Johannes 12
1 Seks dagar fyre påske kom Jesus til Betania, der Lasarus budde, han som Jesus hadde vekt upp frå dei daude.
Peesaxıle yixhılle yiğna ögil I'sa Bet-Anyeeqa, Vuce hapt'ıynbışde yı'q'neençe üç'ür qı'ına Lazar eyxhene cigeeqa qarayle.
2 Der gjorde dei eit gjestebod for honom; Marta stelte for deim, og Lasarus var ein av deim som sat til bords med honom.
Maa'ad I'saynemee otxhuniy hele ıxha. Marteeyid sufranılqa otxhanan haqqa ıxha. Lazarır I'sayka sacigee sufrayne hiqiy-allanbışde yı'q'nee eyxhe.
3 Då tok Maria eit pund egte, dyr nardesalve og salva føterne åt Jesus, og turka føterne hans med håret sitt; og huset vart fullt av salveangen.
Mayramee mane gahıl sura litralqa ələən, geed gıranın, yugun evanan q'ış alyaat'u, I'sayne g'elybışilqa k'ya'a. Qiyğa məng'ee cene ç'ərbışika Mang'un g'elybı mətta'a. Xavcad q'ışşıne evayn alyaat'a.
4 So segjer Judas Iskariot, ein av læresveinarne hans, han som sidan sveik honom:
I'sayne telebabışde sang'vee, Mana merıng'une xılyaqa qelesde Kariotğançena Yahudee eyhen:
5 «Kvi vart ikkje denne salven seld for eit halvt hundrad dalar, og gjeven til fatigfolk?»
– Nya'a man q'ış xhebıd vəş dinarıs massa huvu, kar deşinbışis bit'al hidi'ı?
6 Det sagde han ikkje av umsut for dei fatige, men av di han var ein tjuv; det var han som hadde kassa, og han tok jamleg av det som vart lagt ned der.
Mang'vee man cuvab kar deşinbışda haa'ava deş eyhe, sixnariy ıxhayke eyhe. Mang'usqa pılnana q'utye quvu vooxhe, mang'veeyid cus ıkkanne karas mançe pıl alyaat'a ıxha.
7 Då sagde Jesus: «Lat henne vera i fred! Det er som ho skulde ha gøymt det til jordferdsdagen min.
I'see eyhen: – Mana ı'ğiykar himee'e! Məng'ee man q'ış g'iyniyne yiğıs havacı ıxha. Məxür məng'ee Zı k'eyxhas ixhesın xhinnee qı'ı.
8 For dei fatige hev de alltid hjå dykk, men meg hev de ikkje alltid.»
Kar deşinbı gırgıne gahbışilycab şoka vuxhes, Zımee gırgıne gahbışil şoka ixhes deş.
9 No fekk ei stor mengd av jødarne vita at han var der, og dei kom, ikkje berre for Jesu skuld, men og for å sjå Lasarus, som han hadde vekt upp frå dei daude.
Gellesde Yahudeeşik'le I'sa maa'ar ıxhay ats'axhxhe. Manbı maqa I'sa g'acesvacar deş, Vucee hapt'ıynbışde yı'q'neençe üç'ür qı'ına Lazar g'aces abı.
10 Då lagde øvsteprestarne upp råd um å drepa Lasarus og;
Lazarır-alla gellesde Yahudeeşe hapk'ın, I'says inyam hı'ı. Mançil-alla kaahinaaşin ç'ak'ınbışis Lazar gik'as ıkkiykan.
11 for mange av jødarne gjekk for hans skuld dit og kom til å tru på Jesus.
12 Dagen etter spurdest det bland den store folkehopen som var komen til høgtidi, at Jesus var på veg til Jerusalem.
Qinne yiğıl bayrameeqa abıyne gellesde insanaaşik'le I'sa İyerusalimeeqa ayresva g'ayxhı.
13 Då tok dei palmekvister og gjekk til møtes med honom og ropa: «Hosianna! Velsigna vere han som kjem i Herrens namn, Israels konge!»
Manbışe xurmayn bıtağbı alyaat'u ts'irbı ha'a, Mang'une ögilqa qığeebaç'e. Manbışe eyhen: – Hosanna! Rəbbine doyuka Qarıyng'us şukur vuxhena! İzrailyne Paççahıs şukur vuxhena!
14 Jesus fann seg eit ungt asen og sette seg på det, so som skrive stend:
I'see q'udux t'abal hav'u, çil ilexa. Mane karbışde hək'ee Muq'addasne Otk'unee inəxüd otk'un:
15 «Ottast ikkje, Sions dotter! Sjå, her kjem din konung ridand’ sit uppå ein asenfole.»
«Sionna yiş, qimeeqən! İleeke, yiğna Paççah sa q'uduxul alixı vor qöö!»
16 I fyrstninga skyna ikkje læresveinarne dette; men då Jesus var herleggjord, då kom dei i hug at dette var skrive um honom, og at dei hadde gjort det so for honom.
Ts'etta telebabışilqa vuççud hiyxhar deş. Allahee I'sa axtı qı'iyle qiyğa, Mang'une vuk'lelqa qadıynbı, telebabışe yik'el qalya'a. Mançine hək'ee ögilycadniy Muq'addasne Otk'uniybışee otk'un.
17 Folkehopen som var med honom, vitna at han hadde ropa Lasarus ut or gravi og vekt honom upp frå dei daude.
I'see Lazar nyuq'vneençe qort'ul hapt'ıynbışde yı'q'neençe üç'ür qı'iyne gahıl, Mang'une hiqiy-alla sadıyne milletın mançina gaf haa'a.
18 Difor var det og folket kom imot honom; for dei hadde høyrt at han hadde gjort det teiknet.
Milletık'le I'see man əlaamat haguva g'ayxhı ıxha, mançil-allad millet Mang'une ögilqa adayle.
19 Då sagde farisæarane seg imillom: «Der ser de: det nyttar dykk inkje; heile verdi flyg etter honom!»
Mançil-alla Fariseyaaşe sana-sang'uk'le eyhen: – Vuççud yişde xılençe qöö deş. Gırgınbı Mang'uqab qihna əlyhəə!
20 Det var nokre grækarar der, av deim som jamleg for upp og tilbad på høgtidi;
Bayramıs İyerusalimqa ı'bəədatısva abıynbışde yı'q'nee Yunanarıb vuxhaynbı.
21 dei kom til Filip, han frå Betsaida i Galilæa, og bad honom: «Gode herre, me vilde so gjerne få sjå Jesus!»
Manbı Galileyayne Bet-Tsayda şahareençe eyxhene Filippne k'anyaqa hapk'ın, miz k'yaa'a: – Xərna, şak'le I'sa g'aces ıkkan.
22 Filip gjeng og segjer det med Andreas, og Andreas og Filip kjem og segjer det med Jesus.
Filipp arı, Andreyk'le eyhen. Andreyir Filippır hapk'ın, mana gaf I'says haa'a.
23 Jesus svara deim so: «Timen er komen då Menneskjesonen skal herleggjerast!
I'see alidghıniy qele: – İnsanne Duxayna axtı qexhena gah qabı.
24 Det segjer eg dykk for visst og sant: Fell ikkje kveitekornet i jordi og døyr, so er det og vert det berre eitt korn; men døyr det, gjev det stor grøda!
Zı şok'le hək'en eyhe, sa suk ç'iyelqa g'a'aypxhı qidevk'eene, vuccab aaxva. Mana qivk'veeme, geed şagav hele.
25 Den som elskar livet sitt, misser det, og den som hatar livet sitt i denne verdi, skal berga det til eit ævelegt liv. (aiōnios g166)
Cuna ı'mı'r vukkanang'vee, mana avaak'an haa'as. İne dyunyel cune ı'mrena hidyaa'ang'veeme, mana gırgıne gahbışis havaces. (aiōnios g166)
26 Um nokon tener meg, so lyt han fylgja meg, og der som eg er, der skal tenaren min og vera; den som tener meg, honom skal Faderen æra.
Şavusiy Zas g'ullux haa'as vukkan, Zaqar qihna qoracen. Zı nyaa ixhee, Yizda nukarır maa'ar ixhes. Şavaayiy Zas g'ullux hav'u, Yizde Dekkeeyib mang'us hı'rmat haa'as.
27 No er sjæli mi full av uro, og kva skal eg segja? «Fader, frels meg frå denne stundi!» Men nei, difor er det eg hev nått til denne stundi -
Həşde Yizın yik' ulyoyk'al vod. Hucoo Zasse eyhes əxəyee? Deşxheene, «Dek, Zı ine gahıke g'attixhan he'evane!» eyhes? Zı ine gahınemeecar qarı.
28 Fader, herleggjer namnet ditt!» Då kom det ei røyst frå himmelen: «Både hev eg herleggjort det og skal eg på nytt herleggjera det.»
Dek, Yiğın do axtı qe'e! Manke xəənçe ses qayle: – Yizın do axtı qı'iyn, meedıd axtı qa'asın!
29 Folket som stod der og høyrde det, sagde at tora hadde slege. Andre sagde: «Det var ein engel som tala til honom.
Maa'ab ulyobzurne sabaranbışe eyhen: – Xəybı g'əhətqı'. Mansanbışed eyhen: – Mang'uka malaaik yuşan hı'ı.
30 Då tok Jesus til ords og sagde: «Det var’kje for mi skuld denne røysti kom, men for dykkar skuld.
I'see manbışis alidghıniy qele: – Man ses Yizdemee deş, vuşdemee qadı.
31 No gjeng det dom yver denne verdi; no skal hovdingen yver denne verdi kastast ut.
İne dyunyeys məhkama alğahasda gah hipxhırna, in dyunye vuk'lek ıkkekkan iblis g'eheşşesda.
32 Og når eg vert lyft upp frå jordi, skal eg draga alle åt meg.»
Zı ooqa qa'amee, Zı gırgınbı Zalqa ts'ıts'a'as.
33 Det sagde han for å syna kva slag avferd han skulde få.
I'see mane cuvabıka Vuc nəxüriy qik'asva eyhe.
34 Folket svara: «Me hev høyrt av lovi at Messias liver æveleg; korleis hev det seg då at du segjer Menneskjesonen skal lyftast upp? Kven er denne Menneskjesonen?» (aiōn g165)
Milletın Mang'us alidghıniy qele: – Şak'le Q'aanune g'ayxhiyn, Masixh gırgıne gahbışis axvas. Nya'a Ğu manke «İnsanna Dix ooqa qa'asva» eyhe? İna İnsanna Dix vuşune? (aiōn g165)
35 Då sagde Jesus til deim: Endå ei liti stund er ljoset ibland dykk. Gakk so lenge de hev ljoset, so ikkje myrkret skal koma yver dykk! Den som gjeng i myrkret, veit ikkje kvar han kjem av.
Manke I'see manbışik'le eyhen: – Sık'ınna gahnad Nur şol oğa ixhes. Nur vodnang'a iviykre, miç'axiyvalin şu uvqumaaqacen. Miç'axiyvalee iykarang'uk'le vuc nyaqa ark'ıniy ats'a eyxhen deş.
36 So lenge de hev ljoset, so tru på ljoset, so de kann verta born åt ljoset!» Soleis tala Jesus; so gjekk han burt og løynde seg for deim.
Nur vodnang'a Nurus inyam he'e, şu Nurun dixbı vuxhecenva. I'see manva uvhuyle qiyğa, mançe ark'ın dyugulexhena.
37 Men endå han hadde gjort so mange teikn for augo deira, trudde dei ikkje på honom;
I'see manbışde ögil manimeen əlaamatbı hagveeyid, manbışe Mang'ulqa inyam ha'a deş.
38 det skulde sannast det ordet som profeten Jesaja hev tala: «Herre, kven trudde det bodet me høyrde? Og kven synte Herrens arm seg for?»
Man karbı, Yeşaya peyğambaree uvhiynbı xhinne, eyxhe: «Rəbb, şi uvhuynçilqa şavaane inyam hı'ı? Şavusne Rəbbina guc gyaagu?»
39 Difor kunde dei ikkje tru; for ein annan stad hev Jesaja sagt:
Manbışisse inyam ha'as əxə deşdiy, Yeşaya peyğambaree menne cigee inəxüd uvhuva:
40 «Han hev gjort augo deira blinde, og hev gjort hugen deira hard, so dei med augo inkje sjå med hjarta inkje skyna skal, og snu so eg deim lækja fær.»
«Allahee manbışin uleppı bı'rq' qı'ı, yik'bıd g'ayelqa sak'al hı'ı, uleppışika g'ımececenva, yik'bışisıd haymeexhecenva, Mang'ulqab sivmiyk'alcen manbı yug qee'eva».
41 So sagde Jesaja då han såg hans herlegdom og tala um honom.
Yeşayayk'le I'sayna axtıvalla g'avcuynçil-alla, man cuvab uvhu Mang'une hək'ee yuşan hı'ı.
42 Like vel var det då mange, jamvel av styresmennerne, som trudde på honom; men dei vilde ikkje kjennast ved det for farisæarane skuld; dei var rædde dei kunde verta utstøytte or synagoga;
Ç'ak'ınbışde geebınbışe I'salqa inyam he'eeyid, man manbışe ats'axhya'a deş. Fariseyaaşe co sinagogeençe g'e'eebaşeva, manbı qəvəyq'ən vooxhe.
43 for dei heldt æra hjå menneski gjævare enn æra hjå Gud.
Manbışis Allahee deş, insanaaşe cos q'iymat huvu vukkiykan.
44 Men Jesus ropa ut: «Den som trur på meg, trur ikkje på meg, men på honom som sende meg,
I'see axtıda eyhen: – Zalqa inyam ha'ang'vee Zalqa deş, Zı G'axuvuyng'ulqa inyam ha'a.
45 og den som ser meg, ser honom som sende meg.
Zı g'eceng'uk'le Zı G'axuvuna g'ece.
46 Eg er komen til verdi - eit ljos, so ingen som trur på meg, skal verta verande i myrkret.
Zalqa inyam ha'ana vuşucar miç'axiyvalee ımaxvacenva, Zı dyunyelqa Nur xhinnee qarı.
47 Um nokon høyrer ordi mine og ikkje tek vare på deim, so dømer ikkje eg honom; for eg er’kje komen på den måten at eg skal døma verdi, men at eg skal frelsa verdi.
Şavuk'leyiy Zı uvhuyn g'ayxhı man hidi'ı, Zı mana muhaakima ha'as deş. Zı dyunye muhaakima ha'asva deş, man g'attixhana'asva qarı.
48 Den som vandar meg og ikkje tek imot ordi mine, hev den som dømer honom: det ordet eg hev tala, det skal døma honom på den siste dag.
Zı əq'əna qı'ına, Yizın cuvab k'ane qıdya'ana sa karan muhaakima ha'as. Manıd Zı uvhuyn cuvab vod. Nekke qiyğiyne yiğıl mana mançin muhaakima ha'as.
49 For eg hev ikkje tala av meg sjølv; men Faderen, som sende meg, han hev sagt meg fyre kva eg skal segja og kva eg skal tala;
Zı Zaled-alqa deş uvhu, Zı g'axuvuyne Dekkee hucooyiy eyhesva, nəxüdiy eyhesva Zalqa əmr hav'u.
