Jobs 9
1 Då tok Job til ords og sagde:
et respondens Iob ait
2 «Eg veit for visst at det er so; kva rett fær mannen imot Gud?
vere scio quod ita sit et quod non iustificetur homo conpositus Deo
3 Um han med honom vilde trætta, han kann’kje svara eitt til tusund.
si voluerit contendere cum eo non poterit ei respondere unum pro mille
4 Vis som han er og sterk i velde - kven kann vel strafflaust tråssa honom,
sapiens corde est et fortis robore quis restitit ei et pacem habuit
5 som fjelli flyt, dei veit’kje av det, og velter deim upp i harm,
qui transtulit montes et nescierunt hii quos subvertit in furore suo
6 som ruggar jordi frå sin plass, so pilarne hennar skjelv,
qui commovet terram de loco suo et columnae eius concutiuntur
7 som soli byd so ho ei skin, og set eit segl for stjernorne,
qui praecipit soli et non oritur et stellas claudit quasi sub signaculo
8 som eine spanar himmeln ut og fram på havsens toppar skrid,
qui extendit caelos solus et graditur super fluctus maris
9 hev skapt Karlsvogni og Orion, Sjustjerna og Sørkamri med?
qui facit Arcturum et Oriona et Hyadas et interiora austri
10 Som storverk gjer, me ei kann fata, og underverk forutan tal?
qui facit magna et inconprehensibilia et mirabilia quorum non est numerus
11 Han framum gjeng, eg ser han ikkje; um burt han glid, eg går han ikkje.
si venerit ad me non videbo si abierit non intellegam eum
12 Når han tek fat, kven stoggar honom? Kven honom spør: «Kva gjer du der?»
si repente interroget quis respondebit ei vel quis dicere potest cur facis
13 Gud stoggar ikkje vreiden sin; for han seg bøygde Rahabs-fylgjet.
Deus cuius resistere irae nemo potest et sub quo curvantur qui portant orbem
14 Kor kann vel eg då svara han? Kor skal for han eg ordi leggja?
quantus ergo sum ego qui respondeam ei et loquar verbis meis cum eo
15 Um eg hev rett, eg kann’kje svara, men lyt min domar be um nåde.
qui etiam si habuero quippiam iustum non respondebo sed meum iudicem deprecabor
16 Og um han svara når eg ropa, eg trudde ei mi røyst han høyrde.
et cum invocantem exaudierit me non credo quod audierit vocem meam
17 Han som i stormver reiv meg burt og auka grunnlaust såri mine,
in turbine enim conteret me et multiplicabit vulnera mea etiam sine causa
18 han let meg ikkje anda fritt, men metta meg med beiske ting.
non concedit requiescere spiritum meum et implet me amaritudinibus
19 Når magt det gjeld, då er han der; men gjeld det rett: kven stemnar honom?
si fortitudo quaeritur robustissimus est si aequitas iudicii nemo pro me audet testimonium dicere
20 Um eg hev rett, min munn meg dømer; er skuldlaus, han meg domfeller.
si iustificare me voluero os meum condemnabit me si innocentem ostendere pravum me conprobabit
21 Skuldlaus eg er! eg skyner ei meg sjølv, vanvyrder livet mitt.
etiam si simplex fuero hoc ipsum ignorabit anima mea et taedebit me vitae meae
22 Det er det same, no eg segjer: Han tyner skuldig og uskuldig.
unum est quod locutus sum et innocentem et impium ipse consumit
23 Når svipa brått gjev ulivssår, med lått han ser den gode lida.
si flagellat occidat semel et non de poenis innocentum rideat
24 Han jordi gav i nidings hand; på domarar han syni kverver. Er det’kje han, kven er det då?
terra data est in manu impii vultum iudicum eius operit quod si non ille est quis ergo est
25 Mitt liv fer snøggare enn lauparen, dei kverv, men lukka såg det aldri;
dies mei velociores fuerunt cursore fugerunt et non viderunt bonum
26 Det glid som båtar utav sev, lik ørn som ned på fengdi slær.
pertransierunt quasi naves poma portantes sicut aquila volans ad escam
27 Når eg mi plåga gløyma vil og jamna panna mi og smila,
cum dixero nequaquam ita loquar commuto faciem meam et dolore torqueor
28 då gruvar eg for pina mi; eg veit du ei frikjenner meg.
verebar omnia opera mea sciens quod non parceres delinquenti
29 For når eg lyt straffskuldig vera, kvifor skal eg då fåfengt stræva?
si autem et sic impius sum quare frustra laboravi
30 Um eg i snø meg vilde tvætta og reinsa henderne med lut.
si lotus fuero quasi aquis nivis et fulserint velut mundissimae manus meae
31 Du ned i grefti straks meg dukka, so mine klæde ved meg stygdest.
tamen sordibus intingues me et abominabuntur me vestimenta mea
32 Han ikkje er ein mann som eg, kann ei med meg til retten gå;
neque enim viro qui similis mei est respondebo nec qui mecum in iudicio ex aequo possit audiri
33 d’er ingen skilsmann millom oss som handi si kann på oss leggja.
non est qui utrumque valeat arguere et ponere manum suam in ambobus
34 Når berre han tok riset frå meg og ikkje skræmde meg med rædsla,
auferat a me virgam suam et pavor eius non me terreat
35 eg skulde tala utan otte; sjølv dømer eg meg annarleis.
loquar et non timebo eum neque enim possum metuens respondere
