Jobs 7
1 Ja, mannen hev ein strid på jordi; hans dagar gjeng som leigedagar.
“Asase so som nyɛ den mma onipa ana? Ne nkwanna nte sɛ ɔpaani de?
2 Som trælen lengtar etter skugge, og leigekar på løni ventar,
Sɛnea akoa ani gyina anwummere sunsuma, anaasɛ ɔpaani ho pere no nʼakatua ho no,
3 so fekk eg månader av vonbrot og næter fulle utav møda.
saa ara na wɔatwa asram hunu ato me hɔ, ne anadwo a ɔhaw wɔ mu ama me.
4 Eg segjer når eg gjeng til kvile: «Når skal eg atter standa upp?» Og kvelden vert so lang, so lang: Eg ligg uroleg alt til dagsprett.
Sɛ meda a, midwen bisa se, ‘Bere bɛn na ade bɛkye?’ Nanso anadwo twa mu nkakrankakra, na mepere kosi ahemadakye.
5 Og makk og sår min likam dekkjer, og hudi skorpnar og bryt upp att.
Asunson ne aporɔporɔw afura me nipadua, me were atetew na ɛrefi nsu.
6 Mi tid fer snøggar’ enn ein skutel, og ho kverv utan nokor von.
“Me nna kɔ ntɛm sen ɔnwemfo akurokurowa, na ɛkɔ awiei a anidaso biara nni mu.
7 Hugs på: mitt liv er som ein pust; mitt auga ser’kje lukka meir.
Ao, Onyankopɔn, kae sɛ me nkwanna te sɛ ɔhome; na mʼani renhu anigye bio da.
8 Snart er eg løynd for alle augo; du fåfengt stirer etter meg.
Ani a ehu me mprempren no renhu me bio; mobɛhwehwɛ me, nanso na minni hɔ bio.
Sɛnea omununkum yera na etu kɔ, saa ara na nea ɔkɔ ɔda mu no nsan mma bio. (Sheol h7585)
10 snur ei attende til sitt hus; hans heimstad kjenner han’kje meir.
Ɔrensan mma ne fi da biara da bio; nʼatenae renkae no bio.
11 Difor vil’kje munnen stagga, men tala i min djupe hugverk og klaga i mi sjælenaud.
“Ɛno nti meremmua mʼano; mifi me honhom ahoyeraw mu akasa, mefi me kra ɔyaw mu anwiinwii.
12 Er eg eit hav, er eg ein drake, med di du vaktar so på meg?
So meyɛ ɛpo anaa aboa kɛse a ɔwɔ bun mu, na mode me ahyɛ ɔwɛmfo nsa yi?
13 Eg tenkjer: «Lægjet skal meg lindra, og sengi letta suti mi» -
Sɛ midwen sɛ minya awerɛkyekye wɔ me mpa so, na mʼakongua adwudwo mʼanwiinwii ano a,
14 då skræmer du meg upp med draumar, og støkkjer meg med ville syner,
ɛno mpo na wode adaeso yi me hu na wode anisoadehu hunahuna me,
15 so at eg heller ville kjøvast, ja døy, enn vera slik ei beingrind.
ɛno nti mepɛ ɔsɛn ne owu, sen me nipadua yi.
16 D’er nok! Eg liver ikkje æveleg; Haldt upp! Mitt liv er som ein pust.
Mimmu me nkwa; mentena ase afebɔɔ. Munnyaa me; na me nna nka hwee.
17 Kva er ein mann, at du han vyrder og retter tanken din på honom,
“Ɔdesani ne hena a ne ho hia wo sɛɛ, na wʼani ku ne ho,
18 heimsøkjer honom kvar ein morgon, ransakar honom kvar ei stund?
na wohwehwɛ ne mu anɔpa biara na wosɔ no hwɛ bere biara?
19 Når tek du frå meg auga ditt? Meg slepper med eg svelgjar råken?
Worennyi wʼani mfi me so da, anaasɛ worennyaa me bere tiaa bi mpo ana?
20 Hev eg gjort synd, kva gjer eg deg, du som på mannen vaktar stødt? Kvi hev du meg til skiva valt? So eg hev vorte meg ei byrd?
Sɛ mayɛ bɔne a, dɛn na mayɛ wo, Ao adesamma so wɛmfo? Adɛn nti na watu wʼani asi me so? Mayɛ adesoa ama wo ana?
21 Kvi gjev du ikkje syndi til? Kvi ansar du på mine brot? No sig eg snart i moldi ned; og leitar du, so er eg burte.»
Adɛn nti na wonkata me mmarato so na womfa me bɔne nkyɛ me? Ɛrenkyɛ biara, mɛda mfutuma mu. Wobɛhwehwɛ me nanso na minni hɔ bio.”
