Johannes 13
1 Det var straks fyre påskehøgtidi: Jesus visste at hans time var komen då han skulde fara burt frå denne verdi og heim til Faderen, og som han hadde elska sine eigne, som var i verdi, so elska han deim til enden.
Ke paki jaanma daa ki pundi, Jesu den bani ke o yogu pundi ke o baa guani o ba po yeni yaa buanma ke o pia o niba po yeni li juodima.
2 Då dei heldt kveldverd, og djevelen alt hadde skote det i hugen på Judas Simonsson Iskariot at han skulde svika honom,
Mɔla Sitaani kua Suda Isikariyoti Simo bijua yua baa kuadi Jesu.
3 og då Jesus visste at Faderen hadde gjeve alt i hans hender, og at han var komen frå Gud og gjekk til Gud,
Jesu den bani ke o ba mubini o bonli kuli ke wan mo den baa U Tienu po i ke gɔ den baa guani o kani.
4 so reiser han seg frå bordet og legg av seg kjolen sin, og tek eit handklæde og batt um seg;
Wan jeni ki gbeni, o landi o liadili ki taa li cabili ki bugi.
5 so slær han vatn i vaskarfatet og tok til å två føterne åt læresveinarne og turka dei med handklædet som han hadde bunde kring livet.
ki nuudi o ŋuadikaaba taana ki fiadi yeni li cabli yia ke o bugi yeni.
6 Han kjem då til Simon Peter, og han segjer til honom: «Herre, tvær du mine føter?»
Wan pundi Simo pieri kani, ke o maadi o: «Yonmidaano, a bua ŋuudi n taana yaaa?»
7 Jesus svara honom so: «Kva det er eg gjer, veit du ikkje no, men du skal skyna det sidan.»
ke Jesu ŋmiani o: «I kan gbadi min tieni yaala ne niima nni, yoguba yaa kaa.»
8 «Aldri i verdi skal du två mine føter, » segjer Peter. «Dersom eg ikkje tvær deg, hev du ingen ting i hop med meg, » svara Jesus. (aiōn g165)
Pieri madi o: «A kan ŋuudi n taana paliba.» ke Jesu yedi o: N yaa ki ŋuudi a taana, a ki pia n kani libakuli.» (aiōn g165)
9 Simon Peter segjer til honom: «Herre, ikkje berre føterne, men henderne og hovudet med!»
Simɔn Pieri maadi o: «yonmidaano, daa ŋuudi n taani o baba ka, ŋuudi n yuli yeni n nui mɔ»
10 «Den som hev lauga seg, treng ikkje två anna enn føterne; elles er han heiltupp rein, » segjer Jesus; «og de er reine, men ikkje alle.»
Jesu ŋmiani o: «Yudi ki ŋuudi a taana ji kpaani ban ŋuudi o ki pugini kaa wan fidiki ŋanbi ke yaa ŋani, yi yan, ama yi kuli kaa»
11 Han visste kven som skulde svika honom; difor var det han sagde: «De er’kje reine alle.»
Jesu den bani yua bi kudi o, laa po n cedike oden maadi: «yi kuli kaa ŋani»
12 Då han no hadde tvege føterne deira og teke på seg kjolen sin og sett seg til bords att, sagde han til deim: «Skynar de kva det er eg hev gjort med dykk?
Jesu n ŋuudi bi taana ki gbeni, ki gadi ki kali yeni o tiadi, ki maadi ba: «yi bani min tieni yaala?
13 De kallar meg «Meister» og «Herre, » og det segjer sant; for det er eg.
I yin yonmidaano yen canbaa.
14 Hev no eg, herren og meisteren, tvege føterne dykkar, so lyt de og två føterne åt kvarandre.
Li yaa sua min canba yeni yonmidaano n ŋuudi i taana, i mɔ n yaa ŋuudi i lieba taana.
15 Det er eit mynster eg hev synt dykk; som eg gjorde med dykk, so skal de og gjera.
kelima binbiiguken teni ike lan fidi ke mɔ n yaa tie nani min tieni yeni.
16 Det segjer eg dykk for visst og sant: Ein tenar er ikkje større enn herren sin, og ein ærendsvein er ikkje større enn den som hev sendt honom.
I mɔni yeni i mɔni, n maadi i: tuonsɔnlo ki cie o canba; yeni mɔ ke o tandi o kicie yua sɔni o.
17 Veit de det, so er de sæle, so sant de gjer etter det.
I yaa bani lan ki cɔlni a, baliga tie i yaa le.
18 Eg talar ikkje um dykk alle; eg veit kven eg valde ut; men det var so Skrifti skulde sannast: «Den som et mitt brød, hev lyft sin hæl imot meg.»
N ki maadi i kuli kaa, kelima n pia min gandi yaaba i.
19 Eg segjer dykk det alt no, fyrr det hev hendt, so de, når det hender, skal tru at eg er den eg er.
N maadi ki sua ke li bona daa ki tieni ke yin fidi ki bandi min tie yua.
20 Det segjer eg dykk for visst og sant: Den som tek imot ein eg sender, tek imot meg, og den som tek imot meg, tek imot den som sende meg.»
I mɔni po i mɔni po n maadi; yua n gaani ga n tondo yua n gaani ga yua sɔni nni.
21 Då Jesus hadde sagt det, vart han uppøst i åndi, og sagde sterkt og ålvorsamt: «Det segjer eg dykk for visst og sant: Ein av dykk kjem til å svika meg!»
Jesu bo maadi li maami kelima li ŋmadiyaama lani ke o maadi: «I mɔn po i mɔni n maadi, i siga nni yendo baa kuadi nni.
22 Læresveinarne såg på kvarandre og kunde ikkje skyna kven det var han meinte.
O ŋuantiba ji dennua bi lieba ki buali bi ŋmiali nni wan maadi yua.
23 Ein av læresveinarne - den som Jesus elska - sat ved hans høgre sida.
wan den bua yua den dua opo.
24 Honom gjer Simon Peter eit teikn til, og segjer til honom: «Seg kven det er han meiner!»
Ke Simɔn Pieri sɔbi sɔbi o tubili nni ki yedi o«Jesu maadi ŋmai i?»
25 Han bøygde seg då næmare innåt Jesus, og segjer til honom: «Herre, kven er det?»
ke o nangini Jesu kani ki buoli o, «Yonmidaano, ŋmai?»
26 «Det er han som eg gjev den biten eg no duppar i fatet, » svara Jesus. So duppar han biten, og tek og gjev honom til Judas Simonsson Iskariot.
Li yogunu ke Jesu yedi o: «Min ba teni yua kpanu» ki taa ki teni Juda, Simɔn Kanati biga.
27 Og då han hadde fenge biten, då for Satan i honom. So segjer Jesus til honom: «Gjer det snart, det du vil gjera!»
kpanu po n pendi, ke sitaani kua o; ke Jesu yedi o «ŋan bua tieni yaali yeni tieni toni.
28 Men ingen av deim som sat med til bords, skyna kva han meinte med det han sagde til honom.
Jesu n deni maadi, bani yaabi n deni kaa nulo baa kuli die bani li niima nni.
29 Sidan det var Judas som hadde kassa, tenkte sume at Jesus vilde segja som so: «Kjøp det me treng til høgtidi!» eller at han skulde gjeva noko til dei fatige.
Bi tɔba de maali ke Suda n kubi i ligikpɔgu yeni ke Jesu den maadi o, «Daa mi janma tiadi» Bi tɔba maalima den tie ke u baa baa libaa ki teni talga nba i yedi»
30 Med det same Judas hadde teke mot biten, gjekk han ut. Det var natt.
Suda n gaa kpanu, ke o ñani toni ki sua ke li bondi o.
31 Då han var gjengen, sagde Jesus: «No er Menneskjesonen herleggjord, og Gud er herleggjord i honom.
Suda n ñani ke Jesu yedi: «Mɔla o nilo bija laa ti yudandi, ke U Tienu mɔ laa ti yudandi.
32 Er Gud herleggjord i honom, so skal Gud og herleggjera honom i seg sjølv, og han skal herleggjera honom snart.
U Tienu yaa laa ti yudandi ki dugini o bija po, wani U Tienu mɔ waani u yudandi u bija nni.
33 Berre ei liti stund er eg endå hjå dykk, borni mine. De kjem til å leita etter meg, og som eg sagde til jødarne: «Dit eg gjeng, kann ikkje de koma, » so segjer eg no til dykk og.
N biidi n jikan yaa ye yeni lan waagi. I baa kpaani n. N ji maadi i mɔni nani min den maadi Sufa nba yudamba yaala. I kan fidi ki cua min caa naani.
34 Eit nytt bod gjev eg dykk: at de skal elska kvarandre; liksom eg hev elska dykk, so skal de og elska kvarandre.
N bu teni lanbonpanli; yaa bua mani i lieba nani min den ba i maama yeni.
35 På det skal alle skyna at de er mine læresveinar - på det at de hev kjærleik til kvarandre.»
Li po bi niba bu bandi ki tieni ŋɔdikaaba, ke li yaa tie ki pia mi buama i lieba po.
36 Simon Peter segjer til honom: «Herre, kvar gjeng du av?» Jesus svara: «Dit eg gjeng, kann du ikkje fylgja meg no, men du skal fylgja meg sidan.»
Ke Simɔn Pieri yedi o: «N yonmidaano, a caa le i?» ke Jesu yedi o: «A kan fidi ŋɔdi min caa naani, yogu baa yaa kaa»
37 «Kvi kann eg ikkje fylgja deg straks, Herre?» segjer Peter; «eg vil gjeva mitt liv for deg!»
ke Pieri ŋmiani o: «N yonmidaano be n cedi ke n kan fidi ki ŋɔdi a mɔla ne? Li yaa buali ke min kpe a po, n ye.
38 «Vil du gjeva ditt liv for meg?» svara Jesus; «det segjer eg deg for visst og sant: Hanen skal ikkje gala fyrr du hev avneitta meg tri gonger.»
ke Jesu ŋmiani o: «A baa kpe n po? I mɔni yeni i mɔni min maadi a; a ba nia taalimataa kaa ki bani nni ke ̵kokolo daa ki buudi.
