Jobs 9

1 Då tok Job til ords og sagde:

Job zara sị:

2 «Eg veit for visst at det er so; kva rett fær mannen imot Gud?

“Nʼezie, amaara m na ihe ndị a bụ eziokwu. Ma mmadụ dị ndụ ọ ga-esi aṅaa gosi na ya bụ onye aka ya dị ọcha nʼihu Chineke?

3 Um han med honom vilde trætta, han kann’kje svara eitt til tusund.

Ọ bụrụ na Chineke ekpebie ịjụ mmadụ ajụjụ, ebee ka mmadụ ahụ nọ nke nwere ike ịza ọ bụladị otu nʼime ajụjụ dị iche iche Chineke ga-ajụ ya?

4 Vis som han er og sterk i velde - kven kann vel strafflaust tråssa honom,

Amamihe ya dị ukwuu, ike ya sara mbara, onye guzogidere ya ma hapụ imerụ ahụ?

5 som fjelli flyt, dei veit’kje av det, og velter deim upp i harm,

Ọ na-enugharị ugwu ukwu ma ha adịghị ama nke a, na-akwatụ ha nʼiwe ya.

6 som ruggar jordi frå sin plass, so pilarne hennar skjelv,

Ọ na-enugharịkwa ụwa site na ntọala ya, mee ka ogidi ya maa jijiji.

7 som soli byd so ho ei skin, og set eit segl for stjernorne,

Ọ na-agwa anyanwụ okwu mee ka ọ kwụsị ịcha; ọ na-emenyụ ìhè kpakpando na-enye.

8 som eine spanar himmeln ut og fram på havsens toppar skrid,

Naanị ya gbasara mbara eluigwe, ọ na-agakwa ije nʼelu ebili mmiri nke oke osimiri.

9 hev skapt Karlsvogni og Orion, Sjustjerna og Sørkamri med?

Ọ bụ ya mere kpakpando Bịaa, na Orion na Pleiades, na kpakpando niile nke ndịda eluigwe.

10 Som storverk gjer, me ei kann fata, og underverk forutan tal?

Ọ na-arụ ọtụtụ ọrụ ebube nke mmadụ na-enweghị ike ịghọta, ihe ịrịbama nke ọnụ na-enweghị ike ịgụta.

11 Han framum gjeng, eg ser han ikkje; um burt han glid, eg går han ikkje.

Mgbe ọ na-esi nʼakụkụ m agafe, enweghị m ike ịhụ ya, mgbe ọ na-agabiga, adịghị m amata na ọ bụ ya.

12 Når han tek fat, kven stoggar honom? Kven honom spør: «Kva gjer du der?»

Ọ bụrụ na ọ pụnara ihe, onye na-akwụsị ya? Onye kwa pụrụ ịjụ ya si, ‘Gịnị ka ị na-eme?’

13 Gud stoggar ikkje vreiden sin; for han seg bøygde Rahabs-fylgjet.

Chineke adịghị eme ka iwe ya laghachi, ọbụladị ndị inyeaka Rehab, ruru ala nʼụkwụ ya.

14 Kor kann vel eg då svara han? Kor skal for han eg ordi leggja?

“Onye kwanụ ka m bụ, m ga-eji nwee ike iguzo nʼihu ya ịjụ ya ajụjụ, maọbụ mụ na ya ịrụrịta ụka?

15 Um eg hev rett, eg kann’kje svara, men lyt min domar be um nåde.

Nʼagbanyeghị na aka m dị ọcha, apụghị m ịsa ya okwu; kama m ga-arịọ onye ikpe m ka o mere m ebere.

16 Og um han svara når eg ropa, eg trudde ei mi røyst han høyrde.

A sịkwarị na m kpọọ ya oku, ọ za m, ekwenyeghị m na ọ ga-ege m ntị.

17 Han som i stormver reiv meg burt og auka grunnlaust såri mine,

Ọ ga-eji oke ifufe tirie m, meekwa ka ihe mgbu m baa ụba na-enweghị ihe butere ya.

18 han let meg ikkje anda fritt, men metta meg med beiske ting.

Ọ gaghị ekwe ka iku ume m lọghachi kama ọ ga-eji iru ụjụ kpuchie m.

19 Når magt det gjeld, då er han der; men gjeld det rett: kven stemnar honom?

Ọ bụrụ ihe e ji ike eme, lee na ọ dị ike nke ukwuu! Ọzọ ọ bụrụ nʼikpe ziri ezi, onye pụrụ iguzogide ya.

20 Um eg hev rett, min munn meg dømer; er skuldlaus, han meg domfeller.

A sịkwarị na aka m dị ọcha, ọnụ m ga-ama m ikpe; ọ bụrụ na abụ m onye na-enweghị ịta ụta, ọ ga-agụ m nʼonye ikpe mara.

21 Skuldlaus eg er! eg skyner ei meg sjølv, vanvyrder livet mitt.

“Ọ bụ ezie na abụ m onye ikpe na-amaghị ejighị m onwe m kpọrọ ihe; nʼezie ana m eleda ndụ m anya.

22 Det er det same, no eg segjer: Han tyner skuldig og uskuldig.

Otu ihe ahụ ka ọ bụ; nʼihi ya ka m ji asị, ‘Ọ na-ala ndị ezi omume na ndị ajọ omume nʼiyi.’

23 Når svipa brått gjev ulivssår, med lått han ser den gode lida.

Mgbe ịpịa ụtarị wetara ọnwụ mberede, ọ na-achị enweghị olileanya nke ndị na-enweghị ihe ha mere ọchị.

24 Han jordi gav i nidings hand; på domarar han syni kverver. Er det’kje han, kven er det då?

Mgbe ala dabara nʼaka ndị na-emebi iwu, ọ na-ekpuchi ndị ọkaikpe anya. Ọ bụrụ na ọ bụghị ya na-eme ya, onye kwanụ bụ onye ahụ na-eme ya?

25 Mitt liv fer snøggare enn lauparen, dei kverv, men lukka såg det aldri;

“Ụbọchị ndụ m dị gara gara karịa onye ọgba ọsọ; ha na-agafekwa na-ahụtụghị ọṅụ anya.

26 Det glid som båtar utav sev, lik ørn som ned på fengdi slær.

Ha na-agafe dịka ụgbọ mmiri papịrọs, dịka mgbe ugo na-efeda ngwangwa ijide anụ ọ ga-eri.

27 Når eg mi plåga gløyma vil og jamna panna mi og smila,

Ọ bụrụ na m sị, ‘Aga m echefu mkpesa m, aga m agbanwe ihu m, nwee ihu ọchị.’

28 då gruvar eg for pina mi; eg veit du ei frikjenner meg.

Nsogbu m niile ka na-atụ m egwu nʼihi na amara m na ị gaghị ewere m dịka onye aka ya dị ọcha.

29 For når eg lyt straffskuldig vera, kvifor skal eg då fåfengt stræva?

Ebe m bụrịị onye ikpe mara, nʼihi gịnị ka m ji na-adọgbu onwe m nʼefu?

30 Um eg i snø meg vilde tvætta og reinsa henderne med lut.

A sịkwarị na m jiri ncha saa ahụ m werekwa soda saa aka m abụọ,

31 Du ned i grefti straks meg dukka, so mine klæde ved meg stygdest.

ị ga-enuba m nʼolulu apịtị nke pụrụ ime ka uwe m yi nʼahụ m kpọọ m asị.

32 Han ikkje er ein mann som eg, kann ei med meg til retten gå;

“Ọ bụghị mmadụ efu dịka m nke m ga-aza ya, ka anyị abụọ kpọrịtaa onwe anyị ikpe nʼụlọikpe.

33 d’er ingen skilsmann millom oss som handi si kann på oss leggja.

A sịkwarị na e nwere onye odozi okwu nʼetiti mụ na gị, onye ga-ebikwasị anyị abụọ aka ya,

34 Når berre han tok riset frå meg og ikkje skræmde meg med rædsla,

onye ga-ewepụ mkpara Chineke site nʼebe m nọ, ka oke egwu ya gharakwa ịtụ m ọzọ.

35 eg skulde tala utan otte; sjølv dømer eg meg annarleis.

Mgbe ahụ ka m ga-ekwu okwu na-atụghị ya egwu; ma ka ọ dị ugbu a ọ dịghị ihe m nwere ike ime.