Johannes 10
1 «Det segjer eg dykk for visst og sant: Den som ikkje gjeng inn i sauekvii gjenom døri, men stig yver ein annan stad, han er ein tjuv og ein røvar;
Resnično resnično vam pravim: Kdor ne vhaja skozi vrata v ovčji hlev, nego prelazi drugod, ta je tat in razbojnik.
2 Men den som gjeng inn gjenom døri, er hyrding åt sauerne.
Kdor pa vhaja skozi vrata, ta je pastir ovâc.
3 Honom let dørvaktaren upp åt, og sauerne høyrer målet hans, og han kallar sine sauer på namn, og leider deim ut.
Temu vratar odpira, in ovce glas njegov poslušajo, in svoje ovce kliče po imenu, in izganja jih.
4 Når han hev fenge ut alle sauerne sine, gjeng han fyre deim, og sauerne fylgjer honom; for dei kjenner målet hans.
In ko ovce svoje izžene, gre pred njimi; in ovce gredó za njim, ker poznajo glas njegov;
5 Ein framand vilde dei aldri fylgja; dei vilde røma for honom, av di dei ikkje kjenner målet åt dei framande.»
A za tujcem ne gredó, nego odbežé od njega: ker ne poznajo tujega glasu.
6 Denne likningi fortalde Jesus deim, men dei skyna ikkje kva det var han tala til deim um.
To priliko jim je Jezus povedal; ali oni niso razumeli, kaj bi to bilo, kar jim je pravil.
7 So tala Jesus atter til deim og sagde: «Det segjer eg dykk for visst og sant: Eg er døri som ber inn til sauerne.
Tedaj jim Jezus zopet reče: Resnično resnično vam pravim, da sem jaz vrata ovcam.
8 Alle dei som er komne fyre meg, er tjuvar og røvarar; men sauerne høyrde ikkje på deim.
Vsi, kolikorkoli jih je prišlo pred menoj, tatjé so in razbojniki: ali ovce jih niso poslušale.
9 Eg er døri; den som gjeng inn gjenom meg, skal verta berga, og skal ganga inn og ganga ut og finna beite.
Jaz sem vrata; skozi mene če kdo vnide, zveličal se bo, in pojde noter in izšel bo, in našel bo pašo.
10 Tjuven kjem ikkje for anna enn for di han vilde stela og slagta og øyda; eg er komen for dei skal hava liv og hava nøgdi.
Tat ne vnide, razen da ukrade in ubije in pogubí: jaz sem prišel, da bi življenje imeli, in obilno imeli.
11 Eg er den gode hyrdingen; den gode hyrdingen set livet sitt til for sauerne.
Jaz sem dober pastir; dober pastir poklada dušo svojo za ovce.
12 Leigekaren, som ikkje er hyrding, og som sauerne ikkje høyrer til, ser ulven koma, men let sauerne vera der dei er, og rømer, og ulven røvar deim og jagar deim frå einannan;
Najemnik pa, in kdor ni pastir, komur niso ovce lastne, vidi volka, da gre, pa popustí ovce, in odbeží: in volk jih razgrabi, in razpodí ovce.
13 so gjer leigekaren av di han er ein leigekar, og ikkje hev umsut for sauerne.
Najemnik pa odbeží, ker je najemnik, in ne mara za ovce.
14 Eg er den gode hyrdingen, og eg kjenner mine, og mine kjenner meg,
Jaz sem dober pastir; in poznam svoje, in moje poznajo mene:
15 liksom Faderen kjenner meg, og eg kjenner Faderen; og eg set livet til for sauerne.
Kakor oče mene pozná, in jaz očeta poznam. In dušo svojo pokladam za ovce.
16 Eg hev andre sauer og, som ikkje høyrer til denne kvii; deim og lyt eg leida, og dei skal lyda røysti mi, og det skal vera ei hjord og ein hyrding.
Tudi drugih ovâc imam, ktere niso iz tega hleva; tudi té moram pripeljati, in poslušale bodo glas moj: in ena čreda bo, eden pastir.
17 Difor er det Far min elskar meg, for di eg set livet mitt til so eg kann taka det att.
Za to me oče ljubi, ker jaz dušo svojo pokladam, da jo zopet vzemem.
18 Ingen tek det frå meg, eg set det til av meg sjølv. Eg hev magt til å setja det til, og eg hev magt til å taka det att; det bodet fekk eg av far min.»
Nihče je ne jemlje od mene, nego sam od sebe jo pokladam. Oblast imam, da položim; in oblast imam, da jo zopet vzemem. To zapoved sem prejel od očeta svojega.
19 Um desse ordi var det på nytt skilde meiningar millom jødarne.
In med Judi nastane zopet razpor za voljo teh besed.
20 Mange av deim sagde: «Han er forgjord, han er frå vitet! Kvi lyder de på honom?»
Govorilo pa jih je veliko od njih: Hudiča ima in neumen je: kaj ga poslušate?
21 Andre sagde: «Dette er ikkje forgjord manns tale! Kann ei vond ånd opna augo på blinde?»
Drugi so pravili: Kdor ima hudiča, ne govorí tako; ali more hudič slepcem odpirati oči?
22 So høgtida dei tempelvigsle-helgi i Jerusalem. Det var vinter,
Bil je pa praznik obnovljenja v Jeruzalemu, in bila je zima.
23 og Jesus gjekk ikring i templet i Salomons-halli.
In sprehajal se je Jezus po lopi Solomonovej.
24 Då flokka jødarne seg rundt ikring honom og sagde til honom: «Kor lenge vil du halda oss i uvissa? Er du Messias, so seg oss det beint ut!»
In obstopijo ga Judje, in govorili so mu: Doklej nas v nevednosti pustiš? Če si ti Kristus, povej nam na ravnost.
25 Jesus svara: «Eg hev sagt dykk det, og de trur ikkje. Dei verki eg gjer i far min’s namn, dei vitnar um meg,
Odgovorí jim Jezus: Povedal sem vam, pa ne verujete. Dela, ktera jaz delam v ime očeta svojega, ta pričajo za-me.
26 men de trur ikkje, for de høyrer ikkje til mine sauer.
To da vi ne verujete, ker niste od mojih ovâc, kakor sem vam povedal.
27 Mine sauer lyder røysti mi, og eg kjenner deim, og dei fylgjer meg,
Moje ovce poslušajo glas moj, in jaz jih poznam; in za menoj gredó,
29 Far min, som hev gjeve meg deim, er større enn alle, og ingen kann riva deim ut or handi åt Far min.
Oče moj, kteri mih jih je dal, veči je od vseh, in nihče jih ne more iztrgati iz roke očeta mojega.
30 Eg og Faderen er eitt.»
Jaz in oče sva eno.
31 På nytt lag tok jødarne upp steinar og vilde steina honom.
In zopet zgrabijo Judje kamenje, da bi ga kamenjali.
32 Då tok Jesus til ords og sagde: «Mange gilde verk hev eg synt dykk frå far min; - kva for eitt av deim er det de steinar meg for?»
Odgovorí jim Jezus: Veliko dobrih del sem vam pokazal od očeta svojega; za ktero od teh del me boste kamenjali?
33 «For eit gildt verk steinar me deg ikkje, » svara jødarne, «men for gudsspotting, for di du som er eit menneskje, gjer deg sjølv til Gud.»
Odgovoré mu Judjé, govoreč: Za dobro delo te ne bomo kamenjali, nego za kletvino, in ker se ti, ki si človek, delaš Boga.
34 Jesus svara: «Stend det’kje skrive i lovi dykkar: «Eg hev sagt: «De er gudar?»»
Odgovorí jim Jezus: Ni li pisano v zakonu vašem: "Jaz sem rekel: bogovi ste?"
35 Når no lovi kallar deim som Guds ord kom til, for gudar - og Skrifti kann ikkje gjerast um inkje -
Če je tiste imenoval bogove, kterim je beseda Božja bila (in pismo se ne more razvezati, ):
36 segjer då de til den som Faderen hev helga og sendt til verdi: «Du spottar Gud, » for di eg sagde: «Eg er Guds son?»
Kaj meni pa, ki me je oče posvetil in na svet poslal, pravite vi: Preklinjaš! ker sem rekel: Sin Božji sem?
37 Gjer eg ikkje verki åt Far min, so tru meg ikkje!
Če ne delam del očeta svojega, ne verujete mi;
38 Men gjer eg det, so tru verki, um de ikkje trur meg; so skal de skyna og sjå at Faderen er i meg, og eg i honom!»
Če pa delam, če tudi meni ne verujete, verujte delom: da razpoznate in boste verovali, da je oče v meni, in jaz v njem.
39 Då freista dei atter å gripa honom, men han slapp utor henderne deira.
In zopet so ga gledali prijeti; ali izmakne jim se iz rók.
40 So for han attende til hi sida av Jordan, til den staden der Johannes fyrst hadde vore og døypt, og der vart han verande ei tid.
In odide zopet na oni kraj Jordana, na kraj, kjer je poprej Janez bil, ko je krstil; in ostane tu.
41 Og kom mange til honom, og dei sagde: «Johannes gjorde fulla ikkje noko teikn, men alt det Johannes sagde um denne mannen, var sant.»
In veliko jih pride k njemu; in pravili so: Janez res ni nobenega čudeža storil; ali karkoli je Janez povedal za tega, bilo je vse resnično.
42 Og mange trudde på honom der.
In veliko jih je tu verovalo va-nj.
