Johannes 21
1 Sidan openberra Jesus seg endå ein gong for læresveinarne ved Tiberiassjøen. Med det gjekk det soleis til:
Bu ixlardin keyin, Əysa Tiberiyas dengizining boyida muhlisliriƣa yǝnǝ bir ⱪetim kɵründi. Uning bu ⱪetimⱪi kɵrünüxi mundaⱪ boldi:
2 Simon Peter og Tomas - han som me kallar Didymus - og Natanael - han frå Kana i Galilæa - og Sebedæus-sønerne og tvo andre av læresveinarne var der i hop.
Simon Petrus, «ⱪoxkezǝk» dǝp atalƣan Tomas, Galiliyǝdiki Kanaliⱪ Nataniyǝl, Zǝbǝdiyning oƣulliri wǝ baxⱪa ikki muhlis billǝ idi.
3 Då segjer Simon Peter til deim: «Eg gjeng’stad å fiska.» «Me vil og med, » segjer dei. So tok dei ut og steig i båten; men den natti fekk dei’kje noko.
Simon Petrus: Mǝn beliⱪ tutⱪili barimǝn, — dedi. Kɵpqilik: Bizmu sǝn bilǝn billǝ barimiz, — deyixti. Ular taxⱪiriƣa qiⱪip, kemigǝ olturdi, lekin xu bir keqǝ ⱨeqnǝrsǝ tutalmidi.
4 I det bilet det tok til å dagast, stod Jesus med ein gong på strandi; men læresveinarne visste ikkje at det var han.
Tang atay deginidǝ, Əysa ⱪirƣaⱪta turatti, biraⱪ muhlislar uning Əysa ikǝnlikini bilmidi.
5 Jesus segjer til deim: «De hev vel ikkje noko å eta, born?» «Nei, » svara dei.
Xunga Əysa: — Balilar, silǝrdǝ yegüdǝk bir nǝrsǝ yoⱪⱪu? — dǝp soridi. — Yoⱪ, — dǝp jawab bǝrdi ular.
6 «Kasta garnet på høgre sida av båten, so fær de fisk, » sagde han. Dei so gjorde, og då var dei ikkje god til å draga garnet, so mykje fisk var der i det.
Əysa ularƣa — Torni kemining ong tǝripigǝ taxlanglar, xundaⱪ ⱪilsanglar tutisilǝr, — dedi. Xuning bilǝn ular torni [xu yaⱪⱪa] taxlap, xundaⱪ kɵp beliⱪ tuttiki, ⱨǝtta torni tartip qiⱪiralmay ⱪaldi.
7 Då segjer den læresveinen som Jesus elska, til Peter: «Det er Herren!» Med det same Simon Peter fekk høyra at det var Herren, tok han kjolen sin på seg - for han hadde lagt honom av - og kasta seg i sjøen.
Əysa sɵygǝn muhlis Petrusⱪa: — Bu Rǝbⱪu! — dedi. Simon Petrus uning Əysa ikǝnlikini anglap, tonini ɵzigǝ yɵgǝp (qünki [belining asti] yalingaq idi) ɵzini dengizƣa taxlidi.
8 Og dei andre læresveinarne kom med båten, og slæpte garnet med fiskarne etter seg; for dei var ikkje langt ifrå land, berre tvo hundrad alner på lag.
Ⱪirƣaⱪtin anqǝ yiraⱪ ǝmǝs bolup, tǝhminǝn ikki yüz gǝz yiraⱪliⱪta bolƣaqⱪa, ⱪalƣan muhlislar beliⱪ bilǝn tolƣan torni tartip kiqik kemisi bilǝn ⱪirƣaⱪⱪa kǝldi.
9 Då dei steig i land, ser dei ein glohaug som ligg der med fisk på og brød.
Ular ⱪirƣaⱪⱪa qiⱪⱪanda, xahardin yeⱪilƣan, üstidǝ beliⱪ ⱪoyuⱪluⱪ gülhanni wǝ nanni kɵrdi.
10 «Kom hit med noko av den fisken de fekk!» segjer Jesus.
Əysa: — Əmdi tutⱪan beliⱪinglardin ǝkelinglar, — dedi.
11 Då steig Simon Peter ut i båten og drog garnet på land; det var fullt av store fiskar, hundrad og tri og femti; men endå det var so mange, gjekk ikkje garnet sund.
Simon Petrus [kemigǝ] qiⱪip, torni ⱪirƣaⱪⱪa tartip qiⱪardi. Tor qong beliⱪlar bilǝn tolƣan bolup, jǝmiy bir yüz ǝllik üq beliⱪ bar idi. Beliⱪ xunqǝ kɵp bolƣini bilǝn, tor yirtilmiƣanidi.
12 «Kom hit og få dykk ein morgonbite!» segjer Jesus. Ingen av læresveinarne våga å spyrja honom: «Kven er du?» dei visste at det var Herren.
Əysa: — Kelinglar, naxta ⱪilinglar, — dedi. Muhlislarning iqidin ⱨeqkim uningdin: — Sǝn kim bolisǝn? — dǝp soraxⱪa petinalmidi. Qünki ular uning Rǝb ikǝnlikini bildi.
13 Då kom Jesus, og tok brødet og gav deim, og like eins fisken.
Əysa nanni ǝkilip ularƣa bǝrdi ⱨǝm beliⱪlarnimu xundaⱪ ⱪildi.
14 Dette var no tridje gongen Jesus openberra seg for læresveinarne etter at han hadde stade upp frå dei daude.
Mana bu Əysaning ɵlgǝndin keyin tirilip, ɵzini muhlisliriƣa üqinqi ⱪetim ayan ⱪilixi idi.
15 Som dei no hadde ete morgonverden, segjer Jesus til Simon Peter: «Simon Johannesson, elskar du meg meir enn desse?» «Ja, Herre, » svarar han; «du veit at eg held av deg.» «Fød lambi mine!» segjer Jesus.
Ular naxta ⱪilƣandin keyin, Əysa Simon Petrustin: — Yunusning oƣli Simon, sǝn meni bulardinmu qongⱪur sɵyǝmsǝn? — dǝp soridi. — Xundaⱪ Rǝb, mening seni sɵyidiƣanliⱪimni sǝn bilisǝn! — dedi Petrus. Əysa uningƣa: Undaⱪta, ⱪozilirimni otlitip baⱪ! — dedi.
16 So segjer han til honom att, andre gongen: «Simon Johannesson, elskar du meg?» Han svarar: «Ja, Herre, du veit eg held av deg.» «Gjæt sauerne mine» segjer Jesus.
U ikkinqi ⱪetim yǝnǝ uningdin: — Yunusning oƣli Simon, meni sɵyǝmsǝn? — dǝp soridi. Petrus yǝnǝ: — Xundaⱪ, Rǝb, mening seni sɵyidiƣanliⱪimni bilisǝn, — dedi. Əysa uningƣa: — Undaⱪta, ⱪoylirimni baⱪ, — dedi.
17 So segjer han til honom tridje gongen: «Simon Johannesson, held du av meg?» Peter tykte det leidt at han spurde honom tridje gongen: «Held du av meg?» Han svara: «Herre, du veit alt, du veit at eg held av deg.» Jesus segjer til han: «Fød sauerne mine!»
Üqinqi ⱪetim uningdin yǝnǝ: — Yunusning oƣli Simon, meni sɵyǝmsǝn? — dǝp soridi. Petrus Əysaning üqinqi ⱪetim ɵzidin: «Meni sɵyǝmsǝn?» dǝp soriƣanliⱪiƣa kɵngli yerim bolup: — Rǝb, sǝn ⱨǝmmini bilisǝn, seni sɵyidiƣanliⱪimnimu bilisǝn, — dedi. Əysa uningƣa: — Undaⱪta, ⱪoylirimni otlat.
18 «Det segjer eg deg for visst og sant: Då du var yngre, batt du sjølv livgjordi um deg og gjekk dit du vilde; men når du vert gamall, skal du retta ut henderne dine, og ein annan skal binda livgjordi um deg og føra deg dit du ikkje vil.»
Bǝrⱨǝⱪ, bǝrⱨǝⱪ, sanga xuni eytip ⱪoyayki, yax waⱪtingda belingni ɵzüng baƣlap, ⱪǝyǝrgǝ baray desǝng xu yǝrgǝ mangatting; lekin yaxanƣanda, ⱪolliringni uzitisǝn wǝ baxⱪa birsi seni baƣlap, sǝn halimaydiƣan yǝrgǝ elip ketidu, — dedi.
19 Det sagde han for å vitra um kvaslags daude han skulde koma til å æra Gud med. Då han hadde sagt det, segjer han til honom: «Fylg meg!»
Əysa bu sɵzni Petrusning ⱪandaⱪ ɵlüx arⱪiliⱪ Hudaƣa xan-xǝrǝp kǝltüridiƣanliⱪini eniⱪ bildürüx üqün eytti. Andin, uningƣa yǝnǝ: — Manga ǝgǝxküqi bolƣin, — dedi.
20 Då Peter snudde seg, ser han at den læresveinen som Jesus elska, fylgde med, han som hadde sete tett innmed honom då dei heldt nattverd, og spurt: «Herre, kven er den som svik deg?»
Petrus kǝynigǝ burulup, Əysa sɵyidiƣan muhlisning ǝgixip keliwatⱪanliⱪini kɵrdi (bu muhlis kǝqlik tamaⱪta Əysaning ⱪuqiⱪiƣa yɵlinip: «I Rǝb, seni tutup beridiƣan kimdu?» dǝp soriƣan muhlis idi).
21 Då Peter såg honom, segjer han til Jesus: «Herre, korleis skal det so ganga honom?»
Petrus uni kɵrüp, Əysadin: — I Rǝb, bu adǝm keyin ⱪandaⱪ bolar? — dǝp soridi.
22 Jesus svarar: «Um eg vil at han skal liva til eg kjem, kva hev so du med det? Fylg du meg!»
Əysa uningƣa: — Əgǝr mǝn ⱪayta kǝlgüqǝ uning turup ⱪelixini halisammu, sening buning bilǝn nemǝ karing?! Manga ǝgǝxküqi bolƣin, — dedi.
23 Soleis kom det ordet ut bland brørne: «Den læresveinen døyr ikkje.» Men Jesus sagde ikkje til honom at han ikkje skulde døy; det han sagde var: «Um eg vil at han skal liva til eg kjem, kva hev so du med det?»
Buning bilǝn ⱪerindaxlar arisida «Ⱨeliⱪi muhlis ɵlmǝydu» degǝn gǝp tarⱪaldi. Lekin Əysa Petrusⱪa: «U ɵlmǝydu» demigǝnidi, bǝlki pǝⱪǝt: «Əgǝr mǝn ⱪayta kǝlgüqǝ uning turup ⱪelixini halisammu, sening buning bilǝn nemǝ karing?!» degǝnidi.
24 Det er den læresveinen som vitnar um desse ting og hev skrive dette, og me veit at vitnemålet hans er sant.
Bu ixlarƣa guwaⱨliⱪ bǝrgüqi ⱨǝmdǝ bu ixlarni hatiriligüqi ǝnǝ xu muhlistur. Uning guwaⱨliⱪining ⱨǝⱪiⱪǝt ikǝnlikini bilimiz.
25 Det er endå mykje anna som Jesus hev gjort. Skulde det skrivast upp, kvar ting for seg, trur eg ikkje heile verdi vilde røma dei bøkerne som då laut skrivast.
Əysa bulardin baxⱪa nurƣun ixlarnimu ⱪilƣanidi; ǝgǝr ularning ⱨǝmmisi bir-birlǝp yezilƣan bolsa, meningqǝ yezilƣan kitablar pütkül alǝmning ɵzigǝ siƣmaytti!
