Josvas 1
1 Då Moses, Herrens tenar, var slokna, då tala Herren soleis til Josva Nunsson, fylgjesveinen hans:
Angraeng ih tamna Mosi duek pacoengah, Mosi lawnhkung, Nun capa Joshua khaeah, Angraeng mah,
2 «Moses, tenaren min, er slokna. Gjer deg no reidug og far med alt dette folket yver Jordanåi til det landet som eg vil gjeva Israels-sønerne!
Ka tamna Mosi loe duek boeh; to pongah vaihi angthawk loe, nangmah hoi haeah kaom kaminawk boih, Jordan vapui yaeh ah caeh oh, Israel kaminawk khaeah ka paek ih prae thungah akun o ah.
3 Kvar staden de set foten på, gjev eg dykk, soleis som eg sagde med Moses:
Mosi khaeah ka thuih ih lok baktih toengah, khok hoi na cawh ih ahmuen boih to kang paek han.
4 Frå øydemarki og Libanon der nord til Storelvi, Eufrat, yver heile Hetitarlandet, alt til det store havet der soli glader, skal riket dykkar nå.
Praezaek hoi kamtong Lebanon karoek to, Euphrates vapui hoi kamtong Hit kaminawk ih prae boih, niduem bang kaom kalen parai tuipui karoek to, na prae ah om tih.
5 I alle dine livedagar, skal ingen vera mann til å standa seg mot deg. Eg skal vera med deg, liksom eg var med Moses; aldri skal eg sleppa deg og aldri forlata deg.
Na hing thung misatuk hanah na hmaa ah angdoe kami mi doeh om mak ai; Mosi ka oh thuih baktih toengah, kang oh thuih han; kang caeh taak mak ai, kang pahnawt sut mak ai.
6 Ver sterk og stød! For du skal hjelpa dette folket til å vinna det landet som eg lova federne deira å gjeva deim.
Nihcae ampanawk khaeah paek han lokkam ih prae to toep hanah, hae kaminawk qawk na pazet han oh pongah, thacaksak loe, misahoihaih hoiah om ah.
7 Ver du berre retteleg sterk og stød, so du aldri gløymar å halda deg etter heile den lovi som Moses, tenaren min, lærde deg! Vik ikkje av ifrå den, korkje til høgre eller vinstre! Då kjem du til å stella deg visleg i all di ferd.
Ka tamna Mosi khaeah ka paek ih kaaloknawk boih pazui thaih hanah, thacaksak loe misahoihaih hoiah om ah; na caehhaih ahmuen kruekah hmacawn thai hanah, bantang bang maw, banqoi bang maw amkhraeng hmah.
8 Hav allstødt denne lovi på tunga, og grunna på henne natt og dag, so du kjem i hug å liva etter alt det som der stend skrive! Då skal du hava lukka med deg på vegarne dine; for då fer du visleg fram.
Hae kaalok kangrik Cabu hae na pakha thung hoi tacawtsak ving han om ai, kroek ai ah om hmah; to Cabu thung tarik ih loknawk boih pazui thai hanah, aqum athun palung angpaekhaih hoiah kroek ah; to tiah nahaeloe na caehhaih loklam hmacawn ueloe, na tawn ih hmuen to pung tih.
9 Du veit eg hev sagt deg at du skal vera sterk og stød, ikkje ræddast og ikkje fæla; for Herren, din Gud, er med deg, kvar du fær.»
Lok kang paek na ai maw? Na thacaksak loe, misahoihaih hoiah om ah; zii hmah loe, palungboeng hmah; na caeh haih ahmuen kruekah, na Angraeng Sithaw mah na oh haih tih, tiah a naa.
10 Då tala Josva til formennerne for lyden og sagde:
To pongah Joshua mah ukkung kacoehtanawk khaeah,
11 «Gakk kring i lægret og seg so til folket: «No lyt de laga til ferdakost åt dykk: for um tri dagar skal de fara yver Jordan, so de kann koma inn og eigna til dykk det landet som Herren, dykkar Gud, vil gjeva dykk!»»
kaminawk ohhaih ahmuen ah caeh oh loe, Na Angraeng Sithaw mah qawktoep han paek ih prae thungah akun thai hanah, ni thumto thung hae Jordan vapui angkat han oh pongah, caaknaek patung o coek ah, tiah thuih pae oh, tiah a naa.
12 Og til rubenitarne og gaditarne og helvti av Manasse-ætti tala han so:
Toe Joshua mah Reuben kaminawk, Gad kaminawk hoi ahap Manasseh kaminawk khaeah,
13 «Kom i hug kva Moses, Herrens tenar, sette dykk fyre då han sagde: «Herren, dykkar Gud, vil at de skal koma til ro; difor gjev han dykk dette landet.»
Angraeng ih tamna Mosi mah nangcae khaeah, Na Angraeng Sithaw mah anghakhaih ahmuen hoi hae prae hae ang paek o boeh, tiah thuih ih lok to panoek oh.
14 No skal konorne og borni dykkar og bufeet verta verande i det landet som Moses gav dykk austanfor Jordan; men sjølve lyt de, so mange av dykk som er fullgode stridsmenner, fara herbudde fyre brørne dykkar og hjelpa deim,
Na zunawk, na caanawk hoi pacah ih moinnawk loe Mosi mah ang paek o ih Jordan vapui yaeh ih prae ah suem oh; toe nangcae thung ih thacak misatuh kop kaminawk loe maiphaw to sin o nasoe, nam nawkamyanawk hmaa ah vapui angkat o nasoe loe,
15 til dess Herren let deim og koma til ro liksom de, og dei hev eigna til seg det landet som Herren, dykkar Gud, vil gjeva deim; då skal de fara heim att og busetja dykk i dykkar eige land, det som Moses, Herrens tenar, gav dykk her på austsida av Jordan.»
Angraeng mah nangcae hanah anghakhaih ahmuen ang paek o baktih toengah, nihcae han anghakhaih ahmuen paek ai karoek to, na Angraeng Sithaw mah nihcae han paek ih prae to toep o ai karoek to, nam nawkamyanawk to abom oh; to pacoengah amlaem o let loe, Jordan ni angyae bang kaom ahmuen, Angraeng ih tamna Mosi mah ang paek o ih prae to toep oh, tiah a naa.
16 Då svara dei Josva so: «Alt du hev sagt til oss, skal me gjera, og kvar du sender oss, skal me ganga.
To naah nihcae mah Joshua khaeah, Nang paek ih lok to ka pazui o boih moe, nang patoeh ih ahmuen kruekah ka caeh o han.
17 Liksom me lydde Moses i alle ting, soleis vil me og lyda deg, berre Herren, din Gud, er med deg, som han var med Moses.
Mosi ih lok to ka tahngai o boih baktih toengah, na lok doeh ka tahngai o han; Mosi khaeah Angraeng Sithaw oh baktih toengah, nang khaeah doeh om nasoe.
18 Den som set seg upp imot bodi dine og ikkje lyder deg i alt du segjer han fyre, han skal døy. Ver du berre sterk og stød!»
Mi kawbaktih doeh na lok to aek moe, na lok tahngai ai kami loe, na paek ih lok baktih toengah, paduek han oh; na thacaksak loe, misahoihaih hoiah om ah, tiah a naa o.
