Joel 3

1 For sjå, i dei dagarne og det bilet, då eg vender lagnaden for Juda og Jerusalem,

Hatnae tueng navah, yampa vah man lah kaawm e Judahnaw khocanaw hoi Jerusalem khocanaw bout ka thokhai toteh,

2 då vil eg samla alle folki og føra deim ned i Josafatsdalen og der halda dom yver deim for mitt folk og min eignalut Israel skuld, som dei spreidde millom folki, og mitt land hev dei bytt.

miphun pueng ka pâkhueng vaiteh, Jehoshaphat yon koe ka kaw han. Ahnimouh ni ka ram heh a kârei awh teh, ram tangkuem dawk kâkayei e kaie râw tami Isarelnaw koe lah, ka kampangkhai vaiteh lawk ka ceng han.

3 Um mitt folk drog dei strå, gav ein gut for ei skjøkja, og ei gjenta selde dei for vin, og so drakk dei.

Ka taminaw hah cungpam lah a rayu awh toe. Tongpa camonaw hah a tak kâyawtnaw hoi thoseh napui camonaw hah a nei awh hane misurtui hoi thoseh, athung awh toe.

4 Og kva vil det meg, Tyrus og Sidon og Filistar-bygder alle? Er det attergjeld mot meg det vil, eller vil de gjera meg eitkvart? Ovleg brått dykkar verk eg vender imot dykk sjølve,

Oe, Taire kho, Sidon kho, Filistin ram hoi kâhnai e ramnaw, kai hah na taran awh han namaw. Kai na taran awh pawiteh, hote taran hah nangmouh koe bout ka pha sak han.

5 De som sylvet og gullet mitt tok, og eignaluter mine so fagre til dykkar tempel førde.

Nangmouh ni kaie sui ngun hah na la teh, ka ngai kawi e hnonaw hah namamae bawkim dawk na hruek awh dawk thoseh,

6 Og Judas og Jerusalems søner de selde til Javans søner, til å førast so langt burt ifrå sitt land.

Judahnaw, Jerusalem khocanaw hah amamae kho thung hoi kho hlanae koe a kampuen awh nahanlah Jentelnaw koe na yo awh dawk thoseh,

7 ropar deim fram att frå den staden der de hev selt deim. Dykkar verk eg vendar imot dykk sjølve.

nangmouh ni na yonae hmuen koehoi ka kangdue vaiteh ahnimouh koe na sak awh e naw hah nangmae lû dawk ka pha sak han.

8 Eg skal dykkar søner og døtter til Juda-sønerne selja; derifrå skal dei til sabæarane gå, eit folk so langt undan. For Herren hev tala.

Nangmae canu capanaw hai Judahnaw koe ka yo vaiteh ahnimouh ni kho hlanae koe, Sheba ram lah na yo awh han. Hottelah BAWIPA ni a dei toe.

9 Lat heidningar det høyra! Til herferd vigje dykk! Lat kjemporne koma! Gange fram! Stige fram alle herføre hausar!

Hete hno heh alouke miphunnaw koe pathang loe. Taran tuk hanelah kârakueng awh nateh athakaawme taminaw hah pâhlaw awh leih. Ransanaw abuemlah pâkhueng nateh tho awh naseh.

10 Smide plogarne til sverd og hage-knivarne til spjot! Vesaling segje: «Eg er kjempekar eg!»

Thenaw hah tahloi lah, tangkounnaw hah tahroe lah, dei awh. Tha kayoun e tami ni a thakasai poung e lah kâdei naseh.

11 Skunda dykk og kome, heidningar alle ikring! Samle dykk i hop! Dit late du, Herre, dine kjempor stiga ned.

Tengpam kaawm e miphunnaw pueng kamkhueng awh nateh tho awh haw. Kâpâkhueng awh haw. Kamkhuengnae hmuen koe nangmae athakaawme taminaw hah BAWIPA ni rahimlah a pabo han.

12 Lat folki vakna og samlast i Josafatsdalen! For der eg domar sit yver alle folki ikring.

Alouke miphunnaw, Jehoshaphat yawn koe tho awh naseh. Tengpam kaawm e miphunnaw pueng lawkceng hanelah hote hmuen koe kai ka tahung han.

13 Fram med sigden! No mognast kornet. Kome, trakke! No er persa full. Kjeraldi fløymer. Ovstor er vondska.

Cang a hmin toung dawkvah, a nahanelah tangkoun lat leih. Misur katinnae a kawi teh, Maroi dawk misurtui a poum toung dawkvah, tho nateh kum awh. Bangkongtetpawiteh, ahnimae yonnae teh a len poung toe.

14 Flokk på flokk i domsdalen. For Herrens dag er nær i domsdalen.

Lawkcengnae ayawn dawk taminaw teh a kamkhueng awh. Lawkcengnae ayawn dawk BAWIPA e hnin teh a hnai toe.

15 Sol og måne dei svartnar, og stjernorne løyner sin glans.

Kanî hoi thapa a hmo han. Âsinaw hai ang laipalah ao awh han.

16 Og Herren burar frå Sion, frå Jerusalem gjallar hans mål. Og det bivrar både himmel og jord. Men Herren er ei livd for sitt folk og ei borg for Israels søner.

BAWIPA ni Zion mon dawk hoi a huk toteh Jerusalem khothung hoi lawk a pathang toteh kalvan hoi talai ni a pâyaw han. Hatei BAWIPA teh a taminaw e kâuepnae, Isarelnaw hanlah thaonae lah ao han.

17 Ja, kjenna skal de at eg er Herren, dykkar Gud, som bur på Sion, mitt heilage berg. Og Jerusalem skal ein heilagdom vera, frammandfolk der aldri meir stiga inn.

Kathounge Zion mon dawk kaawm e ka tamikathoungnaw e BAWIPA lah ka o e a panue awh han. Jerusalem khopui hai a thoung han. Hote khopui teh Jentelnaw ni bout coungroe awh mahoeh.

18 Då skal på den dagen druvesafti drjupa av fjelli og mjølk frå haugarne strøyma, og alle bekkjer i Juda fløyma med vatn. Ei kjelda spring ut frå Herrens hus og vatnar Akaziedalen.

Hote atueng navah ka radip poung e misurtui mon dawk hoi a yu han. Monrui dawk hoi sanutui a tâco han. Judah tuipui pueng tui a lawng han. BAWIPA e Imthungkhu dawk hoi tuihnu a phuek vaiteh Shittim yawn a duk sak han.

19 Men Egypt skal øydeland verta, og Edom som ville heidi, for valdsverk mot Judas born. Dei hev øydt skuldlaust blod i sitt land.

Judah ram dawk, yon ka tawn hoeh e taminaw hah a thei awh teh, Judahnaw hah a rektap awh dawkvah, Izip ram teh tami kingkadi lah ao han. Edom ram haiyah kahrawng patetlah kingdi han.

20 Men Juda skal sitja æveleg trygt, og Jerusalem frå ætt til ætt.

Judah ram teh yungyoe e ram, Jerusalem khopui teh a yungyoe kangning e khopui lah ao han.

21 Og eg vil hemner deira blod, som eg ikkje hemnde fyrr. Og Herren skal bu på Sion.

BAWIPA teh Zion mon dawk ao dawkvah, hote khocanaw a thei awh dawkvah ka khang sak hoeh rae Judahnaw e thiphu hah bout ka pathung han.