Jobs 9

1 Då tok Job til ords og sagde:

Аюп җававән мундақ деди: —

2 «Eg veit for visst at det er so; kva rett fær mannen imot Gud?

Вай, сениңла тоғра, [дунияни] һәқиқәтән сән дегәндәк дәп билимән! Бирақ инсан балиси қандақ қилип Тәңри алдида һәққаний болалисун?

3 Um han med honom vilde trætta, han kann’kje svara eitt til tusund.

Һәтта әгәр бириси униң билән дәвалишишқа петиналиса, Шу [киши] мәсилиләрниң миңдин биригиму җавап берәлмәйду.

4 Vis som han er og sterk i velde - kven kann vel strafflaust tråssa honom,

Униң қәлбидә чоңқур даналиқ бардур, У зор күч-қудрәткә егидур; Кимму Униңға қарши чиқип, жүригини том қилип, Кейин теч-аман қалған?

5 som fjelli flyt, dei veit’kje av det, og velter deim upp i harm,

У тағларни ғәзивидә ғулатқанда, Уларға һеч билдүрмәйла уларни жулуп ташлайду.

6 som ruggar jordi frå sin plass, so pilarne hennar skjelv,

У йәр-зиминни тәвритип өз орнидин қозғитиду, Шуниң билән униң түврүклири титрәп кетиду.

7 som soli byd so ho ei skin, og set eit segl for stjernorne,

У қуяшқа көтирилмә дәп сөз қилсила, у қопмайду; У [халиса] юлтузларниңму нурини печәтләп қоялайду.

8 som eine spanar himmeln ut og fram på havsens toppar skrid,

Асманларни кәң яйғучи пәқәт удур, У деңиз долқунлири үстигә дәссәп жүриду.

9 hev skapt Karlsvogni og Orion, Sjustjerna og Sørkamri med?

У йәттә қарақчи юлтуз, Орион юлтуз түркүми вә қәлб юлтуз топини, Җәнубий юлтуз түркүмлириниму яратқан.

10 Som storverk gjer, me ei kann fata, og underverk forutan tal?

У һесаплиғусиз улуқ ишларни, Санап түгитәлмәйдиған карамәт ишларни қилиду.

11 Han framum gjeng, eg ser han ikkje; um burt han glid, eg går han ikkje.

Қара, У йенимдин өтиду, бирақ мән Уни көрмәймән; У өтүп кетиду, бирақ Уни байқалмаймән.

12 Når han tek fat, kven stoggar honom? Kven honom spør: «Kva gjer du der?»

Мана, У елип кетиду, ким Уни Өз йолидин яндуралисун? Ким Униңдин: «Немә қиливатисән» дәп сорашқа петиналисун?

13 Gud stoggar ikkje vreiden sin; for han seg bøygde Rahabs-fylgjet.

Тәңри ғәзивини қайтурувалмайду; Раһабниң ярдәмчилири Униң айиғиға баш егиду.

14 Kor kann vel eg då svara han? Kor skal for han eg ordi leggja?

Шундақ туруқлуқ, мән қандақму униңға җавап берәләйттим. Мән муназирә қилғидәк қандақ сөзләрни таллалайттим?

15 Um eg hev rett, eg kann’kje svara, men lyt min domar be um nåde.

Мабада мән һәққаний болсамму, Мән йәнила Униңға җавап берәлмәйттим; Мән пәқәт сотчимға илтиҗала қилалайттим.

16 Og um han svara når eg ropa, eg trudde ei mi røyst han høyrde.

Мән Униңға илтиҗа қилған вә У маңа җавап бәргән болсиму, Мән техи Униң садайимни аңлиғанлиғиға ишәш қилалмиған болаттим;

17 Han som i stormver reiv meg burt og auka grunnlaust såri mine,

У боран-чапқунлар билән мени езиду, У ярилиримни сәвәпсиз көпәйтмәкта.

18 han let meg ikkje anda fritt, men metta meg med beiske ting.

У маңа һәтта нәпәс елишқиму рухсәт бәрмәйду, Әксичә У маңа дәрд-әләмни жүкливәтти.

19 Når magt det gjeld, då er han der; men gjeld det rett: kven stemnar honom?

Күч-қудрәт тоғрисида гәп қилсақ, мана, Униңдин күчлүк [йәнә башқа ким] бар? Адаләткә кәлсәк, ким Уни сотқа чақиралисун?!

20 Um eg hev rett, min munn meg dømer; er skuldlaus, han meg domfeller.

Мән өзүмни ақлимақчи болсам, өз ағзим өзүмни гунаға патурар, Қосурсиз болған болсам, У йәнила мени әгир дәп бекитәр.

21 Skuldlaus eg er! eg skyner ei meg sjølv, vanvyrder livet mitt.

Бирақ мән әслидә ейибсиз едим. Мәйли, өзүмниң қандақ болидиғанлиғим билән пәрвайим пәләк! Өз җенимдин тойдум!

22 Det er det same, no eg segjer: Han tyner skuldig og uskuldig.

Һәммә иш охшаш екән; шуңа мән дәймәнки, У дурусларниму, яманларниму охшашла йоқитиду.

23 Når svipa brått gjev ulivssår, med lått han ser den gode lida.

Туюқсиз бешиға қаза келип өлсә, У бегуналарға қилинған бу синаққа қарап күлиду.

24 Han jordi gav i nidings hand; på domarar han syni kverver. Er det’kje han, kven er det då?

Йәр йүзи яманларниң қолиға тапшурулди; Бирақ У сотчиларниң көзлирини бу адаләтсизликни көрәлмәйдиған қилип қойиду; Мошундақ қилғучи У болмай, йәнә ким болсун?

25 Mitt liv fer snøggare enn lauparen, dei kverv, men lukka såg det aldri;

Мениң күнлирим йәлтапанниң жүгүрүшидинму тез өтиду; Улар мәндин қечип кетиду, Уларниң һеч қандақ яхшилиғи йоқтур.

26 Det glid som båtar utav sev, lik ørn som ned på fengdi slær.

Улар қомуш кемиләрдәк чапсан өтүп кетиду; Алғур бүркүт овни тутқили шуңғуғандәк тез маңиду.

27 Når eg mi plåga gløyma vil og jamna panna mi og smila,

Әгәр: «Налә-пәрядтин тохтап, Чирайимни тутулдурмай хуш чирай болай» десәмму,

28 då gruvar eg for pina mi; eg veit du ei frikjenner meg.

Мән йәнила азаплиримниң һәммисидин қорқуп жүримән; Чүнки Сени мени бегуна һесаплимайду дәп билимән.

29 For når eg lyt straffskuldig vera, kvifor skal eg då fåfengt stræva?

Мән һаман әйиплик адәм болсам, Мән беһудә җапа тартип немә қилай?

30 Um eg i snø meg vilde tvætta og reinsa henderne med lut.

Һәтта қар сүйи билән жуюнуп, Қолумни шунчә пакизлиған болсамму,

31 Du ned i grefti straks meg dukka, so mine klæde ved meg stygdest.

Сән йәнила мени әврәзгә чөмүлдүрисәнки, Өз кийимимму мәндин нәпрәтлинидиған болиду!

32 Han ikkje er ein mann som eg, kann ei med meg til retten gå;

Чүнки У мән Униңға җавап берәлигидәк, маңа охшаш адәм әмәс. Мениң Униң билән сотта дәвалашқичилигим йоқтур.

33 d’er ingen skilsmann millom oss som handi si kann på oss leggja.

Оттуримизда һәр иккимизни өз қоли билән тәң тутидиған келиштүргүчи болсиди!

34 Når berre han tok riset frå meg og ikkje skræmde meg med rædsla,

У Өзиниң тайиғини мәндин жирақ қилсун, Униң вәһимиси мени қорқатмисун;

35 eg skulde tala utan otte; sjølv dømer eg meg annarleis.

Шундила мән Униңдин қорқмай сөзләләйттим; Бирақ әһвалим ундақ әмәстур!