Jobs 7
1 Ja, mannen hev ein strid på jordi; hans dagar gjeng som leigedagar.
Diklai hman ah hlanghing hamla caempuei a om moenih a? A khohnin te kutloh kah khohnin banghui ni.
2 Som trælen lengtar etter skugge, og leigekar på løni ventar,
Sal bangla hlipkhup a hloep tih kutloh bangla a bisai a lamtawn.
3 so fekk eg månader av vonbrot og næter fulle utav møda.
Ka taengah a poeyoek la a hla ka pang van tih thakthaenah hlaem he kai hamla a khueh.
4 Eg segjer når eg gjeng til kvile: «Når skal eg atter standa upp?» Og kvelden vert so lang, so lang: Eg ligg uroleg alt til dagsprett.
Ka yalh tih, “Me vaengah nim ka thoh ve?” ka ti. Khoyin loh puh tih hlaemhmah duela yutnah khaw ka cung.
5 Og makk og sår min likam dekkjer, og hudi skorpnar og bryt upp att.
Ka saa loh a rhit a bai, ka vin laipi tiknong khaw uet tih a tuei.
6 Mi tid fer snøggar’ enn ein skutel, og ho kverv utan nokor von.
Ka khohnin loh tampai lakah bawn tih lungli lungla la ngaiuepnah bawt.
7 Hugs på: mitt liv er som ein pust; mitt auga ser’kje lukka meir.
Ka hingnah mueihla he poek lah. Hnothen hmuh ham khaw ka mik loh mael voel mahpawh.
8 Snart er eg løynd for alle augo; du fåfengt stirer etter meg.
Kai aka so mik loh kai m'mae voel mahpawh. Na mik te kai soah om dae kai ka om voel pawh.
Cingmai loh haai tih cing, saelkhui la aka suntla rhoek tah ha mael tangloeng pawh. (Sheol h7585)
10 snur ei attende til sitt hus; hans heimstad kjenner han’kje meir.
A im la koep mael pawt vetih a hmuen loh anih hmat voel mahpawh.
11 Difor vil’kje munnen stagga, men tala i min djupe hugverk og klaga i mi sjælenaud.
Te dongah kai khaw ka ka tuem mahpawh. Ka mueihla khobing doela ka thui vetih. Ka hinglu khahing doela ka lolmang pueng ni.
12 Er eg eit hav, er eg ein drake, med di du vaktar so på meg?
Kai he tuipuei tuihnam tih nim kai soah thongim na khueh.
13 Eg tenkjer: «Lægjet skal meg lindra, og sengi letta suti mi» -
Ka soengca kai n'hloep bitni, ka thingkong loh ka kohuetnah te a phueih bitni ka ti.
14 då skræmer du meg upp med draumar, og støkkjer meg med ville syner,
Mueimang neh kai nan rhihyawp sak tih olphong neh kai nan let sak.
15 so at eg heller ville kjøvast, ja døy, enn vera slik ei beingrind.
Ka hinglu loh ka rhuhrhong lakah khaknah neh dueknah ni a. coelh.
16 D’er nok! Eg liver ikkje æveleg; Haldt upp! Mitt liv er som ein pust.
Ka kohnue coeng, kumhal duela ka hing mahpawh, kai he n'toeng laeh, ka khohnin khaw a honghi ni.
17 Kva er ein mann, at du han vyrder og retter tanken din på honom,
Mebang hlanghing lae amah na pantai sak tih a taengah na lungbuei na khueh te.
18 heimsøkjer honom kvar ein morgon, ransakar honom kvar ei stund?
Anih te mincang ah na cawh tih mikhaptok ah ni anih te na loepdak.
19 Når tek du frå meg auga ditt? Meg slepper med eg svelgjar råken?
Balae tih kai lamloh na mangthong pawt eh? Ka timtui ka dolh hil kai nan rhael moenih.
20 Hev eg gjort synd, kva gjer eg deg, du som på mannen vaktar stødt? Kvi hev du meg til skiva valt? So eg hev vorte meg ei byrd?
Hlang aka kueinah nang taengah ka tholh tih balae ka saii? Balae tih kai he na kutnoek la nan khueh. Te dongah kai ham tah hnorhih la ka om coeng.
21 Kvi gjev du ikkje syndi til? Kvi ansar du på mine brot? No sig eg snart i moldi ned; og leitar du, so er eg burte.»
Te dongah ka boekoek he na phueih tih kai kathaesainah he nan khoe mai pawt lae? Laipi khuila ka yalh pawn ni. Kai na toem cakhaw ka om voel moenih,” a ti nah.
