Jobs 8
1 Då tok Bildad frå Suah til ords og sagde:
Kaj ekparolis Bildad, la Ŝuĥano, kaj diris:
2 «Kor lenge vil du tala so og lata ordi storma fram?
Kiel longe vi tiel parolos, Kaj la vortoj de via buŝo estos kiel forta vento?
3 Kann Gud vel rengja det som rett er? Kann Allvalds-Gud vel rengja rettferd?
Ĉu Dio falsas la juĝon? Ĉu la Plejpotenculo falsas la justecon?
4 Hev dine søner synda mot han, gav han deim deira synd i vald.
Se viaj filoj pekis kontraŭ Li, Li forpuŝis ilin pro ilia malbonago.
5 Um du søkja til din Gud, og beda Allvalds-Gud um nåde,
Se vi serĉas Dion Kaj petegas la Plejpotenculon,
6 er du då rein og utan svik, då vil han vakna upp for deg og reisa nytt ditt rettferdshus,
Se vi estas pura kaj pia, Li maldormos super vi, Kaj restarigos la bonstaton en via virta loĝejo.
7 Um og di fortid vesall var, so mykje større vert di framtid.
Kaj se via komenco estis malgranda, Via estonteco forte kreskos.
8 Ja, spør deg for hjå farne ætter, agt på kva federne fann ut.
Ĉar demandu la antaŭajn generaciojn, Kaj primeditu tion, kion esploris iliaj patroj;
9 - Me inkje veit, er frå i går; vårt liv ein skugge er på jordi -
Ĉar ni estas de hieraŭ, kaj ni nenion scias; Nia vivo sur la tero estas nur ombro.
10 dei skal deg læra, gjeva svar med ord ifrå sitt hjartedjup:
Ili instruos vin, diros al vi, Kaj el sia koro elirigos vortojn.
11 «Veks sevet vel på turre land? Trivst storren der som vatnet vantar?
Ĉu povas kreski kano sen malsekeco? Ĉu kreskas junko sen akvo?
12 Enn stend det grønt, vert ikkje skore, då visnar det fyrr anna gras.»
En tia okazo ĝi velksekiĝas pli frue ol ĉiu herbo, Kiam ĝi estas ankoraŭ en sia freŝeco, Kiam ĝi ankoraŭ ne estas detranĉita.
13 So gjeng det deim som gløymer Gud; og voni glepp for gudlaus mann.
Tiaj estas la vojoj de ĉiuj, kiuj forgesas Dion; Kaj pereas la espero de hipokritulo,
14 Hans tillit sunderskori vert, hans tiltru vert til kongurvev;
Kies fido dehakiĝas, Kaj kies espero estas araneaĵo.
15 Det hus han styd seg til, det dett; det som han triv til, stend’kje fast.
Li apogas sin al sia domo, sed ne restos staranta; Li ekkaptos ĝin, sed ne povos sin teni.
16 Han saftfull veks, med soli skin; hans greiner yver hagen heng,
Li estis verda antaŭ la suno, Kaj super lia ĝardeno etendiĝas liaj branĉoj;
17 og roti kring steinrøysar smett, og smyg seg inn imillom steinar.
Amase plektiĝas liaj radikoj, Inter ŝtonoj ili tenas sin forte;
18 Men vert han riven frå sin stad, so hugsar staden han ei meir.
Sed kiam oni elŝiras lin el lia loko, Ĝi malkonfesas lin: Mi vin ne vidis.
19 Sjå det er gleda på hans veg; or moldi skyt ein annan fram.
Tia estas la ĝojo de lia vivo; Kaj el la tero kreskas aliaj.
20 Men Gud vanvyrder ei den reine; dei vonde tek han ei i handi.
Vidu, Dio ne forpuŝas virtulon Kaj ne subtenas la manon de malpiuloj.
21 Han enn din munn med lått skal fylla og lipporne med gledesong;
Li plenigos ankoraŭ vian buŝon per rido Kaj viajn lipojn per ĝojkrioj.
22 men skammi klæda skal din fiend’; gudløysetjeld finst ikkje meir.»
Viaj malamantoj kovriĝos per honto; Sed la tendo de malpiuloj malaperos.
