Josvas 23

1 Då lang tid var lidi, og Herren hadde late Israel få fred for alle fiendar rundt ikring, og Josva var gamall vorten og ut i åri komen,

Bangʼ kinde moko ka Jehova Nyasaye nosemiyo jo-Israel kwe e kindgi gi wasikgi duto, noyudo ka koro Joshua oseti kendo ne en gi higni moniangʼ,

2 då kalla Josva i hop heile Israel, styresmennerne og hovdingarne og domarane og formennerne deira, og sagde med deim: No er eg gamall og langt fram i åri;

omiyo noluongo jo-Israel duto kaachiel gi jodong-gi, jotelo, jongʼad bura kod jotelo mamoko kendo mi owachonegi niya, “Aseti kendo hika oseniangʼ.

3 og de hev sjølve set alt det Herren hev gjort med alle dei folki som laut røma for dykk; for det var Herren, dykkar Gud, som stridde for dykk.

Un uwegi useneno gigo ma Jehova Nyasaye osetimo ni ogendinigi duto nikech un; ne en Jehova Nyasaye ma Nyasachu ema nokedonu.

4 Dei veit eg hev luta ut åt dykk, ætt for ætt, dei riki som endå er att, og like eins alle deim eg hev lagt i øyde, frå Jordan og til Storhavet der soli gjeng ned.

Paruru kaka asepogo ni dhoutu pinje duto mag ogendini mane odongʼ kaka girkeni, ogendini mane aloyo, modak e kind aora Jordan kod Nam Maduongʼ mantiere yo podho chiengʼ.

5 Herren, dykkar Gud, skal sjølv støyta desse folki ut og driva deim burt for dykk, og de skal få eigna til dykk landet deira, soleis som Herren, dykkar Gud, hev lova dykk.

Jehova Nyasaye ma Nyasachu owuon biro riembo wasiku e nyimu. Omiyo riembgiuru gia e nyimu, kendo unukaw pinygi, mana kaka Jehova Nyasaye ma Nyasachu nosingonu.

6 So ver no urikkeleg støde til å halda og gjera alt det som er skrive i lovboki åt Moses! Vik aldri av ifrå det, korkje til høgre eller vinstre!

“Beduru motegno ahinya; beduru motangʼ mondo ulu mago duto mondikie Kitabu mar Chik mar Musa, ma ok udok yo korachwich kata koracham.

7 Gjev dykk ikkje i lag med desse folki, deim som er att hjå dykk! Tak ikkje namnet åt gudarne deira på tunga, sver ikkje ved deim, ten deim ikkje, og bed ikkje til deim,

Kik uriwru gi ogendini modongʼ e dieru, kik uluong nying nyisechegi kata kik ukwongʼru gi nying-gi. Kik utinegi kata kik ukulrunegi.

8 men haldt fast ved Herren dykkar Gud, soleis som de hev gjort til denne dag!

To nyaka umak Jehova Nyasaye ma Nyasachu motegno, mana kaka usebedo ka utimo.”

9 Difor dreiv Herren ut for dykk store og sterke folkeslag, og ingen hev til dessa vore god til å standa seg mot dykk.

“Jehova Nyasaye oseriembo e nyimu oganda maduongʼ kendo maratego; kendo nyaka odiechiengni onge ngʼama oseloyou.

10 Ein einaste av dykk kunde jaga tusund; for det var Herren, dykkar Gud, som stridde for dykk, soleis som han hadde lova.

Ngʼato achiel biro lawo ji alufu achiel, nikech Jehova Nyasaye ma Nyasachu kedonu, mana kaka ne osingonu.

11 So agta no vel på dykk sjølve, so sant de hev livet kjært, og elska Herren, dykkar Gud!

Omiyo beduru motangʼ mondo uher Jehova Nyasaye ma Nyasachu.

12 For fell de ifrå, og held lag med dei folki som endå er att hjå dykk, og de gifter born i hop og blandar dykk med kvarandre,

“To ka ungʼanyo mi uriworu kod jogo motony manie pinyni modongʼ e dieru kendo unywomoru kodgi,

13 so skal de vita for visst at Herren, dykkar Gud, aldri vil driva desse folki ut for dykk; men dei skal verta til ei snara og ei fella for dykk, og til ei svipa yver ryggen og tornar i augo dykkar, til dess de vert utrudde or dette gilde landet som Herren, dykkar Gud, hev gjeve dykk.

to ngʼeuru ni Jehova Nyasaye ma Nyasachu ok nochak oriemb ogendini e dieru kendo. Jogo nobednu obadho gi ramaki, boka mi chwadogo ngʼeu, kendo kudho e wengeu, nyaka chop ulal nono uae pinyni, ma Jehova Nyasaye ma Nyasachu osemiyou.

14 No fer eg snart den vegen alt her på jordi lyt fara. Kom då i hug, og lat det aldri ganga dykk or minne, at ikkje eit einaste av alle dei gode ordi som Herren, dykkar Gud, hev lyst yver dykk, hev vorte um inkje; alt hev gjenge fram; aldri eit ord hev vorte um inkje.

“Koro sani adwaro dhi kuma ji duto manie piny dhiyoe. Ungʼeyo malongʼo gi chunyu duto ni onge singo moro amora ma Jehova Nyasaye ma Nyasachu nomiyou ma pod ok otimo. Singo duto osetimo maonge modongʼ.

15 Men liksom det hev gjenge etter alle dei gode ordi som Herren, dykkar Gud, hev tala til dykk, soleis skal Herren lata alt det vonde han hev truga med koma yver dykk, til han hev rudt dykk ut or dette gilde landet som han hev gjeve dykk.

Mana kaka singo duto maber mar Jehova Nyasaye ma Nyasachu osebedo adiera, omiyo Jehova Nyasaye biro kelo kuomu gigo maricho duto mobwogou godo, nyaka one ni otiekou pep e piny maberni ma osemiyou.

16 Bryt de sambandet med Herren, dykkar Gud, det som han hev sagt at det skal halda, og gjeng de av og tener andre gudar og bed til deim, då skal Herrens harm loga imot dykk, og de skal vonom snøggare verta utrudde or det gilde landet han hev gjeve dykk.

Ka uketho singruok mane kindu gi Jehova Nyasaye ma Nyasachu, mane ochikou, kendo mi udhi ma utiyo ne nyiseche manono kukulorunegi, to mirimb Nyasaye biro olore kuomu, kendo ubiro lal nono piyo e piny maber ma osemiyouni.”