Johannes 16
1 «Dette hev eg tala til dykk, av di eg vil at de ikkje skal koma til å styggjast.
Ndilukembi mambu mama mu diambu di lubika bua mu zithotolo.
2 Dei kjem til å støyta dykk ut or synagogorne; ja, det kjem ei tid då kvar den som drep dykk, trur at han tener Gud med det,
Bela ku lukuka mu zinzo ziawu zi zithutukunu ayi thangu yeka nkuiza yoyi woso mutu bu kela kuluvonda; kela banzila ti Nzambi kalembo sadila.
3 og det gjer dei av di dei ikkje kjenner Faderen og ikkje meg heller.
Bela vanga mambu bila momo basi zaba ko Tata ayi basi kunzaba ko.
4 Men dette hev eg tala til dykk, so de, når den tidi kjem, skal koma i hug eg hev sagt dykk det; eg sagde det ikkje med dykk frå det fyrste, av di eg var hjå dykk.
Ndilukembi mambu mama muingi thangu bu yela fuana, luba tebuka moyoti ndilukamba mawu. Ndisia kulukamba ko mambu mama tona vana thononobila buna ndikidi yeno.
5 Men no gjeng eg til den som hev sendt meg, og ingen av dykk spør meg: «Kvar gjeng du av?»
—Buabu ndieka kuenda kuidi mutu wuthuma. Vayi kadi mutu wumosimu beno kakadi kundiuvula: kuevi wunkuenda e?
6 men for di eg hev tala dette til dykk, er hjarta dykkar fullt av sorg.
Vayi mu diambu ndilukembi mambu mama, kiadi kiwedi mu mintima mieno.
7 Men eg segjer dykk som sant er: Det er til bate for dykk at eg gjeng burt. For gjeng eg ikkje burt, kjem målsmannen ikkje til dykk; men gjeng eg burt, so skal eg senda honom til dykk.
Vayi makiedika ndikulukamba: bulutidi mbote kuidi beno minu ndienda; bila enati ndikadi kuenda, buna mbombi kalendi kuiza ko kuidi beno. Vayi enati ndiedi, buna ndiela kulufidisa mbombi.
8 Og når han kjem, skal han yvertyda verdi um synd og um rettferd og um dom.
Bu kela kuiza, wela sudikisa bumboti nzimbala yi batu mu diambu di masumu, mu busonga ayi mu diambu di tsambusulu.
9 Um synd av di dei ikkje trur på meg;
Mu diambu di masumu bila bakadi ku nguilukila.
10 um rettferd av di eg gjeng til Faderen, og de ikkje ser meg meir;
Mu diambu di busonga bila ndieka kuenda kuidi Tata, ayi lulendi buela kumbona ko.
11 um dom av di hovdingen yver denne verdi er dømd.
Mu diambu di tsambusulu bila pfumu yi nza yayi wukisambusulu.
12 Endå hev eg mykje å segja dykk, men de kann ikkje bera det no.
Muaki mambu mawombo makidi yama ma kulukamba, vayi buabululendi ku manatikisa ko.
13 Men når han kjem, Sannings-Anden, skal han leida dykk fram til heile sanningi; for han skal ikkje tala av seg sjølv, men alt det han høyrer, skal han tala, og det som skal koma, skal han gjera kunnigt for dykk.
Vayi niandi, Pheve yi kiedika, bu kela kuiza, buna wela kuludiatisa mu kiedika kioso, bila kalendi tuba ko mambu mandi veka, vayi wela kulukamba mambu momo kawa. Wela kulukamba mambu mela kuiza ku ntuala.
14 Han skal herleggjera meg; for det er av mitt han tek og lærer dykk.
Wela kukhembisa bila wela bonga mambu moso madi mu miny ayi mawu kela kulukamba.
15 Alt det Faderen hev, er mitt; difor sagde eg, at han tek av mitt og lærer dykk.
Bibio bivuidi tata, minu kuandi ndibivuidi. Diawu thubidingi ti wela bonga mambu moso madi mu minu ayi wela kulukamba mawu.
16 Um ei lita stund ser de meg ikkje, og um ei liti stund att skal de få sjå meg.»
Fioti kuandi kaka fisiedi buna lulendi buela kumbona ko, vayi fioti kuandi fisiedi buna luela kumbona!
17 Då sagde nokre av læresveinarne seg imillom: «Kva meiner han med dette som han segjer til oss: «Um ei liti stund ser de meg ikkje, og um ei liti stund att skal de få sjå meg, » og: «Eg gjeng til Faderen?»
Ndambu mu minlonguki miandi mikambasana miawu na miawu: —Buna buevi bunsundula mambu momo makatubidi bu kakembi ti: “fioti kuandi fisiedi buna lulendi buela kumbona ko”, bosi “fioti kuandi fisiedi buna malu buela kumbona e?” Ayi bu katubidi ti: “Bila ndieka nkuenda kuidi Tata e?”
18 Kva meiner han med det: ei liti stund, » sagde dei; «me veit ikkje kva han talar um.»
Bawu na bawu batuba: —Buevi bunsundula bu kantuba: “fioti kuandi fisiedi e”? Tukadi sudika mbi kantuba.
19 Jesus skyna at dei vilde spyrja honom, og han sagde til deim: «Er det det de dryfter med kvarandre, at eg sagde: «Um ei liti stund ser de meg ikkje, og um ei liti stund att skal de få sjå meg?»
Yesu wuzaba ti bazola kunyuvula kiuvu, buna wuba kamba: —Beno lulembo kiyuvula beno na beno mu mambu momo thubidingi: “fioti kaka fisiedi buna lulendi buela ku mbona ko” ayi “fioti kaka fisiedi buna luela kumbona!”
20 Det segjer eg dykk for visst og sant: De skal gråta og øya, men verdi skal gleda seg. De skal syrgja, men sorgi dykkar skal vendast til gleda.
Bukiedika ndikulukamba ti luela dila ayi luela nionga. Muaki nza yela mona khini. Beno luela ba mu kiadi vayi kiadi kieno kiela kituka khini.
21 Når ei kona skal eiga barn, er ho sutfull av di timen hennar er komen; men når ho hev fenge barnet, kjem ho ikkje lenger i hug kor vondt ho hev lide, so glad er ho for di eit menneskje er født til verdi.
Nketo bu keti buta wumonanga ziphasi bila thanguꞌandi yifueni. Vayi bu kabutidi, buna wunzimbakananga ziphasi ziandi mu diambu di khini yoyo kammonanga mu mona ti mutu butukidi mu nza.
22 Soleis er de og sutfulle no; men eg skal sjå dykk att; då vert de hjarteglade, og ingen tek gleda dykkar frå dykk.
Beno mamveno, buabu mu phasi lueka vayi ndiela buela kulumona ayi mintima mieno miela mona khini ayi kuisi ko mutu wela kuluziona khini eno.
23 Den dagen skal de ikkje spyrja meg um noko. Det segjer eg dykk for visst og sant: Bed de Faderen um noko, so skal han gjeva dykk det i mitt namn.
Mu lumbu beni kina, lulendi ba kundiuvula kadi diambu dimosi ko. Bila bukiedika ndikulukamba ti bima bioso biobi luela lomba kuidi Tata mu dizina diama, buna wela kuluvana biawu.
24 Til dessa hev de ikkje bede um noko i mitt namn - bed, so skal de få, so gleda dykkar kann vera fullkomi!
Nate buabu kadi diambu dimosi lulombidi ko mu dizina diama, vayi bikalulomba ayi malu tambula muingi khini eno yiba yiduka.
25 Dette hev eg tala til dykk i likningar. Det kjem ei tid då eg ikkje skal tala til dykk i likningar lenger, men fortelja dykk ope og endefram um Faderen.
Ndilukembi mambu momo mu zinongo. Vayi thangu yeka nkuiza yoyi ndiela kambu buela kuluyolukila mu zinongo; vayi ndiela kulusudikisa mambu mamo matedi tata.
26 Den dagen skal de beda i mitt namn, og eg segjer dykk ikkje at eg vil beda Faderen for dykk;
Mu lumbu kina, luela lomba mu dizina diama. Ayi kadi tuba ti minu ndiela leba Tata mu diambu dieno,
27 for Faderen sjølv elskar dykk for di de hev elska meg og trutt at eg hev gjenge ut frå Gud.
bila niandi veka Tata weta kuluzola; bila beno lueta kunzola ayi lueta wilukila ti kuidi Nzambi tata minu ndiba.
28 Eg hev gjenge ut frå Faderen og er komen hit til verdi; no fer eg burt frå verdi att og gjeng til Faderen.»
Kuidi tata ndiba ayi ndiyiza va nza; buabu ndieka buela bika nza ayi ndieka kuenda kuidi tata.
29 Segjer so læresveinarne: «Sjå, no talar du endefram, og segjer ingi likning.
Minlonguki miandi minkamba: —Buabu wulembo sudikisa bumboti, wukadi tubila mu zinongo.
30 No veit me at du veit alt, og ikkje treng at nokon skal spyrja deg; difor trur me at du er komen frå Gud.»
Buabu tusudikidi mboti ti ngeyo zebi mambu moso ayi wisi ko mfunuti mutu kayuvula diambu. Mu diambu diodi tuwilukidi mboti ti ngeyo kuidi wuba.
31 «No trur de!» svara Jesus;
Yesu wuba vutudila: —Buabu luwilukidi e?
32 «sjå, det kjem ei stund - ja, ho er alt komi - då de skal spreidast, kvar til sin heim, og lata meg vera att åleine. Men eg er ikkje åleine; far min er med meg.
Tala thangu yeka kuiza ayi yifueni, yoyi luela bela basasakana, kadika mutu ku nzoꞌandi; ayi luela kumbika minu veka. Muaki ndisi ko minu veka bila Tata widi mu minu.
33 Dette hev eg tala til dykk, so de skal hava fred i meg. I verdi hev de trengsel; men ver hugheile! eg hev vunne yver verdi.»
Ndilukembi mambu mama muingi lutambula ndembama mu minu. Luela yamusu va nza vayi luba bukhafi bila minu ndungini nza.
