Johannes 12
1 Seks dagar fyre påske kom Jesus til Betania, der Lasarus budde, han som Jesus hadde vekt upp frå dei daude.
Kalchuh kut kipatna ding nigup masang'in, athi a kona athodoh Lazarus umna Bethany a chun Yeshua ahungin,
2 Der gjorde dei eit gjestebod for honom; Marta stelte for deim, og Lasarus var ein av deim som sat til bords med honom.
Hiti chun ama dingin jan an asemun, chuleh Marthan ajenlen Lazarus vang chu ankonga ama toh touho lah'a chun apangin ahi.
3 Då tok Maria eit pund egte, dyr nardesalve og salva føterne åt Jesus, og turka føterne hans med håret sitt; og huset vart fullt av salveangen.
Chuin Mary in halpi bei Bego thao namtui man tamtah chu ahin choiyin Yeshua kengphanga anun asamin atheh ngimin ahileh agimnam chun insung chu alosoh jeng in ahi.
4 So segjer Judas Iskariot, ein av læresveinarne hans, han som sidan sveik honom:
Chuin seijui holah a khat Simon chapa Judas Iscariot, amatsah a pang dingpa chun,
5 «Kvi vart ikkje denne salven seld for eit halvt hundrad dalar, og gjeven til fatigfolk?»
“Hiche thao namtui hi manlutah ahi. man tamtah'a joh a mivaicha genthei ho pehding ahi,” ati.
6 Det sagde han ikkje av umsut for dei fatige, men av di han var ein tjuv; det var han som hadde kassa, og han tok jamleg av det som vart lagt ned der.
Aman hiche ati chu vaicha genthei khohsah a asei ahipoi, ama chu gucha ahin, chule sumdip avop ahin, asunga kikoi chu akilahji ahi.
7 Då sagde Jesus: «Lat henne vera i fred! Det er som ho skulde ha gøymt det til jordferdsdagen min.
Hichun Yeshuan adonbut'in, “Amanu chu limsah hih'un. Kakivui nia dinga kigontup theina a abol ahi.
8 For dei fatige hev de alltid hjå dykk, men meg hev de ikkje alltid.»
Nanghon genthei chaga aphat seh a nanei jing dingu ahi, ahin keima vang aphat seh a nangho lah a umjoulou ding kahi,” ati.
9 No fekk ei stor mengd av jødarne vita at han var der, og dei kom, ikkje berre for Jesu skuld, men og for å sjå Lasarus, som han hadde vekt upp frå dei daude.
Chuin mipi hon Yeshua chukoma ahunge ti ajah phat'un, Judah ho mi tamtah ama chung chang jeng hilouvin, athi lah a kona athodoh Lazarus jong chu venomin ahenga ahung tauve.
10 Då lagde øvsteprestarne upp råd um å drepa Lasarus og;
Hichun thempu pipuihon Lazarus jeng jong thadoh dingin agongun ahi.
11 for mange av jødarne gjekk for hans skuld dit og kom til å tru på Jesus.
Ajeh chu amapa jeh tah a jong chu miho lah a tamtah pin amaho anuse uva Yeshua atahsan u ahitan ahi.
12 Dagen etter spurdest det bland den store folkehopen som var komen til høgtidi, at Jesus var på veg til Jerusalem.
Hiche ni ajingin kut'a dinga hung mipi atama tamin, Yeshua Jerusalema dingin ahunge, ti ajah phat'un,
13 Då tok dei palmekvister og gjekk til møtes med honom og ropa: «Hosianna! Velsigna vere han som kjem i Herrens namn, Israels konge!»
Lusu na akidop'un aga lamtouvin, “Hosana, Pakai min a hunga Israelte Lengpa chu anun nome,” tin asam asamun ahi.
14 Jesus fann seg eit ungt asen og sette seg på det, so som skrive stend:
Chuin Yeshuan sangan chalgol khat amun, achunga atouvin ahi;
15 «Ottast ikkje, Sions dotter! Sjå, her kjem din konung ridand’ sit uppå ein asenfole.»
“Vo Zion chanu, kicha hih-in; Ven, nalengpa sangan nou chunga atouvin ahunge,” tia kisun bang chun.
16 I fyrstninga skyna ikkje læresveinarne dette; men då Jesus var herleggjord, då kom dei i hug at dette var skrive um honom, og at dei hadde gjort det so for honom.
Hicheng thu chu Yeshua seijuiten amasan ana hepouvin ahi, ahin Yeshua choiat'a aumdoh phat chun, hiche thu chu ama thudol'a kisunsa ahin, amahon hitia chu abol'u ahi tichu ageldoh tauve.
17 Folkehopen som var med honom, vitna at han hadde ropa Lasarus ut or gravi og vekt honom upp frå dei daude.
Hichun aman Lazarus akouva athi lah a kona athodoh pettah a aumpi mipi chengse chu athu hettohsah a pang ahiuve.
18 Difor var det og folket kom imot honom; for dei hadde høyrt at han hadde gjort det teiknet.
Hiche melchihna abol ajah jeh tah-uva chu mipi chun alamtou ahi.
19 Då sagde farisæarane seg imillom: «Der ser de: det nyttar dykk inkje; heile verdi flyg etter honom!»
Hichun Pharisee ho khat le khat akihou lim un, “Veuvin eihon imacha ibol thei dingu aumpoi; ajeh chu mijousen ama nung ajui cheh tauve,” atiuvin ahi.
20 Det var nokre grækarar der, av deim som jamleg for upp og tilbad på høgtidi;
Hiche kalchuh kut a chu Pathen hou dinga Greek mi phabep khat chetou ahiuvin;
21 dei kom til Filip, han frå Betsaida i Galilæa, og bad honom: «Gode herre, me vilde so gjerne få sjå Jesus!»
Hichun amaho Galilee gam'a Bethsaida khoa mi Philip henga ahungun ajah'a, “Pu Yeshua chu kamu nomui,” ahung tiuve.
22 Filip gjeng og segjer det med Andreas, og Andreas og Filip kjem og segjer det med Jesus.
Hichun Philip ahungin Andrew jah'a ahung seiyin, chuin Andrew ahungin Philip toh Yeshua jah a asei lhone.
23 Jesus svara deim so: «Timen er komen då Menneskjesonen skal herleggjerast!
Yeshuan adonbut in, “Mihem Chapa choiat'a aum ding phat ahung lhunge.
24 Det segjer eg dykk for visst og sant: Fell ikkje kveitekornet i jordi og døyr, so er det og vert det berre eitt korn; men døyr det, gjev det stor grøda!
Thutah chu ahile, chang malkhat chu tol'a tulut in aumjie. Hichu athilou le achangin aumden ji bouve; athi vang le tamtah agajin ahi.
25 Den som elskar livet sitt, misser det, og den som hatar livet sitt i denne verdi, skal berga det til eit ævelegt liv. (aiōnios g166)
Koi hijongle hiche vannoi leiset chunga ahinkho itcha ho chu mangthah ding ahi; ahin koi hijongle hiche vannoi leiset chunga ahinkho pedoh ho chun tonsot hinkemlou anei dingu ahi. (aiōnios g166)
26 Um nokon tener meg, so lyt han fylgja meg, og der som eg er, der skal tenaren min og vera; den som tener meg, honom skal Faderen æra.
Koi hijongle kalhacha a panga chun kanung eijuihen, keima umna'a chu kalha cha jong um ding ahi; mi koi hile kalhacha a panga chu Pa chun ajabol ding ahi.”
27 No er sjæli mi full av uro, og kva skal eg segja? «Fader, frels meg frå denne stundi!» Men nei, difor er det eg hev nått til denne stundi -
Tun kalung adongtai; ipi kati ding ham? Pa, hiche nidan a kon hin neihuhdoh-in, ahivangin hiche dinga hi tu nidan geiya hi hung kahi.
28 Fader, herleggjer namnet ditt!» Då kom det ei røyst frå himmelen: «Både hev eg herleggjort det og skal eg på nytt herleggjera det.»
“Pa, namin choiat in” ati. Hiche chun van'a konin Aw ahung gingin, “kachoian tai, chule choian kit nalai ding kahi,” ati.
29 Folket som stod der og høyrde det, sagde at tora hadde slege. Andre sagde: «Det var ein engel som tala til honom.
Hiche chun akimvel a ding mipi chun hichu ajauvin, “Van aginge,” atiuvin; adangsen, “Vantil in ajah a thu asei ahi,” atiuve.
30 Då tok Jesus til ords og sagde: «Det var’kje for mi skuld denne røysti kom, men for dykkar skuld.
Hichun Pakai Yeshuan amaho chu adonbut'in, “Hiche awgin najah'u chu nangma ho phatchomna ding ahibouve, keima a ding ahipoi.
31 No gjeng det dom yver denne verdi; no skal hovdingen yver denne verdi kastast ut.
Hiche vannoi leiset chunga thutanna phat ahung lhungtai, Satan vannoiya vaihompa nodoh naphat jong hung lhung ding ahitai.”
32 Og når eg vert lyft upp frå jordi, skal eg draga alle åt meg.»
Chule keima leiset'a kona kathodoh tengle keiman mi jouse kahenga dinga kahungpui ding nahiuve.
33 Det sagde han for å syna kva slag avferd han skulde få.
Hichu aman athi ding dan tahlang na a hitia chu asei ahi.
34 Folket svara: «Me hev høyrt av lovi at Messias liver æveleg; korleis hev det seg då at du segjer Menneskjesonen skal lyftast upp? Kven er denne Menneskjesonen?» (aiōn g165)
Mihonpi chun adonbut'in, “Keihonla Messiah chu tonsot'a hing jing ding ahi, ti Pathen Lekhabua kon in kaheuvin; Ipi jeh a Mihem Chapa thiding ahi nati thei ham? Hiche Mihem Chapa chu amonga koi ham?” atiuve; (aiōn g165)
35 Då sagde Jesus til deim: Endå ei liti stund er ljoset ibland dykk. Gakk so lenge de hev ljoset, so ikkje myrkret skal koma yver dykk! Den som gjeng i myrkret, veit ikkje kvar han kjem av.
Yeshuan adonbut'in, “Kavah hi nalah uva chomkhat bou umnalai ding ahi; muthim in naphah louna dingun vah umpet hin vahle uvin; muthima vahlea chun achena ding ahepoi.
36 So lenge de hev ljoset, so tru på ljoset, so de kann verta born åt ljoset!» Soleis tala Jesus; so gjekk han burt og løynde seg for deim.
Vah nanei pet chau hin vah chate nahi theina dingun vah chu tahsanun,” ati. Thu hicheng chu aseiyin, apotdoh-in amahoa kon chun akiseltai.
37 Men endå han hadde gjort so mange teikn for augo deira, trudde dei ikkje på honom;
Isaiah themgao thusei: “Pakai kathuseiyu kon atahsan em? Chule Pakai ban thahat koi henga kilang am?”
38 det skulde sannast det ordet som profeten Jesaja hev tala: «Herre, kven trudde det bodet me høyrde? Og kven synte Herrens arm seg for?»
Tia asei chu guilhun theina ding chun, a-ang sunguva melchihna kidang tamtah abolin, ahivangin atahsan pouve.
39 Difor kunde dei ikkje tru; for ein annan stad hev Jesaja sagt:
Hiche thua hin Isaiah themgao chun avel in aseikit in:
40 «Han hev gjort augo deira blinde, og hev gjort hugen deira hard, so dei med augo inkje sjå med hjarta inkje skyna skal, og snu so eg deim lækja fær.»
“Aman amit'u asuchon, alungu asutah tai; achuti loule amit'un mu'uvin tin, chule alungun heuvin tin, chule hung kihei kit'un tin keiman boldam get inge,” ati; hiche jeh a hi amahon atahsan thei lou'u ahi.
41 So sagde Jesaja då han såg hans herlegdom og tala um honom.
Isaiah chun aloupi chu amu jeh a hicheng chu aseiya; ama ho thudol chu asei ahi.
42 Like vel var det då mange, jamvel av styresmennerne, som trudde på honom; men dei vilde ikkje kjennast ved det for farisæarane skuld; dei var rædde dei kunde verta utstøytte or synagoga;
Achuti vang'in vaipo ho jeng jong tamtah'in atahsan tauve; ahinla Pharisee ho jeh chun kikhop na akonin eiki kaidoh khante, tin aseidoh aumpouve.
43 for dei heldt æra hjå menneski gjævare enn æra hjå Gud.
Ajeh chu amahon Pathen choiat sangin mihem choiat adei jouvin ahi.
44 Men Jesus ropa ut: «Den som trur på meg, trur ikkje på meg, men på honom som sende meg,
Hichun Yeshuan aw sangtah in asam in, “Koi hijongle keima eitahsan chun keima hilou va eisolpa joh atahsan ahibouve;
45 og den som ser meg, ser honom som sende meg.
Chule keima eimua chun eisolpa amu ahi.
46 Eg er komen til verdi - eit ljos, so ingen som trur på meg, skal verta verande i myrkret.
Koi hijong le keima eitahsan a chu muthim a a-umlouna dinga keima vah hina a vannoiya hung kahi.
47 Um nokon høyrer ordi mine og ikkje tek vare på deim, so dømer ikkje eg honom; for eg er’kje komen på den måten at eg skal døma verdi, men at eg skal frelsa verdi.
Mikhat touvin kathu jahen nit hih jongle athu katanpoi; ijeh inem itile keima vannoi thutan'a hung kahipoi, vannoi huhhing ding joh a hung kahibouve.
48 Den som vandar meg og ikkje tek imot ordi mine, hev den som dømer honom: det ordet eg hev tala, det skal døma honom på den siste dag.
Koi hijongle keima eipampaiya kathuhil jong joplou chu, thupi kitan nile thutah kaseidoh hin achungthu atan ding ahi.
49 For eg hev ikkje tala av meg sjølv; men Faderen, som sende meg, han hev sagt meg fyre kva eg skal segja og kva eg skal tala;
Ijeh inem itile keiman kacham'a kasei ahipoi, eisol'a Pa chun kasei dingle kapao ding dan hi thu eipeh ahibouve.
