fram, Debora, som ei mor i Israel.
Vangta thungah Israel kaminawk khosakhaih to boeng boeh; kai Deborah hae kangthawk moe, Israel ih amno ah kang thawk ai karoek to, Israel prae thungah khosah kami to kha.
8 Gud valde nye styrarar; då stod det strid i portarne: Ein såg’kje skjold og ikkje spjot hjå fyrti tusund hermenn i heile Israel.
Israel kaminawk loe kangtha sithawnawk to qoih o; to naah nihcae ih vangpui khongkha thungah misanawk angzoh o; Israel kami sang quipalito mah angvaenghaih aphaw hoi tayae maeto doeh tawn o ai.
9 Hjå hovdingarn’ i Israel er hugen min, hjå Herren som friviljug møtte fram til strid! Lov Herren, Israel!
Israel siangpahrangnawk loe kaminawk hoi nawnto toksak hanah, angmacae koeh ah palung angpaek o pongah, Israel ukkungnawk khaeah poekhaih palungthin to ka suek; to pongah nangcae mah Angraeng to saphaw oh.
10 De som på gulblakk gangar rid, på høgjende i stova sit, og etter jamne vegen gjeng, røyst i, og syng ein song!
Nangcae laa hrang kanglung angthueng kaminawk, lokcaek kaminawk, loklam caeh kaminawk,
11 Syng høgt som bogeskyttararn’ når dei ved brunnen sit og kved! Der prisar dei Guds vise verk, kor vist han førde Israel. Den gongen Herrens eige folk til portarne for ned.
Tuidokhaih ahmuen ah kalii sin kaminawk ih ban thung hoi nangcae pahlong kaminawk ih lok to na thaih o naah, laa to sah oh; nihcae loe Angraeng toenghaih to thuih o moe, Israel avangnawk thungah kaom kaminawk mah sak ih toenghaih kawng to a thuih o. To naah Angraeng ih kaminawk loe angmacae ohhaih ahmuen ah amlaem o tih.
12 Vakn upp, vakn upp, Debora, vakn upp, eit kvæde kved! Statt upp, Barak, før fangarn’ burt, son åt Abinoam!
Angthawk ah, angthawk ah, Deborah; angthawk ah, angthawk loe, laa sah ah; angthawk ah, Aw Barak! Aw Abinoam caanawk, misatukhaih ahmuen ah naeh ih kaminawk to hoi ah.
13 Då for ein hop til fyrstarn’ ned Med kjemporn’ Herrens folk steig ned:
To naah kanghmat kaminawk loe kami ukkungnawk khaeah caeh o; Angraeng loe angzoh moe, thacak kaminawk ukhaih to ang paek.
14 Av deg, Efraim, dei som fyrst rot feste på Amaleksfjell. Og etter deg kom Benjamins flokk med folki dine fylgje heldt; av Makir styresmenn steig ned, og ifrå Sebulon dei som gjeng fram med førarstav i hand;
Amalek kaminawk taengah kaom kaminawk loe, Ephraim prae thung hoiah tacawt o; Benjamin kaminawk loe nangcae hnukah bang o; misatuh ukkungnawk loe Makir ih acaeng thung hoiah angzoh o; Zebulun acaeng thung hoiah loe khokhan thaih kaminawk to angzoh o.
15 dei fyrstar av Issakar i fylgje med Debora kom, og Barak - i hans fotfar flaug dei i dalen ned. Ved Rubensbekkjerne dei tok i tankar so raust ei råd.
Issakar siangpahrang capanawk loe Deborah hoi nawnto oh o; Issakar acaeng loe Barak hoi doeh nawnto oh o; anih loe karangah azawn ah cawnh. Reuben ohhaih prae thungah loe khopoek thaih kaminawk to oh o.
16 Kvi vart du sitjande i ro på kvii di og lydde på med hjuringarn’ i fløyta let? - Ved Rubensbekkjerne dei la i tankarn’ lenge råd.
Tipongah tuu hanghaih lok thaih hanah, tuu khongkha thungah na oh loe? Reuben ohhaih prae thungah loe khopoek thaih kaminawk oh o.
17 Gilead, burtum Jordanå gjev han seg roleg til, og Dan kvi drygjer han der skutorn’ ligg? Ved sjøsidi sit Asser still, i hamni held han seg.
Gilead loe Jordan vapui yaeh ah oh; tipongah Dan acaeng loe palongpuinawk ohhaih ahmuen taengah khosak o loe? Asher loe tuipui taengah oh moe, tuipui taeng ih azawn ah oh.
18 Men Sebulon, det er ein lyd som lite vyrder livet sitt, og like eins Naftali, han som på høge heider bur.
Zebulun kaminawk hoi Naphtali kaminawk loe misa angtukhaih maesang nuiah hinghaih paek han khoek to a koeh o.
19 Då kom kongarn’ og stridde, kananitarkongarn’ stridde i Tana’ak, ved Megiddovatnet; sylv vann dei visst ikkje.
Siangpahrangnawk loe angzoh o moe, misa to tuk o; Kanaan ih siangpahrangnawk mah Meggido tui ohhaih taeng ih, Taanak vangpui to tuk o, toe aicae ih phoisa to la o thai ai.
20 Ned frå himlen stjernorn’ stridde frå dei høge skeidi sine imot Sisera dei stridde.
Van bang hoiah nihcae tuk o; cakaehnawk loe angmacae amhaehaih loklam hoiah Sisera to tuk o.
21 Kisonåi burt deim førde. Åi fræg frå forne dagar - Kisonåi! Stig fram, mi ånd, med styrk!
Kishon vapui, kangquem vapui, Kishon vapui mah nihcae to pazawk boih boeh; Aw ka hinghaih, thacak kaminawk to na tit boeh.
22 Hardt slo hestehovarn’ i marki, med kjemporne køyrde, køyrde av stad i strjukande tan.
Hrang kangthueng kaminawk loe hrang hoi cawnh o ving pongah, hrang khokpadae to koih pae, thacak hrang khokpadae to akah pae rak.
23 «Bann Meroz, » Herrens engel sa, «bann deim som bur der, bann deim burt! Dei kom’kje Herrens her til hjelp. Dei hjelpte ikkje kjemporn’ hans.»
Nihcae loe Angraeng abomh hanah angzo o ai moe, thacak kaminawk tuk hanah Angraeng khaeah angzo o ai pongah, Meroz vangpui to tangoeng thui ah, tiah Angraeng ih van kami mah thuih.
24 Velsigna ver i kvendeflokk Jael, Hebers, kenitens, viv! Framum kvar kvinna som i buder bur, velsigna vere ho!
Ken acaeng, Heber ih zu, Jael loe tahamhoih koek nongpata ah oh; kahni imthung ah kaom nongpatanawk thungah tahamhoih koek nongpata ah oh.
25 Vatn bad han um, mjølk gav ho han; i briki skål baud ho han skyr.
Anih mah nongpata khaeah tui hnik naah, maitaw tahnutui to a paek moe, angraeng mah caak ih maitaw tahnutui kamkhawk to a paek.
26 Med vinstre hand ho naglen triv, med høgre smidjehamaren; i hausen Sisera ho slog, og hamra hovudet hans sund, tunnvangen hans slo ho i knas, og naglen tvert igjenom dreiv.
Nongpata mah sumdik to lak moe, a bantang ban ah cakii to sinh pacoengah, cakii hoiah Sisera to boh mat; a lu ah boh pae hup moe, sumdik hoiah a naalaking to takhing pae puet.
27 For føtern’ hennar seig han ned, fram stupt’ han, og på jordi låg; for føtern’ hennar seig han ned; der han seig ned der låg han - daud.
Anih loe Jael khokkung ah angsong, to ah amtimh moe, duek sut. Anih khokkung ah angsongh sut, to ah amtimh moe, amtimhaih ahmuen ah a duek.
28 Gjenom vindauga ser ho, Siseras mor, gjenom glaset glor ho, og kvin: «Kva ventar vogni hans etter? Kvi tøvrar tråvaran’ hans?»
Sisera amno loe thokbuem hoiah khet, thokbuem taengah anghnut moe, tipongah maw anih ih hrang lakok loe angzo palang ai? Tipongah maw anih ih hrang lakok loe akra parai? tiah a qah.
29 Svarar dei klokaste fruorne hennar, og sjølv og gjev ho seg svar:
Nongpatanawk thung ih palungha koek kami mah, anih han pathim pae ih lok loe,
30 «Visst finn dei herfang, og skifter: Ei møy, tvo møyar til manns, farga klæde åt Sisera, farga klæde og krota; ein farga kjol, tvo krota tjeld for kvar ei herteki kvinna.»
Sisera hoi anih ih kaminawk loe nongpa maeto mah nongpata maeto han ih, to tih ai boeh loe hnetto han ih paek hanah, hmuenmae pakrong o moe, amzet o kalang mue, kahoih koek rong congca khukbuennawk, a-aem kaom kahoih rong congca khukbuennawk, misa pazawk kaminawk mah tahnong ah zaeng hanah angan kahoih kahninawk a lak o pongah mue, hae tiah akra o? tiah a naa.
31 Gjev, Herre, at uvenern’ dine må alle so ganga til grunnar, og dei deg elskar må vera som soli stig upp i sitt velde.» Sidan hadde landet fred i fyrti år.
To pongah Aw Angraeng, na misanawk boih loe anghmaa angtaa o nasoe! Toe nang palung kaminawk loe, ni tacawt tahang nathuem ih thacakhaih baktih toengah om o nasoe, tiah a thuih. To pacoengah prae thungah saning quipalito thung monghaih to oh.
