Josvas 22

1 Då kalla Josva til seg rubenitarne og gaditarne og helvti av Manasse-ætti

Hahoi Joshua ni Reuben catoun, Gad catoun, Manasseh catoun tangawn hah bout a kaw teh,

2 og sagde til deim: «De hev gjort alt det Moses, Herrens tenar, sagde med dykk, og meg hev de og lydt i alt eg hev sagt.

Cathut e san Mosi a dei pouh e pueng, nangmouh ni na sak teh, kai ni ka dei e pueng lawk hai na ngâi awh toe.

3 I heile denne lange tidi hev de ikkje vike frå brørne dykkar; de hev halde dykk trutt etter det som Herren, dykkar Gud, sagde fyre.

Sahnin totouh atueng moikasaw na thung nangmouh ni hmaunawnghanaw na pahnawt laipalah, nangmae BAWIPA Cathut ni lawk na thui e naw pueng hah na tarawi awh toe.

4 Og no hev Herren, dykkar Gud, late brørne dykkar koma til ro, som han hadde lova deim; far no de heim att til tjeldbuderne dykkar, åt dykkar eige land, det som Moses, Herrens tenar, gav dykk på hi sida Jordan.

Atuteh nangmae BAWIPA Cathut ni a lawkkam e patetlah hmaunawnghanaw hah karoumcalah o thainae kâ na poe dawkvah, nangmanaw ban nateh, nama na onae im dawk, Jordan namran vah BAWIPA e san Mosi a poe e patetlah namamae talai dawk cet awh.

5 Men kom vel i hug å leva etter dei bodi og den lovi som Moses, Herrens tenar, lærde dykk, at de skal elska Herren, dykkar Gud, og all tid ganga på hans vegar, og halda bodi hans, og vera trugne imot honom, og tena honom av heile dykkar hjarta og all dykkar hug!»

Hateiteh, na hringnae buemlahoi, na lungthin buemlahoi, amae thaw tawk hane hoi, kacaklah ama kuet hane hoi kâpoelawk hringkhai hane hoi a lamthung pueng tarawi hane hoi BAWIPA Cathut lungpataw hane hoi kâpoelawk hoi kâlawk, BAWIPA e san Mosi ni kâ na poe e naw hah, sak hanelah kâhruetcuet awh telah a ti.

6 So lyste Josva velsigning yver deim, og bad deim vel liva, og dei for heim att.

Hottelah Joshua ni yawhawi a poe teh a ceisak teh, amamae rim dawk a cei awh.

7 Den eine helvti av Manasse-ætti hadde fenge land i Basan av Moses, og den andre helvti hadde Josva gjeve land vestanfor Jordan, saman med brørne deira. Som no Josva gav deim heimlov og velsigna deim,

Manasseh miphun tangawn hah Mosi ni Bashan ram dawk talai teh a poe toe. Hatei, miphun tangawn hah Joshua ni Jordan palang kanîloumlah, a hmaunawnghanaw hoi cungtalah talai teh a poe.

8 sagde han og til deim: «No fer de heim att med mange eignaluter og ovmykje bufe, med sylv og gull og kopar og jarn og ovmange klæde. Byt no med brørne dykkar det herfanget de hev teke frå fienden!»

Joshua ni nangmanaw teh hnopai moikapap na coe awh dawkvah, saringnaw, Sui, Ngun, Rahum, Sum, Hnicu naw sin awh nateh, namamouh onae im lah ban awh leih, tarannaw koe e na lawp awh teh, na hmu e hnopainaw hah na hmaunawnghanaw hoi kârei awh telah lawk a thui. Yawhawi a poe teh, amamouh onae im lah a cei sak.

9 So tok dei då på heimvegen, Rubens-sønerne og Gads-sønerne og helvti av Manasse-ætti; dei skildest med dei andre Israels-sønerne og for frå Silo i Kana’ans-landet attende til Gilead, sitt eige land, der dei hadde fenge seg bustad, soleis som Moses hadde lova deim frå Herren.

BAWIPA ni Mosi koehoi kâ a poe e patetlah Reuben catoun, Gad catoun, Manasseh catoun tangawn ni tawn han kamcu e talai, Gilead ram dawk cei hanelah, Isarel miphun aonae koe Kanaan ram, Shiloh kho hoi a tâco awh.

10 Men då dei kom til dei steinkrinsarne som er attmed Jordan, i Kana’ans-landet, sette dei upp eit altar der, attmed Jordan, eit stort og sjålegt altar.

Kanaan ram Jordan palang teng a pha torei, Reuben catoun, Gad catoun, Manasseh catoun tangawn ni, Jordan palang teng thuengnae khoungroe kalen poung a sak awh.

11 Då fekk Israels-sønerne høyra at folk sagde: «Sjå, Rubens-sønerne og Gads-sønerne og helvti av Manasse-ætti hev sett upp eit altar burtmed Jordankrinsarne, fremst i Kana’ans-landet, på den sida som høyrer til Israels-sønerne; »

Hottelah Reuben miphun, Gad miphun, Manasseh miphun tangawn ni Kanaan ram namran Jordan palang teng Isarel miphunnaw a rakanae hmuen koe thuengnae khoungroe a sak toe tie Isarelnaw ni kamthang a thai awh.

12 og då Israels-sønerne høyrde det, samla heile lyden seg i Silo, og vilde fara imot deim med ufred.

Hote kamthang a thai awh navah, Isarel miphun tamimaya abuemlah ni tuk hanelah, Shiloh kho dawk a kamkhueng awh.

13 Men fyrst sende dei Pinehas, son åt Eleazar, øvstepresten, til Gileadlandet,

Isarel miphunnaw ni Gilead ram Reuben catounnaw hoi Gad catounnaw hoi Manasseh catounnaw tangawn koevah, vaihma Eleazar e capa Phinehas a patoun awh.

14 og saman med honom ti fyrstar, som var or kvar sitt fylke i Israel og hovdinger yver kvar si grein av Israels-ætterne.

Ahni koe khobawi hra touh, Isarel miphunnaw thung dawk hoi imthung kahrawikung buetbuet touh, hotnaw teh Isarel miphunnaw thung dawk hoi imthung kaukkungnaw doeh.

15 Då so dei kom til Gileadlandet og fann Rubens-sønerne og Gads-sønerne og helvti av Manasse-ætti, tala dei soleis til deim:

Hote kahrawikungnaw teh, Reuben catoun, Gad catoun, Manasseh catoun, tangawn ao teh Gilead ram totouh a pha awh.

16 «So segjer heile Herrens lyd: «Kva er dette for svik de no hev gjort mot Israels Gud, med di de no hev vendt dykk burt ifrå Herren og bygt dykk eit altar? Kvifor hev de no sett dykk upp imot Herren?

BAWIPA e tamimaya abuemlah koe lawk a thui e teh, nangmouh ni Cathut hah, na taran awh teh, thuengnae khoungroe na sak awh dawkvah, BAWIPA e hnuk na kâbang awh hoeh. Sahnin lam phen hanelah Isarelnaw e Cathut koe na yon teh bangtelae maw

17 Var det’kje nok med det brotet me gjorde då me heldt oss til Peor, so ulukka kom yver Herrens lyd? Det brotet hev me endå ikkje reinsa oss frå,

Nangmouh ni Cathut e hnuk na kâbang awh hoeh, na phen awh han toe ti e, Peor e yon teh maimouh hanelah khout hoeh rah maw BAWIPA e tamimaya koe runae kalen a pha eiteh, sahnin totouh hote yon hah na panuek thai awh hoeh rah.

18 og so vender de dykk no burt frå Herren! Men set de dykk i dag upp imot Herren, so fær heile Israel i morgon kjenna hans vreide.

Nangmouh ni BAWIPA hah sahnin na taran teh, tangtho e hnin Isarel miphun tamimaya abuemlah koe a lungkhuek han toe.

19 Eller tykkjer de det er ureint det landet de hev fenge til eigedom, so kom berre yver til Herrens eige land, der som Herrens hus stend, og få dykk ein bustad millom oss, men set dykk ikkje upp imot Herren, og set dykk ikkje upp imot oss, med di de byggjer dykk eit altar umfram altaret åt Herren, vår Gud!

Hatei nangmouh ni na tawn awh e talai hah thoung hoehpawiteh, BAWIPA ni a ma hanelah a la teh, lukkareiim onae talai koe lah rakat nateh kaimouh hoi cungtalah tawn e lah lat awh. Maimae BAWIPA Cathut e sathei thuengnae khoungroe laipalah, alouke sathei thuengnae khoungroe ma hanelah, sak e lahoi BAWIPA taran hanh awh. Kaimouh hai na taran hanh awh.

20 For ikkje Akan Zerahsson og med svik då han tok av det som var vigt! Då råma vreiden heile Israels-lyden, og han var ikkje den einaste som laut døy for det brotet han hadde gjort.»»

Zerah e capa Akhan ni thoebo e hno dawk a payon teh a lungkhueknae hah Isarel miphun, rangpuinaw e a lathueng vah a pha nahoehmaw Ahni ni a payon e yon dawk, ama buet touh dueng nahoeh telah ati awh.

21 Då tok Rubens-sønerne og Gads-sønerne og halve Manasse-ætti til ords og tala so til hovdingarne yver Israels-ætterne:

Hahoi teh, Reuben catoun, Gad catoun, Manasseh catoun tangawn ni Isarel miphun dawk tami thawng touh ka uk e kacuenaw koevah bout a dei pouh e teh,

22 «Herren, den allvelduge Gud, veit det, ja Herren, den allvelduge Gud, han veit det, og Israel skal vita det, at det ikkje var i tråss og utruskap mot Herren

Cathutnaw e Cathut, cathutnaw e BAWIPA Cathut, Jehovah ni a panue, Isarel ni hai panuek naseh. BAWIPA koe taranthaw hanelah a kâcai awh teh, a hnukkâbang laipalah phen hanelah kaimanaw ni khoungroe ka sak awh katang pawiteh, sahnin pâhlung awh hanh lawih.

23 me bygde oss eit altar, og ikkje på den måten at me vilde venda oss burt frå Herren; var det det, so gjev du ikkje vilde hjelpa oss i dag! Ikkje heller var altaret bygt til å ofra brennoffer eller grjonoffer eller bera fram takkoffer på; var det so, då hemne Herren sjølv seg på oss!

Hote thuengnae khoungroe van hmaisawi thuengnae sathei, tavai thuengnae, roum thuengnae, thueng hanelah kâcainae kaawm nakunghai BAWIPA ma roeroe ni pâphue lawiseh.

24 Men det var ein ting me var rædde, difor gjorde me dette: me tenkte borni dykkar ein gong kunde koma til å segja til våre born: «Kva hev de å gjera med Herren, Israels Gud?

Hmalae tueng dawk nangmae catounnaw ni, Oe Reuben catounnaw, Gad catounnaw nangmouh teh, Isarel miphunnaw e Cathut hoi bangtelamaw na kâkuet awh.

25 Hev’kje Herren sett eit skilmerke, Jordan, millom oss og dykk, de Rubens-søner og Gads-søner! De eig ikkje med i Herren.» Soleis kunde borni dykkar få våre born til å halda upp med å ottast Herren.

BAWIPA ni kaimouh hoi nangmae rahak dawk kâkapeknae Jordan palang teh a ta toe. Nangmouh ni BAWIPA hoi khoeroe na kâkuen hoeh telah kaimae ca catounnaw koe na dei awh dawkvah, kaimae ca catounnaw ni BAWIPA taket laipalah khosak hanelah nangmae ca catounnaw ni sak awh langvaih tie hah puen hanelah ao dawkvah, hete hno teh ka sak awh toe nahoehmaw.

26 So kom me på at me vilde byggja dette altaret, ikkje til brennoffer eller slagtoffer,

Hatdawkvah maimouh ni sathei thuengnae khoungroe hah sak hanelah pathoup leih sei ati awh navah, hmaisawi thuengnae sathei hoi thueng hane na kâcai awh hoeh.

27 men det skulde vera eit vitne millom oss og dykk og millom dei ætterne som kjem etter oss, at me vil tena Herren for hans åsyn med brennofferi og slagtofferi og takkofferi våre, so ikkje borni dykkar ein gong skal segja til våre born: «De eig ikkje med i Herren!»

Maimouh ni hmaisawi thuengnae sathei pueng hoi sathei e phung, roum thuengnae sathei aphunphun sak awh teh, BAWIPA e thaw hah a hmalah tawk hanelah, hmalae tueng dawk nangmae catounnaw ni nangmouh teh BAWIPA hoi khoeroe na kâkuen awh hoeh, telah maimae catounnaw koe a dei awh hoeh nahanelah, hete thuengnae khoungroe teh, kaimouh hoi nangmae rahak, kaimae ca catounnaw hoi nangmae ca catounnaw rahak kapanuekkhaikung lah ao nahanelah sak awh toe.

28 Skulde dei nokosinne segja sovore med oss eller etterkomararne våre, tenkte me, so vil me svara: «Sjå på det likjendet av Herrens altar som federne våre hev gjort, ikkje til å ofra brennoffer eller slagtoffer på, men til eit vitne millom oss og dykk!»

Hmalae tueng dawk ahnimouh ni maimouh hoi maimae ca catounnaw koe hottelah dei pawiteh, maimouh ni maimae napanaw ni, hmaisawi thuengnae sathei thueng hanelah nahoeh. Maimouh hoi nangmae rahak dawk kapanuekkhaikung lah ao nahane, sak e BAWIPA e khoungroe hah khenhaw! telah bout dei thai nahanlah ka kâpan awh toe.

29 Aldri kunde det sviva oss i hugen at me no vilde setja oss upp imot Herren og venda oss burt ifrå honom og byggja noko altar til brennoffer eller grjonoffer eller slagtoffer umfram det altaret som stend framfor huset åt Herren, vår Gud.»

Lukkarei im hmalah kaawm e maimae Cathut e sathei thuengnae khoungroe laipalah, alouke sathei thuengnae khoungroe sak pawiteh, hmaisawi thuengnae sathei pueng hoi, sathei phun, tavai thuengnae thueng awh teh, hnukkâbang laipalah tarannae yon teh kaimouh hoi kâhlat lawiseh telah bout a dei awh.

30 Då Pinehas, presten, og styresmennerne for lyden, og hovdingarne yver Israels-ætterne, som var med honom, høyrde kva Rubens-sønerne og Gads-sønerne og Manasse-sønerne sagde, lika dei det vel;

Vaihma Phinehas hoi tamimaya kahrawikungnaw, Isarel miphun dawk hoi tami 1,000 touh ka uk e kacuenaw ni, Reuben catoun, Gad catoun, Manasseh catounnaw ni a dei awh e lawk hah a thai awh torei teh a lung a kuep awh.

31 og Pinehas, son åt Eleazar, øvstepresten, sagde til Rubens-sønerne og Gads-sønerne og Manasse-sønerne: «No kann me skyna at Herren er midt imillom oss, sidan de ikkje hev gjort dette sviket imot honom; dermed hev de berga Israels-sønerne or Herrens vald.»

Vaihma Eleazar e capa Phinehas ni hai nangmouh teh, BAWIPA koe na yon awh hoeh dawkvah, Bawipa ni kaimouh koe na okhainae hah sahnin maimouh ni panue awh toe. Nangmouh ni Isarel miphunnaw hah, Cathut e kut dawk hoi atuvah na hlout sak awh toe telah, Reuben catoun, Gad catoun, Manasseh catounnaw koe a dei pouh awh.

32 So skildest Pinehas Eleazarsson og hovdingarne med Rubens-sønerne og Gads-sønerne, og for frå Gileadlandet heim att til Kana’ans-landet, til Israels-sønerne, og sagde frå kva svar dei hadde fenge.

Hahoi vaihma Eleazar e capa Phinehas hoi kahrawikungnaw ni Reuben catoun, Gad catounnaw a onae, Gilead ram hoi Isarelnaw a onae Kanaan ram lah bout a tho teh kamthang a thaisak awh.

33 Og Israels-sønerne tykte godt um svaret; dei takka Gud og tenkte ikkje lenger på å taka ut i strid mot Rubens-sønerne og Gads-sønerne og øyda landet dei budde i.

Isarel miphunnaw ni lunghawinae a tawn teh Cathut e pahrennae hah a pholen awh. Hathnukkhu hoi Reuben catoun, Gad catounnaw a onae ram hah thei hane, tuk hanelah noenae awm hoeh toe.

34 Men Rubens-sønerne og Gads-sønerne kalla det altaret Vitne: «Eit vitne», sagde dei, «skal det vere imillom at Herren er den sanne Gud.»

Reuben catoun, Gad catounnaw ni hai BAWIPA teh Cathut la ao tie hah, hete sathei thuengnae khoungroe teh, kaimae rahak dawkvah kapanuekkhaikung lah awm seh telah a titeh, hote khoungroe teh, Ed telah a min a phung awh.