Josvas 1

1 Då Moses, Herrens tenar, var slokna, då tala Herren soleis til Josva Nunsson, fylgjesveinen hans:

Ra Anumzamofo eri'za ne' Mosese'ma frigeno, Nuni nemofo Josuana Mosesema aza huno eri'za e'neria ne' Ra Anumzamo'a anage huno asami'ne.

2 «Moses, tenaren min, er slokna. Gjer deg no reidug og far med alt dette folket yver Jordanåi til det landet som eg vil gjeva Israels-sønerne!

Nagri eri'za ne' Mosese'a hago fri'ne. E'ina hu'negu menina kagra ama Israeli vahera zamavarenka Jodani tina takaheta kantu kaziga zamiku'ma hu'noa mopare uhanatiho.

3 Kvar staden de set foten på, gjev eg dykk, soleis som eg sagde med Moses:

Hagi Nagra Mosese'ma huvempama hunte'noa kante ante'na, ina mopare'ma tamagiama rentesaza mopa maka tamamigahue.

4 Frå øydemarki og Libanon der nord til Storelvi, Eufrat, yver heile Hetitarlandet, alt til det store havet der soli glader, skal riket dykkar nå.

Ana mopamofo ometre emetre hu'amo'a, sauti kaziga ka'ma mopareti vuno, noti kaziga Lebanoni vuteno, Yufretisi rantinte evanigeno, ana maka Hiti vahe mopane, Jodani tinteti vuno zage fre kaziga Mediterenieni ra hagerimofo ankenare uhanatigahie.

5 I alle dine livedagar, skal ingen vera mann til å standa seg mot deg. Eg skal vera med deg, liksom eg var med Moses; aldri skal eg sleppa deg og aldri forlata deg.

Hagi Josuagama maninka vanana kna'afina, Mosesema hu'noaza hu'na Nagra kagrane mani'ne'na namefira huogamisugeno, mago vahe'mo'e huno hara huno kazeri kageteoregahie.

6 Ver sterk og stød! For du skal hjelpa dette folket til å vinna det landet som eg lova federne deira å gjeva deim.

Hagi kagra korora osunka oti hanavetio, na'ankure Nagrama huvempa hu'na Israeli naga'mokizmi zamafahe'ima zamigahue hu'nama hu'noa mopare zamavarenka vugahane.

7 Ver du berre retteleg sterk og stød, so du aldri gløymar å halda deg etter heile den lovi som Moses, tenaren min, lærde deg! Vik ikkje av ifrå den, korkje til høgre eller vinstre! Då kjem du til å stella deg visleg i all di ferd.

Hanki korora osunka oti hankavenentinka, eri'za vaheni'amo Mosese'ma kasami'nea kasegeni'a kamefira huminka ufrege efregera osunka, amege ante fatgo huo. E'inama hanankeno'a, maka zama hanana zamo'a knare'zanke hugahie.

8 Hav allstødt denne lovi på tunga, og grunna på henne natt og dag, so du kjem i hug å liva etter alt det som der stend skrive! Då skal du hava lukka med deg på vegarne dine; for då fer du visleg fram.

Ama ana kasegema me'nea avontafera kagenera okaninka, feru'ene kenege'enena rempi huvava hunka antahio. E'inama nehunka anampima krente'nea kema amage antesankeno'a, maka'zama hanana zamo'a knare'zanke hugahie.

9 Du veit eg hev sagt deg at du skal vera sterk og stød, ikkje ræddast og ikkje fæla; for Herren, din Gud, er med deg, kvar du fær.»

Hagi Nagra ko' huhankaveti'na hugante'nogu korora osunka oti hanaveti'nenka, kamanogura hunka kahirahikura osuo. Na'ankure Ra Anumzana kagri Anumzamo'na maka kazigama vanantega kagrane vugahue.

10 Då tala Josva til formennerne for lyden og sagde:

Higeno Josua'a amanage huno Israeli kva vahe'mokizmia zamasami'ne,

11 «Gakk kring i lægret og seg so til folket: «No lyt de laga til ferdakost åt dykk: for um tri dagar skal de fara yver Jordan, so de kann koma inn og eigna til dykk det landet som Herren, dykkar Gud, vil gjeva dykk!»»

Seli noma ki'za mani'naza kuma'mofo amu'nompi nevuta, Israeli nagara amanage hutma zamasamiho. Ne'zama nesaza zana retro hiho. Na'ankure tagufa kna evutesigeta Jodani tina takaheta kantu kaziga Ra Anumzana tamagri Anumzamo'ma tamigahue huno'ma hu'nea mopa ome erigahaze.

12 Og til rubenitarne og gaditarne og helvti av Manasse-ætti tala han so:

Hagi Josua'a Rubeni naga'ene Gati naga'ene, Manase naga'ma amu'nompinti refkoma hu'naza naga'enena amanage huno zamasmi'ne,

13 «Kom i hug kva Moses, Herrens tenar, sette dykk fyre då han sagde: «Herren, dykkar Gud, vil at de skal koma til ro; difor gjev han dykk dette landet.»

Maka nanekema Ra Anumzamofo eri'za ne' Mosese'ma tamasami'nea kegura tamagera okaniho. Ra Anumzana tamagri Anumzamo'a mani fru hiho huno ama mopa tamagrira neramie.

14 No skal konorne og borni dykkar og bufeet verta verande i det landet som Moses gav dykk austanfor Jordan; men sjølve lyt de, so mange av dykk som er fullgode stridsmenner, fara herbudde fyre brørne dykkar og hjelpa deim,

Hagi Jodani timofo kama zage hanati kaziga Mosese'ma tamagri'ma tami'nea mopare a' mofavre'tamine, memene sipisipine bulimakao afuzagatamine manigahaze. Hianagi tamagripinti'ma ha'ma nehaza vene'ne'amo'za tina takahe'zma kantu kaziga vu'za, zamafuhe'ina ugota hu'za zamazahu'za hara ome hugahaze.

15 til dess Herren let deim og koma til ro liksom de, og dei hev eigna til seg det landet som Herren, dykkar Gud, vil gjeva deim; då skal de fara heim att og busetja dykk i dykkar eige land, det som Moses, Herrens tenar, gav dykk her på austsida av Jordan.»

Hanki tamafuhe'ina zamaza nehinke'za hara hu'za mopa erisageno, tamagri'ma hu'neaza huno Ra Anumzana tamagri Anumzamo mani fru nezamino mopama nezamia moparera umanitesageta, ete etma Jodani timofo kama kaziga Ra Anumzamofo eri'za ne'mo Mosese'ma tami'nea moparera emanigahaze.

16 Då svara dei Josva so: «Alt du hev sagt til oss, skal me gjera, og kvar du sender oss, skal me ganga.

Josua'ma anagema hutege'za, agri kemofo nona'a amanage hu'naze, nazano hihoma hunka hana zana nehuta, inantego vihoma hunka hurantesantega vugahune.

17 Liksom me lydde Moses i alle ting, soleis vil me og lyda deg, berre Herren, din Gud, er med deg, som han var med Moses.

Hagi tagra ana maka Mosese'ma hiankema antahita amage ante'nonaza huta, kagri kea amage antegahune. Ra Anumzana kagri Anumzamo Mosese'ene mani'neaza huno kagrane manigahie.

18 Den som set seg upp imot bodi dine og ikkje lyder deg i alt du segjer han fyre, han skal døy. Ver du berre sterk og stød!»

Hanki iza'o kagri kema ontahino ha'ma regantesia vahera ahe frigahune. Hagi korera osunka, oti hankavetio.