Johannes 5
1 Ei tid etterpå var det ei av høgtiderne åt jødarne, og Jesus for upp til Jerusalem.
この後ユダヤ人の祭ありて、イエス、エルサレムに上り給ふ。
2 Ved Saueporten i Jerusalem er det ein dam som dei på hebraisk kallar Betesda, med fem sulehallar kringum;
エルサレムにある羊 門のほとりに、ヘブル語にてベテスダといふ池あり、之にそひて五つの廊あり。
3 i deim låg det ei heil mengd med sjuke - blinde, halte, nomne - som venta på at vatnet skulle rørast upp;
その内に病める者、盲人、跛者、痩せ衰へたる者ども夥多しく臥しゐたり。（水の動くを待てるなり。
4 for ein engel for frå tid til tid ned i dammen og rørde upp vatnet, og den fyrste som då steig uti, etter at vatnet var upprørt, han vart frisk, kva sjukdom han so leid av.
それは御使のをりをり降りて水を動かすことあれば、その動きたるのち最先に池にいる者は、如何なる病にても癒ゆる故なり）
5 No var det der ein mann som hadde dregest med sjukdomen sin i åtte og tretti år.
爰に三十 八 年 病になやむ人ありしが、
6 Då Jesus såg honom liggja der, og fekk vita at han hadde vore sjuk i lang tid, sagde han til honom: «Vil du verta frisk?»
イエスその臥し居るを見、かつその病の久しきを知り、之に『なんぢ癒えんことを願ふか』と言ひ給へば、
7 «Herre, » svara den sjuke, «eg hev ingen som kann bera meg ned i dammen når vatnet tek til å rørast, og med eg er på vegen, stig ein annan ned fyre meg.»
病める者こたふ『主よ、水の動くとき、我を池に入るる者なし、我が往くほどに、他の人さきだち下るなり』
8 Jesus segjer til honom: «Statt upp, tak sengi di og gakk!»
イエス言ひ給ふ『起きよ、床を取りあげて歩め』
9 Og straks vart mannen frisk, og tok sengi si og gjekk. Det var ein kviledag dette hende;
この人ただちに癒え、床を取りあげて歩めり。その日は安息 日に當りたれば、
10 difor sagde jødarne til den som hadde vorte lækt: «Det er kviledag! Du hev ikkje lov til å bera sengi.»
ユダヤ人 醫されたる人にいふ『安息 日なり、床を取りあぐるは宜しからず』
11 Han svara: «Den som gjorde meg frisk, han sagde til meg: «Tak sengi di og gakk!»»
答ふ『われを醫ししその人「床を取りあげて歩め」と云へり』
12 Dei spurde honom: «Kva var det for ein mann som sagde til deg: «Tak sengi di og gakk?»»
かれら問ふ『「取りあげて歩め」と言ひし人は誰なるか』
13 Men den som hadde vorte lækt, visste ikkje kven det var, for Jesus hadde drege seg undan av di det var so mykje folk der på staden.
されど醫されし者は、その誰なるを知らざりき、そこに群衆ゐたればイエス退き給ひしに因る。
14 Sidan fekk Jesus sjå honom i templet og sagde til honom: «No hev du fenge att helsa di. Synda no ikkje meir! elles kunde det henda deg noko verre!»
この後イエス宮にて彼に遇ひて言ひたまふ『視よ、なんぢ癒えたり。再び罪を犯すな、恐らくは更に大なる惡しきこと汝に起らん』
15 Mannen gjekk av stad og sagde med jødarne at det var Jesus som hadde gjort honom frisk.
この人ゆきてユダヤ人に、おのれを醫したる者のイエスなるを告ぐ。
16 Og difor forfylgde jødarne Jesus, sidan han gjorde slikt på ein kviledag.
ここにユダヤ人、かかる事を安息 日になすとて、イエスを責めたれば、
17 Han svara deim: «Far min arbeider til no; eg arbeider og.»
イエス答へ給ふ『わが父は今にいたるまで働き給ふ、我もまた働くなり』
18 Difor var jødarne endå meir huga på å drepa honom, sidan han ikkje berre braut helgi, men jamvel kalla Gud Far sin, og gjorde seg sjølv lik med Gud.
此に由りてユダヤ人いよいよイエスを殺さんと思ふ。それは安息 日を破るのみならず、神を我が父といひて、己を神と等しき者になし給ひし故なり。
19 So tok Jesus til ords og sagde til deim: «Det segjer eg dykk for visst og sant: Sonen kann ingen ting gjera av seg sjølv, anna enn det han ser Faderen gjer; for det han gjer, det gjer Sonen og like eins.
イエス答へて言ひ給ふ『まことに誠に汝らに告ぐ、子は父のなし給ふことを見て行ふほかは、自ら何事をも爲し得ず、父のなし給ふことは子もまた同じく爲すなり。
20 For Faderen Sonen kjær, og syner honom alt det han gjer sjølv, og han skal syna honom større verk enn desse, so de skal koma til å undrast.
父は子を愛して、その爲す所をことごとく子に示したまふ。また更に大なる業を示し給はん、汝 等をして怪しましめん爲なり。
21 For liksom Faderen vekkjer upp dei daude og gjev deim liv, soleis gjev Sonen og liv åt kven han vil.
父の死にし者を起して活し給ふごとく、子もまた己が欲する者を活すなり。
22 For Faderen dømer ikkje heller nokon, men hev gjeve heile domen yver til Sonen,
父は誰をも審き給はず、審判をさへみな子に委ね給へり。
23 so alle skal æra Sonen som dei ærar Faderen. Den som ikkje ærar Sonen, ærar ikkje Faderen, som hev sendt honom.
これ凡ての人の父を敬ふごとくに子を敬はん爲なり。子を敬はぬ者は、之を遣し給ひし父をも敬はぬなり。
24 Det segjer eg dykk for visst og sant: Den som høyrer mitt ord og trur den som sende meg, han hev ævelegt liv, og kjem ikkje for domen, men hev gjenge yver frå dauden til livet. (aiōnios g166)
誠にまことに汝らに告ぐ、わが言をききて我を遣し給ひし者を信ずる人は、永遠の生命をもち、かつ審判に至らず、死より生命に移れるなり。 (aiōnios g166)
25 Det segjer eg dykk for visst og sant: Det kjem ei tid, ja, ho hev alt kome, då dei daude skal høyra røysti åt Guds Son, og dei som lyder på henne, skal liva.
誠にまことに汝らに告ぐ、死にし人、神の子の聲をきく時きたらん、今すでに來れり、而して聞く人は活くべし。
26 For liksom Faderen hev liv i seg sjølv, so gav han og Sonen den gåva at han hev liv i seg sjølv;
これ父みづから生命を有ち給ふごとく、子にも自ら生命を有つことを得させ、
27 og han gav honom fullmagt til å halda dom, av di han er ein menneskjeson.
また人の子たるに因りて、審判する權を與へ給ひしなり。
28 De må ikkje undrast på det! For det kjem ein time då alle dei som ligg i graverne skal høyra hans røyst,
汝ら之を怪しむな、墓にある者みな神の子の聲をききて出づる時きたらん。
29 og dei skal koma ut; dei som hev gjort godt, skal standa upp til liv, og dei som hev gjort vondt, skal standa upp til dom.
善をなしし者は生命に甦へり、惡を行ひし者は審判に甦へるべし。
30 Eg kann ikkje gjera noko av meg sjølv; eg dømer etter det eg høyrer, og domen min er rettferdig; for eg gjeng ikkje etter min eigen vilje, men etter hans vilje som sende meg.
我みづから何事もなし能はず、ただ聞くままに審くなり。わが審判は正し、それは我が意を求めずして、我を遣し給ひし者の御意を求むるに因る。
31 Dersom eg vitnar um meg sjølv, so sæter ikkje vitnemålet mitt.
我もし己につきて證せば、我が證は眞ならず。
32 Det er ein annan som vitnar um meg, og eg veit at det vitnemålet han gjev meg, er sant.
我につきて證する者は他にあり、その我につきて證する證の眞なるを我は知る。
33 De hev sendt bod til Johannes, og han hev vitna for sanningi.
なんぢら前に人をヨハネに遣ししに、彼は眞につきて證せり。
34 Men eg tek ikkje mot vitnemål av noko menneskje; dette nemner eg berre av di eg gjerne vil de skal frelsast.
我は人よりの證を受くる事をせねど、唯なんぢらの救はれん爲に之を言ふ。
35 Han var lampa som brann og skein, og de hadde hug til å gleda dykk eit bil i ljoset hans.
かれは燃えて輝く燈火なりしが、汝 等その光にありて暫時よろこぶ事をせり。
36 Men eg hev eit vitnemål som er større enn det frå Johannes; for dei verki som Far min hev gjeve meg, og vil eg fullføra, sjølve dei verki eg gjer, vitnar um meg at Faderen hev sendt meg.
されど我にはヨハネの證よりも大なる證あり。父の我にあたへて成し遂げしめ給ふわざ、即ち我がおこなふ業は、我につきて父の我を遣し給ひたるを證し、
37 Og Faderen, som sende meg, hev sjølv vitna um meg. Hans røyst hev de aldri høyrt, og hans skapnad hev de aldri set,
また我をおくり給ひし父も、我につきて證し給へり。汝らは未だその御聲を聞きし事なく、その御形を見し事なし。
38 og hans ord ber de ikkje i hjarta dykkar; for den han sende, honom trur de ikkje.
その御言は汝らの衷にとどまらず、その遣し給ひし者を信ぜぬに因りて知らるるなり。
39 De granskar skrifterne av di de tenkjer at de hev eit ævelegt liv i deim, og dei er det som vitnar um meg. (aiōnios g166)
汝らは聖書に永遠の生命ありと思ひて之を査ぶ、されどこの聖書は我につきて證するものなり。 (aiōnios g166)
40 Og endå vil de ikkje koma til meg, so de kann hava liv.
然るに汝ら生命を得んために我に來るを欲せず。
41 Eg tek ikkje mot æra av menneskje,
我は人よりの譽をうくる事をせず、
42 men eg kjenner dykk og for at de ikkje hev kjærleiken til Gud i dykk.
ただ汝らの衷に神を愛する事なきを知る。
43 Eg er komen i far min’s namn, og de tek ikkje imot meg; kjem ein annan i sitt eige namn - honom tek de imot!
我はわが父の名によりて來りしに、汝 等われを受けず、もし他の人おのれの名によりて來らば之を受けん。
44 Korleis kann de tru, de som tek imot æra av kvarandre, men ikkje søkjer den æra som kjem frå den einaste Gud?
互に譽をうけて、唯一の神よりの譽を求めぬ汝らは、爭で信ずることを得んや。
45 De må’kje tenkja eg vil klaga dykk for far min! Det er ein som klagar dykk, Moses, han som de hev sett dykkar von til.
われ父に汝らを訴へんとすと思ふな、訴ふるもの一人あり、汝らが頼とするモーセなり。
46 For trudde de Moses, so trudde de meg; for det er meg han hev skrive um.
若しモーセを信ぜしならば、我を信ぜしならん、彼は我につきて録したればなり。
47 Men når de ikkje trur hans skrifter, korleis skal de då tru mine ord?»
されど彼の書を信ぜずば、爭で我が言を信ぜんや』
