Johannes 10
1 «Det segjer eg dykk for visst og sant: Den som ikkje gjeng inn i sauekvii gjenom døri, men stig yver ein annan stad, han er ein tjuv og ein røvar;
MELEL, melel I indai on komail, me jo weid nan wanim, pedelon on nan deun jip, a dauda waja toror, iei men lipirap o men kuli.
2 Men den som gjeng inn gjenom døri, er hyrding åt sauerne.
A me kin pedelon pan wanim, iei jilepan jip o.
3 Honom let dørvaktaren upp åt, og sauerne høyrer målet hans, og han kallar sine sauer på namn, og leider deim ut.
Iei me jilepan wanim o kin ritinada mo a; a jip akan kin ron nil a; i me ekereki na jip akan ad arail, kare irail wei.
4 Når han hev fenge ut alle sauerne sine, gjeng han fyre deim, og sauerne fylgjer honom; for dei kjenner målet hans.
A kin kapedoi na jip akan, ap tion mo’rail, o jip akan kin idedauen i, pwe re anlar nil a.
5 Ein framand vilde dei aldri fylgja; dei vilde røma for honom, av di dei ikkje kjenner målet åt dei framande.»
A re jota pan idauen, me re jan, pwe re pan tan jan, pwe re jan nil arail.
6 Denne likningi fortalde Jesus deim, men dei skyna ikkje kva det var han tala til deim um.
Jejuj kotin majani on irail karajeraj pot et, a irail jota weweki mepukat, me a kotin majani on irail.
7 So tala Jesus atter til deim og sagde: «Det segjer eg dykk for visst og sant: Eg er døri som ber inn til sauerne.
Iejuj pil kotin majani on irail: Melel, melel I indai on komail: Nai wanim en jip akan.
8 Alle dei som er komne fyre meg, er tjuvar og røvarar; men sauerne høyrde ikkje på deim.
Karoj, me pwarador mo i, iei lipirap o men kuli, o jip akan jota kin ron irail.
9 Eg er døri; den som gjeng inn gjenom meg, skal verta berga, og skal ganga inn og ganga ut og finna beite.
Nai wanim o, a meamen pedelon re i, pan kamaurela o diar mana purepure.
10 Tjuven kjem ikkje for anna enn for di han vilde stela og slagta og øyda; eg er komen for dei skal hava liv og hava nøgdi.
Lipirap kin kodon pirapela, o kamela, o kaokaoe, a nai kodo, pwe irail en ale maur, kakairida kokolata.
11 Eg er den gode hyrdingen; den gode hyrdingen set livet sitt til for sauerne.
Nai jilepa mau; a jilepa mau kin tonmeteki on na jip akan maur i.
12 Leigekaren, som ikkje er hyrding, og som sauerne ikkje høyrer til, ser ulven koma, men let sauerne vera der dei er, og rømer, og ulven røvar deim og jagar deim frå einannan;
A me kin pwaipwai o me jota udan jilepa, o me kaidin udan na jip oko, iei me ninar kidi eu wel kokodo, ap kajela jip oko, tandaui, a kidi en wel jaikidi jip oko, kamueit ir pajan.
13 so gjer leigekaren av di han er ein leigekar, og ikkje hev umsut for sauerne.
Me pwaipwai o kin tandaui, aki a pwaipwai, o jota injenoki jip oko.
14 Eg er den gode hyrdingen, og eg kjenner mine, og mine kjenner meg,
Nai jilepa mau, o I aja nai kan, o nai kan pil aja ia.
15 liksom Faderen kjenner meg, og eg kjenner Faderen; og eg set livet til for sauerne.
Duen Jam o aja ia, iduen I aja Jam, o I tonmeteki on jip akan maur i.
16 Eg hev andre sauer og, som ikkje høyrer til denne kvii; deim og lyt eg leida, og dei skal lyda røysti mi, og det skal vera ei hjord og ein hyrding.
A pil akai nai jip, me jo kijan nan kel wet, mepuko I pil pan wado, o re pan ron nil ai, o a pan pwin taieu o jilepa me ta men,
17 Difor er det Far min elskar meg, for di eg set livet mitt til so eg kann taka det att.
Iei me Jam pok on ia, pwe I kidi maur i, pwe I en pur on ale.
18 Ingen tek det frå meg, eg set det til av meg sjølv. Eg hev magt til å setja det til, og eg hev magt til å taka det att; det bodet fekk eg av far min.»
Jota me ki jan ia, pwe pein nai kidi. I manaman on kidi maur i, I pil manaman on kapure don ia. Kujoned pot et I aleer jan ren Jam ai.
19 Um desse ordi var det på nytt skilde meiningar millom jødarne.
Iei me Juj oko ap pil liak toror pajan pweki majan pukat.
20 Mange av deim sagde: «Han er forgjord, han er frå vitet! Kvi lyder de på honom?»
Me toto re’rail indada: A tanwar en tewil o iakalar. Menda komail ron i?
21 Andre sagde: «Dette er ikkje forgjord manns tale! Kann ei vond ånd opna augo på blinde?»
Akai me indada: Kaidik padak en tanwar en tewil pukat, da, tewil pan kak kapad pajan maj en me majkun amen?
22 So høgtida dei tempelvigsle-helgi i Jerusalem. Det var vinter,
A ran en ijimaj en im en kaudok wiaui nan Ierujalem, i anjaun kapau.
23 og Jesus gjekk ikring i templet i Salomons-halli.
A Iejuj kotikot jili nan im en kaudok, nan palan en Jalomo.
24 Då flokka jødarne seg rundt ikring honom og sagde til honom: «Kor lenge vil du halda oss i uvissa? Er du Messias, so seg oss det beint ut!»
Juj oko kapili pena i indan i: Arai da komui pan okioki jan kit? Ma komui Krijtuj, en kadede on kit janjal!
25 Jesus svara: «Eg hev sagt dykk det, og de trur ikkje. Dei verki eg gjer i far min’s namn, dei vitnar um meg,
Iejuj kotin majani on irail: I indai on komail er, a komail jota pojon dodok kan, me I wiadar ni mar en Jam ai, iei me kin kadede ia.
26 men de trur ikkje, for de høyrer ikkje til mine sauer.
A komail jota pojon, pwe komail kaidik kijan nai jip, duen me I indai on komail er.
27 Mine sauer lyder røysti mi, og eg kjenner deim, og dei fylgjer meg,
Nai jip oko kin ron nil ai, I aja irail a re kin idauen ia.
29 Far min, som hev gjeve meg deim, er større enn alle, og ingen kann riva deim ut or handi åt Far min.
Jam ai, me ki on ia irail, me lapa jan meakaroj, o jota me pan kak ki jan irail ni lim en Jam ai.
30 Eg og Faderen er eitt.»
Nai o Jam me ta men.
31 På nytt lag tok jødarne upp steinar og vilde steina honom.
Juj oko ap pil rik takai, pwen kajuk i.
32 Då tok Jesus til ords og sagde: «Mange gilde verk hev eg synt dykk frå far min; - kva for eitt av deim er det de steinar meg for?»
Iejuj kotin japen irail: Dodok mau toto, me I kajale on komail er jan ren Jam o, a menia dodok ren mepukat, me komail kate kin ia?
33 «For eit gildt verk steinar me deg ikkje, » svara jødarne, «men for gudsspotting, for di du som er eit menneskje, gjer deg sjølv til Gud.»
Juj oko ap japen i: Kaidik dodok mau eu, me je kate kin komui, a pweki lalaue, o pweki aramaj amen koe, me wia kin pein uk Kot,
34 Jesus svara: «Stend det’kje skrive i lovi dykkar: «Eg hev sagt: «De er gudar?»»
Iejuj kotin japen irail: A jo intinidier nan omail kapun: I indada, komail kot akan,
35 Når no lovi kallar deim som Guds ord kom til, for gudar - og Skrifti kann ikkje gjerast um inkje -
Ari, ma a kin wia kin ir kot, me aleer majan en Kot, pwe kijin likau kan jota kak japunala;
36 segjer då de til den som Faderen hev helga og sendt til verdi: «Du spottar Gud, » for di eg sagde: «Eg er Guds son?»
A komail kin inda kin i, me Jam a kajarauialar, o kadara don jappa, koe lalaue, pweki ai indada: Japwilim en Kot nai?
37 Gjer eg ikkje verki åt Far min, so tru meg ikkje!
Ma I jo wiawia dodok kan en Jam ai, komail der kamelele ia.
38 Men gjer eg det, so tru verki, um de ikkje trur meg; so skal de skyna og sjå at Faderen er i meg, og eg i honom!»
A ma I kin wiawia, komail en pojonki dodok kan, ma komail jota pojon ia, pwe komail en aja pojon, me Jam ai podidi on ia, o nai podidi on i.
39 Då freista dei atter å gripa honom, men han slapp utor henderne deira.
Irail ap pil jon jaikidi i. I ari piti jan ni pa’rail.
40 So for han attende til hi sida av Jordan, til den staden der Johannes fyrst hadde vore og døypt, og der vart han verande ei tid.
O kotin purelan palilan Iordan, waja Ioanej kin wia paptaij ia maj; I ari kotikot waja o.
41 Og kom mange til honom, og dei sagde: «Johannes gjorde fulla ikkje noko teikn, men alt det Johannes sagde um denne mannen, var sant.»
A me toto pokon don i indada: Ioanej jota wiadar kilel eu; a melel eta karoj, me Ioanej majanieki men et.
42 Og mange trudde på honom der.
A me toto pojonla i waja o.
