Jobs 8
1 Då tok Bildad frå Suah til ords og sagde:
Ɛnna Suhini Bildad buaa sɛ:
2 «Kor lenge vil du tala so og lata ordi storma fram?
“Wobɛkɔ so aka saa nsɛm yi akɔsi da bɛn? Wo nsɛm yɛ mframa huhuo.
3 Kann Gud vel rengja det som rett er? Kann Allvalds-Gud vel rengja rettferd?
Onyankopɔn kyea atɛntenenee anaa? Otumfoɔ kyea deɛ ɛtene anaa?
4 Hev dine søner synda mot han, gav han deim deira synd i vald.
Ɛberɛ a wo mma yɛɛ bɔne tiaa noɔ no, ɔgyaa wɔn maa wɔn bɔne so akatua.
5 Um du søkja til din Gud, og beda Allvalds-Gud um nåde,
Nanso sɛ wode wʼani bɛto Onyankopɔn so na woabɔ Otumfoɔ no mpaeɛ,
6 er du då rein og utan svik, då vil han vakna upp for deg og reisa nytt ditt rettferdshus,
sɛ woyɛ kronn, na wotene a, wo enti, ɔbɛma ne ho so seesei na wama wo asi wo dada mu.
7 Um og di fortid vesall var, so mykje større vert di framtid.
Wo ahyɛaseɛ bɛyɛ nkakra nkakra na daakye woanya ama abu so.
8 Ja, spør deg for hjå farne ætter, agt på kva federne fann ut.
“Bisa awoɔ ntoatoasoɔ a atwam no, na hwehwɛ deɛ wɔn agyanom hunuiɛ.
9 - Me inkje veit, er frå i går; vårt liv ein skugge er på jordi -
Na wɔwoo yɛn nkyɛreeɛ na yɛnnim hwee. Yɛn nna wɔ asase yi so te sɛ sunsumma.
10 dei skal deg læra, gjeva svar med ord ifrå sitt hjartedjup:
Nanso adikanfoɔ no bɛkyerɛkyerɛ wo. Wɔbɛfiri wɔn nteaseɛ mu akyerɛ wo nyansa.
11 «Veks sevet vel på turre land? Trivst storren der som vatnet vantar?
Paparɔs bɛtumi anyini akɔ soro wɔ baabi a ɛnyɛ ɔwora? Demmire bɛtumi afifiri baabi a nsuo nni anaa?
12 Enn stend det grønt, vert ikkje skore, då visnar det fyrr anna gras.»
Ɛberɛ a ɛrenyini a wɔntwaeɛ no, ɛdwane ntɛm so sene ɛserɛ.
13 So gjeng det deim som gløymer Gud; og voni glepp for gudlaus mann.
Saa na wɔn a wɔn werɛ firi Onyankopɔn no awieeɛ teɛ; saa na wɔn a wɔnni nyamesu no anidasoɔ nkɔsi hwee.
14 Hans tillit sunderskori vert, hans tiltru vert til kongurvev;
Biribiara a nʼani da so no nni ahoɔden; deɛ ɔde ne ho to soɔ yɛ ananse ntontan.
15 Det hus han styd seg til, det dett; det som han triv til, stend’kje fast.
Ɔtwere ne ntontan, nanso ɛtete; ɔsɔ mu denden nanso ɛnyɛ yie.
16 Han saftfull veks, med soli skin; hans greiner yver hagen heng,
Ɔte sɛ afifideɛ a wɔgugu so nsuo yie a ɛsi owia mu. Ɛtrɛtrɛ ne mman mu wɔ turo no so;
17 og roti kring steinrøysar smett, og smyg seg inn imillom steinar.
Ne nhini nyini fa abotan ho, na ɛhwehwɛ ɛkwan kɔ aboɔ mu.
18 Men vert han riven frå sin stad, so hugsar staden han ei meir.
Nanso sɛ wɔtu firi ne siberɛ a, saa beaeɛ no nnim no bio na ɛka sɛ, ‘Menhunuu wo da.’
19 Sjå det er gleda på hans veg; or moldi skyt ein annan fram.
Ampa ara ne nkwa twam, na afifideɛ foforɔ nyini asase no so.
20 Men Gud vanvyrder ei den reine; dei vonde tek han ei i handi.
“Ampa ara Onyankopɔn mpo onipa a ne ho nni asɛm na ɔnhyɛ amumuyɛfoɔ nsa mu dene.
21 Han enn din munn med lått skal fylla og lipporne med gledesong;
Ɔbɛma woasere bio, na wode ahosɛpɛ ateateam.
22 men skammi klæda skal din fiend’; gudløysetjeld finst ikkje meir.»
Wɔde aniwuo bɛfira wɔn a wɔtan woɔ, na amumuyɛfoɔ ntomadan bɛsɛe.”
