Jobs 9

1 Då tok Job til ords og sagde:

Hichun job in asieikit in:

2 «Eg veit for visst at det er so; kva rett fær mannen imot Gud?

Henge, keiman alhangpin hiche hi adih e ti kahei. Ahinlah Pathen mitmua mihem khat chu themmona neilou ahitai tia kiphong doh thei ding ham?

3 Um han med honom vilde trætta, han kann’kje svara eitt til tusund.

Mikhat touvin Pathen chu kiheh pi ding nom taleh ama chu khatveija sang khat vei kidonbut jou thei ding hinam?

4 Vis som han er og sterk i velde - kven kann vel strafflaust tråssa honom,

Ijeh inem itile Pathen chu ha chih a chinga, chule thahattah ahi. Koipen in ama chu aphin doh a anel jou ding ham?

5 som fjelli flyt, dei veit’kje av det, og velter deim upp i harm,

Aman hetsahna masat beijin molsang ho achon mang jin, alunghan teng leh aleh khup jin ahi.

6 som ruggar jordi frå sin plass, so pilarne hennar skjelv,

Aman aumna munna konin leiset ahot ling jin chule abul akithing ji'e.

7 som soli byd so ho ei skin, og set eit segl for stjernorne,

Aman thu apeh a ahile, nisa soh tapontin chule lha jong vah taponte.

8 som eine spanar himmeln ut og fram på havsens toppar skrid,

Vanho jong aman achanga apha jal'a chule twikhanglen kinong jong gamgi asem peh ji ahi.

9 hev skapt Karlsvogni og Orion, Sjustjerna og Sørkamri med?

Ahsi somleng, Bombiel leh juhei suhtum, vantham jol lhanglang kaija ahsi ho jouse abonna aman asem ahi.

10 Som storverk gjer, me ei kann fata, og underverk forutan tal?

Aman hetphah hoi hilou thil oupe tah tah ho asem in, sim senglou thil kidang aboldoh e.

11 Han framum gjeng, eg ser han ikkje; um burt han glid, eg går han ikkje.

Ahivangin, ahung naiji teng, kamu theipon, ache teng jongle ache kamu deh poi.

12 Når han tek fat, kven stoggar honom? Kven honom spør: «Kva gjer du der?»

Mikhat chu ahinna alah peh a ahileh kon a suhtang thei ding ham? Ipi bolla nahim tin adong ngam dem?

13 Gud stoggar ikkje vreiden sin; for han seg bøygde Rahabs-fylgjet.

Chutia chu Pathen in alung hanna chu atuhtang lou hileh twikhanglen'a ganhing tamtah tah ho jong akeng tonoija achilngim ding ahi.

14 Kor kann vel eg då svara han? Kor skal for han eg ordi leggja?

Hijeh a chu kei koi kahija, Pathen chu donbut dia kagot ding ham? Ahilouleh kaki nelpi jeng ding ham?

15 Um eg hev rett, eg kann’kje svara, men lyt min domar be um nåde.

Keima ana dih kha jeng jongleng kihonna ding kanei lou ding ahi. Eihepi nadinga bou katao thei ding ahi.

16 Og um han svara når eg ropa, eg trudde ei mi røyst han høyrde.

Chule keiman ama chu kouving lang, chule aman eihou nama jongleh aman kathusei angai ding kaging chapoi.

17 Han som i stormver reiv meg burt og auka grunnlaust såri mine,

Ajeh chu aman huipi gopi a eino khuma chule ajeh beija tang louhella eisuh nat ding ahi.

18 han let meg ikkje anda fritt, men metta meg med beiske ting.

Aman ei haijom sah theipon ahinlah gentheina khaveng vungin eisun dim khume.

19 Når magt det gjeld, då er han der; men gjeld det rett: kven stemnar honom?

Thahat sanna no ding hijeng jong leh, ama chu thahattah ahin thudih'a tanding kiti jongleh koipen in ama chu thutanna munna dinga akou ngam ding ham?

20 Um eg hev rett, min munn meg dømer; er skuldlaus, han meg domfeller.

Keima hijeng jong leng, keima kamtah in themmo eichansah ding ahibouve, themmona neilou hijong leng chonse a eiki sim nalai ding ahi.

21 Skuldlaus eg er! eg skyner ei meg sjølv, vanvyrder livet mitt.

Keima nolna bei kahi, ahinla hichun keija dingin kikhelna eibolpeh deh pon, kahinna jong kadei tapoi.

22 Det er det same, no eg segjer: Han tyner skuldig og uskuldig.

Nolna bei mi hihen michonse hijong leng Pathen dingin abonchan akibang cheh in hijeh a chu themmona neilou le michonse ania asuhmang cheh ahi, kati.

23 Når svipa brått gjev ulivssår, med lått han ser den gode lida.

Vangsetnan ahin lhun khuma nolna bei mi thina chu aman anuisat bepme.

24 Han jordi gav i nidings hand; på domarar han syni kverver. Er det’kje han, kven er det då?

Leiset pumpi hi migiloute khutna um ahin, chule Pathen in thutanho mit asuh chotji ahi. Ama bol ahiloule koibol ba hiding ham?

25 Mitt liv fer snøggare enn lauparen, dei kverv, men lukka såg det aldri;

Milhai hat pa sangin kahinkho achegang jon kipana mukhalou hellin aleng mang jitai.

26 Det glid som båtar utav sev, lik ørn som ned på fengdi slær.

Pumpenga kisem kong bangin akitol mang jitai, muvanlai aneh ding kimat dinga gangtah a hung lenglha abange.

27 Når eg mi plåga gløyma vil og jamna panna mi og smila,

Keiman kakiphin naho sumil ingting, kalung gimna maiso pailhang ting, chule thanom tah in um inge tia kaki gelji vang'in,

28 då gruvar eg for pina mi; eg veit du ei frikjenner meg.

Kanat thoh genthei naho hi nasatah a kichatna leh lunggimna kaneije, ajeh chu O Pathen, nolna beija neimu lou ding kahei.

29 For når eg lyt straffskuldig vera, kvifor skal eg då fåfengt stræva?

Ipi iti henlang hijong leh themmo hange eikimu ding ahileh ipi phachom dinga ei kibol gim gim ham?

30 Um eg i snø meg vilde tvætta og reinsa henderne med lut.

Kei le kei sabon in kisil ngim jeng jong leng chang-al in kakhut sop theng jong leng,

31 Du ned i grefti straks meg dukka, so mine klæde ved meg stygdest.

Nangin bon lhoh umna kotong sunga nei sonlut in natin chule keima vonnen hon jong eideimo diu ahi.

32 Han ikkje er ein mann som eg, kann ei med meg til retten gå;

Pathen chu kei banga thibai hilou ahin, hijeh chun ama to kakinel theipoi, ahilou jongle thutanna munna kapuilut theipoi.

33 d’er ingen skilsmann millom oss som handi si kann på oss leggja.

Keini eisucham theilhon khat anaum hihen lang, mikhat touvin thakhatna eipui khom thei lhon hihen,

34 Når berre han tok riset frå meg og ikkje skræmde meg med rædsla,

Misuchampa chun Pathen chun eijep a asuhtang thei hileh ama bolgenthei kichatna chu kanei lou ding ahi.

35 eg skulde tala utan otte; sjølv dømer eg meg annarleis.

Chutileh kichatna beihel a ama koma thu kasei thei ding ahin, ahinlah keiman keima thahat in hichu kabol theipoi.