< Dommernes 17 >

1 Mika heitte ein mann som budde i Efraimsheidi.
Adunay usa ka tawo nga anaa sa kabungtoran nga bahin sa Efraim, ug ang iyang ngalan mao si Micah.
2 Han sagde til mor si: «Dei elleve hundrad sylvdalarne som vart tekne frå deg - du lyste endå for den skuld ei våbøn, som eg høyrde på - dei pengarne er hjå meg; det er eg som hev teke deim; men no skal du få deim att.» «Herren velsigne deg, min son!» svara mori.
Miingon siya sa iyang inahan, “Ang 1, 100 ka buok plata nga gikuha gikan kanimo, hinungdan sa imong gisulti nga tunglo, nga diin akong nadungog—tan-awa dinhi! Ang plata uban kanako, gikawat ko kini.” Miingon ang iyang inahan, “Hinaot nga panalanginan ka ni Yahweh, akong anak!”
3 So gav han dei elleve hundrad sylvdalarne att til mor si. Då sagde ho: «Desse pengarne vigjer eg no til Herren, og gjev deim frå meg til bate for deg, min son, so du kann gjera eit gudebilæte med eit støypt fotstykke til.»
Giuli niya sa iyang inahan ang 1, 100 ka plata ug ang iyang inahan miingon, “Gilain ko kini nga plata ngadto kang Yahweh, aron himoong kinulit ug hinulmang puthaw nga larawan alang sa akong anak. Busa karon, ibalik ko kini kanimo.”
4 So tok ho tvo hundrad dalar av pengarne han kom att med, og gav deim til ein gullsmed, og han gjorde for deim eit gudsbilæte med eit støypt fotstykke til; det var sidan på garden hans Mika.
Sa dihang giuli na niya ang kwarta ngadto sa iyang inahan, ang iyang inahan mikuha ug 200 ka buok plata ug gihatag kini ngadto sa magbubuhat ug puthaw aron nga himoong kinulit nga larawan, ug gibutang sila sa balay ni Micah.
5 Og Mika vart slik mann at han fekk seg eit gudshus, og let gjera ei gullkåpa og husgudar, og sette ein av sønerne sine til å vera prest for seg.
Ang tawo nga si Micah adunay balay alang sa mga ribulto ug naghimo siyag ephod ug mga diosdios sa panimalay, ug gikuha niya ang usa sa iyang anak aron mahimong iyang pari.
6 I dei dagar var det ingen konge i Israel; kvar mann gjorde som han hadde hug til.
Niadtong adlawa walay hari sa Israel, ug ang tanan nagbuhat sumala sa kung unsay tama sa ilang mga mata.
7 Det var ein ung mann frå Betlehem i Juda; han var av Levi-ætti, av den greini som åtte heime i Judafylket, og der heldt han til.
Karon adunay batan-ong lalaki sa Bethlehem diha sa Judah, sakop sa pamilya ni Judah, nga usa ka Levita. Nagpuyo siya didto aron himoon ang iyang mga buluhaton.
8 Den mannen flutte burt frå byen sin, frå Betlehem i Juda, og vilde finna seg ein verestad kvar det kunde høva. På ferdi si kom han til Efraimsheidi og til garden hans Mika,
Ang lalaki mihawa sa Bethlehem sa Judah aron molakaw sa pagpangitag dapit aron kapuy-an. Sa iyang panaw, miabot siya sa balay ni Micah sa kabungtorang lungsod sa Efraim.
9 og Mika spurde honom: «Kvar kjem du frå?» «Eg er ein levit frå Betlehem i Juda, » svara han, «og no er eg ute og ferdast, og vil finna meg ein verestad kvar det kann høva.»
Miingon si Micah kaniya, “Asa ka man gikan?” Ang lalaki mitubag kaniya, “Usa ako ka Levita nga gikan sa Bethlehem sa Judah, ug nagpanaw ako aron mangitag dapit diin ako makapuyo.”
10 «Gjev deg til hjå meg!» sagde Mika, «og ver far og prest for meg! Eg skal gjeva deg ti sylvdalar for året, og halda deg med kost og klæde.» So steig leviten innanfor.
Miingon si Micah kaniya, “Puyo uban kanako, ug mahimo ka nga akong amahan ug pari. Hatagan ko ikaw ug napulo ka plata matag tuig, mga kupo sa bisti, ug imong pagkaon.”
11 Han gjekk med på å vera hjå mannen, og vart som ein av sønerne hans.
Busa ang Levita miadto sa iyang balay. Kuntento siya nga magpuyo uban kang Micah, ug ang batan-ong lalaki alang kang Micah nahimong sama sa usa sa mga anak.
12 Mika feste den unge leviten til prest for seg, og han vart verande i huset hans Mika.
Gigahin ni Micah ang Levita alang sa balaanong mga buluhaton, ug ang batan-ong lalaki nahimong iyang pari, nga nagpuyo sa iyang balay.
13 «No veit eg at Herren vil gjera vel mot meg, » sagde Mika, «sidan eg hev fenge ein levit til prest.»
Unya miingon si Micah, “Karon nasayod ako nga si Yahweh magbuhat ug maayo alang kanako, tungod kay kining Levita nahimong akong pari.”

< Dommernes 17 >