Jobs 9

1 Då tok Job til ords og sagde:

Markaasaa Ayuub u jawaabay oo wuxuu ku yidhi,

2 «Eg veit for visst at det er so; kva rett fær mannen imot Gud?

Sida runta ah waan ogahay inay sidaas tahay, Laakiinse sidee baa nin xaq ugu noqon karaa Ilaah hortiisa?

3 Um han med honom vilde trætta, han kann’kje svara eitt til tusund.

Oo hadduu doonayo inuu la doodo isaga, Kunkii erayba mid qudha ugama jawaabi karo.

4 Vis som han er og sterk i velde - kven kann vel strafflaust tråssa honom,

Qalbigiisu waa xigmad miidhan, oo xooggiisuna waa badan yahay; Bal yaa intuu isaga ka qalafsanaaday barwaaqoobay?

5 som fjelli flyt, dei veit’kje av det, og velter deim upp i harm,

Isagu wuxuu rujiyaa buuraha, oo iyana ma ay yaqaaniin, Markuu cadhadiisa ku afgembiyo.

6 som ruggar jordi frå sin plass, so pilarne hennar skjelv,

Dhulka wuu ka ruxruxaa meeshiisa, Oo tiirarkiisuna way wada gariiraan.

7 som soli byd so ho ei skin, og set eit segl for stjernorne,

Wuxuu amraa qorraxda, oo iyana sooma ay baxdo, Xiddigahana wuu xidhaa.

8 som eine spanar himmeln ut og fram på havsens toppar skrid,

Isagoo keliya ayaa samooyinka kala bixiya, Oo wuxuu ku dul socdaa hirarka badda.

9 hev skapt Karlsvogni og Orion, Sjustjerna og Sørkamri med?

Oo wuxuu sameeyey ururrada xiddigaha oo la yidhaahdo Orsada iyo Oriyon iyo Toddobaadyada, Iyo xiddigaha koonfureed.

10 Som storverk gjer, me ei kann fata, og underverk forutan tal?

Wuxuu sameeyaa waxyaalo waaweyn oo aan la baadhi karin, Oo ah waxyaalo yaab badan oo aan la tirin karin.

11 Han framum gjeng, eg ser han ikkje; um burt han glid, eg går han ikkje.

Wuu i ag maraa, aniguse uma jeedo isaga, Oo wuu iga gudbaa, aniguse waxba kama ogi.

12 Når han tek fat, kven stoggar honom? Kven honom spør: «Kva gjer du der?»

Bal wax buu qabsadaa ee, yaa ka hor joogsan kara? Oo bal yaa ku odhan doona, War maxaad samaynaysaa?

13 Gud stoggar ikkje vreiden sin; for han seg bøygde Rahabs-fylgjet.

Ilaah cadhadiisa ka soo celin maayo; Oo kalmeeyayaasha kibirka lahuna isagay hoos foororaan.

14 Kor kann vel eg då svara han? Kor skal for han eg ordi leggja?

Haddaba bal anigu sidee baan ugu jawaabi karaa, Oo aan erayadayda kala doortaa si aan isaga kula hadlo?

15 Um eg hev rett, eg kann’kje svara, men lyt min domar be um nåde.

In kastoo aan xaq ahaan lahaa, weliba uma aanan jawaabeen isaga, Illowse waxaan iska baryi lahaa Kan i xukumaya.

16 Og um han svara når eg ropa, eg trudde ei mi røyst han høyrde.

Haddaan baryi lahaa oo uu ii jawaabi lahaa, Ma aanan rumaysteen xataa inuu codkayga maqlay.

17 Han som i stormver reiv meg burt og auka grunnlaust såri mine,

Waayo, isagu wuxuu igu jejebiyaa duufaan, Oo nabrahaygana sababla'aan buu u sii kordhiyaa.

18 han let meg ikkje anda fritt, men metta meg med beiske ting.

Isagu iima oggola inaan neefsado, Laakiinse qadhaadh buu iga buuxiyaa.

19 Når magt det gjeld, då er han der; men gjeld det rett: kven stemnar honom?

Bal haddaan xagga xoogga ka hadalno isagu waa itaal miidhan, Balse xagga xukunka yaa wakhti ii sheegaya?

20 Um eg hev rett, min munn meg dømer; er skuldlaus, han meg domfeller.

In kastoo aan xaq ahay, afkayga ayaa i xukumi doona, In kastoo aan qummanahay, waxaa igu caddaan doonta qalloocnaan.

21 Skuldlaus eg er! eg skyner ei meg sjølv, vanvyrder livet mitt.

Anigu waan qummanahay, oo nafsaddayda kama fikiro, Noloshaydana waan quudhsadaa.

22 Det er det same, no eg segjer: Han tyner skuldig og uskuldig.

Kulli waa isku mid, oo sidaas daraaddeed waxaan idhaahdaa, Isagu wuu wada baabbi'iyaa kan qumman iyo kan sharka ahba.

23 Når svipa brått gjev ulivssår, med lått han ser den gode lida.

Haddii belaayadu haddiiba wax disho, Wuu ku majaajiloon doonaa jirrabaadda kuwa aan xaqa qabin.

24 Han jordi gav i nidings hand; på domarar han syni kverver. Er det’kje han, kven er det då?

Dhulka waxaa gacanta loo geliyey kan sharka ah; Oo isna wuxuu indhasaabaa xaakinnadii dhulka. Bal hadduusan isaga ahayn, haddaba waa ayo?

25 Mitt liv fer snøggare enn lauparen, dei kverv, men lukka såg det aldri;

Haddaba cimrigaygu waa ka sii dheereeyaa nin orda, Wuu iga cararaa, oo wanaagna ma arko.

26 Det glid som båtar utav sev, lik ørn som ned på fengdi slær.

Wuxuu ii dhaafay sida doonniyaha dheereeya, Iyo sida gorgor raq ku soo deganaya.

27 Når eg mi plåga gløyma vil og jamna panna mi og smila,

Haddaan odhan lahaa, Cabatinkayga waan illoobi doonaa, Oo tiiraanyada jaaha iga saaran waan iska tuuri doonaa, oo waan faraxsanaan doonaa,

28 då gruvar eg for pina mi; eg veit du ei frikjenner meg.

Waxaan ka baqayaa caloolxumadayda oo dhan, Waayo, waan ogahay inaadan ii haysanayn sidii mid aan xaq qabin.

29 For når eg lyt straffskuldig vera, kvifor skal eg då fåfengt stræva?

Kolleyba waa lay xukumayaaye, Bal maxaan waxtarla'aan u hawshoodaa?

30 Um eg i snø meg vilde tvætta og reinsa henderne med lut.

Haddaan biyo baraf ah ku maydho, Oo aan gacmahayga aad iyo aad u nadiifiyo,

31 Du ned i grefti straks meg dukka, so mine klæde ved meg stygdest.

Adigu waxaad igu dhex tuuri doontaa bohol, Oo xataa dharkaygu waa i nici doonaa.

32 Han ikkje er ein mann som eg, kann ei med meg til retten gå;

Waayo, isagu nin ma aha, sidaydoo kale, si aan isaga ugu jawaabo, Oo aannu labadayaduba xukun u wada galno.

33 d’er ingen skilsmann millom oss som handi si kann på oss leggja.

Ma jiro nin noo dhexeeya, Oo labadayadaba gacantiisa na saari kara.

34 Når berre han tok riset frå meg og ikkje skræmde meg med rædsla,

Isagu ushiisa ha iga fogeeyo, Oo cabsidiisuna yaanay i bajin.

35 eg skulde tala utan otte; sjølv dømer eg meg annarleis.

Markaas waan hadli lahaa, oo isaga kama aanan baqeen; Waayo, anigu sidaas ma ahi.