Josvas 23

1 Då lang tid var lidi, og Herren hadde late Israel få fred for alle fiendar rundt ikring, og Josva var gamall vorten og ut i åri komen,

BAWIPA ni a tengpam kaawm e tarannaw abuemlae kut dawk hoi Isarel miphunnaw a hlout sak teh, roumnae hah atueng moikasawlah a poe hnukkhu, Joshua teh a kumcue teh a matawng toung dawkvah,

2 då kalla Josva i hop heile Israel, styresmennerne og hovdingarne og domarane og formennerne deira, og sagde med deim: No er eg gamall og langt fram i åri;

Isarel miphun a kum kacuenaw, bawinaw, lawkcengkungnaw hah a kaw teh, kai teh ka kumcue toung dawkvah, ka matawng toe.

3 og de hev sjølve set alt det Herren hev gjort med alle dei folki som laut røma for dykk; for det var Herren, dykkar Gud, som stridde for dykk.

Nangmae Cathut teh nangmouh hanelah, hete miphun abuemlah dawkvah, a sak e pueng hah nangmouh ni na panue awh toe. Nangmae BAWIPA ni nangmouh koe lah, taran a tuk toe.

4 Dei veit eg hev luta ut åt dykk, ætt for ætt, dei riki som endå er att, og like eins alle deim eg hev lagt i øyde, frå Jordan og til Storhavet der soli gjeng ned.

Jordan palang hoi kamtawng teh, kanîloum tuipui totouh, kai ni ka tâ e miphunnaw hoi kaawm rae hete miphun a onae ram hah, nangmae miphunnaw ni râw coe hanelah, cungpam ka rayu awh teh, kai ni na rei awh toe.

5 Herren, dykkar Gud, skal sjølv støyta desse folki ut og driva deim burt for dykk, og de skal få eigna til dykk landet deira, soleis som Herren, dykkar Gud, hev lova dykk.

Nangmae BAWIPA ni lawkkam e patetlah hete miphunnaw hah, pâlei awh nateh, nangmouh ni na hmu hoeh nahanlah, a pâlei vaiteh, ahnimae talai hah, nangmouh ni abuemlah na coe awh han.

6 So ver no urikkeleg støde til å halda og gjera alt det som er skrive i lovboki åt Moses! Vik aldri av ifrå det, korkje til høgre eller vinstre!

Hatdawkvah, nangmouh ni Mosi e phunglawk cauk dawk e lamthung hoi aranglah, avoilah phen laipalah, kaawm e patetlah na tarawi hanelah thoseh,

7 Gjev dykk ikkje i lag med desse folki, deim som er att hjå dykk! Tak ikkje namnet åt gudarne deira på tunga, sver ikkje ved deim, ten deim ikkje, og bed ikkje til deim,

nangmouh koe kaawm rae, hete miphunnaw hoi kâkalawt awh hanh. Ahnimae cathut min lahoi thoebo awh han, a hmalah khokcuengkhuem awh hanh, na lûsaling sin awh han.

8 men haldt fast ved Herren dykkar Gud, soleis som de hev gjort til denne dag!

Sahnin totouh na tarawi e patetlah, nangmae BAWIPA Cathut dawk kâhnai awh nahanelah taranhawinae lungthin tawn awh.

9 Difor dreiv Herren ut for dykk store og sterke folkeslag, og ingen hev til dessa vore god til å standa seg mot dykk.

Bangkongtetpawiteh, kalen ni teh a thakaawmpounge miphunnaw hah, BAWIPA ni nangmae hmalah a pâlei teh sahnin totouh nangmae hmalah, pihai kangdout thai hoeh.

10 Ein einaste av dykk kunde jaga tusund; for det var Herren, dykkar Gud, som stridde for dykk, soleis som han hadde lova.

Nangmouh buet touh ei nakunghai alouke tami 1,000 touh na yawng sak awh han. Bangkongtetpawiteh, nangmae BAWIPA ni lawkkam e patetlah nangmouh koe lah taran a tuk.

11 So agta no vel på dykk sjølve, so sant de hev livet kjært, og elska Herren, dykkar Gud!

Hatdawkvah nangmae BAWIPA teh, na lungpataw thai nahan, takthai lungthin kâhruetcuet awh.

12 For fell de ifrå, og held lag med dei folki som endå er att hjå dykk, og de gifter born i hop og blandar dykk med kvarandre,

Nahoeh pawiteh, nangmouh ni na kamlang teh nangmouh koe kaawm rae naw hah, hete miphunnaw na kângue awh teh, na kâpaluen awh pawiteh,

13 so skal de vita for visst at Herren, dykkar Gud, aldri vil driva desse folki ut for dykk; men dei skal verta til ei snara og ei fella for dykk, og til ei svipa yver ryggen og tornar i augo dykkar, til dess de vert utrudde or dette gilde landet som Herren, dykkar Gud, hev gjeve dykk.

Nangmae BAWIPA ni hete miphunnaw hah nangmae hmalah hoi bout pâlei mahoeh toe. Nangmae BAWIPA ni na poe e kahawipoung e ram dawk nangmouh teh kahmakata hoehroukrak, ahnimouh teh nangmouh hanelah karap, tangkhek, na nâ dawk hemnae rui, na mit dawk pâkhing lah ao han telah kamcengcalah panuek awh.

14 No fer eg snart den vegen alt her på jordi lyt fara. Kom då i hug, og lat det aldri ganga dykk or minne, at ikkje eit einaste av alle dei gode ordi som Herren, dykkar Gud, hev lyst yver dykk, hev vorte um inkje; alt hev gjenge fram; aldri eit ord hev vorte um inkje.

Kai teh talai tami pueng ceinae lam dawk sahnin ka cei han toe. Nangmae BAWIPA ni nangmouh hanelah, na poe e hawinae buet touh hai payoun hoeh. Abuemlah a kuep sak tie hah, nangmouh ni na lungthin thung vah na panue awh.

15 Men liksom det hev gjenge etter alle dei gode ordi som Herren, dykkar Gud, hev tala til dykk, soleis skal Herren lata alt det vonde han hev truga med koma yver dykk, til han hev rudt dykk ut or dette gilde landet som han hev gjeve dykk.

Nangmae BAWIPA ni lawk a kam e patetlah hawinae pueng teh, nangmae lathueng vah a pha patetlah nangmae BAWIPA ni na poe e, hete ram kahawi e dawk hoi nangmanaw hah koung na raphoe hoehroukrak, BAWIPA ni nangmae lathueng vah rucatnae naw hah a pha sak han.

16 Bryt de sambandet med Herren, dykkar Gud, det som han hev sagt at det skal halda, og gjeng de av og tener andre gudar og bed til deim, då skal Herrens harm loga imot dykk, og de skal vonom snøggare verta utrudde or det gilde landet han hev gjeve dykk.

Nangmanaw teh, nangmae BAWIPA ni na ta pouh e lawkkam hah na payon awh teh, alouke cathut koe na cei teh, lû na saling pawiteh, BAWIPA a lungkhuek vaiteh, na poe tangcoung e ram kahawi dawk hoi nangmanaw teh karanglah na thup awh han telah a pathang pouh.