Josvas 14

1 No skal me nemna dei bygderne som Israels-sønerne fekk til odel og eiga i Kana’ans-landet, og som Eleazar, øvstepresten, og Josva Nunsson og hovdingarne yver Israels-ætterne luta ut åt deim,

Isala: ili gobele salasu dunu Elia: isa, Yosiua (Nane egefe) amola Isala: ili fi ouligisu dunu da Ga: ina: ne soge amo Yodane Hano eso dabe la: idi amo agoane fifili, Isala: ili fi ilima i.

2 og let deim draga strå um, soleis som Moses hadde sagt deim frå Herren. Det var halvtiande ætt som då fekk land;

Isala: ili fi amo sesegeyale amola eno fi dogoa mogili la: idi Ma: na: se amola da soge amo Yodane Hano eso dabe la: idi lai. Hina Gode da Mousesema hamoma: ne sia: i defele, ilia da ululuasu hamobeba: le, soge alalo ilegei.

3 for halvtridje ætt hadde Moses gjeve land på hi sida Jordan, men levitarne hadde han ikkje gjeve noko odelsland millom deim.

4 Josefs-sønerne var tvo ætter, Manasse og Efraim; og levitarne fekk ingen lut i landet, anna enn nokre byar til å bu i, med bumark åt feet og bølingarne deira.

Mousese da soge amo Yodane Hano eso mabadi la: idi amo fi aduna amola eno fi dogoa mogili la: idi (Ifala: ime) ilima i dagoi ba: i. (Yousefe egaga fi da fi aduna hamoi amo Mana: se amola Ifala: ime). Be Mousese da Lifai dunu ilima soge hame i. Be ilia da moilai amola sogebi ilia bulamagau amola ohe fi esaloma: ne lai.

5 Som Herren hadde sagt Moses fyre, so gjorde Israels-sønerne, og skifte landet.

Hina Gode da Mousesema hamoma: ne sia: i defele, Isala: ili dunu da soge fifili iasu.

6 Då gjekk Juda-sønerne fram for Josva i Gilgal, og Kaleb Jefunneson av Kenaz-ætti sagde til honom: «Du veit kva Herren sagde med Moses, gudsmannen, um meg og deg, då me var i Kades-Barnea.

Eso afaega, Yuda fi dunu mogili da Giliga: le moilaiga Yosiuama misi. Dunu afae, amo Ga: ilebe (Ginesaide dunu Yefane egefe) da Yosiuama amane sia: i, “Di dawa: ! Hina Gode da Ga: idese Bania amoga di amola na ania hou amo Gode Ea hawa: hamosu dunu Mousesema olelei.

7 Eg var fyrti år gamall då Moses, Herrens tenar, sende meg ut frå Kades-Barnea til å njosna i landet, og då eg kom attende, sagde eg frå um alt, som eg best skyna det.

Hina Gode Ea hawa: hamosu dunu Mousese da Ga: idese Bania amoga na amo Ga: ina: ne soge desega masa: ne asuna ahoanoba, na da ode 40 gidigi dagoi. Na da ema sia: i moloiwane bu adole i.

8 Felagerne mine, som hadde vore med meg, skræmde folket so dei vart modlause, men eg heldt meg trutt etter Herren, min Gud.

Be dunu eno na sigi asi da ogogole olelebeba: le, ninia fi dunu da bagade beda: su. Be na da mae fisili, na Hina Gode Ea hamoma: ne sia: i nabawane hamosu.

9 Og same dagen lyste Moses desse ordi: «Det landet du hev vore i, skal sant og visst høyra deg og borni dine til i all æva, for di du heldt deg so trutt etter Herren, min Gud.»

Na da agoane hamobeba: le, Mousese da na amola na mano da soge amoga na da emoga osa: gi amo lamu sia: i.

10 Og no ser du at Herren hev gjort som han lova! Han hev late meg liva fem og fyrti år sidan han tala desse ordi til Moses, all den tid som Israel ferdast i øydemarki, og no er eg fem år på femte tjuget.

Be wali ba: ma! Hina Gode da Mousesema amo sia: nanu, ode45 da gidigi dagoi. Amo ode ganodini, Isala: ili fi da wadela: i hafoga: i soge amo ganodini udigili lalu. Be Hina Gode Ea sia: i defele da na fidibiba: le, na da hame bogoi. Na da lalelegele ode85 gidigi dagoi,

11 Endå er eg likso sterk som eg var den dagen Moses sende meg ut, og likso før både til strid og til mitt daglege yrke.

amola na gasa da na gasa amo eso Mousese da na asunasi amo defele gala. Na da gegemusa: amola eno hawa: hamomusa: gasa defele gala.

12 So lat meg no få denne fjellbygdi, som Herren tala um den gongen; du høyrde sjølv på det. Der bur anakitarne, og der er store byar med høge murar ikring. Men eg trur visst Herren vil vel vera med meg, so eg fær slege deim under meg, soleis som han hev sagt.»

Na da Ga: ina: ne soge ea hou noga: le olelei. Amo esoga Hina Gode da agolo soge nama imunu ilegele sia: i. Amaiba: le, amo soge nama ima. Ninia da amo eso A: nagimi dunu bagade da moilai bai bagade ganodini gagoi gagagula heda: i gagili sali, amo dilima olelei. Be Hina Gode Ea sia: i defele, E da na fidisia, na da amo dunu gadili sefasimu.”

13 Då gav Josva Kaleb Jefunneson Hebron til odel og eiga, og ynskte lukka til.

Gode da Ga: ilebe (Yifane egefe) amo hahawane dogolegelewane fidima: ne, Yosiua da Godema sia: ne gadoi. E da Hibalone moilai bai bagade amo gaguma: ne ema i.

14 Soleis var det Kaleb Jefunneson av Kenaz-ætti fekk Hebron, og sidan hev den eigedomen fylgt ætti hans alt til denne dag, for di han heldt seg so trutt etter Herren, Israels Gud.

Amola wali Ga: ilebe (Ginesaide dunu Yifane amo egefe) amo egaga fi da Hibalone gagulala. Bai e da mae fisili Isala: ili Hina Gode amo nabalu.

15 Hebron heitte fyrr Arbabyen, etter den største mannen millom anakitarne. Då var det ende på ufreden, og landet fekk ro.

Hibalone ea musa: dio da “Aba ea Moilai Bai Bagade.” (Aba da musa: A:nagimi dunu baligili gasa bagade dunu). Amalalu, Ga: ina: ne soge da gegesu fisili, olofosu ba: i.