Jobs 8
1 Då tok Bildad frå Suah til ords og sagde:
Na Suhini Bildad buae se:
2 «Kor lenge vil du tala so og lata ordi storma fram?
“Wobɛkɔ so aka saa nsɛm yi akosi da bɛn? Wo nsɛm yɛ mframa huhuw.
3 Kann Gud vel rengja det som rett er? Kann Allvalds-Gud vel rengja rettferd?
Onyankopɔn kyea atɛntrenee ana? Otumfo kyea nea ɛteɛ ana?
4 Hev dine søner synda mot han, gav han deim deira synd i vald.
Bere a wo mma yɛɛ bɔne tiaa no no, ogyaw wɔn maa wɔn bɔne so akatua.
5 Um du søkja til din Gud, og beda Allvalds-Gud um nåde,
Nanso sɛ wode wʼani bɛto Onyankopɔn so na woabɔ Otumfo no mpae,
6 er du då rein og utan svik, då vil han vakna upp for deg og reisa nytt ditt rettferdshus,
sɛ woyɛ kronkron, na woteɛ a, wo nti, ɔbɛma ne ho so mprempren na wama wo asi wo dedaw mu.
7 Um og di fortid vesall var, so mykje større vert di framtid.
Wo mfiase bɛyɛ nkakrankakra na daakye woanya ama abu so.
8 Ja, spør deg for hjå farne ætter, agt på kva federne fann ut.
“Bisa awo ntoatoaso a atwa mu no, na hwehwɛ nea wɔn agyanom hui,
9 - Me inkje veit, er frå i går; vårt liv ein skugge er på jordi -
na wɔwoo yɛn nkyɛe na yennim hwee, yɛn nna wɔ asase yi so te sɛ sunsuma.
10 dei skal deg læra, gjeva svar med ord ifrå sitt hjartedjup:
Wɔrenkyerɛkyerɛ wo na wɔrenka nkyerɛ wo ana? Wɔremfi wɔn ntease mu nka nsɛm bi ana?
11 «Veks sevet vel på turre land? Trivst storren der som vatnet vantar?
So paparɔso betumi anyin akɔ soro wɔ baabi a ɛnyɛ ɔwora? Demmire betumi afifi baabi a nsu nni ana?
12 Enn stend det grønt, vert ikkje skore, då visnar det fyrr anna gras.»
Bere a ɛrenyin a wontwae no, ɛhyew ntɛm so sen sare.
13 So gjeng det deim som gløymer Gud; og voni glepp for gudlaus mann.
Saa na wɔn a wɔn werɛ fi Onyankopɔn no awiei te; saa ara na wɔn a wonni nyamesu no anidaso nkosi hwee.
14 Hans tillit sunderskori vert, hans tiltru vert til kongurvev;
Biribiara a nʼani da so no nni ahoɔden; nea ɔde ne ho to so no yɛ ananse ntontan.
15 Det hus han styd seg til, det dett; det som han triv til, stend’kje fast.
Otweri ne ntontan, nanso ɛtetew; oso mu dennen, nanso ɛnyɛ yie.
16 Han saftfull veks, med soli skin; hans greiner yver hagen heng,
Ɔte sɛ afifide a wogugu so nsu yiye a esi owia mu, ɛtrɛtrɛw ne mman mu wɔ turo no so;
17 og roti kring steinrøysar smett, og smyg seg inn imillom steinar.
Ne ntin nyin fa abotan ho, na ɛhwehwɛ ɔkwan kɔ abo mu.
18 Men vert han riven frå sin stad, so hugsar staden han ei meir.
Nanso sɛ wotu fi ne sibea a, saa beae no nnim no bio na ɛka se, ‘Minhuu wo da.’
19 Sjå det er gleda på hans veg; or moldi skyt ein annan fram.
Ampa ara ne nkwa twa mu, na afifide foforo nyin asase no so.
20 Men Gud vanvyrder ei den reine; dei vonde tek han ei i handi.
“Ampa ara Onyankopɔn mpo onipa a ne ho nni asɛm na ɔnhyɛ amumɔyɛfo nsa mu den.
21 Han enn din munn med lått skal fylla og lipporne med gledesong;
Ɔbɛma woaserew bio, na wode ahosɛpɛw ateɛteɛ mu.
22 men skammi klæda skal din fiend’; gudløysetjeld finst ikkje meir.»
Wɔde aniwu befura wɔn a wɔtan wo, na amumɔyɛfo ntamadan bɛsɛe.”
