Jobs 9
1 Då tok Job til ords og sagde:
Ket simmungbat ni Job ket kinunana,
2 «Eg veit for visst at det er so; kva rett fær mannen imot Gud?
“Pudno nga ammok a kasta. Ngem kasano nga agbalin ti tao nga husto iti Dios?
3 Um han med honom vilde trætta, han kann’kje svara eitt til tusund.
No kayatna ti makisinnupiat iti Dios, saanna a masungbatan isuna iti maminsan iti sangaribu a daras.
4 Vis som han er og sterk i velde - kven kann vel strafflaust tråssa honom,
Nasirib ti puso ti Dios ken nabileg ti pigsana; siasino ti mangpatangken iti bagina a maibusor kenkuana ket nagballigi? -
5 som fjelli flyt, dei veit’kje av det, og velter deim upp i harm,
isuna a mangikkat kadagiti bantay a saanna a ballaagan ti siasinoman inton baliktadenna dagitoy iti pungtotna-
6 som ruggar jordi frå sin plass, so pilarne hennar skjelv,
isuna a manggun-gon ti daga iti ayanna ken mangpatigerger kadagiti pundasionna daytoy.
7 som soli byd so ho ei skin, og set eit segl for stjernorne,
Isu met laeng daytoy ti Dios a mangibagbaga iti init a saan nga agsingising, ket saan nga agsingising daytoy, ken ti mangak-akkob kadagiti bituen,
8 som eine spanar himmeln ut og fram på havsens toppar skrid,
isuna a mangbinbinnat kadagiti langit ken isuna a mangibadbaddek ken mangpaspasardeng kadagiti dalluyon iti baybay,
9 hev skapt Karlsvogni og Orion, Sjustjerna og Sørkamri med?
isuna a mangar-aramid iti Oso, Orion, ti Pleiades, ken dagiti pannakaiyurnos dagiti bituen ti abagatan.
10 Som storverk gjer, me ei kann fata, og underverk forutan tal?
Isu met laeng daytoy ti Dios a mangar-aramid kadagiti naindaklan a banbanag, saan a maawatan a banbanag- pudno, dagiti nakakaskasdaaw a banbanag a saan a mabilang.
11 Han framum gjeng, eg ser han ikkje; um burt han glid, eg går han ikkje.
Kitaem, magna isuna iti abayko, ket saanko isuna a makita; lumabas pay isuna, ngem saanko a mabigbig isuna.
12 Når han tek fat, kven stoggar honom? Kven honom spør: «Kva gjer du der?»
No mangtiliw isuna iti biktima, siasino ti makalapped kenkuana? Siasino ti makaibaga kenkuana, 'Ania ti ar-aramidem?'
13 Gud stoggar ikkje vreiden sin; for han seg bøygde Rahabs-fylgjet.
Saan nga ibabawi ti Dios ti pungtotna; nagrukob dagiti katulungan ni Rahab iti babaenna.
14 Kor kann vel eg då svara han? Kor skal for han eg ordi leggja?
Kasano a masungbatak isuna, makapiliak kadi kadagiti sasao a pagrason kenkuana?
15 Um eg hev rett, eg kann’kje svara, men lyt min domar be um nåde.
Uray no nalintegak, saanko a masungbatan isuna; mabalinko laeng ti dumawat iti asi iti ukomko.
16 Og um han svara når eg ropa, eg trudde ei mi røyst han høyrde.
Uray no immawagak ket sinungbatannak, saanak a mamati a dumdumngeg isuna iti timekko.
17 Han som i stormver reiv meg burt og auka grunnlaust såri mine,
Ta dinadaelnak babaen iti bagio ken pinaaduna dagiti sugatko nga awan ti gapgapuna.
18 han let meg ikkje anda fritt, men metta meg med beiske ting.
Saannak pay a palubosan nga aganges; ngem ketdi, pinunnonak iti kinasaem.
19 Når magt det gjeld, då er han der; men gjeld det rett: kven stemnar honom?
No pagsasaritaantayo ti pigsa, apay, nabileg isuna! Ket no pagsasaritaantayo ti hustiya? 'Siasino,' kunana, 'ti mangidarum kaniak?
20 Um eg hev rett, min munn meg dømer; er skuldlaus, han meg domfeller.
Uray no nalintegak, ukomennak ti bukodko a ngiwat; uray no awan iti pakababalawak, paneknekan latta daytoy a nagbasolak.
21 Skuldlaus eg er! eg skyner ei meg sjølv, vanvyrder livet mitt.
Awan pakababalawak, ngem awanen ti bibiangko iti bagik; kagurak ti bukodko a biag.
22 Det er det same, no eg segjer: Han tyner skuldig og uskuldig.
Awan ti nagdumaanna daytoy, isu nga ibagbagak a dadaelenna a sangsangkamaysa dagiti awan pakababalawanna kenn nadangkes a tattao.
23 Når svipa brått gjev ulivssår, med lått han ser den gode lida.
No dagus a mangpapatay ti didigra, agkatawa isuna iti pannakaparparigat dagiti awan basolna a tattao.
24 Han jordi gav i nidings hand; på domarar han syni kverver. Er det’kje han, kven er det då?
Naited ti daga kadagiti ima dagiti nadangkes a tattao; kalkaluban ti Dios dagiti rupa dagiti uk-ukomna. No saan nga isuna ti mangar-aramid iti daytoy, ket siasino ngarud?
25 Mitt liv fer snøggare enn lauparen, dei kverv, men lukka såg det aldri;
Naparpartak dagiti al-aldawko ngem ti agtartaray a mensahero; tumaytayab dagiti al-aldawko; awan ti makitada a nasayaat iti sadinoman.
26 Det glid som båtar utav sev, lik ørn som ned på fengdi slær.
Napartakda a kas kadagiti bangka a naaramid iti badobadok a runo, ken kas kapartak ti agila a mangsippayut iti biktimana.
27 Når eg mi plåga gløyma vil og jamna panna mi og smila,
No ibagak a lipatekon ti maipanggep kadagiti irirririk, nga ikkatek ti naliday a rupak ket agragsakak,
28 då gruvar eg for pina mi; eg veit du ei frikjenner meg.
mabutengakto kadagiti amin a ladingitko gapu ta ammok a saannakto nga ibilang nga awan basolna.
29 For når eg lyt straffskuldig vera, kvifor skal eg då fåfengt stræva?
Maukomakto; apay, koma ngarud a padasek daytoy nga awan serserbina?
30 Um eg i snø meg vilde tvætta og reinsa henderne med lut.
No bugoak ti bagik iti danun ti niebe ken aramidek a nakadaldalus unay dagiti imak,
31 Du ned i grefti straks meg dukka, so mine klæde ved meg stygdest.
ipurwaknak ti Dios iti kanal, ket karugitdakto dagiti bukodko a kawes.
32 Han ikkje er ein mann som eg, kann ei med meg til retten gå;
Ta saan a tao ti Dios, a kas kaniak, a mabalinko isuna a sungbatan, a mabalinmi ti mapan iti pangukoman.
33 d’er ingen skilsmann millom oss som handi si kann på oss leggja.
Awan ti ukom iti nagbaetanmi a mabalin a mangipatay iti imana kadakami.
34 Når berre han tok riset frå meg og ikkje skræmde meg med rædsla,
Awanen ti sabali nga ukom a makaikkat iti pang-or ti Dios kaniak, a makalapped iti panangbutbutengna kaniak. Ket agsaoakto ken saanak nga agbuteng kenkuana.
35 eg skulde tala utan otte; sjølv dømer eg meg annarleis.
Ngem kas kadagiti banbanag ita, saanko a maaramid dayta.
