Josvas 14

1 No skal me nemna dei bygderne som Israels-sønerne fekk til odel og eiga i Kana’ans-landet, og som Eleazar, øvstepresten, og Josva Nunsson og hovdingarne yver Israels-ætterne luta ut åt deim,

Kanaan ram dawkvah, vaihma Eleazar, Nun e capa Joshua hoi Isarelnaw miphun dawk e khobawinaw ni râw a rei awh teh, Isarelnaw ni râw teh a coe awh.

2 og let deim draga strå um, soleis som Moses hadde sagt deim frå Herren. Det var halvtiande ætt som då fekk land;

BAWIPA Cathut Mosi koe lawk a thui e patetlah Isarel miphunnaw phun tako touh hoi tangawn ni cungpam a khoe awh teh râw a coe awh.

3 for halvtridje ætt hadde Moses gjeve land på hi sida Jordan, men levitarne hadde han ikkje gjeve noko odelsland millom deim.

Mosi ni Isarel miphun hlaikahni touh hoi tangawn hah Jordan palang kanîtholah râw lah a poe toe. Levihnaw teh a louk e miphunnaw hoi kâkalawt lah râw poe awh hoeh.

4 Josefs-sønerne var tvo ætter, Manasse og Efraim; og levitarne fekk ingen lut i landet, anna enn nokre byar til å bu i, med bumark åt feet og bølingarne deira.

Joseph miphun, Manasseh miphun, Ephraim miphun, miphun kahni touh lah ao teh, Levihnaw ni a onae kho, Ahnimae saring hoi hnopainaw hah, a ta nahane kho hloilah alouke talai poe awh hoeh.

5 Som Herren hadde sagt Moses fyre, so gjorde Israels-sønerne, og skifte landet.

Mosi koe BAWIPA ni lawk a thui e patetlah Isarel miphunnaw ni talai teh a kârei awh.

6 Då gjekk Juda-sønerne fram for Josva i Gilgal, og Kaleb Jefunneson av Kenaz-ætti sagde til honom: «Du veit kva Herren sagde med Moses, gudsmannen, um meg og deg, då me var i Kades-Barnea.

Hahoi Judah miphunnaw teh Gilgal kho hoi Joshua koe a tho awh teh, Keniz miphun Jephunneh e capa Kaleb ni BAWIPA Cathut teh, Kadeshbarnea e hmuen koe nang hoi kai panue saknae lah Cathut e tami Mosi koe kâ a poe e lawk teh, nang ni na panue.

7 Eg var fyrti år gamall då Moses, Herrens tenar, sende meg ut frå Kades-Barnea til å njosna i landet, og då eg kom attende, sagde eg frå um alt, som eg best skyna det.

Hete ram tuet hanelah BAWIPA e san Mosi ni kai heh Kadeshbernea vah na patoun nah, kai teh kum 40 ka pha toe. Kai teh kama e lung thung kaawm e patetlah bout ka dei pouh.

8 Felagerne mine, som hadde vore med meg, skræmde folket so dei vart modlause, men eg heldt meg trutt etter Herren, min Gud.

Kai hoi rei ka cet e hmaunawnghanaw ni taminaw lung a pout sak awh eiteh, BAWIPA Cathut hnuk doeh khoeroe ka kâbang.

9 Og same dagen lyste Moses desse ordi: «Det landet du hev vore i, skal sant og visst høyra deg og borni dine til i all æva, for di du heldt deg so trutt etter Herren, min Gud.»

Hat hnin vah Mosi ni, nang teh kaie BAWIPA Cathut e hnuk dueng na kâbang dawkvah, nang ni na coungroe e talai pueng teh, a yungyoe nange râw, nange catounnaw e râw lah ao han telah thoe a bo.

10 Og no ser du at Herren hev gjort som han lova! Han hev late meg liva fem og fyrti år sidan han tala desse ordi til Moses, all den tid som Israel ferdast i øydemarki, og no er eg fem år på femte tjuget.

Isarelnaw ni kahrawngum kâhei awh navah, Cathut ni hottelah, Mosi koe kâ a poe nah hnin hoi atu totouh, kum 45 touh thung kai heh na hring sak teh, atuteh kum 85 touh ka pha toe.

11 Endå er eg likso sterk som eg var den dagen Moses sende meg ut, og likso før både til strid og til mitt daglege yrke.

Hateiteh, Mosi ni na patoun na hnin e ka thao e patetlah, atu hai ao rah. Hat navah tâco kâennae, taran tuknae koe kâroe thai e patetlah, atu hai kâroe thai rah.

12 So lat meg no få denne fjellbygdi, som Herren tala um den gongen; du høyrde sjølv på det. Der bur anakitarne, og der er store byar med høge murar ikring. Men eg trur visst Herren vil vel vera med meg, so eg fær slege deim under meg, soleis som han hev sagt.»

Hatdawkvah hat hnin BAWIPA ni kâ poe e, hete mon hah kai na poe haw. Hete mon dawkvah Anakim taminaw a onae, kalenpounge ka cak poung e khopuinaw a kawi hah, hat hnin vah nang ni na thai toe. Hatei Cathut teh, kai hoi rei awm pawiteh, kâ na poe e patetlah hotnaw hah pâlei hanelah, kai ni ka ti thai atipouh.

13 Då gav Josva Kaleb Jefunneson Hebron til odel og eiga, og ynskte lukka til.

Hat torei teh, Joshua ni yawhawi a poe. Hebron ram hai Jephunneh e capa Kaleb ni râw coe hanelah a poe.

14 Soleis var det Kaleb Jefunneson av Kenaz-ætti fekk Hebron, og sidan hev den eigedomen fylgt ætti hans alt til denne dag, for di han heldt seg so trutt etter Herren, Israels Gud.

Hatdawkvah, Keniz miphun Jephunneh e a capa Kaleb ni Isarelnaw e BAWIPA Cathut e hnuk a kâbang dawkvah, Hebron ram teh sahnin totouh Kaleb e râw lah ao.

15 Hebron heitte fyrr Arbabyen, etter den største mannen millom anakitarne. Då var det ende på ufreden, og landet fekk ro.

Hebron kho teh, yampa vah, Kiriath-Arba lah ao. Arba teh, Anakim miphunnaw dawk kacue lah ao. Hat navah, ram thung tarantuknae a roum.