Jobs 9
1 Då tok Job til ords og sagde:
Əyyub belə cavab verdi:
2 «Eg veit for visst at det er so; kva rett fær mannen imot Gud?
«Belə olduğunu, həqiqətən, bilirəm. Amma Allah qarşısında insan necə haqlı çıxa bilər?
3 Um han med honom vilde trætta, han kann’kje svara eitt til tusund.
Əgər Onunla kimsə mübahisə etmək istəsə, Onun min sualına bir cavab tapa bilməz.
4 Vis som han er og sterk i velde - kven kann vel strafflaust tråssa honom,
Hikməti dərin, gücü tükənməyən Odur. Ona qarşı duranlardan kim sağ qalıb?
5 som fjelli flyt, dei veit’kje av det, og velter deim upp i harm,
Allah dağları yerindən oynadar, Dağlar heç bilməz. Qəzəbi ilə onları alt-üst edər.
6 som ruggar jordi frå sin plass, so pilarne hennar skjelv,
Dünyanı yerindən oynadar, Dirəklərini lərzəyə salar.
7 som soli byd so ho ei skin, og set eit segl for stjernorne,
Əmr etsə, günəş doğmaz, Ulduzların işığını örtüb möhürlər.
8 som eine spanar himmeln ut og fram på havsens toppar skrid,
Odur təkbaşına göyləri sərən, Dəniz dalğalarının üstündə gəzən.
9 hev skapt Karlsvogni og Orion, Sjustjerna og Sørkamri med?
Odur Böyük Ayı, Orion, Ülkər bürclərini, Cənub bürclərini yaradan.
10 Som storverk gjer, me ei kann fata, og underverk forutan tal?
Odur dərk etmədiyimizdən də böyük işlər görən, Saysız xariqələr göstərən.
11 Han framum gjeng, eg ser han ikkje; um burt han glid, eg går han ikkje.
Bax yanımdan elə keçər ki, Onu görə bilmərəm, Elə keçib gedər ki, heç hiss etmərəm.
12 Når han tek fat, kven stoggar honom? Kven honom spør: «Kva gjer du der?»
Nə isə tutub apararsa, kim Ona mane ola bilər? Kim Ona “Nə edirsən?” deyə bilər?
13 Gud stoggar ikkje vreiden sin; for han seg bøygde Rahabs-fylgjet.
Allah qəzəbini geri döndərməz, Rahavın köməkçiləri belə, ayağı altda qalar.
14 Kor kann vel eg då svara han? Kor skal for han eg ordi leggja?
Belə isə Ona necə cavab verə bilərəm? Hüzurunda necə söz tapa bilərəm?
15 Um eg hev rett, eg kann’kje svara, men lyt min domar be um nåde.
Günahsız olsam belə, Ona cavab verə bilmərəm, Rəhm etsin deyə Hökmdarıma yalvarmalıyam.
16 Og um han svara når eg ropa, eg trudde ei mi røyst han høyrde.
Onu çağıranda O mənə cavab versə belə, Yenə inanmıram ki, O, səsimi eşidir.
17 Han som i stormver reiv meg burt og auka grunnlaust såri mine,
Çünki tufanla məni əzir, Nahaq yerə yaralarımı çoxaldır,
18 han let meg ikkje anda fritt, men metta meg med beiske ting.
Məni nəfəs almağa qoymur, Məni acılarla cana doydurur,
19 Når magt det gjeld, då er han der; men gjeld det rett: kven stemnar honom?
İş qüvvədədirsə, O qüvvəlidir, İş ədalətdədirsə, kim Onu hakimin qarşısına apara bilər?
20 Um eg hev rett, min munn meg dømer; er skuldlaus, han meg domfeller.
Mən günahsız olsam belə, dilim məni ittiham edər, Kamil olsam belə, məni təqsirkar çıxarar.
21 Skuldlaus eg er! eg skyner ei meg sjølv, vanvyrder livet mitt.
Kamil olsam da, bir şey deyiləm, Öz həyatıma xor baxıram.
22 Det er det same, no eg segjer: Han tyner skuldig og uskuldig.
Hamısı birdir, ona görə deyirəm: “O həm kamili, həm də günahkarı yox edir”.
23 Når svipa brått gjev ulivssår, med lått han ser den gode lida.
Əgər qəfil ölüm gəlsə, Günahsızların əzabına gülür.
24 Han jordi gav i nidings hand; på domarar han syni kverver. Er det’kje han, kven er det då?
Dünya pislərə təslim edilib, Dünya hakimlərinin gözünü bağlayan Odur. O deyilsə, bəs kimdir?
25 Mitt liv fer snøggare enn lauparen, dei kverv, men lukka såg det aldri;
Günlərim sürətlə qaçır, çapardan sürətlidir, Bir xeyir tapmadan qaçırlar.
26 Det glid som båtar utav sev, lik ørn som ned på fengdi slær.
Qamış qayıq kimi keçib gedirlər Ovunun üstünə şığıyan qartal kimidirlər.
27 Når eg mi plåga gløyma vil og jamna panna mi og smila,
Bu şikayətimi unutmaq istəsəm, Sifətimin ifadəsini dəyişib ürəyimin açılmasını istəsəm,
28 då gruvar eg for pina mi; eg veit du ei frikjenner meg.
Bu əziyyətdən yenə vahimələnərəm, Məni günahsız saymayacağını bilərəm.
29 For når eg lyt straffskuldig vera, kvifor skal eg då fåfengt stræva?
Madam ki yenə günahkar çıxacağam, Boş yerə niyə belə zəhmət çəkim?
30 Um eg i snø meg vilde tvætta og reinsa henderne med lut.
Əgər qar suyu ilə yuyunsam, Əllərimi gilabı ilə yusam,
31 Du ned i grefti straks meg dukka, so mine klæde ved meg stygdest.
Yenə də məni çirkaba batırarsan, Paltarlarım belə, məndən iyrənir.
32 Han ikkje er ein mann som eg, kann ei med meg til retten gå;
O mənim kimi insan olmadığına görə Ona cavab verə bilmirəm, məhkəməyə birgə gedə bilmirəm.
33 d’er ingen skilsmann millom oss som handi si kann på oss leggja.
Kaş aramızda bir hakim olaydı, Əlini ikimizin də üzərinə qoyaydı.
34 Når berre han tok riset frå meg og ikkje skræmde meg med rædsla,
Allah Öz dəyənəyini üstümdən götürəydi, Dəhşəti ilə məni vahimələndirməyəydi.
35 eg skulde tala utan otte; sjølv dømer eg meg annarleis.
O zaman Ondan qorxmadan danışardım, Amma bu vəziyyətdə heç nə edə bilmirəm.
